คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกแห่งการเตรียมสอบ
1 : วันแรกแห่งการเตรียมสอบ
แสงแดดที่ สาดส่องผ่านใบไม้พาดผ่านลงไปสู่เด็กชายอายุ 12 ปีที่หลับอยู่ใต้ต้นโอ๊กอันเขียวขจีในมือของเขามีหนังสือเล่มหนาและไม้กายสิทธิ์เก่าๆหนึ่งอัน ที่ซี่งเขานอนอยู่คือป่าเครนดอฟที่มีต้นไม้ขึ้นมากมายหลายสายพันธุ์เป็นป่าที่มีต้นไม้ขึ้นอย่างหนาแน่นภายนอกเป็นป่าธรรมดาที่สงบและร่มรื่นแต่ภายในกลับเป็นป่าที่มืดสนิทไม่มีแม้แสงแดดสาดส่องลงไปบนพื้นดินที่เต็มไปด้วยมอส ที่นั่นมีแต่สัตว์ที่น่ากลัวที่มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถย่างกรายเข้าไปได้
" ทิม ทิม..!! ตื่นสิ!! ตื่น ! ." ชายหนุ่มตัวสูงผมสีดำขลับอายุราว 18 ปีปลุกเด็กชายซึ่งนอนอยู่ใต้ต้นโอ๊ก
"อะไรหรอพี่โซล หลับยังไม่เต็มที่เลย หาววว" ทิมพูดกับพี่พร้อมกับหาวตาม
"ยังมาทำเป็นมาเป็นไก๋ วันนี้ติวกับพี่ในป่าปะไปกันได้ แล้ว"โซลพูดแล้วดึงร่างน้องขี้เซาขึ้น
"วันนี้อย่าบอกนะว่าไป...อะ" ทิมถาม
"เออ.. สัปดาห์หน้าจะสอบยังหลับได้ลงคออีก" โซลตำหนิทิม
"ก็มันเพลียก็เลยอยากนอนนิ" ทิมแก้ตัว
"วันนี้ได้กี่บทแล้วละคาถาภาคีอะ" โซลถามพร้อมกับลากทิมเดินเข้าไปภายในป่าเครนดอฟอย่างรวดเร็ว
" 3 บท...นี่เดินช้าๆก็ได้จะรีบตามมูฟว์*รึไง" (มูฟว์ สัตว์ชนิดหนึ่งมีลักษณะกลมตัวเล็กเท่าลูกปิงปองวิ่งไวมากสามารถนำมาทำนมได้) ทิมตอบ
"อะไรนะ! 3 บทงั้นหรอ 2 วันแล้วนะ แล้วจะสอบได้ไงเนี่ย" โซลพูด
"ก็มันยาวอะ" ทิมแก้ตัวอีกครั้ง พร้อมกับเดินตามพี่ชายเข้าไปในป่า
ทั้งสองเดินอยู่บนพื้นที่ที่เต็มไปด้วยมอสและเศษใบไม้ที่เปียกชื้น ต้นไม้นับหมื่นนับแสนต้นหรือมากกว่านั้นล้วนแต่มีอายุมากกว่าพันปีมีใบไม้มากมายเสียจนแสงส่องลงมาไม่ถึงพื้นที่ที่เต็มไปด้วยมอสด้านล่าง ตามโคนต้นไม้บางต้นมีเห็ดเรืองแสงอยูจำนวนมากซึ่งเป็นคบไฟส่องแสงสว่างนวลตามธรรมชาติที่ทำให้ทั้งสองมองเห็นสิ่งต่างๆภายใต้ความมืดในป่าเครนดอฟ
"จะถึงยังอะพี่ ...ยี้ตัวอารายเนี่ย" ทิมถามโซลพร้อมสบัดรองเท้าออกจากซากสัตว์ชนิดหนึ่ง
"ไม่นานหรอกใกล้จะถึงแล้ว" โซลพูดขณะที่มองน้องสบัดซากสัตว์ออกจากรองเท้า
"ยิ่งไกลก็ยิ่งมืดนะพี่" ทิมพูดพร้อมกับมองไปด้านหน้าที่มืดมีเพียงเเสงจากเห็ดดอกเล็กๆเท่านั้น
"เสราอาปาโร" โซลเสกคาถา 1 บททันใดนั้นปลายไม้กายสิทธิ์ของโซลก็ส่องแสงราวกับตะเกียง
