ตอนที่ 14 : sᴇʀᴘᴇɴᴛ ⑬
DRACO’ SIDE
สามวันสามคืนเต็มที่เดรโกและคู่ผูกพันธะหรือจะเรียกอีกอย่างว่าเจ้าสาวของเขาไม่ได้ออกจากห้องนอน เพราะตลอดช่วงเวลาที่ยาวนานนั้นเขาทำกิจกรรมรักอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดพัก ทั้งร่างอสรพิษหรือร่างมนุษย์ได้สลับเปลี่ยนไปมาตามที่ตนต้องการ เล่นเอาฝ่ายตั้งรับถึงกับสลบพับคาอกไปหลายเที่ยว
แต่ก็นั่นแหละ เขาไม่สามารถหยุดยั้งมันได้ เพราะถ้าจะลบร่องรอยให้หายไป มันต้องทำตามอย่างที่ตำราบอกเอาไว้ ทว่านั่นก็แค่ครั้งแรกเท่านั้นสำหรับร่างของสัตว์เลื้อยคลาน พอครั้งถัดมาจะเป็นร่างไหนก็ได้ เพียงแต่ว่าต้องเป็นไปตามระยะเวลาที่กำหนด
รวมถึงบาดแผลตามร่างกายที่เขาเคยบาดเจ็บก่อนหน้านี้เองก็หายสนิทราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งร่องรอยของแฮร์รี่ที่บนหน้าอกซ้ายก็หายไปด้วยเช่นกัน เรียกได้ว่าไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวทิ้งเอาไว้ให้มองเห็นอีกเลย
ซึ่งนั่นมันก็ดีแล้ว เพราะมันหมายความว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์จะไม่ทุกข์ทรมานเหมือนโดนไฟเผาอีกต่อไป …
“อือ… อย่ากวน”
“ตื่นเถอะ ตื่นได้แล้ว”
ริมฝีปากหนาที่กำลังพรมจูบทั่วหน้าอกของคู่พันธะอย่างหยอกเย้าเพื่อปลุกให้อีกฝ่ายตื่นจากห้วงนิทรา
“มัลฟอยอย่ากวน”
“ถ้ายังไม่เรียกชื่อจะทำต่อนะ” เสียงขู่กล่าวสวนขึ้นทันที
“ไอ้งูลามก”
น้ำเสียงงัวเงียก่นด่าดังออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นคล้องรอบคอของเขาเอาไว้แนบแน่น เล่นเอาเดรโกขยับใบหน้าออกห่างจากหน้าอกของอีกฝ่ายไม่ได้เลย
“มาด่าเขาว่าลามก แต่ตัวเองกอดไม่ปล่อยเลยเนี่ยเหรอ”
“อย่าพูดมาก จะนอน”
เดรโกยกยิ้มพร้อมกับไม่นานอีกฝ่ายก็ได้ปล่อยให้เขาเป็นอิสระ และคนก่อกวนก็ไม่รอช้าขยับมานอนด้านข้างยังที่ของตนเองอีกครั้ง รวมถึงดึงร่างเปลือยเปล่าที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยร่องรอยรักของเขากับรอยกัดเข้ามากอดไว้แนบแน่น
“นอนเถอะ ไม่กวนแล้ว”
“ให้มันจริง”
เสียงตอบรับในลำคอดังออกมาพร้อมกับเดรโกสัมผัสได้ถึงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอที่เป่าอยู่บนหน้าอกของตัวเองในเวลาไม่นานถัดมา พร้อมกับแขนข้างที่รองเป็นหมอนยกมือขึ้นมาลูบผมนิ่มเบาๆ ด้วยความรักใคร่ ...
ถ้าถามว่าตอนนี้ใครคือคนที่มีความสุขที่สุดในโลก ?
