Goddess of Time ทุ่งลิลลี่เทพธิดาแห่งกาลเวลา

เรื่องใหม่ มุมมองใหม่

บทนำ(ละทิ้งความเป็นมนุษย์)

        ความรัก

                     หลายคนอาจจะมองว่าเป็นสิ่งสวยงาม

                     หลายคนอาจจะมองเป็นสีสันที่ขาดไม่ได้ของชีวิต

                     หลายคนอาจจะมองว่าเป็นแค่อารมณ์ชั่ววุบ

                     หรือหลายคนอาจจะมองว่ามันคือความเจ็บปวดครั้งนึงในชีวิตที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

แต่สำหรับผมมันเป็นอะไรที่ราวกับตกนรกทั้งเป็น

............

.........

.....

..

.

“อ๊ค!! ทำไม ทำไมกันเอวา”

“ชั้นขอโทษ! เรย์โอ ชั้นไม่มีทางเลือกจริงๆ ชั้นยังไม่อยากตาย”

“ชั้นเองก็ต้องขอโทษแกเรื่องนี้จริงๆว่ะ เรย์โอ เอวาน่ะฉันจะเป็นคนดูแลเอง ส่วนแกก็ลาก่อนเพื่อนรัก ฮ่าๆ!!”

       นั่นแหละคือความรักที่ผมรู้จักมันคือการทรยศและการหักหลังจากผู้หญิงที่ผมรักมากและเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กหลอก

ผมมาฆ่าและถีบส่งร่างที่โชกเลือดของผมตกลงสู่เหวลึกและดำมืดให้เป็นอาหารของเหล่าปีศาจกระหายเลือดนับล้านๆตน ได้กิน

เป็นอาหารมื้อแรกหลังจากโดนปิดผนึกมานานจนนับไม่ได้ว่าโดนผนึกไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่

       ผมก็จำไม่ได้แล้วแต่พวกมันก็อยู่มานานมาก จนระดับความแข็งแกร่งของพวกมันมากพอที่จะสามารถบุกทำลายได้ทั้งนรกและสวรรค์

ให้พินาศลงได้ไม่กี่วันอีกทั้งหพวกมันยังมีอีกหนึ่งความสามารถที่ต้องทำให้เหล่าทวยเทพและเจ้านรกต้องช่วยกันปิดผนึกพวกมันไว้ในที่แห่งนี้

ก่อนที่จะสายเกินแก้ เพราะหากเป็นไปตามที่ตำนานที่เล่าต่อๆกันมาแล้ว

        พวกมันถือกำเนิดขึ้นมาจากพลังของเทพเจ้าผู้เหนือกาลเวลาที่ทิ้งเอาไว้บนโลกมนุษย์ก่อนที่จะโดนจองจำในคุกนรกทาร์ทารัส 

และว่ากันว่าพลังที่เทพเจ้าองค์นั้นทิ้งไว้มันอยู่ในรูปแบบผลึกคริสตัลขนาดไม่ใหญ่มากแต่ผู้ที่เข้าใกล้หรือต้องการจะครอบคองมาจะถูก

พลังอันยิ่งใหญ่นั้นกลืนกินดวงวิญญาณและความเป็นมนุษย์ทั้งหมดไป จนกลางเป็นปีศาจที่แม้แต่กาลเวลาก็ไม่สามารถทำให้พวกมัน

หลุดพ้นจากทุกความทรมานได้ ใช่พวกมันอยู่เหนือกาลเวลาแล้วควบคุมกาลเวลาได้ดั่งใจแต่พวกมันก็ไม่อาจจะออกห่าง

จากผลึกคริสตัลอันเป็นต้นกำเนิดของพวกมันได้ เพราะพวกมันถูกสาปให้ปกป้องและดูแลผลึกไว้ไม่ให้เทพองค์ใดได้มันไปครอง

                     ตูม!!! อ๊ค!!

