คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เริ่ม...
“แล้วนี่มินโฮอยู่ไหนละ”อนยุถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้านแล้วไม่เจออีกคน
“อยู่บนห้องกับแม่อะครับ”
“อ่าว!คุณน้ากลับมาแล้วเหรอ”
“ป่าวหลอกครับ แค่กลับมาเอาของเองเดี๋ยวตอนเย็นก็ไปอีกแล้ว”ท่าทางและคำพูดของคีย์ดูสลดลง
“ไม่เป็นไรนะถึงจะไม่มีคุณน้าแต่พี่จะมาอยู่เป็นเพื่อนคีย์เอง”อนยูว่าพลางขยี้กลุ่มผมสีน้ำตาลของคนที่ยืนก้มหน้าเบาๆ
“คีย์”
”คีย์จ๊ะ..อยู่ไหนลูก มาช่วยแม่พาน้องลงไปข้างล่างหน่อยลูก”เสียงของแม่ดังออกมาจากชั้นบน
“ครับ”คีย์ตะโกนตอบรับ
“พี่อนยู เดี๋ยวคีย์มานะ”คีย์พูดก่อนจะรีบเดินออกมาจากโต๊ะอาหาร
“เดี๋ยวคีย์!”
“...?...”คีย์หันกลับมาตามเสียงของอนยู
“เอานี่ไปด้วยซิ”อนยุยื่นไม้ค้ำไปให้
“อ๋อ!ลืมสนิทเลย ขอบคุณครับ”คีย์รับไม้จากอนยูก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องของมินโฮ
“คุณน้าสวัสดีครับ”อนยูกล่าวเคารพหญิงวัยกลางคนที่เดินลงมา
“สวัสดีจ๊ะ ขอบใจมากนะจ๊ะสำหรับไม้นี่”แม่มองไปทางไม้ที่มินโฮใช้พยุงตัวเองลงมาจากบันไดด้วยตัวเอง
“ไม่เป็นไรครับ มินโฮก็เหมือนน้องผมนั่งแหละครับ”
“ขอบคุณมากนะครับพี่”เสียงทุ้มดังขึ้น
“อืม!ไม่เป็นไรนายก็เหมือนน้องพี่อีกคนนั่นแหละ”
“ต่อไปนี่คีย์ก็คงจะมีเวลาส่วนตัวมากขึ้นแล้วนะจ๊ะ”แม่พูดก่อนจะยกมือไปโอบไหล่เล็ก
ที่เดินตามมา
+
+
+
“จะไปแล้วเหรอครับคุณน้า”
“จะเดี๋ยวน้าจะขึ้นเครื่องไม่ทัน”
“แม่ไปแล้วนะลูก”แม่พูดขึ้นก่อนจะขยี้กลุ่มผมสีดำของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เบาๆ
“ดูแลน้องด้วยนะจ๊ะ แล้วแม่จะรีบกลับมา”หอมแก้มเนียนหนึ่งครั่งก่อนจะรีบขึ้นรถไป
“ครับ”
“อนยูน้าฝากดูแลน้องสองคนด้วยนะจ๊ะ”
“ครับ”สิ้นเสียงของอนยูรถก็แล่นออกไปทันที
.
.
.
“พี่ว่านี่ก็เย็นมากแล้ว งั้นพี่กลับก่อนนะ”อนยูพูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งคุยกับคีย์ในห้องนั่งเล่น
“งั้นเดี๋ยวผมเดินออกไปส่งนะครับ”
“พี่ว่าเราควรเดินไปดูคนโน้นดีกว่า จะรอดมั้ยหนะ”อนยูว่าพลางมองไปทางร่างสูงที่ตอนนี้กำลังขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเล
“ช่างเถอะครับ ไม้ค้ำก็มีแล้วหัดให้ขึ้นเองซะบางจะได้รู้ถึงความลำบากซะบ้าง”
“คีย์นี่ก็โหดเอาการนะเนี๊ย”อนยูเปลี่ยนสายตามาทางคีย์
“ป่าวนะ คีย์ก็แค่อยากจะฝึกมินโฮก็แค่นั้น”คีย์รีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“พี่ล่อเล่น”มืออุ่นยกขึ้นมาขยี้ผมนุ่มของคนตรงหน้าเบาก่อนที่คีย์จะแก้เขินด้วยการเดินนำอนยูออกมานอกบ้าน
“วันนี้ขอบคุณมากเลยนะครับที่มาช่วยทำงาน”
“ขอบคงขอบคุณอะไร เราก็คนกันเอง”
“แต่ยังไงผมก็ต้องขอบคุณพี่อนยูมากๆเลยนะครับ”คีย์โค้งให้อย่างใจจริง
“งั้นพี่ก็ต้องขอบคุณเราสำหรับข้าวเย็นมื้อนี้เหมือนกันนะ”
“งั้นเราก็หายกัน”
“จ๊า...มืดแล้วงั้นพี่ไม่กวนเราละ”
“บ๊ายๆครับ”คีย์โบกมือลา
“บาย”อนยุโบกมือตอบก่อนจะเดินออกไป
+
+
“ทำไมไม่ชวนพี่เค้ามาอยู่ที่นี่เลยหละ จะได้มีคุยกันทั้งวันทั้งคืน”เมื่อเห็นว่าคีย์เดินเข้ามาในห้องมินโฮที่นอนอยู่บนเตียงก็เอ่ยขึ้น
“นายอนุญาตด้วยเหรอ”รู้ว่าอีกฝ่ายประชดมาคีย์เลยประชดกลับ
“แล้วอยากให้อยู่มั้ยหละ”
“ได้ก็ดี.....อะ! นี่ยาก่อนอนอนทานซะ”คีย์ว่างยาไว้ที่โต๊ะตรงหัวนอน
“........”ไม่โต้กลับแต่กลับผลิกตัวหนีไปอีกทาง
“ไม่กินก็ตามใจ”คีย์พูดก่อนจะเดินออกห้องไป
“นายพูดกับฉันเหมือนกับที่พูดกับพี่อนยูไม่ได้รึไง”ร่างสูงพึมพำออกมาเบาๆก่อนจะพลิกตัวหันมามองประตูที่พึ่งปิดลง
……………………………………………..TBC…………………………………………………..
สอบเสร็จแล้วจะรีบมาอัพต่อนะคร๊าบ....^^
ขอบคุณทุกๆcomment ที่mentให้มากนะคร๊าบ...^^
ความคิดเห็น