ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นการตามหาอิสระ
\"ปัง!!!\"เสียงปืนดังขึ้นในความเงียบของยามราตรีของคืนๆหนึ่ง
\"หยุดนะ!!!...บอกให้หยุดไงล่ะ หยุดนะ!!!\"เสียงตระโกนโหวกเหวกดังขึ้นมาตามหลังจากเสียงปืน เงาของคนจำนวนหนึ่งที่กำลังวิ่งไล่ตามคนประมาณ5คนซึ่งมีเด็กรวมอยุ่ด้วย
\"มาเรีย!!! วิ่งเร็วเข้าจะถึงทางลงท่อระบายน้ำแล้ว\"คนที่แต่งชุดทหารตระโกนบอกกับผู้หญิงผมยาวชุดขาว
\"อย่าพูด เหมือนมันง่ายสิก็เธอไม่ได้อุ้มเด็กเหมือนกับฉันนี่!!\" ในอ้อมแขนที่ดูบอบบางของผู้หญิงคนนี้มีเด็กทารกอายุประมาณ6เดือนอยู่
กึง!!ๆๆๆ เสียงภายในทางก่อนที่จะถึงท่อระบายน้ำดังและมืดมาก แต่เสียงการตามล่าก็ยังตามหลังพวกเขามาเรื่อยๆ
จ๋อม!!ๆๆๆ พวกนั้นถูกล่าจนถึงทางออกของท่อระบายน้ำ แต่สุดทางนั้นกลับเป็นที่ๆสูงเหมือนกับน้ำตก
\"เอายังไงดีล่ะ บลัดสูงแบบนี้ถึงเราจะรอดแต่เด็กพวกนี้อาจจะไม่รอดนะ\"มาเรียหันมาพูด
\"........กระโดดลงไป\"
\"เอ๋?\" มาเรียงงกับคนพูดที่พูดออกมา
\"มาเรียเธอต้องเชื่อใจฉันนะ ฉันจะปกป้องพวกเธอเอง\"ว่าแล้วบลัดก็กุมมือของมาเรียและเด็กอีก2คน
\"เกาะแน่นนะๆ เมโรดี้ สไปร์\"ว่าแล้วก็กระโดดลงไป
\"อ๊า!!!......................ตูม!!!\" ก่อนที่จะถึงพื้นน้ำก็มีลูกบอลอากาศมาห่อหุ้มร่างของทั้งหมดไว้ทำให้ทั้งหมดหายใจในน้ำและไม่เป็นอะไร
\"บ้าชิบ!! พวกนั้นหนีไปได้ รีบไปรายงานท่านหัวหน้าเร็วเข้า\"พวกที่ตามมารีบกลับไปรายงาน
\"แฮ่กๆๆๆ...\"ทั้งหมดขึ้นมาบนผืนดินที่ๆห่างจากจุดเซ็นเตอร์ไม่ไกลนัก
\"ฮะ ฮะ ฮะ\"อยู่ดีๆบลัดก็หัวเราะขึ้นมา
\"หัวเราะอะไรเหรอ บลัด\"มาเรียกและเด็กๆถาม
\"ก็มันน่าขำไหมล่ะ เซ็นเตอร์ที่ว่าไม่มีใครหนีรอดมาได้พวกเรากลับหนีออกมาได้\"แล้วบลัดก็ยังหัวเราะแบบสะใจอยุ่
\"พี่มาเรียคะ พี่บลัดคะ ข้างนอก....มันเป็นอย่างนี้เองเหรอ ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะ\"เมโรดี้ถามและกำลังตกตะลึงกับภาพทิวทัศน์ที่อยุ่ตรงหน้า ตึกที่ไม่เป็นตึกบ้านเรือนที่ไม่เป็นสภาพหรือบ่งบอกว่าเคยมีคนอยู่มาก่อน
\"ตุบ...\"มาเรียเอามือลูบหัวเมโรดี้และกอดทั้งเมโรดี้และสไปร์เอาไว้
\"พวกเธอและเด็กคนนี้..พวกเราจะดูพวกเธอเอง...ถึงทุกอย่างจะเป็นอย่างนี้แต่พวกเธอจะต้องเข้มแข็งนะ เพราะตอนนี้เรายังไม่ปลอดภัย\"
\"แก็ก!!..\"บลัดเตะก้อนหินและเหมือนกับจะเห็นอะไรบางอย่าง
\"มาเรีย เดี๋ยวฉันมานะพวกเธอรับหาที่หลบก่อนดีกว่า\"ว่าแล้วบลัดก็เดินเข้าไปในซากปรักหักพังของตึกๆนึง
-หลายชั่วโมงต่อมา-
บลัดก็ออกมาจากซากปรักหักพังพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์และที่พ่วงสภาพดูไม่ค่อยดีแต่ท่าทางยังคงจะวิ่งได้
\"เอาล่ะ ไปกันเถอะ เรายังต้องเดินทางกันอีกไกลนะ\"บลัดเรียกพวกมาเรียและยิ้มให้.......
