s.c.g.สมาพันธ์คนคุก

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 (1/5)75%

บทที่2(1/5)

ความร่วมมือระหว่างสมาพันธ์

“ตูม”

ทันทีที่ผมตอบตกลงเขาก็มีเสียงระเบิดที่ดังมากออกมาจากทางบานหน้าต่างดูท่าแล้วไม่ใช่ผมเพียงคนเดียวที่ตื่นตกใจแต่เพราะชายที่ในตอนแรกผมตื่นมาเจอเขา เขาก็ดูตกใจแต่อาจน้อยกว่าผมส่วนMR.ONEหรือหมายเลขหนึ่งนั้นยังคงสงวนท่าทีได้อย่างเรียบเฉยแต่แววตามีความเคร่งเครียด

“ดูแลเขาไว้นะครับอย่าให้ออกไปไหนนะครับ”เขาออกคำสั่งอย่างสุภาพแต่ผมได้ยินแล้วมันไม่ถูกใจยังไงชอบกลๆ

พลางนึกในใจถึงคำพูดที่เพื่อนเคยบอกไว้ตอนอยู่ม.ปลาย

‘กฎมีไว้แหก คำสั่งมีไว้ฉีก’ผมนึกในใจแต่ไม่สามารถทำสิ่งใดได้เพราะหมายเลขหนึ่งได้ให้คนเฝ้าไว้ถึง3คน ‘เอ๊ะ’ ทำไมผมหายกลัวแล้วนะแล้วทำไมถึงรู้สึกตื่นเต้นอย่างนี้นะผมคิดอย่างหาคำตอบแต่ไม่พบมันก่อนที่จะปล่อยห้วงความคิดนั้นให้เลยผ่านไป

ก่อนหมายเลขหนึ่งจะหายไปได้หันมากระซิบลูกน้องเขา(คนที่ผมตื่นมาเจอคนแรก)ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือไม่ผมเห็นเขานิ่วหน้าและคิ้วกระตุก พอหมายเลขหนึ่งหายไปปุ้ป ผมก็ถามเขาปั้ป“สรุปที่นี่คือที่ไหนกันครับ”ทันทีที่ผมถามพวกเขาพวกเขามองหน้ากันอย่างขอความเห็นก่อนตอบว่า“เรื่องมันยาวเดี๋ยวหลังจากจบเรื่องคราวนี้พวกเราจะค่อยบอกคุณทีหลัง”

“อ้าก เบื่อโว้ยเมื่อไหร่จะได้ออกไปเปิดหูเปิดตาซักทีวะเนี่ย”

ผมกระซิบกับตัวเองแต่เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างผมเพราะMR.1

ที่หายไปนั้นอยู่ก็โผล่(หัว)ออกมา เฮื้อก!!แม่เจ้าคนหรือผีเนี่ยโผล่ออกมาทีไม่ทันให้ตั้งตัวเลย “เอ่อ คุณไรล์ครับซ่อมท่อน้ำเป็นอะเปล่าครับ”มิสเตอร์.1ถามผมทั้งยิ้มๆ ‘นี่มึงช่วยกูเพื่อให้กูมาเป็นช่างเร๊อะ’ผมคิดในใจพลางตอบว่า   “ก็พอเป็นหน่อยครับ”มิสเตอร์.1เอ่ยขึ้นว่า “ขอโทษทีครับที่ต้องขอให้ช่วยเพราะช่างประจำการที่นี่ของเราเพิ่งโดนระเบิดตายไปไม่นานนี้เอง”ผมทำหน้าซีดหลางคิดว่าอ้อที่แท้เมิงช่วยตูเพราะจะให้ตูมาเป็นช่างนี่เองตูเข้าใจและ แล้วตูจะโดนระเบิดด้วยเปล่าวะเนี่ยผมทำหน้าเบื่อโลกพลางถามไปยังมิสเตอร์.1 “ว่าแล้วสรุปคุณบอกผมได้ยังครับว่าที่นี่ที่ไหนครับ”