เดรโก มัลฟอยคงจะติดอันดับหนึ่งในคำตอบนั้น เพราะขณะนี้เขาคือพ่อมดและราชาอสรพิษที่มีความสุขมากที่สุดจนอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองกำลังฝันไป
แต่ร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอด อีกทั้งลมหายใจอุ่นร้อนและเสียงกรนเบาๆ ที่เขาได้ยินนั้นทำให้เดรโกรู้ว่าทั้งหมดคือเรื่องจริงไม่ใช่แค่ฝันไปเหมือนที่คิด
รวมถึงเขานึกขอบคุณคนที่ทำให้ความฝันของเขาเป็นจริงอยู่ไม่น้อยด้วยเช่นกัน ถ้าไม่มีแฮร์รี่ พอตเตอร์ เขาคงไม่มีความสุขขนาดนี้ แต่ที่ขอบคุณมากที่สุดคงจะไม่พ้นเรื่องที่ยอมทำเพื่อเขาขนาดนั้น ทั้งที่อีกฝ่ายปฏิเสธก็ได้
แต่สุดท้ายก็ยอมทำ ยอมตกลง …
เขาเข้าใจว่าการที่จะยอมรับสภาพในวินาทีร่วมรักกับร่างที่ไม่ใช่มนุษย์นั้นไม่ง่าย เพราะถ้าลองสลับเปลี่ยนเขาเป็นเด็กชายผู้รอดชีวิต เดรโกก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าเขาคงไม่ตกลงอย่างแน่นอน
เอาเข้าจริงมันก็ต้องมีความรู้สึกขยะแขยงกันบ้างเป็นธรรมดา เพราะนั่นคืองูไม่ใช่คน แค่เป็นฝ่ายตั้งรับก็น่าคิดมากแล้ว แต่นี่ต้องมามีอะไรกับสัตว์เดรัจฉานตัวเป็นๆ อีก ใครจะไม่ขนลุกบ้างล่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีโดยความร่วมมืออย่างเต็มใจจาก
คู่พันธะของเขา …
ราชาอสรพิษคนใหม่รู้สึกขอบคุณจากใจจริงไม่ใช่น้อย อีกทั้งยังรักใคร่อีกฝ่ายมากเพิ่มขึ้นกว่าเดิมไปอีก และไม่ใช่เพราะแฮร์รี่ยอมตกลงยินยอม แต่เดรโกรักของเขามานานแล้ว ทว่าพอได้แนบชิดมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันก็ยิ่งรักเข้าไปอีก
ส่วนเรื่องความรู้สึกอื่นที่แฮร์รี่ยังไม่ได้มีมากเท่าเขานั่นก็ไม่เป็นไร เพราะเขาจะค่อยๆ เติมเต็มไปทีละส่วนจนมันล้นทะลักออกมาไม่มีพื้นที่เพียงพอให้เก็บเอง
เชื่อสิว่าเดรโกทำได้ เขาทำได้แน่ๆ …
รวมถึงเขาจะผูกมัดและเหนี่ยวรั้งคู่พันธะของเขาเอาไว้แนบแน่นไม่ให้ไปไหนได้อีก จะทำให้สายตารวมถึงความคิดมีแต่เขาเพียงผู้เดียว
มีเพียงแค่เดรโก มัลฟอยเท่านั้นในหัวใจของแฮร์รี่ พอตเตอร์
หลังจากได้พักผ่อนเต็มที่และตื่นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวัน ความรู้สึกปวดหนึบราวกับร่างจะฉีกขาดก็แล่นเข้าปะทะร่างกายของแฮร์รี่ทันทีที่เขาลืมตา พร้อมกับเสียงทักทายจากเจ้าของห้องดังขึ้นด้วยเช่นกัน
“ตื่นแล้วเหรอ”
“เจ็บ”
นั่นคือคำเดียวที่แฮร์รี่มีแรงที่จะพูด เพราะตอนนี้แม้แต่จะขยับตัวพลิกก็ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“ธรรมดา... ตั้งสามวันสามคืน”
ยังจะมีหน้ามาพูดอีก นั่นคือสิ่งที่แฮร์รี่คิดแต่ไม่ได้เอ่ยออกมา
“หิวไหม ฉันจะได้สั่งให้เอลฟ์ไปเอาข้าวมาให้” แฮร์รี่ส่ายหัวปฏิเสธ
“อยากอาบน้ำ”
“จะอาบไหวเหรอ ยังขยับตัวไม่ได้เลย”
“อาบให้หน่อย มันเหนอะหนะ อยากล้างตัวล้างที่อยู่ในตัวด้วย”
แฮร์รี่พูดพร้อมกับหันมองหน้าเจ้าของห้องที่นั่งอยู่ข้างเตียงและกำลังมองลงมาที่เขาอยู่ด้วยเช่นกัน
“เดี๋ยวจะไปเรียกเอลฟ์มาช่วยทำให้”
ทว่าอีกฝ่ายกลับตอบออกอีกอย่างราวกับเบี่ยงประเด็น อีกทั้งยังเบนสายตาหนีอีกด้วย เล่นเอาคนเพิ่งตื่นนอนงุนงงไม่เข้าใจถึงการกระทำตรงหน้า
“ได้แล้วจะทิ้ง?”