     ร่างที่โชคเลือดของผมตกลงกระแทกพื้นอย่างแรงจนกระดูกทั้งร่างแหลกละเอียดความรู้สึกเจ็บแปลบแทบสิ้นใจวิ่งไปทั่วร่าง 

ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่น่าแปลกมากที่พวกปีศาจสู้กันแทบเป็นแทบตายเพื่อที่จะกินผมให้ได้จนถึงขนาดว่ามันกลายเป็นสงครามกันเลย 

ในตอนที่ผมตกลงมาในตอนแรก แต่ตอนนี้พวกมันกันหยุดนิ่งราวกันว่าพวกมันโดนกาลเวลาที่พวกมันควบคุมมาจนถึงตอนนี้หยุด

พวกมันไว้ทั้งๆที่บางตัวยังลอยอยู่บนอากาศอยู่เลย

      แล้วสติที่เริ่มเลือนรางและดวงตาที่พร่ามัวของผมก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่อาจจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้พวกปีศาจพวกนั้นหยุดการเคลื่อนไหว

แบบผิดธรรมชาติแบบนั้นในระยะที่ห่างจากหน้าผมไม่กี่เซน แล้วผมก็รู้ตัวแล้วว่าอีกไม่นานผมก็อาจจะได้เป็นน้องใหม่ในเหล่าปีศาจกาล

เวลาพวกนี้แน่ เพราะไอ้ผลึกที่ว่านั่นมันแทงทะลุอกผมอยู่

          ‘ฮ่าๆ!! ขนาดว่าโดนผู้หญิงที่ตัวเองรักมากหลอกมาฆ่าตายตั้ง 5 ครั้งแล้วมึงก็ยังไม่จำนะตัวชั้น’

                     ‘ก็ผมยังอยากจะเชื่อในมนุษย์และคำว่ารักแท้อยู่นี่นา’

     ‘พอเถอะ เพื่อนพวกเราเจ็บมามากพอแล้ว มนุษย์น่ะมันเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ พอพวกมันใกล้ตายสันดานชั่วๆของพวกมัน

ก็ออกมาทำทุกอย่างเพื่อทำให้ตัวเองรอดตลอดนั้นแหละน้า’

‘มันคงจะใช่อย่างที่นายพูดก็ได้พวกเราก็เกิดมา 6 ครั้งและจำได้ทุกอย่างที่เคยทำไป แล้วถึงจะโดนคนที่รักหลอกมาฆ่ากี่ครั้งแต่ผม

ก็ยังไม่อยากที่จะเลิกเชื่อในมนุษย์และรักแท้’

                ‘อ่อนหัดมึงแค่ยอมรับความจริงไม่ได้ไม่ใช่รึไง’

‘หยุดพูดเดี๋ยวนี้’

‘ชั้นจะไม่หยุดจนกว่ามึงจะเข้าใจแล้วก็รู้ไว้ซะ ความเชื่อใจที่มึงได้ยินจากปากอีพวกตอแลพวกนั้นน่ะ มันก็แค่คำพูดสวยหรูที่พวกมันชอบ

ใช้พูดเวลาที่อยากจะหลอกใช้คนโง่ๆแบบแกไง’

‘ไม่ใช่’

‘ยอมรับเถอะ มนุษย์น่ะมันน่ารังเกียด’

‘ไม่’

‘ความรักมันก็แค่ลมปากที่ใครอยากพูดก็พูด’

‘....’

‘เริ่มอยากยอมรับมันขึ้นมาแล้วสินะตัวชั้น มึงน่ะเหนื่อยมามากพอแล้ว ได้เวลาพักแล้วแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของชั้น 

อย่าได้ตื่นขึ้นมาพบเจอกับความเจ็บปวดอีกเลย หลับไปจนกว่าเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำอย่าง มนุษย์ จะพินาศและหายไปจากโลกเน่าๆ

ใบนี้ซะเถอะ’

“ฮ่าๆๆ!!!!!มาเลยชั้นพร้อมแล้ว พร้อมที่จะละทิ้งความเป็นมนุษย์แล้วและชั้นก็พร้อมแล้วที่จะทำลายล้างเผ่าพันธ์มนุษย์”