คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ep.1
“จริงเหรอวะ ให้ฉันไปพักที่บ้านแกได้จริงเหรอ”เมื่อฟังอนยูพูดเสร็จจงฮยอนก็รีบพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
“ก็จริงน่ะซิ เห็นฉันเป็นคนเล่นๆรึงัย”
“แล้วน้องคีย์กุนของแกไม่ว่าเหรอวะ”
“บอกให้ไปก็ไปเหอะหน่า หรือว่าแกไม่อยากไป”
“ไป ไป ไปซิ ฉันจะได้อยู่ใกล้ๆกับน้องคะ....”จงฮยอนต้องรีบหยุดพูดคำลงเพราะสีหน้าของอนยูตอนนี้ดูอาคาดมาก
“น้องกู อย่ายุ่ง!”ตะคอกใส่หน้าจงฮยอนก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เฮ่ย! แล้วนี่แกจะไปไหนห๊า”เสียงของเพื่อนหน้าเป็ดตะโกนตามหลัง
“ก็ว่าจะไปบอกมินโฮมันซะหน่อย ยังไม่ได้บอกให้มันรู้เรื่องเลย”จากนั้นก็เดินมุ่งหน้าไปยังห้องของมินโฮ
“มากทำไมไม่ทราบ”เสียงทักของคนที่นั่งอยู่หน้าห้องทำให้อนยูต้องหันมอง
“ไม่ได้มาหานายก็แล้วกัน”พูดเสร็จก็เดินตรงไปยังร่างสูงที่นั่งอยู่หลังห้องโดยไม่สนใจคนที่ทักเมื่อกี๊เลย
“เฮ่ยมินโฮ”เสียงคุ้นหูทำให้มินโฮต้องละจากการอ่านหนังสือเงยหน้าขึ้นมามอง
“อ้าว พี่อนยู มีอะไรหรอพี่”ร่างสูงที่นั่งอยู่ถามขึ้น
จากนั้นอนยูก็เริ่มต้นเล่ารายละเอียดของเรื่องให้มินโฮฟัง เป็นเรื่องเดียวกับที่คุยกับจงอยอนเมื่อกี๊
“นายตกลงมั้ย”อนยูถามขึ้นหลังจากเล่าเสร็จ
“ผมอะยังไงก็ได้แต่..คนโน้นอะ เค้าไม่ว่าเหรอพี่”มินโฮเบนสายตาไปยังร่างเล็กที่นั่งอยู่หน้าห้อง เป็นคนเดียวกับคนที่ทักอนยูเมื่อกี๊
“ก็คีย์นั่นแหลที่เป็นคนพูดออกมาว่าให้ชวนพวกเรามาอยู่ด้วย”
“.....”ไม่มีคำพูดใดนอกเสียจากสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อเมื่ออนยูพยักหน้ายืนยันว่าเป็นความจริง
“งั้นก็ไม่มีปัญหา เย็นนี้ผมขอไปเก็บของที่หอก่อนแล้วผมจะตามเข้าไปนะพี่”
อนยูพยักหน้ารับก่อนจะเดินยิ้มออกจากห้องไปโดยไม่วายที่จะแวะแกล้งน้องชายด้วยการผลักหัว(เบาๆ)
“นี่ๆคีย์ พี่นายมาทำไมเหรอ”เสียงเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหูแสดงความอยากรู้เป็นอย่างมาก
“ฉันก็นั่งอยู่กับนายตรงเนี้ย แล้วฉันจะรู้มั้ยอะ”พูดอย่างหัวเสียก่อนจะมองไปทางร่างสูงด้วยความอยากรู้ไม่แพ้กัน
“งั้นฉันว่าเราไปถามมินโฮกันดูดีกว่า”แทมินพูดขึ้นพลางกระตุกแขนคีย์เบาๆ
“อยากไปนายก็ไปเองซิ”พูก่อนจะดึงแขนของตัวเองออก
“หน่านะไปด้วยกันนะ หรือว่านายไม่อยากรู้”
“............”คีย์ไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าของแทมินอย่างครุ่นคิด
“ก็ได้ ปะ”จากนั้นคีย์ลุกขึ้นจากโต๊ะตามมาด้วยแทมิน ทั้งคู่มุ่งหน้ามายังร่างสูงที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่
“นี่! นายมิโน เมื่อกี๊พี่ฉันมาพูดอะไรกับนายอะ”เสียงแหลมของร่างบางไม่ได้สร้างความน่าสนใจให้กับร่างสูงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เลย มินโฮยังคงก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่
“นี่! นายมิโนฉันถามไม่ได้ยินรึงัย”คีย์ตวาดใส่แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็ยังเหมือนเดินแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ
“นายเป็นพี่น้องกันแท้ยังไม่รู้ แล้วคนนอกอย่างฉันจะรู้มั้ยล่ะ”น้ำเสียงแบบเรียบๆแต่สร้างความโกรธแค้นให้คนฟังไม่น้อย
“นี่นาย...”คีย์ชี้หน้าด้วยความเจ็บใจ
“ปั้ง!”มือเล็กตบลงไปที่โต๊ะอย่างแรงก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่เดิม ทิ้งให้แทมินที่เดินตามมายืนงงเป็นเห็ดตาแตก
~Ring Ding Dong ~ เสียงสวรรค์บ่งบอกว่าเลิกเรียนแล้ว
“คีย์ ทำไมวันนี้เก็บของเร็วจัง”ร่างเล็กหัวเห็ดที่กำลังเก็บของอยู่ถามขึ้น
“คือ..วันนี้ฉันต้องรีบไปซ้อมเปียโนน่ะ ถ้ากลับบ้านช้าเดี๋ยวจะถูกแย่งห้องซ้อม”ประโยคสุดท้ายคีย์จงใจเน้นเสียงเพื่อให้ร่างสูงที่กำลังเดินผ่านได้ยิน
“งั้นฉันไปก่อนนะ บาย”หลังจากรูดซิบกระเป๋าเสร็จก็รีบหยิบแล้ววิ่งออกจากห้องไป
“แค่บอกความจริงไปก็จบ จะทำตัวเองให้ลำบากทำไมน๊า”แทมินพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนสนิทของตัวเองรีบวิ่งออกจากห้องเรียนไป เมื่อเห็นว่าร่างบางลับตาไปแล้วเค้าก็หันมาสนใจในการเก็บของต่อ
.............................................................................................TBC.................................................................................................
ความคิดเห็น