ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

ลำดับตอนที่ #31 : [บทที่ 6] ระแวง

[ทีมวินเซนต์]

                พวกท่านเดินย้อนลำธารไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่ามันจะไหลมาจากที่ไหนสักแห่งที่ไกลจากที่นี่ หลังเดินไปตามทางเรื่อยๆ ดูเหมือนธารแห่งนี้จะไหลออกมาจากถ้ำ ขนาดย่อมซึ่งลำธารเป็นสีฟ้าใสและดูเหมือนจะมีแสงสว่างในตัวเองเล็กน้อย เพราะแม้ในถ้ำจะมืดมนเพียงใด แต่ก็ยังมีแสงสีฟ้าอ่อนของลำธารช่วยให้ท่านเห็นว่าทางเดินเป็นเช่นไร

                แน่นอนว่าภายในถ้ำนั้นไม่ได้กว้างใหญ่ขนาดนั้น พวกท่านเดินเข้าไปตามทางเดินแคบอย่างยากลำบากโดยหวังว่าจะมีเส้นทางที่จะนำพาท่านขึ้นไปยังพื้นเบื้องบน แต่ด้วยทางที่แคบนี้บางครั้งท่านพวกท่านก็จำต้องลงไปเดินในธาร บางครั้งถึงกับต้องยอมคลานลอดช่องแคบเพื่อไปต่อ

                ท่ามกลางการเดินทางอันแสนยาวไกล เพื่อหาทางขึ้น เป็นเวลากี่วันก็ไม่รู้ที่พวกท่านต้องทนเดินทางอย่างหิวโหย บางครั้งจำต้องกล้ำกลืนฝืนใจกินน้ำจากธารดังกล่าว

                ในที่สุดความพยายามของพวกท่านก็สัมฤทธิ์ผล ตอนนี้พวกท่านมาโผล่ยังโถงถ้ำที่บริเวณใจกลางโถงเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นถึงพื้นที่ลึกลงไป มีถ้ำขนาดเล็กอยู่ใต้แหล่งน้ำแห่งนี้ ขณะเดียวกันท่านก็เห็นว่ามีบันไดหินขัดขนาดใหญ่ทั้งสองฝั่งซ้ายขวา โดยไม่รู้ว่าแต่ละทางจำนำทางท่านไปที่ไหน

                “นักเดินทางนิรนาม พวกเจ้ามาที่นี่ด้วยความประสงค์สิ่งใด”

                เสียงหนึ่งดังกึกก้องถ้ำจนพวกท่านต้องรีบรวมกลุ่มและเตรียมต่อสู้

                “จะไม่มีการต่อสู้ในแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์...บอกสาเหตุที่เจ้ามาที่นี่...หรือเจ้าเพียงหลงมาเท่านั้น...”

                พวกท่านมองหน้ากันก่อนจะหาทางตัดสินใจ

                1              หลงมาน่ะ

                2              ไม่สนใจ เดินขึ้นบันไดทางซ้าย

                3              ไม่สนใจ เดินขึ้นบันไดทางซ้าย

                4              กระโดดดำน้ำเข้าถ้ำโลด

                5              อธิบายความจริงว่ามาด้วยเหตุอันใด

                6              มาหาท่านเทพผู้ปกป้องสิ่งของในตำนาน

[ทีมเซรอธ]

                พวกท่านทั้งทีมเดินทางมุ่งหน้าลงสู่ทางใต้ เป็นเวลาหลายวันกับการเดินทางจนกระทั่งเสบียงที่ตุนไว้เริ่มร่อยหรอ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะออกเดินทางในเกาะขนาดใหญ่ที่มีขนาดประมาณหนึ่งในสี่ของอาณาจักรไกอา เผลอๆเนื้อที่จะใหญ่กว่าอาณาจักรบางอาณาจักรเสียด้วยซ้ำ

