คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ภารกิจร้าย..........!!! เปลี่ยนหัวใจนายทอมเกย์ 7 : ......
ห้อ 401 าบเรียนมรม
“วันนี้ะให้นัเรียนทุน เลือมรมที่ะลเรียนันนะะ” เสียอาารย์พูหน้าห้อ พร้อมับนำใบสมัรส่ให้ับนัเรียนที่อยู่หน้าแถวอแ่ละโ๊ะ
“าวะลมรมไร”สายป่านถามยัาว
“อยาลนาศิลป์” าวอบ
“สายป่านับ ะลเรียนไรหรอ” เป้สะิหลัสายป่าน
สายป่านหันมาอบเป้ “ยัไม่รู้เลยเป้...........แล้วเป้ะลมรมไร่ะ” สายป่านถาม
“อยาลนรีสาลอ่ะ” เป้อบ
“หวานเย็น ะลมรมไรหร๋อ” สายป่านไม่ลืมที่ะถามหวานเย็น
“นรีไทยมั้เธอ ะถามทำไม” หวานเย็นอบเสียเย็นา
“นายเล่นเป็น้วยเหรอ” สายป่านถาม่อ้วยวามอยารู้
“เป็นสิ๊ ีิ่ไ555” หวานเย็นอบแบบวนๆพร้อมับหันไปหัวเราะับเป้
“แ่ว...0.0” สายป่านทำหน้าาอึ้ับำอบอหวานเย็น พร้อมับหันหน้าไปปรึษาับาวเรื่อมรม
“นัเรียน อาารย์ลืมบอไปว่า แ่ละมรมรับำนวนำันะ่ะ รีบๆสมัรแล้วส่้วยนะ ั้าะไม่ไ้ลที่ัวเออยาเรียนนะ” เสียอาารย์บอับนัเรียนทุนภายในห้อ
(ันะเลือมรมไรีนะ อยาลเหมือนหวานเย็นั นายะลไรนะเนี่ย สายป่านิในใ พร้อมับแอบหันไปูใบสมัรอหวานเย็น)
(นายยัไม่ไ้เลืออีเหรอเนี่ย สายป่านมอใบสมัรที่มีแ่วามว่าเปล่าอหวานเย็น และิในใ่อ)
“มึลไรว่ะเป้” หวานเย็นหันไปถามเป้
“ูลนรีสาล” เป้อบ พร้อมับลุเินไปส่ใบสมัรับอาารย์ที่หน้าห้อเรียน
“นัเรียน่ะ นรีสาลรบแล้วนะ” อาารย์ะโนบอ
(อ้าว.......วยละู แล้วูะลไรว่ะเนี่ย หวานเย็นิในใ พร้อมับนั่มอใบสมัร)
“สายป่านะลไร ็รีบๆลสิ เี๋ยวอลันพอี นั่เหม่อิไรเนี่ย” าวบ่นสายป่าน
“อยาลมรมเียวับหวานเย็นนิ” สายป่านอบเสียเบาๆ
“เี๋ยวันถามให้เอ ว่านายนั้นลไร” าวพูพร้อมับหันไปหาหวานเย็น
“หวานเย็นะลมรมไรหรอ” าวถาม
“เรายัไม่รู้เลยาว” หวานเย็นอบ
าวเมื่อไ้ยินำอบ็รีบหันมาบอสายป่าน “ หวานเย็น็ไม่รู้ะลไรเลยเธอ”
สายป่านพยัหน้าพร้อมับนั่ภาวนาอให้ไ้อยู่มรมเียวับหวานเย็น (สาธุ อให้ไ้อยู่มรมเียวัน้วยเถอะ เพี้ยๆ)
“อนนี้เหลือมรมเียวแล้วนะนัเรียน มรมเียร์นั่นเอ ” อาารย์พู
“เหลือหัวหน้าห้อับรอยัไม่ไ้สมัรมรมเลยนะ” อาารย์มอมายัสายป่านและหวานเย็น
