ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

ลำดับตอนที่ #27 : [บทที่ 2] อุปสรรค

                [ทีมสำรวจ] (ทางเลือกที่ 1)

                หลังจากที่ท่านรวมตัวเหล่าผู้กล้าที่จะตะลุยป่าแล้ว ท่านเตรียมอุปกรณ์และเสบียงที่จำเป็นเข้าไปในป่า แน่นอนว่าพวกท่านไม่อาจรู้ได้เลยว่าเบื้องหลังป่า หรือภายในป่าแห่งนี้ จะมีอะไรอยู่บ้าง แต่อย่างน้อย ท่านก็ยังมีเพื่อนร่วมทีมทั้งหมดสิบคนรวมตัวท่านด้วย ที่จะเริ่มผจญภัยครั้งนี้

                การเดินทางเริ่มต้นขึ้น พวกท่านมุ่งหน้าเข้าสู่ป่าโดยไม่ลืมให้คนที่เดินนำหน้าสุดและรั้งท้ายถือคบไฟช่วยนำทาง แม้จะมีส่วนหนึ่งที่ไม่เห็นด้วยเพราะมันจะสะดุดตาเกินไปในความมืด แต่ว่าภายในป่ามันมืดจนไม่อาจเห็นอะไรได้เลย ท้ายที่สุดก็จำต้องจุดไฟ

                หลังเข้ามาภายในป่า ทางเดินรกชัฏค่อนข้างจะเป็นอุปสรรคของการเดินทาง ส่งผลให้พวกท่านเดินทางได้ค่อนข้างช้าเนื่องจากต้องคอยดูและหลบสิ่งกีดขวาง ทั้งยังต้องระวังการโจมตีจากศัตรูที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะโผล่มาจากทางไหน

                แสงไฟช่วยนำทางให้ในระยะพอประมาณ แต่นอกเขตแสงไฟจากคบเพลิง มีเพียงความมืดที่ปกคลุมจนไม่อาจมองเห็นอะไรได้

                พวกท่านตัดสินใจพูดคุยเล่นกันตามประสาเพื่อลดความตึงเครียด ไม่นานนักท่านก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นราวกับฟ้าผ่าว พื้นดินสั่นสะเทือนจนรู้สึกได้

                “อะไรกันเนี่ย” หลายคนในกลุ่มอุทาน ทุกคนรีบหันไปมองรอบตัวเพื่อเตรียมรับมือบางสิ่งที่จะเข้ามาโจมตี ทุกท่านกวาดสายตาไปรอบตัวอย่างระมัดระวัง ไม่มีเสียงพูดคุยสนุกสนานเช่นเมื่อครู่ มีเพียงเสียงลมหายใจของตัวเองเท่านั้นที่ยังคงดังอย่างแผ่วเบา และเสียงหัวใจที่เริ่มเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก

                “อาจเป็นเสียงฟ้าผ่า” วินเซนต์ยักไหล่

                “ฟ้าจะผ่าอะไรตอนนี้กัน...” ซีอาเนียแย้งทันควัน

                ว่าแล้วสองคนนั้นก็เริ่มเถียงกันจนสมาชิกในทีมต้องเข้าไปห้าม

                ทันใดนั้นก็มีลิงฝูงหนึ่งกระโดดลงจากต้นไม้ บางตัวก็กระโดดเกาะร่างของท่าน บางตัวก็หยิบกระเป๋ารวมถึงฉกเสบียงต่างๆของท่านไปอย่างรวดเร็ว ความชุลมุนวุ่นวายในความมืดของป่าบังเกิดขึ้น ก่อนที่พวกมันจะหนีไปพร้อมกับเสบียงของคณะเดินทางทุกคนที่นำติดตัวมา

                พวกท่านรีบหันไปปรึกษากันอย่างรวดเร็ว

1                     ตามไปอย่าได้รอช้า เอาเสบียงกลับมา!