                ในตอนนี้พวกท่านมาถึงบริเวณอีกฝั่งของที่ราบสูง เบื้องหน้าเป็นวิวที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ภูเขาขนาดใหญ่อยู่ไม่ไกลจากพวกท่านมากนัก ทางด้านขวาเป็นป่ากว้างที่พวกท่านอดคิดไม่ได้ว่าหากเข้าไปต้องเสียเวลาอีกกี่อาทิตย์กว่าจะออกมาได้

                ทันใดนั้นก็มีกริฟฟินสามตัวบินผ่านหัวพวกท่านไป บนหลังของพวกมันมีทหารในชุดเกราะหนังถือหน้าไม้เล็งตรงมาทางท่าน

                “ได้ข่าวว่าทางตอนเหนือมีนกยักษ์กับภูติต้นไม้ถูกสังหาร” หนึ่งในกลุ่มถาม

                “นั่นใช่ฝีมือของพวกเจ้าใช่หรือไม่!”

                พวกท่านหยุดการเดินทาง มองหน้ากันด้วยสีหน้างุนงง

                1              ใช่ พวกข้าเอง

                2              ไม่รู้ ข้าแค่นักเดินทางที่หลงมา

                3              บอกไปว่าถูกส่งมาเพื่อสำรวจ

                4              สอยแมร่ม

                5              หาทางเจรจาแบบสันติ

                6              วิ่งหนี

[ทีมลิซ่า]

                “เอางั้นก็ได้” ชายคนนั้นบอก “ข้าจะกลับไปที่หมู่บ้าน เอาเป็นว่าพวกเจ้าอย่าทำอะไรให้มีพิรุธก็แล้วกัน”

                พวกท่านเดินทางไปกับชายนั้น ผ่านชายป่า เนินเขาสูง ทะลุถ้ำลับที่เป็นทางเชื่อมไปยังหมู่บ้าน ซึ่งกินเวลากว่าหลายวัน กระทั่งมาถึงหมู่บ้าน พวกท่านก็รู้สึกปวดเมื่อยกล้ามเนื้อจากการเดินทางแสนทรหดจนยากจะอธิบาย

                หมู่บ้านของชายคนดังกล่าวอยู่หลังถ้ำลับซึ่งทะลุมายังป่าแห่งหนึ่ง ในบริเวณนั้นป่ามีสีเขียวสดทั้งยังมีพืชพรรณที่พวกท่านไม่เคยเห็นมากมาย ชาวบ้านต่างใช้ชีวิตและตั้งที่อยู่อาศัยบนต้นไม้ บ้างอยู่ในต้นไม้ใหญ่ เมื่อพวกเขาเห็นท่านเดินเข้าหมู่บ้านมาต่างก็รีบเข้ามาดูด้วยความแปลกใจ

                “พวกเขามาดี” ชายคนนั้นอธิบาย “ข้าคิดว่าเราคงให้เขาพักสักหน่อยก่อนออกเดินทางต่อ”

                “มันจะมาเป็นสายในเกาะเราหรือ” หนึ่งในหมู่บ้านระแวง ก่อนที่หลายต่อหลายคนจะเริ่มโวย

                “หากเป็นสายสืบจริง ข้าไม่คิดว่าพวกเขาจะหาทางออกจากแดนวงกตนี้ได้โดไม่มีผู้นำทาง”

                หลังจากถกเถียงกันยกใหญ่ ตอนนี้พวกท่านได้รับการยอมรับให้พักผ่อนในหมู่บ้านแห่งนี้โดยพวกเขาก่อกระโจมขนาดใหญ่ให้พัก

                 หลังจากพักฟื้นในหมู่บ้านจนหายดี พวกท่านก็คิดหาทางต่อ

                1              มาถึงรังแล้ว ถล่มเลย

                2              ให้เขาพาไปส่งบริเวณหาด

                3              ให้พาไปเมือหลวงของเกาะนี้

                4              ให้พาไปทางใต้ของเกาะ เพื่อตั้งค่ายตามแผนการ

                5              บอกให้พาไปสถานที่เจ๋งๆ

[ทีมซีอา]