นั่นคือสิ่งที่เด็กชายผู้รอดชีวิตถามออกมาทันควันโดยไม่คิดไตร่ตรอง รวมถึงฝ่ายได้ยินเองหันกลับมองอีกครั้งพร้อมกับแววตาขบขันอย่างไม่ปิดบัง
“มีอะไรให้ตลก” น้ำเสียงไม่พอใจกล่าวออกมาอีกรอบ
“เปล่า คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง” เสียงทุ้มว่าพร้อมกับส่งมือมาบีบจมูกรั้นเล่นเบาๆ
“นายไม่ดูแล”
“ไม่ดูแลตรงไหน แค่บอกให้เอลฟ์มาช่วยจัดการให้เฉยๆ”
“เหมือนกัน”
“งอแง” เจ้าของห้องกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่”
“งอแง...น้อยใจเหมือนเด็กน้อย”
ฝ่ายนี้เองก็ยังไม่เลิกแหย่จนคนนอนนิ่งเริ่มหน้างอหนักมากกว่าเดิม
“เตาผิงอยู่ไหน”
“ถามทำไม อย่าบอกว่าน้อยใจแล้วคิดจะหนีกลับนะ”
เดรโกพูดเหมือนรู้ทันจนคนโดนจับได้หันหน้าหนีไปอีกฝั่งทันที พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมปิดทั้งใบหน้าเอาไว้จนมิด หากแต่ว่าคนนั่งมองกลับยกยิ้มอย่างชอบใจเพราะมันน่ารักน่าเอ็นดูมากทีเดียวในสายตาของเขา
จะเรียกได้ว่าเดรโกหลงคนตรงหน้าก็ไม่ผิดนัก เพราะไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็ชอบไปหมดเลย ...
“น้อยใจก็บอก”
“ … ”
“แฮร์รี่”
“ … ”
“เพราะฉันจะง้อ”
คราวนี้เดรโกพูดจบก็ไม่รอช้าส่งมือไปดึงผ้าห่มผืนหนาออก แต่อีกฝ่ายขืนเอาไว้ไม่ยอมปล่อยทั้งที่แรงก็ไม่ค่อยจะมีแต่ก็ยังพยายามขืนเอาไว้แน่น
“นิสัยไม่ดี นายได้ฉันแล้วทำไมไม่ดูแล”
เสียงอู้อี้จากใต้ผ้าผืนหนาพูดออกมาแทบไม่ได้ยิน แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าแห่งอสรพิษก็ฟังเข้าใจอยู่ดี แถมยังชัดทุกคำอีกด้วย ทำเอาคนมีความสุขยกยิ้มอย่างชอบใจ
“เปล่าเลย อย่าเพิ่งงอแง เปิดผ้าห่มก่อนเร็ว”
“ไม่”
“แฮร์รี่…”
“ … ”
“ถ้าไม่ยอมเอาผ้าห่มออก จะปล้ำอีกรอบนะ”
คราวนี้เมื่อกล่าวจบก็ไม่ต้องนับเวลารออีกต่อไป เพราะผ้าผืนหนาที่ปกคลุมใบหน้าของเด็กชายผู้รอดชีวิตก็ถูกปัดออกโดยคนที่เอาปิดไว้อย่างรวดเร็ว และเมื่อเผชิญหน้าสบสายตาเข้าหากันแล้ว ฝ่ายมีเรื่องจะพูดก็ไม่ช้าเอ่ยออกมาทันที
“ตั้งใจฟัง”
“เผด็จการ”