"เพิ่งจะมาเสกเนี่ยนะ" ทิมโวยวาย
"นึกว่าแกรู้นิ" โซลตอบกลับ
"เอาละ ถึงเวลาวัดฝีมือแล้ว"โซลพูดแล้วมองไปต้นไม้ที่มีดอกใหญ่เท่าตัวคน
"ดอกวิลล่า*นี่ แกต้องจัดการมันซะ แล้วอย่าให้ตัวเองโดนกินด้วยละ เท่านี้ถือว่าแกสอบบทแรกผ่าน "(ดอกวิลล่าเป็นพืชมีดอกที่ใหญ่โตเต็มที่สามารถกินช้างได้ทั้งตัวและมีเถวัลย์ที่มีการตอบสนองไวมาก)
สายตาของทิมจับจ้องอยู่ที่ดอกวิลล่าแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่
'โดนหม่ำแน่เลยเรา....เอาวะเอาไงเอากัน' ทิมคิด
" เสปาโรเปร่า" ทิมชี้กายสิทธิ์ไปที่ดอกวิลล่าสายสีเขียวพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ของทิมตรงไปที่ดอกวิลล่าแต่เมื่อไปใกล้ดอกวิลล่าสายสีเขียวกลับจางหายไปจนหมด
"กรรม..อารายกานเนี่ย" ทิมพูดพร้อมกับวิ่งหนีเถาวัลย์จากดอกวิลล่า
"คาถาธรรมดาทำอะไรมันไม่ได้หรอกต้องใช้คาถาภาคี" โซลตะโกนบอกทิมที่กำลังวิ่งหนีเถาวัลย์จากต้นวิลล่า
"ทำไหมพึ่งมาบอกตอนนี้ไอ้พี่บ้า"
"ไคจะไปรู้ว่าแกโง่ขนาดนี้"
"แปรร่าอาราเมปาคี"ทิมเสกคาถาอีกบทไปที่ดอกวิลล่าสายน้ำนับร้อยนับพันกลู(หน่วยวัดน้ำหนักของผู้วิเศษ ประมาณ 1 ลิตร)พุ่งออกมากจากปลายไม้กายสิทธิ์ของทิมตรงไปที่ดอกวิลล่า
"น้ำทำอะไรมันไม่ได้หรอก ..มีแต่จะทำใหมันโตขึ้น" โซลบอกน้องที่กำลังยืนงงกับดอกวิลล่าที่ขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
"ไคจะไปรู้กันละ" ทิมพูดแล้วเริ่มเสกคาถาบทใหม่
"เสราอาโนโรโปร่าคาคี"ทิมเสกคาถาแล้วไฟก็พุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ไปราวกับมังกรที่บ้าคลั่งลุกท่วมดอกวิลล่าจนดอกวิลล่าจนหายลงไปในดิน
"เห็นฝีมือยังละพี่" ทิมมองหน้าพี่ด้วยสายตาแห่งชัยชนะ
"ยังหรอกมันยังมีต่อ" โซลพูด
ก่อนที่ทิมจะหันไปมองดอกวิลล่า ดอกวิลล่ากลับพุ่งขึ้นมาจากใต้ดินแล้วใช้เถาวัลย์รัดทิมแล้วโยนไปด้านหน้า
"เจ็บไหมละ" โซลเยาะเย้ยทิมที่นอนอยู่ที่พื้น
"เมนาสอุลาสกามาคี"ทิมรีบลุกขึ้นพร้อมกับเสกคาถาภาคีบทสุดท้ายที่จำได้ไปที่ดอกวิลล่าแล้วดอกวิลล่าก็หายไป
"เสร็จละกระจอกจังเลย"ทิมพูดพร้อมกับมองโซลด้วยสายตาแห่งผู้ชนะที่แท้จริง
"เมื่อนายเสกคาถาอะไรนะ" โซลถามพร้อมกับทำหน้ากังวล
"ก็คาถาเสกให้ของหา ..อ๊ากกกกกกก....." ก่อนที่ทิมจะพูดเสร็จดอกวิลล่าก็โผล่มาพร้อมกับกินทิมเข้าไป
"ราเสโปโอโดโกร่าภาคี" โซลรีบเสกคาถาเพื่อช่วยทิมออกจากดอกวิลล่า
แพละ!!
