ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไปเที่ยวเสม็ด...เที่ยวเสม็ด
'ทำทั้งนั้นจะทำทั้งนั้น จะทำคุณพอใจ ยอมทั้งนั้นจะยอมทั้งนั้น ก้อเพราะรักคุณนี่ครับ..'
(ไอ้บ้าเอ๊ย....ใครโทรมาดึกๆวะ คนเค้าง่วง จะหลับจะนอน ไอ้บ้าโรคจิต) พอฉันดูเบอร์ เอ...เบอร์ใครน่ะ ไม่คุ้นเลย
"สะ-หวัด-ดี......ค่ะ"เสียงงัวเงียของฉันเผยแพร่ไปตามโทรระสับ
"สวัสดีครับ เบียร์รึป่าว"
"ใช่ค่ะ นั้นใครนะ"
"วาร์คครับ"
"อ๋อ....แล้วรู้เบอร์ของฉันได้งัยอ่ะ รึว่า นังรินนี่ ริสซี่ดวง ให้"
"555+ อะไรนะครับ ป่าวครับป่าว เผอิญว่า คุนทำนามบัตรตกไว้น่ะ"
"................แล้วมีอะไรโทรมาตอนนี้เนี่ย ฉันกำลังจะหลับเลยนะ ฮ้าว....."
"ป่าวหรอก แค่จะโทรมาถามอะไรหน่อยอ่ะ"
"อะไรอ่ะ พุ่งนี้ได้ป่ะ ง่วงมากเลย"
"อ่ะ...อ่ะ ก้อได้เด๋วไม่รู้เรื่อง ฝันดีนะ"
"เออ..ขอบคุน"กริ๊ก.....ฉันโยนโทรศัพท์ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เฮ้อ...ทำไมวันนี้รู้สึกว่าเตียงมันนุ่มเปนพิเสดนะ ฮ้าว.....ง่วงๆ
'ทำทั้งนั้นจะทำทั้งนั้น จะทำคุณพอใจ ยอมทั้งนั้นจะยอมทั้งนั้น ก้อเพราะรักคุณนี่ครับ..' ใครโทรมาอีกวะ คราวนี้ฉันไม่รับแล้วปล่อยให้มันดังไป
แล้วฉันก้อใช้หมอนมาปิดหัวปิดหูไว้ 'ไปลงนรกซะเถอะ ที่รัก ฉันจะลงโทษเทอ ไปไป............' อ๊าก...........ไอ้#@! ใครใช้ให้มาเปลี่ยนย่ะ!
แล้วฉันก้อกระชากวินยานตัวเองออกมาได้ อ๊าก..........ใครโทรมานะ แล้วยังเปลี่ยนของฉันอีก โอ๊ย...ไม่ง่วงแล้วเว๊ย เตรียมพร้อมด่าคนเต็มที่เลยเว๊ย
"ไม่ทราบว่า จะเอาครบชุดเลยรึป่าวค่ะ"ฉันพูดด้วยเสียง ที่ออกมาจากการกดฟัน นี่คือบทสนทนาแรกที่ฉันเริ่มต้นกับคนประเภทนี้
"555+.......ฉันไม่กินจุ เอาอย่างเดียวพอแล้ว"
"เหรอค่ะ....แต่ฉันให้ครบชุดเลยค่ะ"
"อย่าโมโหสิ....555+ เขี้ยวเริ่มงอกแล้วนะ ดูกระจกสิ"
"ไอ้@#! แกเปนใคร ฉันรู้ตัวของฉันดีไม่ต้องยุ่ง แล้วแกมาเปลี่ยนเสียงโทรสับฉันทำไม สนุกมากมั๊ยหะ แล้วมากวนคนอื่นเนี่ย มันเปนนิสัยประจำอย่างโรคจิต อย่างพวกแก ตลอดเลยสิ ไม่คิดทำมาหากิน เลยรึไง ถึงได้มากวนประสาทชาวบ้านเขาน่ะ หะ..ไอ้@#* แฮ่ก..แฮ่ก"
"โอ้โห ด่าจบยังเจ๊"
"ยัง แกนี่มันเลวอย่างกะ ........... สัตว์เดียรัจฉานมันยังจะดีกว่าแกอีกนะ..........."
"โหพอๆ หยุดครับหยุด นี่เทอรู้เหรอว่าฉันเปนใครถึงได้ด่ามาซะ"
"รู้ รู้ดีซะด้วยสิ"
"โห..ดีใจตายเลย"
"ก้อแกน่ะ มันเปนพวกโรคจิต ไม่มีใครต้องการน่ะสิ"
"เทอนี่มัน....จริงๆเลยนะ ยัยน้ำพุเน่า"
"อี๋...นายเองเหรอ นายจูออนปากเจ่อ"
"เทอ/นาย"
"ใคร ปากเจ่อ/น้ำพุเน่า"
"ก้อ เทอ/นาย ไง"
"หนิ...นายหุบปากอันทุเรศๆของนายไว้ได้มั๊ยหะ"
"แล้วเทอล่ะ เทอมันก้อเหมือนกับฉันนี่แหละ"
"ยี๋...ใครเค้าอยากจะไปเหมือนนาย ถ้าอยากนะ ฉันคิดว่าไอ้คนๆนั้นน่ะ จะต้อง บ้า โรคจิต ฟาย มากๆด้วย แต่ว่าไปแล้วในโลกนี้ไม่มีใครเค้าอยากเหมือนนายหรอก ไอ้บ้า"
"เทอว่าใคร"
"หมาม๊าง..หรือว่า ฟายนะ ไม่ใช่ๆ หัวฟายท้ายหมา ตะหาก 555+"
"หือ...มันจะมากไปแล้วนะ ยัยล้านปี"
"อ๊าย....ไอ้บ้า โรคจิตทราม ไอ้....ไอ้ (ด่าไม่ออก)"
"555+ หัวเราะทีหลังดังกว่า"
"เอาสิ ให้มันดังไปเลย แล้วตอนท้าย นายต้องมาอยู่ใต้เท้าฉัน"
"ไม่มีทาง"
"งั้นมาท้ากันมั๊ยล่ะ......"
