ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

ลำดับตอนที่ #28 : [บทที่ 3] การเริ่มต้นที่ไม่ค่อยสวย

 [ทีมวินเซนต์]

                วินเซนต์วิ่งฝ่าป่ารกชัฏไปโดยมีลีอาและเดเลียตามมาติดๆ ทั้งสามยังคงได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของพวกลิงที่ห้อยโหนตามป่าอยู่ไม่ไกล ทำให้มั่นใจได้ว่าตอนนี้พวกมันยังไม่ทิ้งระยะห่างจากท่านเกินไป

                หลังจากวิ่งฝ่ามาได้พักหนึ่ง พวกท่านก็โผล่พ้นป่าอันแสนมืดมิดมาได้ แต่แทนที่จะเป็นเรื่องน่ายินดี มันกลับเป็นเรื่องที่น่าเศร้า เพราะพื้นบริเวณที่พวกท่านออกมา มันเป็นทางลาดชัด...

                วินเซนต์เป็นคนแรกที่เสียหลักล้มก่อนไถลลงไปตามเนินโดยมีลีอาเสียหลักไถลตามลงมาติดๆ

                เดเลียไม่รอช้ารีบทะยานไปคว้าร่างทั้งสองได้ทันท่วงที ก่อนจะตกลงไปในเนินลึกเบื้องล่างที่ไม่อาจมองเห็นว่ามีสิ่งใด แต่สิ่งหนึ่งที่พวกท่านสงสัยอยู่ นั่นก็คือ...

                พวกลิง...มันกระโจนข้ามไปอีกฝั่งอย่างง่ายดาย และหายไปในความมืด

                “เอาไงต่อดีล่ะ” เดเลียขอความเห็น ก่อนจะนำร่างสหายอีกสองคนขึ้นมาอยู่บนเนิน แต่ไม่ทันที่พวกท่านจะขึ้นมา ก็มีบางสิ่งพุ่งชนเดเลียจนเสียหลัก ทั้งสามคนตกลงไปภายในหุบเหวลึก แต่ด้วยความคล่องตัว ทุกท่านสามารถตั้งตัวและชะลอไม่ให้ตกลงไปเร็วกว่าเดิมโดยการใช้อาวุธของตัวเองปักพื้นดินร่วนของเนินไว้

                “เมื่อกี้มันอะไรกัน” ลีอาตวัดสายตาแหลมคมไปยังศัตรูนิรนาม ตอนนี้พวกท่านตกลงมาลึกเกินกว่าจะปีนขึ้นไป ละในขณะเดียวกัน...

                เงาบางอย่างคล้ายสัตว์ปีกขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้าหาพวกท่าน...

1                     หลีกเลี่ยงการปะทะ กระโดดลงเหวลึกเลย

2                     เตรียมพร้อมประจันหน้ากับมัน

3                     ลองให้เดเลียพาหนีไปหาเพื่อนที่รออยู่อีกครั้ง

4                     ให้เดเลียพาบินตามลิงไปต่อ

[ทีมสำรวจ]

                ขณะที่พวกท่านปีนขึ้นต้นไม้ไปเลือกหาจุดพักผ่อนนั้นเอง ทันใดนั้นกิ่งไม้ที่ไนท์ปีนขึ้นไปจู่ๆก็หักลง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ไนท์สามารถตั้งหลักลงพื้นได้ทันท่วงที ทว่าสิ่งหนึ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อมีศรดอกหนึ่งพุ่งเข้าปักกลางหลังเขาเต็มๆ

                “อย่าขยับนะ” ฮายะรีบห้ามทุกคนเมื่อเห็นว่าแต่ละคนเริ่มตื่นตระหนกเพราะถูกซุ่มโจมตี “ไม่ใช่ใครซุ่มโจมตี แต่นี่เป็นกับดัก...”

                “อะไรกันล่ะเนี่ย จะเป็นกับดักได้ยังไง” ภพอุทาน

                ทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไนท์ซึ่งพยายามขึ้นต้นไม้อย่างยากลำบาก ก่อนดึกลูกธนูออกอย่างรวดเร็ว

                “ไม่ถึงตายหรอกน่า” ไนท์ขบฟัน [เสียพลังชีวิต 5 หน่วย]

                ฮายะหักกิ่งไม้ โยนไปทางหนึ่งในความมืด พลันบังเกิดเสียงดังสนั่นอันเกิดจากตาข่ายดักสัตว์ที่ถูกปล่อยลงมาจากบนยอดไม้

                “กับดักเวทมนตร์ ตราบใดที่อยู่ในอาคมนี้ เราจะอยู่ในวังวนของผู้ใช้ที่เขาจะเสกมาดักทางพวกเรา” ฮายะตั้งข้อสันนิษฐาน

                “หมายความว่าพวกชนเผ่าบนเกาะทำกับดักแบบนี้ไว้เพื่อป้องกันผู้บุกรุกสินะ” อาเรียพยักหน้าเข้าใจ

                “ศัตรูคงอยู่ไม่ไกลจากพวกเรานักหรอก” วิวิก้าถอนหายใจ “ศัตรูมองเราอยู่ทุกฝีเท้า”

                การสนทนาจบลง ไม่มีการสนทนาอะไรต่อจากนั้น...

                กระทั่งเวลาผ่านไป ไม่มีวี่แววของพวกวินเซนต์ บางคนก็ผล็อยหลับไปเพราะความเหน็ดเหนื่อย ท่ามกลางความเงียบสงบในพงไพรนั้น...

                เถาวัลย์ขนาดใหญ่เส้นหนึ่งก็ฟาดใส่จุดที่พวกท่านพักผ่อนอยู่อย่างไม่มีปี่ปีขลุ่ย พร้อมกับต้นไม้ต้นหนึ่งที่เคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง...