ทิมพุ่งออกมาจากภายในดอกวิลล่าที่มีน้ำเมือกเหนียวเหนอะหนะ
"ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า! ว่าแล้ว ว่าต้องเป็นคาถาของหาย มันก็แค่หายไปครึ่งนาทีแล้วมันก็กลับมา " โซลเยาะเย้ย
"ไคจะไปรู้ละก็นึกว่าจะหายไปเลยนิ" ทิมพูดขณะที่พยามเอาเมือกออกจะใบหน้า
"ไปล้างหน้าล้างตัวดีกว่าพรุ่งนี้มาใหม่ ฮ่าฮ่าฮ่า!" โซลพูดพร้อมกับหัวเราะจนดังกึกก้องอยู่ในป่า
"เหนียวเหนอะหนะเยย ..ยี้ ..แหยะ" ทิมพูดพร้อมกับสบัดเมือกลื่นๆออกไป
"แบบนี้โอกาสที่จะสอบได้ก็มีน้อยมากเลย" โซลพูดแล้วส่งสายตาตำหนิทิมแล้วลากทิมออกจากภายในป่าเครนดอฟ
"พี่จะพาไปไหนบ้านเราทางนู้นนะ" ทิมถามพี่ที่ใบหน้าโดนแสงดวงอาทิตย์ยามเย็นส่อง
"ไปห้องสมุด..ไปยืมหนังสือมาให้แกอ่านนั่นแหละ" โซลตอบ
"ง่าส ..ขี้เกียจอ่านอะ" ทิมพูด
"นั่นแหละแกยิ่งต้องอ่าน..วันนี้พี่เห็นเรย์กับน้องไปล่ายูนิคอร์น.. น้องเรย์อ่ะเก่งกว่าแกตั้งเยอะแปบเดียวก็ล้มยูนิคอร์น*ได้ละ"(ยูนิคร์อนเป็นม้าชนิดหนึ่งมีเขาอยู่ที่หน้าผากมีปีก)โซลบอกน้องพร้อมกันเสกคาถา 1 บทอย่างรวดเร็วแล้วเมือกที่ติดอยู่กับทิมก็หลุดออกจนหมด
"เพิ่งจะมาเสกให้" ทิมพูด
"ไคจะไปรู้ว่าแกไม่รู้จักคาถาสลายน้ำเมือก..... อ่า ถึงละเข้ามา" โซลพูดพร้อมกับมองดูบันไดและตัวอาคารของห้องสมุดที่สร้างด้วยก้อนหินมีมอสขึ้นอย่าหนาแน่นราวกับปราสาทร้าง
"อย่าเอามาเยอะนะ" ทิมพูดเสียงอ่อย
"วันนี้แกต้องอ่าน 10 เล่มพร้องกับทำแบบฝึกหัด 100 ข้อ ต้องจำคาถาภาคีอีก 10 บท ภาย ในคืนนี้ " โซลพูดพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปหาทิม
"โห..เยอะไปป่าวพี่" ทิมพูด
"มีอะไรให้รับใช้จ้ะ"บรรณารักษ์พูดกับโซลแต่หันมามองทิม
"เอ่อผมขอยืมหนังสือ 10 เล่ม ได้ไหมครับ" โซลถาม
"อ้อได้จ้ะแต่หนังสือจะต้องคืนภายใน 2 วันนะจ้ะ จะอ่านทันหรอ" บรรณารักษ์พูด
"ทันครับคืนให้พรุ่งนี้ก็ได้ ..เนอะทิม" โซลพูดแล้วมองทิมราวกับเป็นอาหารอันโอชะ
"งั้นเอาอะไรบ้างละจ้ะ" บรรณารักษ์ถามพร้อมกับยิ้มให้ทิม
"เอ่อ เอา
หนังสือว่าด้วยพรรณไม้และสัตว์ประหลาดนานาชนิด
หนังสือวิชาป้องกันตัว ของ:เบตี้ รีฟร์อด
หนังสือการใช้เวทย์มนต์ขั้นสูง
หนังสือรวบรวมสมุนไพรของ:เอ็ดวิน ชาร์
หนังสือวิชาการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน
หนังสือการใช้เวทย์มนต์ภาคี
หนังสือรวบรวมเวทย์มนต์ภาคี
หนังสือเห็ดมหัศจรรย์
หนังสือรวมรวมคาถาสามัญ
หนังสือเวทย์มนต์หยุดหยั้ง
เอ่อ 10 เล่มแล้วใช่ไหมครับ " โซลตอบอย่างรวดเร็วพลางส่งสายตาให้ทิมอีกครั้ง