"ท้าอะไรเด๋วก้อรู้ ถึงตอนนั้นนายจะแพ้ฉันสิ้นคราบ แล้วนายต้องมาร้องขอความช่วยเหลือจากฉัน 555+"
กริ๊ก....เฮ้ย..แล้วนี่ฉันไปท้าอะไรมันล่ะ แพ้แน่เลย แต่ยังไงก้อต้องสู้ ไม่งั้นเสีย(หมา)หน้าแน่เลยเรา ทำไมไม่คิดดีๆว่ะ ก่อนพูดน่ะ โอ๊ย...ปราสาทจะกิน
แล้วฉันก้อนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน มัวแต่คิดเรื่องท้าน่ะสิ ตอนเช้าตาเลยบวมเป่งเลย แถมเปนหมีแพนด้าอีก เฮ้อ....มันชักจะวุ่นวายไปกันใหญ่แล้วนะ
ปี๊น....ปี๊น เสียงรถใครอีกน่ะ "คู นู๋ ขา คู นู๋ มะ.มี เพื่อง มะ หะ ค้า เต ปา โมะ เลอ"แล้วฉันก้อเดินลงไปข้างล่าง นังรินนี่แน่เลย โอ๊ย...ปวดหัวเว๊ย
"555+...ยัยเบียร์ ทำไมตาแกเปนงั้นวะ"นังรินนี่ เสียงดังมาแต่ไกล ไหนเยอะว่ะ ได้ยินแต่เสียงมัน แล้วพอฉันก้าวลงไป อ๊าย....จะบ้าตาย เพื่อนไอ้รินนี่ด้วย แถมยังมี...........โอ๊ย มันจะจองเวรอะไรกันนักกันหนาว่ะ นายจูออน
"มีอะไร มาทำไม"แล้วฉันก้อเดินไปนั่งข้างนังรินนี่ โดยไม่สนใจคนรอบข้างแม้แต่นี๊ดเดียว ย้ำ แม้แต่นี๊ดดดด...เดียว
"มารับแกไปเที่ยว"
"ไม่ว่าง วันนี้จะไปทำบุญล้างซวย"
"หา ทำบุญล้างซวย แกไปซวยที่ไหนมาหะ"
"ก้อไม่ใกล้ไม่ไกลหรอก"ฉันกดเสียงต่ำลงมาก ทำให้นังรินนี่รู้ว่าฉันโกรธ
"เฮอะ....กลัวล่ะสิ ถึงไม่ไปน่ะ สรุปฉันชนะ 555+"เสียงดังของใครคนหนึ่งดังออกมาจากกลุ่ม ไม่ต้องเดาเลยว่าใคร ก้อไอ้บ้าปากเสียน่ะสิ
"ใครกลัวนาย..."ฉันหันไปทางนายนั่นแล้วส่งสายตาพยาบาดไป
"ก้อเทอไง 555+ ชัยชนะย่อมเป็นของฉัน"
"ด้าย....ฉันว่างแล้ว"ฉันพูดขึ้นแล้วนังรินนี่ก้ออึ้งน้อยๆ ก่อนจะรีบไปช่วยฉันเก็บของ ว่าแล้วฉันก้อรีบไปเก็บกระเป๋า แล้วรีบลงมา แล้วเราก้อเดินทางด้วยรถตู้ของยัยรินนี่ พวกเราจะเดินทางไปเสม็ดกัน ก้อดี ไม่ได้ไปทะเลนานแล้ว ฮ้าว....แล้วฉันก้อหลับไปตลอดทาง
"ยัยเบียร์ ตื่นได้แล้วถึงแล้วนะ ตื่น"
"อ่ะ.....อื้อ รู้แล้ว"
"เฮ้อ....เร็วๆตามมานี่"แล้วก้อมีคนมาขนของเราไปที่เรือ พวกเรานั่งเรือกันไปที่เกาะ เฮ้อ....สดชื่นจัง ไม่ได้มาเที่ยวงี้นานแล้ว
เราจับจองห้องพักกัน บ้านพักฉันอยู่ใกล้กับยัยรินนี่ และ (ทำไมมันถึงได้ซวยนักว่ะ) นายเวียร์ วันนี้ฉันไม่ได้คุยกับใครเลย พอเก็บของเสร็จ วาร์ค ก้อมาชวนฉันไปเล่นน้ำทะเล แต่ฉันไม่ได้เล่น เพราะ มันยุ่งยาก เบื่อตอนที่เล่นเสร็จ ฉันเลยมานั่งเล่นข้างๆดีกว่า อ๊าย......เสียงกรี๊ดของผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ทำให้ฉันตกใจ แล้วเส้นโสทประสาท เส้นหนึ่งแตกไป กรี๊ด......เส้นที่ 2 ไม่รับประกันความปลอดภัยแล้วนะ แล้วยัยนั่นก้อวิ่งมาแล้วเตะทรายโดนฉัน ไอ้บ้าเอ๊ย เดินไม่ดูเลย
"เทอ มาทำอะไรที่นี่"
"ก้อมาเที่ยวน่ะสิ แล้วเวียรค์ล่ะค่ะ มาเที่ยวเหมือนกันเหรอ เรานี่สมพงกันจริงๆเลย"
"- -^"แล้วฉันก้อหันไปเจอนายเวียร์กับนังตัวจิ้งหรีดเมื่อกี่นั่งควงแขนกัน กระดี๊ กระด๊า กันใหญ่ อ๋อ....นึกออกแล้ว
"เวียร์ขา......เวียร์ อ้าว...มาอยู่นี่เอง เบียร์ตามหา เวียร์ตั้งนานน่ะ"ฉันทำเสียงดัดจริตเต็มที่แล้วดึงมือยัยจิ้งหรีดออก
แล้วเอามือฉันควงนายเวียร์แทน
"อ๊าย.........แกเป็นใคร"
"จำเป็นด้วยเหรอที่ฉันจะต้องบอกเทอน่ะ..........เวียร์ขา เราไปกันเถอะนะค่ะ นะค่ะ"นายเวียร์อึ้งมาก คงสงสัยล่ะสิว่าฉันกำลังทำอะไร
"เทอ....เวียร์เป็นของฉันนะ"
"อย่ามามั่วนะ เวียร์เป็นแฟนกับฉัน แล้วเวียร์ไปเป็นของเทอตั้งแต่เมื่อไหร่ เทอน่ะ คนอื่นถอยไป...ไปเถอะค่ะเวียร์ เบียร์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วอ่ะ"ฉันทำสายตาออดอ้อนนายเวียร์เต็มที่ (อับอายตัวเองจังเว้ย ทำอะไรน่าเกียจเป็นบ้าเลย น่าสมเวชตัวเองว่ะ แต่ยังไงฉันต้องชนะ สู้ อดทนไว้ อดทน)
"อ๊าย........"แล้วฉันก้อลากนายนั่นออกมาให้ห่างไกลยัยจิ้งหรีด ทั้งที่นายเวียร์ยังอึ้งๆอยู่ ฉันดูต้นทางแล้ว จึงรีบปล่อยมือ แล้วปัดเป็นการใหญ่
"อี๋...สกปรกๆ เฮ้อ..."แล้วฉันก้อเดินไป แต่ต้องชะงัก เพราะ มีมือใครบางคนจับแขนฉันไว้
"เด๋วก่อน....นั่นเทอจะไปไหนหะ"
"ปล่อย ฉันจะไปอาบน้ำใหม่ ล้างความสกปรก"
"ฮั่นแน่......แอบชอบฉันก้อไม่บอก"
"นายนี่มัน นายก้อรู้ว่าฉันแสร้งทำ"
"แต่ฉันจะไม่คิดว่าเทอแสร้ง เทอทำตัวเทอเองนะ 55+"
"นาย.......นายบ้า! หลงตัวเองชะมัด"โอ๊ย...ทำไมมันถึงกวนพระบาทาอย่างงี้ว่ะเนี่ย แล้วฉันก้อรีบเดินกลับที่พักทันที จะอยู่ให้มันแค้นใจทำไมล่ะ
อ๊ากกกกกก..นายนี่มันจริงๆเลยนะ หน้าตาก้อดี แต่ทำไมนิสัยมันแย่งี้วะ โอ๊ย...พอดีทางกลับฉันเจอยัยรินนี่พอดี ฉันก้อเลยถามอะไรมันหน่อย
"ยัยต้น"
"มีไรย่ะ ยัยเบียร์"
"มีไรอยากถามหน่อย มานี่ดิ๊"แล้วฉันกับยัยรินนี่ก้อไปนั่งที่ม้านั่งหน้าห้องพัก
"ถามไรย่ะ หล่อนรีบๆนะ เด๋วฉันจะไปหาเวียร์ของฉัน"
"อะ..อะไรนะ เวียร์ของเทอ 555+"
"หัวเราะอะไรย่ะ แล้วมีอะไรรีบถามมาเลย"
"ชาร์ค วาร์ค มาร์ค การ์ด แล้วก้อ เวียร์ ของนายน่ะ อยู่มหาลัยเดียวกับนายใช่ม่ะ"
"ย่ะ! แต่ว่าเวียร์ของฉันไม่ได้อยู่มหาลัยเดียวกับฉันหรอกนะ เวียร์น่ะเค้าเป็นเพื่อนสนิทกับพวกวาร์คน่ะ เลยสนิทกับฉันด้วย ฮ่ะฮ่ะ"
"อ๋อเหรอ...เออแค่นี้แหละ ขอให้มีความสุขกับนายเวียร์นะ อิอิ"
"ถึงแกไม่อวยพร ฉันกับเวียร์ก้อมีความสุขอยู่แล้วล่ะย่ะ"
"ชิส์..."