                [นำพลังป้องกันบวกกับความเร็ว หากเป็นเลขคู่ เสียพลังชีวิต 3 หน่วย]

1                     สู้มัน!!

2                     วิ่งหนีไปทางที่พวกวินเซนต์ไป

3                     วิ่งกลับค่าย

4                     วิ่งสุ่มไปทางอื่นโดยไม่รู้ว่าจะนำพาไปไหน

[ทีมชายหาด]

                เรย์กับโวเอลตัดสินใจส่งสัญญาณของเจรจา ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะหยุดยิงธนูมาอีก ทำให้ทั้งเรย์และโวเอลสามารถเดินไปเจรจาได้

                ทั้งเรย์และโวเอลเดินมาจนถึงครึ่งทาง ปรากฏชายร่างใหญ่กว่าพวกท่านพอสมควร พวกเขาเดินเมาหาท่านทั้งสองด้วยำนวนที่มากพอสมควร

                “ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่...”

                พวกท่านแจ้งเจตนารมณ์ของการมาเยือนครั้งนี้ แต่ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะไม่ต้อนรับพวกท่านเท่าไหร่

                “ที่นี่ไม่ต้อนรับใครทั้งนั้น!” สิ้นเสียงนั้น ทุกคนที่มาเจรจาก็กรูเข้ามาโจมตีท่านทั้งสองทันที

                [เรย์และโวเอลเริ่มโรลต่อสู้ ส่งผลต่อไอเทม]

                ขณะเดียวกันขณะที่เซรอธและคนอื่นกำลังดูท่าทีอยู่นั้นเอง พวกอากิระและคนที่หนีมาจากค่ายก็วิ่งมาสมทบกับพวกท่าน

                พวกท่านตกใจกันไม่น้อย หลังจากคุยถึงที่มาที่ไปกันเรียบร้อยแล้ว พวกท่านก็เห็นว่าบริเวณที่ใช้เป็นจุดเจรจาเมื่อครู่ได้เกิดการปะทะขึ้นมาโดยเรย์กับโวเอลกำลังตกอยู่กลางวงล้อม

                [โรลต่อสู้ของทุกคน ส่งผลต่อไอเทม]

                หลังจากการต่อสู้จบลงพร้อมกับแสงแดดที่ค่อยๆโผล่พ้นขอบฟ้า ตอนนี้พวกท่านได้เดินทางเข้าไปในหมู่บ้านที่ไร้ซึ่งผู้คน(เพราะส่วนใหญ่โดนจัดการหมด) มันเป็นหมู่บ้านเล็กๆริมทะเลที่ก่อด้วยไม้แบบลวกๆ เพียงเพื่อกันแดดกันฝนชั่วคราว

                หลังสำรวจกันเรียบร้อยแล้ว พวกท่านไม่ได้อะไรที่คืบหน้าเลย พวกมันไม่มีเสบียงอะไรที่นำติดตัวมาเลย นั่นทำให้พวกท่านตั้งข้อสันนิษฐานได้อย่างหนึ่งว่าในบริเวณนี้อาจมีพวกของมันอีก

                ในที่สุดทุกคนก็หันมาปรึกษากันต่อ

1                     เดินไปทางเนินเขาที่สูงตระหง่านไม่ไกลจากหมู่บ้าน

2                      ยังคงไปตามเส้นทางเลาะชายหาด หนทางอีกยาวไกล เราต้องไปต่อ

3                     พักผ่อนกันที่นี่ เหนื่อยมากแล้ว

4                     กลับไปดูที่ค่าย

5                     กระโดดลงทะเล

[ทีมจากไปอย่างเท่]

                คลาเรียสกับเอ็ดยืนวิเคราะห์สถานการณ์กันเงียบๆ ก่อนต่างฝ่ายต่างนอนลงปนกับซากศพโดยไม่ลืมนำศพอื่นมาทับร่างตัวเองไว้เพื่อความเนียน กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งเข้าจมูกทั้งสองไม่ขาดสาย

                ในขณะที่ทั้งสองกำลังแฝงตัวอยู่ในกองซากศพ ลาส ก็หาทางที่จะไปต่อและกำลังชั่งใจว่าควรแกล้งตายดีหรือไม่ แต่ไม่ทันให้เขาได้ตัดสินใจ บางสิ่งก็โผล่ออกมาจากทะเลสีดำมืดจากด้านหลัง ทั้งเอ็ดและคลาเรียสรีบหันไปมองสิ่งมีชีวิตที่มาเยือนอย่างเหนือความคาดหมาย

                หากพวกเขามัวแต่สนใจสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ไม่แน่ว่าอาจโดนลอบโจมตีแบบลาส ก็เป็นได้

                [ลาส เสียพลังชีวิต 5 หน่วย]

                สิ่งที่ทำให้ป่าเบื้องหน้าสั่นไหวนั้นไม่น่าสนใจไปกว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญอีกแล้ว มันเป็นกิ้งก่าทะเลสีดำทะมึนที่ตัวใหญ่ราวยี่สิบเมตรและสูงแปดเมตร ลาสถูกมันพุ่งเข้าโจมตีจากด้านหลังส่งผลให้ตอนนี้เขาต้องไปกลิ้งคลุกทรายก่อนโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

                เจ้ากิ้งก่าทะเลคำรามอย่างไม่เป็นมิตร ก่อนที่ท่านทั้งสามต่างคิดในใจว่า...

                ...ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างล่ะก็...ตายแน่...

1                     วิ่งหนีเข้าป่า

2                     วิ่งหนีลงทะเล

3                     วิ่งกลับไปทางค่าย

4                     วิ่งหนีไปทางตะวันตกต่อไป

5                     สู้มันเลย!!!

6                     แกล้งตาย