2                     ปล่อยมันไป เดี๋ยวค่อยไปหาล่าสัตว์เอาข้างหน้า เดินทางลงใต้ต่อเลย

3                     รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ขอกลับค่ายนะ

4                     เคล็ดเขาว่าไว้ว่าหากเดินทางหลังจากนี้จะเกิดอันตรายแน่แท้ เราควรขึ้นไปนอนพักบนต้นไม้ รอรุ่งสางค่อยเดินทาง

[ทีมเลาะหาด] (ทางเลือกที่ 2)

                พวกท่านมุ่งหน้าไปตามทิศตะวันออกเพื่ออ้อมชายหาด แน่นอนว่ามันเป็นการเดินทางที่ค่อนข้างยากลำบากทีเดียว เนื่องจากต้องเดินบนพื้นทราย บางทีพวกท่านก็เจอกับโขดหินจำนวนมากที่ต้องปีนข้ามไปท่ามกลางความมืด มันยากลำบากมากทีเดียว หลายครั้งพวกท่านต้องลื่นไถลจนเกิดแผลถลอก แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาที่ใหญ่เสียเท่าไหร่ อย่างน้อยก็ยังโชคดีที่ยังไม่เจอสัตว์ประหลาดออกมาทำร้าย

                การเดินทางยังคงดำเนินต่อไป ไม่มีอะไรหยุดฝีเท้าและจิตใจอันมุ่งมั่นของพวกท่านได้ ดวงดาวที่พร่างพรายเต็มฟ้ายังเป็นสิ่งที่ช่วยชโลมจิตใจของท่านยอมเหน็ดเหนื่อย แต่มันจะดีกว่าหากมีที่พักสบายๆให้ พวกท่านไม่อยากคิดเลยว่าต้องเจออะไรบ้างตลอดหลายเดือนที่ต้องสำรวจเกาะแห่งนี้

                หลังจากที่เดินทางมาได้ไกลพอสมควร ไกลจนหลายท่านคิดว่าทำไมพวกเอ็งไม่เอาเรืออ้อมเกาะฟ่ะ แต่นั่นไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนักหากจะนำเรือไปอ้อมเกาะ เพราะเสบียงและยุทโธปกรณ์ส่วนใหญ่รวมกันอยู่ที่ค่ายหลักซึ่งเรือจำต้องลำเลียงเสบียงจากไทโรเลียมายังที่นี่เป็นระยะ

                “นั่นอะไร...” เรย์ทักหลังจากเห็นแสงไฟกะพริบอยู่ไม่ไกลจากจุดที่อยู่กันนัก โชคดีที่บริเวณที่พวกท่านอยู่มีโขดหินกระจายตัวอยู่ทำให้ทุกคนสามารถเข้าไปหลบด้านหลังโขดหินได้ หากหันหลังให้ชายหาดและเดินตรงขึ้นไป บริเวณนี้ดูเหมือนจะเป็นเนินเขาหรืออะไรสักอย่างที่สูงเป็นแนวยาว เพราะความมืดทำให้พวกท่านไม่อาจมองได้ชัด แต่สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าท่าน คือแสงไฟอย่างแน่นอน

                “เหมือนจะเป็นหมู่บ้านนะ” ควินน์หรี่ตา พายามเพ่งมองเป้าหมาย แต่ทันใดนั้นเขาก็ถูกรูลกระชากให้เข้ามาหลบหลังหิน พลันธนูดอกหนึ่งก็พุ่งเฉี่ยวจุดที่ควินน์โผล่ไปดูเพียงนิดเดียว

                “ดูเหมือนเขาจะไม่ให้การต้อนรับเราเท่าไหร่” โวเอลที่นั่งพิงหินก้อนหนึ่งเอ่ย

                “ลองส่งคนไปคุยไหมล่ะ” รูลเสนอ

                “เขาตอบมาขนาดนี้ คงไม่ต้องเจรจาแล้วมั้ง” เซรอธส่ายหน้า

                พวกท่านปรึกษากัน ขณะที่ศรลูกต่อไปกำลังพุ่งแหวกอากาศมาอย่างรวดเร็ว...