ฉันเดินเข้าห้องพักไป ไม่รู้ว่าจะทำไรดี เอ..ดูทีวีดีกว่า มีไรดูบ้างน้า... อ๊าย กอล์ฟ-ไมค์ เท่จังเลยอ่ะ ดีนะเนี่ยที่มาเปิดดู ฉันน่ะแฟนตัวจริง กอล์ฟ-ไมค์ เลยนะ
ดูกี่ที กี่ที ก้อหล่อแหะ เพอร์เฟ็คมาก..ฉันนั่งดูไปยิ้มไปตลอด เท่เนอะ โอ๊ย..บาดใจ บาดใจ ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ใครค่ะ"ฉันตะโกนออกไปทั้งที่ยังนอนดูทีวีอยู่
"ฉันเองย่ะ มาเรียกไปกินข้าว จะกินมั๊ย อ๋อ...ไม่ไปใช่มั๊ยโอเค งั้นพวกเราไปนะ"
"ไปย่ะ รอด้วยดิ ยัยต้น"ฉันลุกพรวดทันที เรื่องกินน่ะเรื่องใหญ่ ดีนะที่มันจบไปแล้ว ไม่งั้นฉันไม่ยอมออกไปง่ายๆหรอก
"ก้อรีบดิ..หิวแล้วนะเนี่ย เด๋วชักช้าได้กินผู้ชายแถวนี้แน่เลย ^^"
"เออ..รีบอยู่"ฉันก้อจัดการยกทรงเครื่องตัวเอง แล้วเดินออกไป มีทุกคนรออยู่ยกเว้นนายจูออน ยัยรินนี่ให้มาร์คไปตามเวียร์ของมัน
ส่วนเราทั้งหมดที่อยู่ก้อจะไปสั่งอาหารรอพวกที่ยังไม่มา ไม่ได้กินอาหารทะเลมานานแล้ว เฮ้อ..ลาบปากเลยเรา แซบๆทั้งน้าน....
แล้ว มาร์คกับนายเวียร์ก้อมา (สักที) ยัยรินนี่รีบลุกขึ้นแล้วไปควงแขนนายเวียร์ >เหอะๆ นายเวียร์รีบดึงมือยัยรินนี่ออก แล้วทำหน้าเสียวๆ / สม-น้ำ-หน้า \<
ให้มานั่งข้างๆ จะลากมานั่งนี่ทำไม๊...(ก้อนั่งตรงข้ามฉันน่ะสิ กินไม่ลงแน่ๆเลย)
"ยัยต้น"(เหอๆเด๋วนี้ฉันเรียกมันต้นแล้วเหรอเนี่ย ก้อต้องเรียกต้นก้อเพราะว่าทุกคนเรียกมันว่าต้นน่ะสิ แต่มันก้อไม่ได้เกลียดชื่อรินนี่
>ที่ฉันตั้งให้กับมุก< หรอกนะ มันชอบซะด้วยซ้ำ แต่ความจริงแล้วมันบอกให้พวกเราเรียกมันว่า พอลลี่ น่ะ โอ๊ย..รับไม่ได้ ฉันกับมุกเลยตั้งให้ใหม่ที่มาของชื่อรินนี่ก้อคือ ชื่อจริงมันชื่อ วรินทร์ ก้อเลยคำลงท้าน รินทร์ = รินนี่ ไปโดนปริยาย เรียกแบบนี้ตลอดมาจนไม่มีแม้แต่พอลลี่ หรือ ต้น จนเด๋วนี่ฉันมาเรียกใหม่)
"หะ..มีไร รีบๆพูดล่ะ ฉันหิวแล้ว"
"ย่ะ...ทำไมต้องลากนายนี่มานั่งตรงนี้ด้วย ฉันกินข้าวไม่ลง"ฉันกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินแค่ฉันกับยัยรินนี่
"ก้อ...เด๋วหัวใจมันไม่ใกล้กัน เข้าใจป่ะว่า หัวใจมันเรียกร้องอ่ะ อิอิ"อี๋...น้ำเน่า เน่ายิ่งกว่าคลองแสนแสบอีกอ่ะ แหวะ! ขอกระโถนด้วย
"แอ่ก...แอ่ก"ฉันแสร้งทำเป็นไอ เพราะ ความน้ำเน่าของยัยรินนี่ ทำให้ทุกคนหันมามอง
"เป็นอะไร! ชิส์"
"ควาย!(ฉันเน้นแล้วหันหน้าไปทางมัน) ติดคอว่ะ"
"แอ่ก..แอ่ก...ฉันหิวแล้ว กินกันเถอะทุกคน ^-^ "ฉันยิ้มและพูดขึ้นเสียงดัง แต่ฉันก้อยังได้ยินเสียงกรอด..กรอด ของยัยรินนี่อยู่ 55+แกล้งกะเทย
สนุกชะมัดเลย ฮ่ะ..ฮ่ะ แล้วฉันก้อหันไปบอกกับยัยรินนี่ว่า " ล้อเล่น รีบกินเถอะ มะกี้นี้ฉันเห็นเวียร์แอบมองแกด้วยนะเว้ย "มันก้อเลยเลิกทำเสียงกรอด กรอด แล้วหันไปยิ้มหวานหยดย้อยให้นายเวียร์ นายเวียร์รีบหลบหน้าแล้วทำหน้าเสียวสุดๆ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ขำว่ะ ฉันพยายามกลั้นหัวเราะ
แล้วก้อรีบกินข้าวอย่างขมักเขม้น โอ้ว้าว..อาหารอร่อยจังเลย มื้อนี้ดีสุดแย้ว.......
"อ๊าย.............คุนน้อง สวยค่ะสวย น่ารักค่ะคุนน้องขา"เสียงใครคนหนึ่งมาขัดจังหวะการกินของฉัน
ใครกันนะช่างกล้าจริง พอฉันเงยหน้าขึ้นไปก้อพบกับ มนุษย์ประเภทเดียวกับยัยรินนี่ (มนุษย์กลายพันธ์ เออ..ขอเม้าท์เรื่องนี้ก่อน พวกที่เป็นประเภทเดียวกับยัยรินนี่น่ะ ฉันคิดว่า ฉันชอบนะ ถึงแม้จะไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีก้อเหอะ แต่ฉันคิดว่า มันทำให้โลกมีสีสันนะ ก้อพวกเนี่ยจะนำเอาแฟชั่นใหม่ๆมากมใายมาน่ะสิ แถมยังเก่งอีก เห็นนังรินนี่มันปาก(หมา)ไม่ดีเงี่ย แต่มันเก่งนะ แล้วถ้าใครมีเพื่อนเป็นแบบนี้ล่ะก้อจะรู้เลยว่า ดีว่ะที่มีมันเป็นเพื่อน เพราะ การที่มีเพื่อนเป็นมนุษย์ประเภท 2 เนี่ย ทำให้เรามีความสุขนะ ตลกอีกด้วย ถึงแม้จะปากร้ายหน่อยก้อเหอะ แต่มันก้อสร้างความสุขนะ จะบอกให้) แต่ดูท่าทางเป็นผู้ดีมีสกุล
ดูมีราศีในรถไฟมากๆ (เอ่อ..ไม่ต้องอทิบายใช่ป่ะ รู้กันนะ)
"คุนน้องขาคือว่าเจ๊ขอคุยด้วยหน่อยสิค่ะ" เจ๊คนนั้นชี้มาที่ฉันแล้วกวักมือเรียก
"นะ...หนู เหรอค่ะ"ฉันชี้หน้าตัวเองอย่าง งงๆ
"ใช่ค่ะคุนน้อง มานี่เร็ว"ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเจ๊คนนั้นอย่างงงงวย อะไรเหรอจะเรียกฉันไปทำไมเนี่ย ชักเสียวแหะถึงไม่ใช่ผู้ชายก้อเหอะ
แล้วเจ๊คนนั้นก้อลากตัวฉันไปนั่งโต๊ะข้างๆโดยมีเพื่อน(เปนเหมือนกันครับท่าน)อีกคนอยู่ด้วย
"เอ่อ...มีอะไรเหรอค่ะ เรียกหนูมาเนี่ย"
"คือว่า...เจ๊ชื่อ มด นะจ๊ะ ส่วนเพื่อนเจ๊อ่ะ ชื่อ นังนก"
"เอ่อ..คะ ค่ะ แล้ว........."
"คือว่าพวกเราน่ะ เป็นโปรดิวเซอร์น่ะจะ อย่างจะชวนน้องไปถ่ายแบบน่ะ คุนน้องสนใจมั๊ยค่ะ เอ่อ..ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก้อได้ค่ะ นี่นามบัตรของเจ๊นะค่ะ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่บอกเจ๊นะค่ะ แต่ไม่เกิน 2 วันนะค่ะ คุนน้อง คุนน้องน่ะโชคดีมากเลยนะค่ะ"เจ๊มดยื่นนามบัตรมาให้ฉัน เอ..โปรดิวเซอร์บริษัท...
แล้วเจ๊ทั้ง 2 ก้อขอตัวกลับก่อน ฉันก้อเก็บนามบัตรไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินกลับไปกินต่ออีก
"เฮ้ย...เบียร์ไปคุยอะไรกับเจ๊อ่ะ"การ์ดถาม
"อย่าสนใจเลย ไม่สำคัญหรอกนะ ^^"ฉันยิ้มให้การ์ด
"อื้อ....."การ์ด พยักหน้า
แล้วเราก้อมานั่งคุยกันต่อที่บ้านพักยัยรินนี่ เราคุยกันสนุกสนาน แต่ครั้งนี้ ฉันกับนายเวียร์สงบศึกก่อน แล้วฉันก้อสังเกตว่า เวลานายหัวเราะอ่ะ นายก้อน่ารักดี แต่ทำไมนายไม่หัดเปลี่ยนนิสัยใหม่ซะบ้าง เฮ้อ.....เราหัวเราะกันท้องขดท้องแข็ง แล้วก้อขอตัวกันกลับห้องเพราะง่วงนอนแล้ว แถมยังดึกแล้วอีกด้วย
ฉันออกมาพร้อมกับวาร์ค แล้วฉันก้อจำได้ขึ้นมาว่า วาร์ค เคยถามอะไร
"วาร์ค นายเคยถามอะไรฉันไว่นะ"
"ก้อวันนั้นไง ฉันโทไปจะถามเทอว่าจะมาเที่ยวที่นี่รึป่าว"
"อ๋อเหรอ....อือ ฉันไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกันบ๊ายบาย"ฉันบ๊ายบายวาร์ค ก่อนเข้าห้อง แต่ก่อนจะเข้าห้องก้อมีเสียงกวนโสทประสาทอย่างยิ่ง ไม่ต้องหันไปมองก้อรู้ว่านายเวียรื มะกี้ยังไม่กวนกันเลย ไง๋พอออกมาต้องมากวนด้วยวะเนี่ย (หรือว่า นายเวียร์ทำดีต่อหน้ายัยรินนี่เพราะอยากให้ยัยรินนี่ชอบ ฮั่นแน่...55+ ชอบเพื่อนฉันก้อไม่บอก อย่างงี้มีเฮแน่ พรุ่งนี้ฉันต้องบอกยัยรินนี่ให้ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า) ไม่โดนด่าสัก 2 - 3 ชั่วโมงจะลงแดงตายรึไง หา!
"บ๊ายบาย พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ"นายเวียร์ทำเสียงและท่าทาง ล้อเลียนฉัน ที่พูดกับวาร์ค มะตะกี้
"นาย...ไม่โดนด่า สัก 2-3 ชั่วโมงนี่มันจะลงแดงตายเลยรึไงหะ! แล้วนี่อุตส่าห์หุบปากมาตั้งนานแล้วอดทนอีกสักนิดไม่ได้หรือไงหา หรือว่า กล่องในปากของนายน่ะมันอยากจะออกมาเต็มที่"
"ยังไม่ได้ทำไรเลย ด่าเป็นชุด"
"อ๋อ..มะกี้ไม่ได้ทำ ชิส์ไอ้หน้าหม้อเอ๊ย"ฉันพูดไอ้หน้าหม้อเบาๆ
"หะ..เทอว่าอะไรนะ พูดใหม่สิ"
"เปล๊า....ไม่มีอะไร"
"เหอะ..แล้วไอ้กล่องของเทอน่ะ มันคืออะไร"
"อ๋อ...ก้อ กล่อง กล่อง กล่อง ภาษาอังกฤษน่ะ(ทุกท่านลองคิดตามนะค่ะ แล้วลองพูด จะรู้ความจริง ไม่จดลิขสิทธ์ค่ะ จะเอาไปใช้ก้อยินดี อย่างแรง เหอๆ:ผู้แต่ง) ฉันง่วงแล้ว ไปแล้วนะ"ฉันรีบเข้าห้องอย่างรวดเร็ว ตอนที่นายนั่นกำลังคิด เหอๆ คิดออกเมื่อไหร่ นายก้อไม่สามารถทำอะไรฉันได้แล้ว ไอ้.....เอ๊ย (เอ่อ...แล้วแต่จะคิดนะค่ะ)
"เทอ...เทอนี่มัน ออกมาเด๋วนี้นะ"นายเวียร์เคาะประตูใหญ่ ออกไปให้โง่สิ นายบ้าเอ๊ย ฉลาดมั๊ยเนี่ย 555+ ถูกหลอกด่าแล้วยังไม่รู้เรื่องอีก อะไรมันจะอินโนเซนต์ขนาดนั้นวะ ดีนะที่ไม่มาถามพรุ่งนี้เช้าอีก ว่ามันคืออะไรกันแน่ 555+ หัวเราะอย่างนางมาร กร๊าก...กร๊าก สะใจจิงเชียว ลาลัลล้า.........
(ไอ้บ้าเอ๊ย....ใครโทรมาดึกๆวะ คนเค้าง่วง จะหลับจะนอน ไอ้บ้าโรคจิต) พอฉันดูเบอร์ เอ...เบอร์ใครน่ะ ไม่คุ้นเลย
"สะ-หวัด-ดี......ค่ะ"เสียงงัวเงียของฉันเผยแพร่ไปตามโทรระสับ
"สวัสดีครับ เบียร์รึป่าว"
"ใช่ค่ะ นั้นใครนะ"
"วาร์คครับ"
"อ๋อ....แล้วรู้เบอร์ของฉันได้งัยอ่ะ รึว่า นังรินนี่ ริสซี่ดวง ให้"
"555+ อะไรนะครับ ป่าวครับป่าว เผอิญว่า คุนทำนามบัตรตกไว้น่ะ"
"................แล้วมีอะไรโทรมาตอนนี้เนี่ย ฉันกำลังจะหลับเลยนะ ฮ้าว....."
"ป่าวหรอก แค่จะโทรมาถามอะไรหน่อยอ่ะ"
"อะไรอ่ะ พุ่งนี้ได้ป่ะ ง่วงมากเลย"
"อ่ะ...อ่ะ ก้อได้เด๋วไม่รู้เรื่อง ฝันดีนะ"
"เออ..ขอบคุน"กริ๊ก.....ฉันโยนโทรศัพท์ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เฮ้อ...ทำไมวันนี้รู้สึกว่าเตียงมันนุ่มเปนพิเสดนะ ฮ้าว.....ง่วงๆ
'ทำทั้งนั้นจะทำทั้งนั้น จะทำคุณพอใจ ยอมทั้งนั้นจะยอมทั้งนั้น ก้อเพราะรักคุณนี่ครับ..' ใครโทรมาอีกวะ คราวนี้ฉันไม่รับแล้วปล่อยให้มันดังไป
แล้วฉันก้อใช้หมอนมาปิดหัวปิดหูไว้ 'ไปลงนรกซะเถอะ ที่รัก ฉันจะลงโทษเทอ ไปไป............' อ๊าก...........ไอ้#@! ใครใช้ให้มาเปลี่ยนย่ะ!
แล้วฉันก้อกระชากวินยานตัวเองออกมาได้ อ๊าก..........ใครโทรมานะ แล้วยังเปลี่ยนของฉันอีก โอ๊ย...ไม่ง่วงแล้วเว๊ย เตรียมพร้อมด่าคนเต็มที่เลยเว๊ย
"ไม่ทราบว่า จะเอาครบชุดเลยรึป่าวค่ะ"ฉันพูดด้วยเสียง ที่ออกมาจากการกดฟัน นี่คือบทสนทนาแรกที่ฉันเริ่มต้นกับคนประเภทนี้
"555+.......ฉันไม่กินจุ เอาอย่างเดียวพอแล้ว"
"เหรอค่ะ....แต่ฉันให้ครบชุดเลยค่ะ"
"อย่าโมโหสิ....555+ เขี้ยวเริ่มงอกแล้วนะ ดูกระจกสิ"
"ไอ้@#! แกเปนใคร ฉันรู้ตัวของฉันดีไม่ต้องยุ่ง แล้วแกมาเปลี่ยนเสียงโทรสับฉันทำไม สนุกมากมั๊ยหะ แล้วมากวนคนอื่นเนี่ย มันเปนนิสัยประจำอย่างโรคจิต อย่างพวกแก ตลอดเลยสิ ไม่คิดทำมาหากิน เลยรึไง ถึงได้มากวนประสาทชาวบ้านเขาน่ะ หะ..ไอ้@#* แฮ่ก..แฮ่ก"
"โอ้โห ด่าจบยังเจ๊"
"ยัง แกนี่มันเลวอย่างกะ ........... สัตว์เดียรัจฉานมันยังจะดีกว่าแกอีกนะ..........."
"โหพอๆ หยุดครับหยุด นี่เทอรู้เหรอว่าฉันเปนใครถึงได้ด่ามาซะ"
"รู้ รู้ดีซะด้วยสิ"
"โห..ดีใจตายเลย"
"ก้อแกน่ะ มันเปนพวกโรคจิต ไม่มีใครต้องการน่ะสิ"
"เทอนี่มัน....จริงๆเลยนะ ยัยน้ำพุเน่า"
"อี๋...นายเองเหรอ นายจูออนปากเจ่อ"
"เทอ/นาย"
"ใคร ปากเจ่อ/น้ำพุเน่า"
"ก้อ เทอ/นาย ไง"
"หนิ...นายหุบปากอันทุเรศๆของนายไว้ได้มั๊ยหะ"
"แล้วเทอล่ะ เทอมันก้อเหมือนกับฉันนี่แหละ"
"ยี๋...ใครเค้าอยากจะไปเหมือนนาย ถ้าอยากนะ ฉันคิดว่าไอ้คนๆนั้นน่ะ จะต้อง บ้า โรคจิต ฟาย มากๆด้วย แต่ว่าไปแล้วในโลกนี้ไม่มีใครเค้าอยากเหมือนนายหรอก ไอ้บ้า"
"เทอว่าใคร"
"หมาม๊าง..หรือว่า ฟายนะ ไม่ใช่ๆ หัวฟายท้ายหมา ตะหาก 555+"
"หือ...มันจะมากไปแล้วนะ ยัยล้านปี"
"อ๊าย....ไอ้บ้า โรคจิตทราม ไอ้....ไอ้ (ด่าไม่ออก)"
"555+ หัวเราะทีหลังดังกว่า"
"เอาสิ ให้มันดังไปเลย แล้วตอนท้าย นายต้องมาอยู่ใต้เท้าฉัน"
"ไม่มีทาง"
"งั้นมาท้ากันมั๊ยล่ะ......"
"ท้าอะไรเด๋วก้อรู้ ถึงตอนนั้นนายจะแพ้ฉันสิ้นคราบ แล้วนายต้องมาร้องขอความช่วยเหลือจากฉัน 555+"
กริ๊ก....เฮ้ย..แล้วนี่ฉันไปท้าอะไรมันล่ะ แพ้แน่เลย แต่ยังไงก้อต้องสู้ ไม่งั้นเสีย(หมา)หน้าแน่เลยเรา ทำไมไม่คิดดีๆว่ะ ก่อนพูดน่ะ โอ๊ย...ปราสาทจะกิน
แล้วฉันก้อนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน มัวแต่คิดเรื่องท้าน่ะสิ ตอนเช้าตาเลยบวมเป่งเลย แถมเปนหมีแพนด้าอีก เฮ้อ....มันชักจะวุ่นวายไปกันใหญ่แล้วนะ
ปี๊น....ปี๊น เสียงรถใครอีกน่ะ "คู นู๋ ขา คู นู๋ มะ.มี เพื่อง มะ หะ ค้า เต ปา โมะ เลอ"แล้วฉันก้อเดินลงไปข้างล่าง นังรินนี่แน่เลย โอ๊ย...ปวดหัวเว๊ย
"555+...ยัยเบียร์ ทำไมตาแกเปนงั้นวะ"นังรินนี่ เสียงดังมาแต่ไกล ไหนเยอะว่ะ ได้ยินแต่เสียงมัน แล้วพอฉันก้าวลงไป อ๊าย....จะบ้าตาย เพื่อนไอ้รินนี่ด้วย แถมยังมี...........โอ๊ย มันจะจองเวรอะไรกันนักกันหนาว่ะ นายจูออน
"มีอะไร มาทำไม"แล้วฉันก้อเดินไปนั่งข้างนังรินนี่ โดยไม่สนใจคนรอบข้างแม้แต่นี๊ดเดียว ย้ำ แม้แต่นี๊ดดดด...เดียว
"มารับแกไปเที่ยว"
"ไม่ว่าง วันนี้จะไปทำบุญล้างซวย"
"หา ทำบุญล้างซวย แกไปซวยที่ไหนมาหะ"
"ก้อไม่ใกล้ไม่ไกลหรอก"ฉันกดเสียงต่ำลงมาก ทำให้นังรินนี่รู้ว่าฉันโกรธ
"เฮอะ....กลัวล่ะสิ ถึงไม่ไปน่ะ สรุปฉันชนะ 555+"เสียงดังของใครคนหนึ่งดังออกมาจากกลุ่ม ไม่ต้องเดาเลยว่าใคร ก้อไอ้บ้าปากเสียน่ะสิ
"ใครกลัวนาย..."ฉันหันไปทางนายนั่นแล้วส่งสายตาพยาบาดไป
"ก้อเทอไง 555+ ชัยชนะย่อมเป็นของฉัน"
"ด้าย....ฉันว่างแล้ว"ฉันพูดขึ้นแล้วนังรินนี่ก้ออึ้งน้อยๆ ก่อนจะรีบไปช่วยฉันเก็บของ ว่าแล้วฉันก้อรีบไปเก็บกระเป๋า แล้วรีบลงมา แล้วเราก้อเดินทางด้วยรถตู้ของยัยรินนี่ พวกเราจะเดินทางไปเสม็ดกัน ก้อดี ไม่ได้ไปทะเลนานแล้ว ฮ้าว....แล้วฉันก้อหลับไปตลอดทาง
"ยัยเบียร์ ตื่นได้แล้วถึงแล้วนะ ตื่น"
"อ่ะ.....อื้อ รู้แล้ว"
"เฮ้อ....เร็วๆตามมานี่"แล้วก้อมีคนมาขนของเราไปที่เรือ พวกเรานั่งเรือกันไปที่เกาะ เฮ้อ....สดชื่นจัง ไม่ได้มาเที่ยวงี้นานแล้ว
เราจับจองห้องพักกัน บ้านพักฉันอยู่ใกล้กับยัยรินนี่ และ (ทำไมมันถึงได้ซวยนักว่ะ) นายเวียร์ วันนี้ฉันไม่ได้คุยกับใครเลย พอเก็บของเสร็จ วาร์ค ก้อมาชวนฉันไปเล่นน้ำทะเล แต่ฉันไม่ได้เล่น เพราะ มันยุ่งยาก เบื่อตอนที่เล่นเสร็จ ฉันเลยมานั่งเล่นข้างๆดีกว่า อ๊าย......เสียงกรี๊ดของผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ทำให้ฉันตกใจ แล้วเส้นโสทประสาท เส้นหนึ่งแตกไป กรี๊ด......เส้นที่ 2 ไม่รับประกันความปลอดภัยแล้วนะ แล้วยัยนั่นก้อวิ่งมาแล้วเตะทรายโดนฉัน ไอ้บ้าเอ๊ย เดินไม่ดูเลย
"เทอ มาทำอะไรที่นี่"
"ก้อมาเที่ยวน่ะสิ แล้วเวียรค์ล่ะค่ะ มาเที่ยวเหมือนกันเหรอ เรานี่สมพงกันจริงๆเลย"
"- -^"แล้วฉันก้อหันไปเจอนายเวียร์กับนังตัวจิ้งหรีดเมื่อกี่นั่งควงแขนกัน กระดี๊ กระด๊า กันใหญ่ อ๋อ....นึกออกแล้ว
"เวียร์ขา......เวียร์ อ้าว...มาอยู่นี่เอง เบียร์ตามหา เวียร์ตั้งนานน่ะ"ฉันทำเสียงดัดจริตเต็มที่แล้วดึงมือยัยจิ้งหรีดออก
แล้วเอามือฉันควงนายเวียร์แทน
"อ๊าย.........แกเป็นใคร"
"จำเป็นด้วยเหรอที่ฉันจะต้องบอกเทอน่ะ..........เวียร์ขา เราไปกันเถอะนะค่ะ นะค่ะ"นายเวียร์อึ้งมาก คงสงสัยล่ะสิว่าฉันกำลังทำอะไร
"เทอ....เวียร์เป็นของฉันนะ"
"อย่ามามั่วนะ เวียร์เป็นแฟนกับฉัน แล้วเวียร์ไปเป็นของเทอตั้งแต่เมื่อไหร่ เทอน่ะ คนอื่นถอยไป...ไปเถอะค่ะเวียร์ เบียร์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วอ่ะ"ฉันทำสายตาออดอ้อนนายเวียร์เต็มที่ (อับอายตัวเองจังเว้ย ทำอะไรน่าเกียจเป็นบ้าเลย น่าสมเวชตัวเองว่ะ แต่ยังไงฉันต้องชนะ สู้ อดทนไว้ อดทน)
"อ๊าย........"แล้วฉันก้อลากนายนั่นออกมาให้ห่างไกลยัยจิ้งหรีด ทั้งที่นายเวียร์ยังอึ้งๆอยู่ ฉันดูต้นทางแล้ว จึงรีบปล่อยมือ แล้วปัดเป็นการใหญ่
"อี๋...สกปรกๆ เฮ้อ..."แล้วฉันก้อเดินไป แต่ต้องชะงัก เพราะ มีมือใครบางคนจับแขนฉันไว้
"เด๋วก่อน....นั่นเทอจะไปไหนหะ"
"ปล่อย ฉันจะไปอาบน้ำใหม่ ล้างความสกปรก"
"ฮั่นแน่......แอบชอบฉันก้อไม่บอก"
"นายนี่มัน นายก้อรู้ว่าฉันแสร้งทำ"
"แต่ฉันจะไม่คิดว่าเทอแสร้ง เทอทำตัวเทอเองนะ 55+"
"นาย.......นายบ้า! หลงตัวเองชะมัด"โอ๊ย...ทำไมมันถึงกวนพระบาทาอย่างงี้ว่ะเนี่ย แล้วฉันก้อรีบเดินกลับที่พักทันที จะอยู่ให้มันแค้นใจทำไมล่ะ
อ๊ากกกกกก..นายนี่มันจริงๆเลยนะ หน้าตาก้อดี แต่ทำไมนิสัยมันแย่งี้วะ โอ๊ย...พอดีทางกลับฉันเจอยัยรินนี่พอดี ฉันก้อเลยถามอะไรมันหน่อย
"ยัยต้น"
"มีไรย่ะ ยัยเบียร์"
"มีไรอยากถามหน่อย มานี่ดิ๊"แล้วฉันกับยัยรินนี่ก้อไปนั่งที่ม้านั่งหน้าห้องพัก
"ถามไรย่ะ หล่อนรีบๆนะ เด๋วฉันจะไปหาเวียร์ของฉัน"
"อะ..อะไรนะ เวียร์ของเทอ 555+"
"หัวเราะอะไรย่ะ แล้วมีอะไรรีบถามมาเลย"
"ชาร์ค วาร์ค มาร์ค การ์ด แล้วก้อ เวียร์ ของนายน่ะ อยู่มหาลัยเดียวกับนายใช่ม่ะ"
"ย่ะ! แต่ว่าเวียร์ของฉันไม่ได้อยู่มหาลัยเดียวกับฉันหรอกนะ เวียร์น่ะเค้าเป็นเพื่อนสนิทกับพวกวาร์คน่ะ เลยสนิทกับฉันด้วย ฮ่ะฮ่ะ"
"อ๋อเหรอ...เออแค่นี้แหละ ขอให้มีความสุขกับนายเวียร์นะ อิอิ"
"ถึงแกไม่อวยพร ฉันกับเวียร์ก้อมีความสุขอยู่แล้วล่ะย่ะ"
"ชิส์..."