                พวกท่านเดินผ่านทุ่งกว้างไปเป็นเวลานาน วันคืนผ่านไปกับการนอนกลางดินกินกลางทราย เป็นการเดินทางครั้งหนึ่งในชีวิตที่พวกท่าต้องจดจำเพราะไม่มีอะไรที่จะสามารถรองท้องได้ บางครั้งพวกท่านแทบจะฉีกเนื้อสหายร่วมทางมากินเสียเลยด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนการเดินทางครั้งนี้จะทำให้พวกท่านได้พบเจอกับบางสิ่งหลังจากเวลาผ่านไป

                บางอย่างที่ทำให้ท่านทุกคนต้องตกตะลึง

                มีกองทัพที่เข้าโจมตีค่ายหลักของพวกท่านกำลังเดินทัพกลับมาโดยเดินขบวนอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ทุกคนอยู่นัก พวกนั้นใช้เชือกเส้นใหญ่มัดมือพวกเชลยที่ถูกจับได้ซึ่งเป็นนักเดินทางที่ร่วมเดินทางกับพวกท่านมาบนเรือ

                พวกท่านไม่รอช้ารีบหาที่หลบแถวนั้นทันที แต่ฟากฟ้าดันไม่เข้าข้าง เพราะตอนนี้พวกท่านอยู่ในทุ่งโล่งกว้างไร้ที่ซึ่งหลบซ่อน ในชั่วพริบตา ทุกคนต่างพร้อมใจกันหมอบลงกับพื้นโดยหวังว่าพวกกองทัพนิรนามที่อยู่ไกลออไปจะไม่ทันสังเกต

                หลายคนที่ถูกจับเป็นเชลยมีร่างกายสะบักสะบอมและเปรอะไปด้วยคราบเลือดแห้งกรัง แลหากพวกท่านคิดเข้าไปช่วยในตอนนี้ คงต้องต่อสู้กับศัตรูที่มีมากกว่าท่านในอัตราส่วน หนึ่งต่อร้อยเลยทีเดียว หรือบางอาจมากกว่านั้น แน่นอนว่าจุดจบคงไม่สวยเท่าไหร่

                พวกท่านหันไปปรึกษากันอย่างเร่งด่วน

                1              นอนนิ่ง รอพวกมันเคลื่อนทัพผ่านไปไกลๆ แล้วค่อยสะกดรอย

                2              บู๊สิ ระดับนี้แล้ว

                3              คลานหนีไปทางอื่น

                4              ลองทำให้มีพิรุธ เผื่อมันแยกตัวออกมาแล้วค่อยจัดการเนียนๆทีละคน

[ทีมเรย์อาเซีย]

                                ทุกคนในทีมได้รับ

                [มุกประหลาดx1] มุกประหลาดที่มีรูปทรงค่อนข้างแปลก สีขาวอมเหลือง หากนักอัญมณีได้เห็นคงหาวิธีทำให้มันสวยงามจนราคาสูงลิบ

                =  =  =  =  =

                หลังจากจัดการปิศาจเสร็จ โยชิที่มีสภาพสะบักสะบอมจากการต่อสู้ถูกปฐมพยาบาลทำให้มีอาการดีขึ้น ในเวลาต่อมา พวกท่านก็รีบออกเดินทางเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องร้ายขึ้น การเดินทางครั้งนี้ค่อนข้างจะเสี่ยงสำหรับพวกท่านเพราะต่างก็ผ่านการต่อสู้มาทำให้พลังกายยังไม่ค่อยฟื้นฟู ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากัดกินจนอยากหาเรือกลับไปยังไกอา แต่ไม่สามารถทำได้

                เวลาผ่านไปพวกท่านเดินมาเจอกับเนินสูงชันที่มีทางลาดคดเคี้ยวขึ้นไปด้านบน ยังไม่แน่ใจว่าตอนนี้จะทำเช่นไรต่อไป แต่สิ่งหนึ่งที่พวกท่านต้องทำคือรีบหาทางทำอะไรสักอย่าง เพื่อจะได้เสร็จภารกิจและออกจากเกาะแห่งนี้

                1              เดินไปตามทีมเซรอธ

                2              ขึ้นเนินตรงหน้าไป

                3              กลับไปทางค่าย

                4              เดินตัดทุ่งหญ้าเขียวขจีที่อยู่ทางใต้ไป 

 [ทีมคลาเรียส]

                ท่านเดินเลาะไปตามกำแพงกระทั่งถึงจุดสิ้นสุด ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเขาหินที่สูงมากพอสมควร โดยมีทางเดินสูงชันที่น่าจะเป็นทางขึ้นไปด้านบน และช่องแคบเล็กๆที่ใช้ทะลุไปด้านใน บางทีในนั้นอาจมีบางอย่างอยู่ แต่มันอาจเป็นทางผ่านไปโผล่ที่ไหนสักแห่ง

                ท่านพิจารณาเขาหินตรงหน้าซึ่งมีรอยน้ำและสาหร่ายเกาะตามโขดหินด้านล่าง บ่งบอกถึงระดับน้ำทะเลที่สมัยก่อนมันขึ้นมาท่วมจนสูงมิดหัวท่านเลยทีเดียว

                ในตอนนั้นท่านก็ได้ตัดสินใจ

                1              กระโดดข้ามรั้วไปแล้วกัน

                2              เข้าไปตามช่องแคบ

                3              โดดขึ้นไปตามโขดหินเพื่อขึ้นไปด้านบน

                4              เดินอ้อมเขา

[ลาส วิง]

                ท่านตัดสินใจเดินเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว การเดินทางครั้งนี้ค่อนข้างหินทีเดียวสำหรับท่าน แน่นอนว่าสำหรับคนอื่นก็มีชะตากรรมไม่ต่างกันเท่าไหร่

                ท่านเร่งเดินทางในป่ารกชัฏ แสงจากอาทิตย์ช่วยนำทางให้ท่านได้เป็นอย่างดี กระทั่งเวลาผ่านไป ท่านสามารถหาอาหารโดยการนำผลไม้ตามทางมาทานได้ทำให้ไม่มีปัญหาด้านเสบียงมากเท่าไหร่

                แต่สิ่งที่เป็นปัญหาที่สุดคือ การจะหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อหานักเดินทางคนอื่น มันไม่น่าพิสมัยนักหากต้องโดนทิ้งไว้บนเกาะเพียงคนเดียว

                ตอนนี้ท่านสามารถทะลุมาอีกฝั่งของป่าได้โดยใช้เวลาเดินทางเป็นเวลาถึง 2 วันกว่า ตอนนี้เรี่ยวแรงของท่านเหลือน้อยเหลือเกิน ไม่ได้นอนแบบเต็มอิ่ม ทั้งยังต้องระแวงการถูกโจมตี

                และในตอนนี้ท่านได้เห็นกองทหารที่เข้าโจมตีค่ายหลักของท่าน พวกนั้นกำลังเดินทางลงไปทางใต้เป็นขบวนยาว ทั้งยังคุมตัวเชลยหลายสิบชีวิตไปด้วย ซึ่งหากท่านบุกเข้าไปตรงๆอาจมีสิทธิ์โดนธนูรุมยิงเป็นแน่

                ท่านวิเคราะห์อยู่ที่ชายป่า สายตาจดจ้องขบวนทัพที่กำลังเดินตัดทุ่งกว้างไปยังภูเขาทางใต้

                1              สะกดรอยตาม

                2              บวกมันเลย

                3              ไม่สนใจ ลองเดินไปทางตะวันตกดีกว่า

                4              แกล้งไปใกล้ๆแล้วเป็นลมให้มันจับไปด้วย

                5              เดินลงใต้นั่นแหละ แต่พยายามไม่ยุ่งเกี่ยวแล้วก็ไม่ให้มันเห็น

                6              เดินกลับทางเดิม