"จ้ะครบแล้ว...จะไปสอบเข้าโรงเรียน ANAKIN หรอจ้ะ " บรรณารักษ์พูดก่อนที่จะเสกคาถา 1 บทแล้วหนังสือทั้งหมดที่โซลพูดมาก็มาปรากฏอยู่บนโต๊ะ
"ขอให้สอบผ่านนะจ้ะ" บรรณารักษ์อวยพรให้ทิมแล้วส่งยิ้ม
โซลหอบเอาหนังสือแล้วส่งต่อให้ทิมแล้วเดินออกจากลงบันไดของห้องสมุด
" พี่ให้ผมอ่านจริงแน่นะ เยอะ จังเลยอะ" ทิมถามขณะที่ทั้งสองเดินลงบันไดด้านล่างที่มีแสงดวงจันทร์สาดส่องลงมา
"พี่มั่นใจว่าถ้าแกอ่านจบและจำได้หมดนี่แกสอบผ่านชัววะน้องรัก" โซลพูดด้วยเสียงที่หนักแน่นและสายตาที่แน่วแน่แล้วเดินต่อไปท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องให้แสงสว่าง
"พี่ไปไหนอีกละ .. บ้านเราอยู่ทางนี้นะ" ทิมถามพี่ซึ่งเดินไปทางตรงข้ามของบ้านตัวเอง
"ไปซื้อหนอนเอวาคา*"(หนอนเอวาคาคือหนอนที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นอะไรก็ได้) โซลตอบ
"กรรม ..พี่จะเอาถึงตายเลยหรอ"ทิมถามเสียงอ่อย
"เหตุผลแบบเดียวกับหนังสือที่ยืมมา" โซลตอบ พร้อมกับเดินเข้าไปในเต๊นที่มีป้ายติดไว้ว่าร้าน อลวนสัตว์มหัศจรรย์ ด้านในมีหญิงชรานั่งอยูบนเก้าอี้สีน้ำตาลเก่าๆใกล้จะพังเต็มที
"รับอะไรดีจ้ะ" หญิงชราถามโซลพร้อมกับหมุนลูกตาไปมา
"ขอหนอนเอวาคา 20 ตัวครับ" โซลตอบขณะที่สายตามองไปที่หนอนเอวาคาที่อยู่ในขวดโหล หญิงชราจับหนอนเอวาคาขึ้นมานับแล้วใส่ขวดสีน้ำตาลแล้วส่งให้โซลก่อนที่จะหมุนลูกตาไปมาอีกครั้ง
"นี่จ้ะ 25 โอว์บ*"(สกุลเงินของผู้วิเศษ)เมื่อรับแล้วโซลหยิบเหรียญ 5 โอว์บขึ้นมา 5 เหรียญออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้หญิงชราแล้วเดินออกจากเต๊นร้าน อลวนสัตว์มหัศจรรย์
"โหดไปป่าว..ตั้ง 20 ตัว" ทิมถามพี่ซึ่งกำลังเดินกลับบ้าน
"เหตุผลแบบเดียวกับหนังสือที่ยืมมานั่นแหละ" โซลพูดพร้อมกับเดินผ่านต้นโอ๊กอันเขียวขจีแต่ตอนนี้กลับมืดสนิท ที่ซึ่งเป็นที่เดียวกับทิมเคยนอนอยู่เพื่อมุ่งหน้าไปสู่บ้านของพวกเขา
"เง้อถึงซะที ...หนักเป็นบ้าเลย" ทิมพูดพร้อมกับวางหนังสือแล้วเปิดประตู
"วันนี้พ่อแม่ไม่อยู่และจะไม่อยู่จนถึงวันที่แกไปสอบ " โซลบอกน้องขณะที่ปิดประตูบ้านแล้วเปิดไฟ
"โห..ใจคอจะไม่ส่งลูกเลยหรอ" ทิมพูด
"คงงั้นมั้ง" โซลพูดประชด
"เอาละการเตรียมสอบครั้งใหญ่เริ่มขึ้นแล้วแกต้องรีบอ่านหนังสือทั้ง 10 เล่ม ทำแบบฝึกหัด 100 ข้อ ท่องคาถาภาคีอีก 10 ให้จบภายในคืนนี้พี่จะเฝ้าเองเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันชี้ชะตาของแกกับหนอนเอวาคาและนั่นหมายถึงการสอบเข้า ANAKIN ด้วย" โซลพูดขณะที่ดวงตาเป็นประกายแห่งความเข้มแข็งและชัยชนะ
จบบท : วันแรกแห่งการเตรียมสอบ
ต่อบท : ของขวัญก่อนสอบ
ความคิดเห็น