ฉันเดินเข้าห้องพักไป ไม่รู้ว่าจะทำไรดี เอ..ดูทีวีดีกว่า มีไรดูบ้างน้า... อ๊าย กอล์ฟ-ไมค์ เท่จังเลยอ่ะ ดีนะเนี่ยที่มาเปิดดู ฉันน่ะแฟนตัวจริง กอล์ฟ-ไมค์ เลยนะ
ดูกี่ที กี่ที ก้อหล่อแหะ เพอร์เฟ็คมาก..ฉันนั่งดูไปยิ้มไปตลอด เท่เนอะ โอ๊ย..บาดใจ บาดใจ ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ใครค่ะ"ฉันตะโกนออกไปทั้งที่ยังนอนดูทีวีอยู่
"ฉันเองย่ะ มาเรียกไปกินข้าว จะกินมั๊ย อ๋อ...ไม่ไปใช่มั๊ยโอเค งั้นพวกเราไปนะ"
"ไปย่ะ รอด้วยดิ ยัยต้น"ฉันลุกพรวดทันที เรื่องกินน่ะเรื่องใหญ่ ดีนะที่มันจบไปแล้ว ไม่งั้นฉันไม่ยอมออกไปง่ายๆหรอก
"ก้อรีบดิ..หิวแล้วนะเนี่ย เด๋วชักช้าได้กินผู้ชายแถวนี้แน่เลย ^^"
"เออ..รีบอยู่"ฉันก้อจัดการยกทรงเครื่องตัวเอง แล้วเดินออกไป มีทุกคนรออยู่ยกเว้นนายจูออน ยัยรินนี่ให้มาร์คไปตามเวียร์ของมัน
ส่วนเราทั้งหมดที่อยู่ก้อจะไปสั่งอาหารรอพวกที่ยังไม่มา ไม่ได้กินอาหารทะเลมานานแล้ว เฮ้อ..ลาบปากเลยเรา แซบๆทั้งน้าน....
แล้ว มาร์คกับนายเวียร์ก้อมา (สักที) ยัยรินนี่รีบลุกขึ้นแล้วไปควงแขนนายเวียร์ >เหอะๆ นายเวียร์รีบดึงมือยัยรินนี่ออก แล้วทำหน้าเสียวๆ / สม-น้ำ-หน้า \<
ให้มานั่งข้างๆ จะลากมานั่งนี่ทำไม๊...(ก้อนั่งตรงข้ามฉันน่ะสิ กินไม่ลงแน่ๆเลย)
"ยัยต้น"(เหอๆเด๋วนี้ฉันเรียกมันต้นแล้วเหรอเนี่ย ก้อต้องเรียกต้นก้อเพราะว่าทุกคนเรียกมันว่าต้นน่ะสิ แต่มันก้อไม่ได้เกลียดชื่อรินนี่
>ที่ฉันตั้งให้กับมุก< หรอกนะ มันชอบซะด้วยซ้ำ แต่ความจริงแล้วมันบอกให้พวกเราเรียกมันว่า พอลลี่ น่ะ โอ๊ย..รับไม่ได้ ฉันกับมุกเลยตั้งให้ใหม่ที่มาของชื่อรินนี่ก้อคือ ชื่อจริงมันชื่อ วรินทร์ ก้อเลยคำลงท้าน รินทร์ = รินนี่ ไปโดนปริยาย เรียกแบบนี้ตลอดมาจนไม่มีแม้แต่พอลลี่ หรือ ต้น จนเด๋วนี่ฉันมาเรียกใหม่)
"หะ..มีไร รีบๆพูดล่ะ ฉันหิวแล้ว"
"ย่ะ...ทำไมต้องลากนายนี่มานั่งตรงนี้ด้วย ฉันกินข้าวไม่ลง"ฉันกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินแค่ฉันกับยัยรินนี่
"ก้อ...เด๋วหัวใจมันไม่ใกล้กัน เข้าใจป่ะว่า หัวใจมันเรียกร้องอ่ะ อิอิ"อี๋...น้ำเน่า เน่ายิ่งกว่าคลองแสนแสบอีกอ่ะ แหวะ! ขอกระโถนด้วย
"แอ่ก...แอ่ก"ฉันแสร้งทำเป็นไอ เพราะ ความน้ำเน่าของยัยรินนี่ ทำให้ทุกคนหันมามอง
"เป็นอะไร! ชิส์"
"ควาย!(ฉันเน้นแล้วหันหน้าไปทางมัน) ติดคอว่ะ"
"แอ่ก..แอ่ก...ฉันหิวแล้ว กินกันเถอะทุกคน ^-^ "ฉันยิ้มและพูดขึ้นเสียงดัง แต่ฉันก้อยังได้ยินเสียงกรอด..กรอด ของยัยรินนี่อยู่ 55+แกล้งกะเทย
สนุกชะมัดเลย ฮ่ะ..ฮ่ะ แล้วฉันก้อหันไปบอกกับยัยรินนี่ว่า " ล้อเล่น รีบกินเถอะ มะกี้นี้ฉันเห็นเวียร์แอบมองแกด้วยนะเว้ย "มันก้อเลยเลิกทำเสียงกรอด กรอด แล้วหันไปยิ้มหวานหยดย้อยให้นายเวียร์ นายเวียร์รีบหลบหน้าแล้วทำหน้าเสียวสุดๆ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ขำว่ะ ฉันพยายามกลั้นหัวเราะ
แล้วก้อรีบกินข้าวอย่างขมักเขม้น โอ้ว้าว..อาหารอร่อยจังเลย มื้อนี้ดีสุดแย้ว.......