ทว่าคนได้ยินนั้นกลับไม่ชอบใจเท่าไหร่กับการโดนบังคับ อีกทั้งยังเอ่ยโต้ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจออกไปอีกด้วย สุดท้ายแล้วคนที่มีเรื่องจะพูดก็ต้องลดท่าทีลงรวมถึงเปลี่ยนน้ำเสียงให้น่าฟังกว่าเดิมเล็กน้อยเพื่อเอาอกเอาใจ
“ฟังก่อนแล้วค่อยว่า ตกลงไหมครับ”
หากแต่ว่าเมื่อกล่าวจบแววตาเรียบนิ่งที่กำลังมองมานั้นก็เต็มไปด้วยความดื้อรั้น แต่โชคดีที่ยอมสงบลงไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับมาอีก และเพียงแค่นั้นก็บอกให้รู้แล้วว่าจะยอมฟังอย่างที่เจ้าของห้องต้องการ รวมถึงเดรโกเห็นดังนั้นก็ไม่รอช้ารีบพูดออกมาทันที
“ที่ไม่ช่วยอาบให้…”
“ … ”
“เพราะกลัวจะไม่จบแค่อาบน้ำ มันจะต้องมีเรื่องอื่นตามมาอีกแน่ๆ”
“อดทน” ฝ่ายเอ่ยขัดรู้ว่าเรื่องอื่นหมายถึงอะไรจึงไม่รอช้าพูดแทรกออกมา
“อดทนไม่ไหว ร่างกายของนายมันยั่วยวนขนาดนี้ ฉันจะเมินเฉยได้ยังไง”
ทว่าเสียงทุ้มไม่พูดเฉยๆ แต่ยังส่งมือหนาไปแตะสัมผัสที่บั้นท้ายกลมเบาๆ อีกด้วย
“อย่ามาลูบ”
พร้อมกับเสียงแข็งจากเจ้าของร่างกล่าวดังขึ้นทันทีเมื่อฝ่ามือหนาเริ่มลูบเบาๆ ด้วยแววตายิ้มย่อง
“เพราะแบบนี้ไงถึงอาบให้ไม่ได้” แต่แล้วไม่นานเดรโกก็พูดออกมาอีกรอบ
“ … ”
“อีกอย่างนายรู้หรือเปล่าว่าอสรพิษน่ะ… เซ็กส์จัด และถ้าเกิดขึ้นมันคงไม่จบแค่รอบเดียวแน่นอน”
คราวนี้คนงอแงเอ่ยขอร้องในตอนแรกเปลี่ยนใจแทบจะทันทีเมื่อได้ยินประโยคถัดมา พร้อมกับไล่ให้อีกฝ่ายไปไกลๆ แทบจะทันควัน
“จะไปไหนก็ไป”
“เปลี่ยนใจแล้วดีกว่า เดี๋ยวฉันอาบให้เอง เมียทั้งคนจะปล่อยให้คนอื่นมาเห็นร่างกายได้ยังไง จริงไหม”
แววตากรุ้มกริ่มฉายชัดออกมาอย่างไม่ปิดบัง อีกทั้งยังไม่รอช้าดึงผ้าห่มที่ปิดคลุมร่างกายเปลือยเปล่าเหวี่ยงออกไปไกลๆ รวมถึงไม่รอช้าอุ้มร่างของคนร้องขอในตอนแรกตรงเข้าไปห้องน้ำทันที และนั่นตามมาพร้อมกับเสียงโวยวายดังลั่น
แต่แล้วไม่ได้นานก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางหวานหูแทน …
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รี่พลาดแล้ว
คุณชายนี่ร้ายนัก เรื่องนี้ต้องถึงหูรอน! จัดการเลยรอน! เราข้างนายย
รักไรต์เตอรฺน๊าส
เดกโก มัลฟอย นายมันเจ้าเล่ห์
น่ารักกกกกก เหม็นความรักวุ้ยย