\"หยุดนะ!!!...บอกให้หยุดไงล่ะ หยุดนะ!!!\"เสียงตระโกนโหวกเหวกดังขึ้นมาตามหลังจากเสียงปืน เงาของคนจำนวนหนึ่งที่กำลังวิ่งไล่ตามคนประมาณ5คนซึ่งมีเด็กรวมอยุ่ด้วย
\"มาเรีย!!! วิ่งเร็วเข้าจะถึงทางลงท่อระบายน้ำแล้ว\"คนที่แต่งชุดทหารตระโกนบอกกับผู้หญิงผมยาวชุดขาว
\"อย่าพูด เหมือนมันง่ายสิก็เธอไม่ได้อุ้มเด็กเหมือนกับฉันนี่!!\" ในอ้อมแขนที่ดูบอบบางของผู้หญิงคนนี้มีเด็กทารกอายุประมาณ6เดือนอยู่
กึง!!ๆๆๆ เสียงภายในทางก่อนที่จะถึงท่อระบายน้ำดังและมืดมาก แต่เสียงการตามล่าก็ยังตามหลังพวกเขามาเรื่อยๆ
จ๋อม!!ๆๆๆ พวกนั้นถูกล่าจนถึงทางออกของท่อระบายน้ำ แต่สุดทางนั้นกลับเป็นที่ๆสูงเหมือนกับน้ำตก
\"เอายังไงดีล่ะ บลัดสูงแบบนี้ถึงเราจะรอดแต่เด็กพวกนี้อาจจะไม่รอดนะ\"มาเรียหันมาพูด
\"........กระโดดลงไป\"
\"เอ๋?\" มาเรียงงกับคนพูดที่พูดออกมา
\"มาเรียเธอต้องเชื่อใจฉันนะ ฉันจะปกป้องพวกเธอเอง\"ว่าแล้วบลัดก็กุมมือของมาเรียและเด็กอีก2คน
\"เกาะแน่นนะๆ เมโรดี้ สไปร์\"ว่าแล้วก็กระโดดลงไป
\"อ๊า!!!......................ตูม!!!\" ก่อนที่จะถึงพื้นน้ำก็มีลูกบอลอากาศมาห่อหุ้มร่างของทั้งหมดไว้ทำให้ทั้งหมดหายใจในน้ำและไม่เป็นอะไร
\"บ้าชิบ!! พวกนั้นหนีไปได้ รีบไปรายงานท่านหัวหน้าเร็วเข้า\"พวกที่ตามมารีบกลับไปรายงาน
\"แฮ่กๆๆๆ...\"ทั้งหมดขึ้นมาบนผืนดินที่ๆห่างจากจุดเซ็นเตอร์ไม่ไกลนัก
\"ฮะ ฮะ ฮะ\"อยู่ดีๆบลัดก็หัวเราะขึ้นมา
\"หัวเราะอะไรเหรอ บลัด\"มาเรียกและเด็กๆถาม
\"ก็มันน่าขำไหมล่ะ เซ็นเตอร์ที่ว่าไม่มีใครหนีรอดมาได้พวกเรากลับหนีออกมาได้\"แล้วบลัดก็ยังหัวเราะแบบสะใจอยุ่
\"พี่มาเรียคะ พี่บลัดคะ ข้างนอก....มันเป็นอย่างนี้เองเหรอ ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะ\"เมโรดี้ถามและกำลังตกตะลึงกับภาพทิวทัศน์ที่อยุ่ตรงหน้า ตึกที่ไม่เป็นตึกบ้านเรือนที่ไม่เป็นสภาพหรือบ่งบอกว่าเคยมีคนอยู่มาก่อน
\"ตุบ...\"มาเรียเอามือลูบหัวเมโรดี้และกอดทั้งเมโรดี้และสไปร์เอาไว้
\"พวกเธอและเด็กคนนี้..พวกเราจะดูพวกเธอเอง...ถึงทุกอย่างจะเป็นอย่างนี้แต่พวกเธอจะต้องเข้มแข็งนะ เพราะตอนนี้เรายังไม่ปลอดภัย\"
\"แก็ก!!..\"บลัดเตะก้อนหินและเหมือนกับจะเห็นอะไรบางอย่าง
\"มาเรีย เดี๋ยวฉันมานะพวกเธอรับหาที่หลบก่อนดีกว่า\"ว่าแล้วบลัดก็เดินเข้าไปในซากปรักหักพังของตึกๆนึง
-หลายชั่วโมงต่อมา-
บลัดก็ออกมาจากซากปรักหักพังพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์และที่พ่วงสภาพดูไม่ค่อยดีแต่ท่าทางยังคงจะวิ่งได้
\"เอาล่ะ ไปกันเถอะ เรายังต้องเดินทางกันอีกไกลนะ\"บลัดเรียกพวกมาเรียและยิ้มให้.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น