"อ๊าย.............คุนน้อง สวยค่ะสวย น่ารักค่ะคุนน้องขา"เสียงใครคนหนึ่งมาขัดจังหวะการกินของฉัน
ใครกันนะช่างกล้าจริง พอฉันเงยหน้าขึ้นไปก้อพบกับ มนุษย์ประเภทเดียวกับยัยรินนี่ (มนุษย์กลายพันธ์ เออ..ขอเม้าท์เรื่องนี้ก่อน พวกที่เป็นประเภทเดียวกับยัยรินนี่น่ะ ฉันคิดว่า ฉันชอบนะ ถึงแม้จะไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีก้อเหอะ แต่ฉันคิดว่า มันทำให้โลกมีสีสันนะ ก้อพวกเนี่ยจะนำเอาแฟชั่นใหม่ๆมากมใายมาน่ะสิ แถมยังเก่งอีก เห็นนังรินนี่มันปาก(หมา)ไม่ดีเงี่ย แต่มันเก่งนะ แล้วถ้าใครมีเพื่อนเป็นแบบนี้ล่ะก้อจะรู้เลยว่า ดีว่ะที่มีมันเป็นเพื่อน เพราะ การที่มีเพื่อนเป็นมนุษย์ประเภท 2 เนี่ย ทำให้เรามีความสุขนะ ตลกอีกด้วย ถึงแม้จะปากร้ายหน่อยก้อเหอะ แต่มันก้อสร้างความสุขนะ จะบอกให้) แต่ดูท่าทางเป็นผู้ดีมีสกุล
ดูมีราศีในรถไฟมากๆ (เอ่อ..ไม่ต้องอทิบายใช่ป่ะ รู้กันนะ)
"คุนน้องขาคือว่าเจ๊ขอคุยด้วยหน่อยสิค่ะ" เจ๊คนนั้นชี้มาที่ฉันแล้วกวักมือเรียก
"นะ...หนู เหรอค่ะ"ฉันชี้หน้าตัวเองอย่าง งงๆ
"ใช่ค่ะคุนน้อง มานี่เร็ว"ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเจ๊คนนั้นอย่างงงงวย อะไรเหรอจะเรียกฉันไปทำไมเนี่ย ชักเสียวแหะถึงไม่ใช่ผู้ชายก้อเหอะ
แล้วเจ๊คนนั้นก้อลากตัวฉันไปนั่งโต๊ะข้างๆโดยมีเพื่อน(เปนเหมือนกันครับท่าน)อีกคนอยู่ด้วย
"เอ่อ...มีอะไรเหรอค่ะ เรียกหนูมาเนี่ย"
"คือว่า...เจ๊ชื่อ มด นะจ๊ะ ส่วนเพื่อนเจ๊อ่ะ ชื่อ นังนก"
"เอ่อ..คะ ค่ะ แล้ว........."
"คือว่าพวกเราน่ะ เป็นโปรดิวเซอร์น่ะจะ อย่างจะชวนน้องไปถ่ายแบบน่ะ คุนน้องสนใจมั๊ยค่ะ เอ่อ..ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก้อได้ค่ะ นี่นามบัตรของเจ๊นะค่ะ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่บอกเจ๊นะค่ะ แต่ไม่เกิน 2 วันนะค่ะ คุนน้อง คุนน้องน่ะโชคดีมากเลยนะค่ะ"เจ๊มดยื่นนามบัตรมาให้ฉัน เอ..โปรดิวเซอร์บริษัท...
แล้วเจ๊ทั้ง 2 ก้อขอตัวกลับก่อน ฉันก้อเก็บนามบัตรไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินกลับไปกินต่ออีก
"เฮ้ย...เบียร์ไปคุยอะไรกับเจ๊อ่ะ"การ์ดถาม
"อย่าสนใจเลย ไม่สำคัญหรอกนะ ^^"ฉันยิ้มให้การ์ด
"อื้อ....."การ์ด พยักหน้า
แล้วเราก้อมานั่งคุยกันต่อที่บ้านพักยัยรินนี่ เราคุยกันสนุกสนาน แต่ครั้งนี้ ฉันกับนายเวียร์สงบศึกก่อน แล้วฉันก้อสังเกตว่า เวลานายหัวเราะอ่ะ นายก้อน่ารักดี แต่ทำไมนายไม่หัดเปลี่ยนนิสัยใหม่ซะบ้าง เฮ้อ.....เราหัวเราะกันท้องขดท้องแข็ง แล้วก้อขอตัวกันกลับห้องเพราะง่วงนอนแล้ว แถมยังดึกแล้วอีกด้วย
ฉันออกมาพร้อมกับวาร์ค แล้วฉันก้อจำได้ขึ้นมาว่า วาร์ค เคยถามอะไร
"วาร์ค นายเคยถามอะไรฉันไว่นะ"
"ก้อวันนั้นไง ฉันโทไปจะถามเทอว่าจะมาเที่ยวที่นี่รึป่าว"
"อ๋อเหรอ....อือ ฉันไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกันบ๊ายบาย"ฉันบ๊ายบายวาร์ค ก่อนเข้าห้อง แต่ก่อนจะเข้าห้องก้อมีเสียงกวนโสทประสาทอย่างยิ่ง ไม่ต้องหันไปมองก้อรู้ว่านายเวียรื มะกี้ยังไม่กวนกันเลย ไง๋พอออกมาต้องมากวนด้วยวะเนี่ย (หรือว่า นายเวียร์ทำดีต่อหน้ายัยรินนี่เพราะอยากให้ยัยรินนี่ชอบ ฮั่นแน่...55+ ชอบเพื่อนฉันก้อไม่บอก อย่างงี้มีเฮแน่ พรุ่งนี้ฉันต้องบอกยัยรินนี่ให้ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า) ไม่โดนด่าสัก 2 - 3 ชั่วโมงจะลงแดงตายรึไง หา!
"บ๊ายบาย พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ"นายเวียร์ทำเสียงและท่าทาง ล้อเลียนฉัน ที่พูดกับวาร์ค มะตะกี้
"นาย...ไม่โดนด่า สัก 2-3 ชั่วโมงนี่มันจะลงแดงตายเลยรึไงหะ! แล้วนี่อุตส่าห์หุบปากมาตั้งนานแล้วอดทนอีกสักนิดไม่ได้หรือไงหา หรือว่า กล่องในปากของนายน่ะมันอยากจะออกมาเต็มที่"
"ยังไม่ได้ทำไรเลย ด่าเป็นชุด"
"อ๋อ..มะกี้ไม่ได้ทำ ชิส์ไอ้หน้าหม้อเอ๊ย"ฉันพูดไอ้หน้าหม้อเบาๆ
"หะ..เทอว่าอะไรนะ พูดใหม่สิ"
"เปล๊า....ไม่มีอะไร"
"เหอะ..แล้วไอ้กล่องของเทอน่ะ มันคืออะไร"
"อ๋อ...ก้อ กล่อง กล่อง กล่อง ภาษาอังกฤษน่ะ(ทุกท่านลองคิดตามนะค่ะ แล้วลองพูด จะรู้ความจริง ไม่จดลิขสิทธ์ค่ะ จะเอาไปใช้ก้อยินดี อย่างแรง เหอๆ:ผู้แต่ง) ฉันง่วงแล้ว ไปแล้วนะ"ฉันรีบเข้าห้องอย่างรวดเร็ว ตอนที่นายนั่นกำลังคิด เหอๆ คิดออกเมื่อไหร่ นายก้อไม่สามารถทำอะไรฉันได้แล้ว ไอ้.....เอ๊ย (เอ่อ...แล้วแต่จะคิดนะค่ะ)
"เทอ...เทอนี่มัน ออกมาเด๋วนี้นะ"นายเวียร์เคาะประตูใหญ่ ออกไปให้โง่สิ นายบ้าเอ๊ย ฉลาดมั๊ยเนี่ย 555+ ถูกหลอกด่าแล้วยังไม่รู้เรื่องอีก อะไรมันจะอินโนเซนต์ขนาดนั้นวะ ดีนะที่ไม่มาถามพรุ่งนี้เช้าอีก ว่ามันคืออะไรกันแน่ 555+ หัวเราะอย่างนางมาร กร๊าก...กร๊าก สะใจจิงเชียว ลาลัลล้า.........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น