ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

ลำดับตอนที่ #22 : [บทที่ 9] ตัวเลือก...

                เมื่อพวกท่านตัดสินใจดังนั้นก็พากันเดินตรงไปหยิบอัญมณีขึ้นมา ในขณะที่กวีไร้หน้าได้แต่มองดูอยู่เงียบๆพลางเก็บดาบทั้งหลายกลับเข้าฝัก

                หนึ่งในคณะเดินทางคว้ามันไว้ มันก้อนใหญ่กว่าที่ควรที่คิด ขนาดของมันเมื่อมองใกล้ๆไม่ต่างไปจากผลแอปเปิลลูกใหญ่ลูกหนึ่งเลย สีน้ำเงินสดสวยเปล่งประกายออกจากตัวของมันเอง พวกท่านสัมผัสได้ถึงพลังงานอันเอ่อล้นของเครื่องประดับชิ้นนี้

                “อัญมณีแสนเลอค่า คู่ควรกับเจ้าหญิงผู้เลอโฉม พวกเจ้าคิดเช่นนั้นไหม” เขาเดินข้ามศพก๊อบลินตรงมาหาพวกท่านช้าๆ

                “หยุดอยู่ตรงนั้น” ฟรีซออกคำสั่ง แต่ดูเหมือนว่ากวีไร้หน้าจะไม่สนใจ เขายังคงเดินตรงมาทางพวกท่าน ไม่รอช้าทุกคนต่างรวมกลุ่มกันและยกอาวุธขึ้นเพื่อเตรียมรับมือในกรณีที่ไม่คาดฝัน

                กวีไร้หน้าหยุดฝีเท้าบริเวณทางขึ้นบัลลังก์ ทิ้งตัวลงนั่งตรงบันไดหินโดยไม่สนใจว่าพวกเจ้าจะทำอะไรต่อ

                “โอ้เจ้าหินสินทรัพย์ค่านับแสน พลัดหลงแดนแสนไกลไร้เจ้าของ ออกเดินทางปราบปิศาจตามครรลอง ด้วยหมายปองของดีคือที่มา”

                หลังร่ายกลอนจบ เขาก็พูดต่อไป

                “ของสิ่งนั้นที่พวกเจ้าแลกมาซึ่งการเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย มันได้รางวัลคุ้มค่าแล้วหรือ” แต่ดูเหมือนจะเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ... “ทำไมไม่ลองนำไปขายดูล่ะ บางทีกลับไปบอกว่าหาไม่เจอแล้วนำไปขายยังได้เงินมากกว่าด้วยซ้ำ”

                หมอนี่มันดั่งมารผจญที่มาปลุกกิเลสความชั่วในจิตใจ

                นั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิด

                “หรือว่าจะเก็บไว้ เอาไปหาจอมเวทเทพๆสักที่เผื่อเขาสามารถหาทางปลุกพลังอำนาจจากอัญมณีนั่นได้ สูตรเดิม บอกเจ้าหญิงนั่นว่าหาไม่เจอ ยังไงซะรางวัลที่ได้มันต่างกันราวฟ้ากับเหว ใช่ไหมล่ะ”

                ใครก็ได้บอกเจ้านี่หุบปากที

                พวกท่านมองหน้ากัน แต่ก็ยังไม่มีใครเปิดฉากโจมตี

                “แล้วท่านล่ะ ทำไมถึงมาที่นี่ ต้องการนำอัญมณีไปทำในสิ่งที่ท่านว่ารึ” หนึ่งในคณะเดินทางถาม

                “หรือว่าจะนำไปให้เจ้าหญิงเอง”

                “เปล่า” กวีไร้หน้าส่ายหน้า “มาดูการตัดสินใจที่จะชี้ชะตาอนาคตของพวกเจ้า”

                เขาเอ่ยเสียงเย็น

                “อย่าลืมเสียล่ะ เพชรเพียงหนึ่ง แต่หนทางกลับมีมากมาย...หากตกลงกันได้ก็ดี แต่หากไม่ ก็คงได้สู้กันเอง” เขาลุกขึ้นยืน เดินตรงไปยังซากศพก๊อบลินอีกครั้ง

                “แล้วท่านได้อะไรจากการมาครั้งนี้” คณะเดินทางถาม

                “แล้วพวกเจ้าจะรู้เอง...” เขากอดอก ยืนมองพวกท่าน

โปรดตัดสินใจ

1                   เอากลับไปให้เจ้าหญิง

2                   เอาไปขาย

3                    เอาไปให้จอมเวทตรวจสอบพลัง

4                   เก็บไว้เอง

5                   กวีนี่แม่มตัวทำแตกแยก บวกเลยพวกเรา!

6                   ใช้ขนนก (ตัวเลือกไอเทม)

                หากความเห็นไม่ตรงกันและต้องการอัญมณี ก็ประลองกัน โดยผู้แพ้เลือดจะฟื้นฟูกลับมาเหลือครึ่งหนึ่งหลังจบการต่อสู้