1                     ลองส่งคนไปเจรจา หรือไม่ก็ไปกันหมดนี่แหละ

2                     กลับไปรายงานที่ค่ายดีกว่ามั้ง

3                     หนีไปทางเนินสูงที่อยู่ตรงข้ามกับหาด

4                     นั่งรอพวกมันเข้ามา แล้วโจมตี

5                     มันตอบมาขนาดนี้ ก็จัดให้เขาหน่อย สาดสกิลใส่โลด

                [ทีมเฝ้าฐาน] (ทางเลือกที่ 3)

                ในขณะที่ทุกท่านพักผ่อนกันอย่างสบายใจ พลันบังเกิดเสียงดังกัมปนาทจนพื้นสั่นสะเทือนรุนแรง เหล่านักเดินทางทุกคนรู้สึกได้ถึงกระไฟฟ้าที่ไหลผ่านผืนดินมาอย่างรวดเร็ว ท่านวิ่งออกจากที่พักมาด้านนอก พบกับหลุมขนาดใหญ่ที่เกิดจากสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย นักเดินทางหลายคนในค่ายถูกไฟฟ้าไหลเข้าร่างกายจนสิ้นใจ

                [นำพลังป้องกัน + ความเร็ว หากเป็นเลขคู่ ไม่ได้รับผลใดๆ หากเป็นเลขคี่ พลังชีวิตและออร่าลด 5 หน่วย]

                ทันใดนั้นก็มีเสียงโห่ร้องดังขึ้นจากรอบตัว ปรากฏกองทัพนิรนามของพวกชนเผ่าที่ถือดาบที่ลักษณะใบหงิกงอ ไม่สวมเสื้อผ้า มีเพียงกางเกงหนังสัตว์เท่านั้นที่ปกปิดร่างกาย

                ธนูหลายสิบดอกพุ่งเข้าปักร่างนักเดินทางอย่างรวดเร็ว ท่านไม่รอช้า เตรียมตัวเข้าสู่สมรภูมิทันที จำนวนของพวกมันที่โผล่ออกมาจากป่ามีมากมาย แสดงให้เห็นว่าพวกมันมาซุ่มรอพวกท่านตั้งนานแล้ว...

                และดูเหมือนว่ามันจะมาเพิ่มเรื่อยๆ...

1                     สู้สุดใจ อโยธยามิสิ้นคนดี!

2                     ตีฝ่าเข้าไปในป่า

3                     ไปหาเพื่อนที่เดินอ้อมหาด

4                     วิ่งหนีไปหลบบนเรือ

5                     แกล้งตาย

[ทีมเดินออกไปอย่างเท่] (ตัวเลือกที่ 4)

                หลังจากที่ท่านแยกตัวออกมา ดูเหมือนว่าจะมีแค่สามคนเท่านั้นที่เดินออกมา พวกท่านยังคงเดินตามทางเงียบๆโดยไม่สนใจว่าเบื้องหน้าจะมีอะไรรออยู่

                ภายในความมืดที่ท่านยังคงเดินฝ่าไปนั้น มันทำให้รู้สึกแทบบ้าตาย ลมทะเลที่พัดกลิ่นไอเข้าจมูกไม่ได้ช่วยให้รู้สึกสดชื่น แต่มันกลับรู้สึกเหมือนได้กลิ่นคาวเลือดเสียมากกว่า

                ท่านทั้งสามหยุดฝีเท้า ก่อนจะรู้สึกได้ว่าบริเวณนี้ เต็มไปด้วยโครงกระดูกและซากศพเหม็นเน่า...

                 ท่านเดินสำรวจรอบตัวอย่างระมัดระวัง แม้จะมองไม่เห็นอะไรเลยก็ตาม แต่ท่านก็ยังไม่อยากคาดเดาสุ่มสี่สุ่มห้าว่าบริเวณนี้มีอะไร

                แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจได้คือ พวกท่านเห็นอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในป่าเบื้องหน้า...

                ...พร้อมกับเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูราวกับบางสิ่งกำลังแผดเสียงขับไล่ให้ท่านออกไป...

                ท่านกลืนน้ำลายลงคอได้ยากลำบาก บางสิ่งกำลังมุ่งหน้าเข้ามา...อาจจะเป็นจุดที่พวกท่านยืนอยู่

                และนั่นทำให้พวกท่านต้องหาทางอย่างเร่งด่วน

1                     กระโดดลงทะเล

2                     จุดไฟ

3                     วิ่งกลับค่าย

4                     วิ่งอ้อมชายหาดไปทางตะวันตก

5                     แกล้งนอนตายปนกับซากศพ

6                     ยืนดูสิ่งที่ตรงเข้ามา พร้อมรับมือไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม