คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
บทที่1
s.c.g.
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกลับความรู้สึกว่าโลกมันหมุนไปทั้งโลก
“โอย”ผมครางออกมาอย่างเจ็บปวดตรงชายโครงแต่ยังไม่ทันได้นึกว่าเป็นเพราะอะไรก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้นมาก่อน
“อ้าว ฟื้นแล้วรึ”ผมหันไปมองหน้าคนถามด้วยความตระหนกสุดขีด
และความงุนงง ที่ผมงุนงงเพราะ ‘ท่าตรูยังไม่ตื่นเอ็งจะเห็นตรูร้องอยู่นี่มะ’ผมได้แต่คิดคำถามอยู่ในใจเพราะความตระหนกมีมากกว่าและมีอีกคำถามโผล่พรวดขึ้นในใจพร้อมกับทะลักออกมาทางปาก “เฮ้ย ที่นี่ที่ไหนวะเนี่ย” ชายแปลกหน้าตอบหน้าตาเฉยว่า “เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
‘เอ่อ ขอบคุณจังเลย’สิ่งที่ผมเห็นนั้นพวกคุณๆๆทั้งหลายจะไม่มีวันได้เห็นมันเด็ดขาดยกเว้นว่าคุณจะหลุดมาอยู่ที่เดียวกับผม ผมคิดในใจว่าผมต้องฝันไปแล้วแน่ๆๆ เพราะคำว่าโรงแรมระดับ10ดาวจะโผล่มาอยู่ในหัวคุณทันที(มีปล่าวหว่าโรงแรม10ดาวเนี่ย)ผมรองถามเขาอีกทีอย่างสุภาพที่สุด “สรุปที่นี่ที่ไหนกันแน่ครับเนี่ย”
“คุณยังไม่ต้องทราบหรอกครับ”ชายอีกคนที่เดินเข้ามาภายในห้องกล่าวอย่างสุภาพ แล้วนั่นทำไห้ผมเริ่มฉุนพลางกล่าวออกไปยังเหลืออดว่า “แต่คุณเล่นลักพาตัวผมมาโดยที่ผมไม่ยินยอมอย่างนั้นรึ”
“งั้นผมสามารถส่งคุณกลับไปให้ไอ้พวกสวะนั้นฆ่าคุณได้”ชายแปลกหน้ากล่าวอย่างเหลืออดคราวนี้ผมหน้าซีดและเริ่มรื้อฟื้นความทรงจำก่อนหมดสติพลางคิดในใจ ‘โอเค้ในเมื่อเขาช่วยเราก็ไม่เป็นไร’
พลางพูดว่า “เอ่อ เมื้อกี้ขอโทษนะครับผมตกใจไปหน่อย”ผมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงดูสนิทใจกับเขาอย่างบอกไม่ถูก
พลางชายแปลกหน้ากล่าวว่า"อาจจะช้าไปนิด แต่ว่า สวัสดีครับคุณไรล์
ผมไม่มีชื่อแต่ทุกคนในที่นี้เรียกผมว่า NO.1 หรือเรียกสั้นๆว่าMR.ONEครับตอนนี้คุณยังไม่สามารถรู้อะไรได้ก็เพราะเราต้องมาทำข้อตกลงกันก่อน”MR.ONEยื่นข้อเสนอมาแต่ผมงง‘ข้อเสนอ อะไรหล่ะ’เหมือนเขาจะอ่านใจผมได้เขาเลยพูดต่อว่า
“คุณรู้ศึกอย่างไรบ้างที่มีคนมาหาว่าคุณเป็นคนร้ายทั้งๆที่คุณไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วคุณคิดว่ายังมีเหยื่ออีกกี่รายที่โดนแบบคุณ ใช่พวกเขายังมีเป็นร้อยรึอาจเป็นพัน พวกเราเห็นดังนั้นจึงได้ก่อตั้งสมาพันธ์ขึ้นมาเพื่อช่วยคนอย่างพวกคุณ ภายใต้ชื่อS.C.G.หรือชื่อเต็มก็คือscapegoat นั่นเอง เอาหล่ะคราวนี้ถึงตาคุณต้องตอบคำถามผมแล้วคุณจะเข้าสมาพันธ์เราไหมครับ”
“ง่าหัวหน้าอย่าพูดแบบร่ายยาวแบบนี้บ่อยได้ไหมง่ะพูดซร้ะผมง่วงเลย”ชายคนแรกที่ผมเจอพูดอย่างทีเล่นทีจรองทำให้no.1หรือmr.1
หันแยกเขี้ยวให้ก่อนจะหันกลับมาถามผมแบบยื่นข้อเสนอ “ไม่ต้องกลัวเราจะทำร้ายคุณหรอกครับท่าคุณไม่ตกลงเราก็จะทำการลบความทรงจำคุณเกี่ยวกับพวกเราแล้วส่งกลับไปในเรือนจำแค่นี้ก็หายห่วงครับตอนนี้คุณมี2ทางเลือกเท่านั้นครับร่วมกับเราหรือตายเพราะไอ้พวกสวะนั่น”
‘(สวะ)เหรอ เขามีความแค้นอะไรกับมางการกันนะ’ผมคิดในใจแต่ไม่กล้าถามก่อนที่จะตอบไปอย่างอดคิดไม่ได้ว่านี่คือการบังคับทางอ้อม” “ตกลงครับผมจะเข้าเป็นพวกคุณ”
ความคิดเห็น