ทำให้ทัู้่้อเลือลที่มรมเียร์้วยวามำยอมนั้นเอ แ่เหมือนว่าสายป่านะแอบีใที่ไ้อยู่มรมเียวับหวานเย็น
(เย้ ไ้อยู่มรมเียวัน้วย อิอิ สายป่านิในใ พร้อมับปรบมือเบาๆ)
“มึู้อเป็นหรีหรอว่ะ” หวานเย็นหันไปถามเป้้วยอาารเ็ๆ
“555 เมื่อทอมเป็นหรี ูสยิวแทนว่ะ” เป้หัวเราะ
“ไม่นะมึ” หวานเย็นฟลุบหน้าลับโ๊ะเรียน
“อนนี้ให้นัเรียนับลุ่มเ้ามรมเลยนะ ว่าะทำหน้าที่อะไร” อาารย์บอับนัเรียนทุน
“หวานเย็นเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมทำหน้าเรียอย่านั้นล่ะ” สายป่านมอหน้าหวานเย็น้วยวามเป็นห่ว
“เปล่า.......ไม่ไ้เป็นอะไร” หวานเย็นพูพร้อมับถอนหายใ
“นายไม่อยาอยู่มรมนี้หรอ?” สายป่านถาม
“เออ..........ิ๊” หวานเย็นอบเสียั ทำให้เพื่อนๆในมรมหันมามอ
“ทำไมล่ะ?” สายป่าน ทำน่าาั่สสัยถาม่อ
“อย่าถามมาไ้ไหม แม่นี้สสัย” หวานเย็นอบน้ำเสียรำาๆ
“ันไม่ยุ่ับนาย็ไ้” สายป่านลุึ้นยืนและเินออไปาห้อเรียน ทำให้เพื่อนๆในมรมไปามๆัน
หวานเย็นถอนหายใแรๆอีรั้ พร้อมับลุึ้นยืนเินามสายป่านไปิๆ
. ห้อน้ำหิบนอาารเรียน
“นี่เธอ.............ออมาเี๋ยวนี้นะ” หวานเย็นทุบประูห้อน้ำเสียัลั่น
“ไม่……..” เสียเล็ๆัลอออมาาในห้อน้ำ
“เราอโทษ ออมาเถอะนะ เี๋ยว็เป็นลมายาห้อน้ำหรอ” หวานเย็นพู พร้อมับน้ำมือเรียวยาวมาปาเหยื่อที่ไหลบนใบหน้า
ภายในห้อน้ำะนี้มีเพียเสียอน้ำ๊อที่ไหล “๊อ ๊อ” ไร้เสียอเ็สาวทัู้่
“ถ้าเธอไม่ออมา เราะพัประูเี๋ยวนี้แหละ” หวานเย็นไม่พูเปล่าลับนำมือ เย่าประูอย่าแร
ทำให้สายป่านที่อยู่ในห้อน้ำยอมเปิประูออมา
เสื้อนัเรียนมอปลายสีาวเ็มไป้วยเหยื่อที่ไหล เผยให้เห็นเสื้อในสีำัวน้อยที่่อนอยู่ในเสื้อ
ปลายผมอเ็สาวร่าเล็เปียเหยื่อ น้ำาหยเล็ๆไหลไปทั่วใบหน้า ทำให้เ็ผู้หิร่าสูอีน อไม่ไ้ที่ะนำมือเรียวยาวมาับน้ำาให้
“อย่าร้อไห้นะ เราอโทษ ที่พูไม่ีใส่เธอ” หวานเย็นมอหน้าสายป่าน ที่อนนี้ร้อไห้เหมือนเ็ัวเล็ๆ
สายป่านไม่ไ้พูอะไร เพียแ่นำใบหน้าอนเอมาบที่ไหล่อันว้าและแสนอบอุ่นอหวานเย็น
“อืม............มม” เ็สาวร่าเล็อบเสียเบาๆๆ น้ำาที่ไหลบนใบหน้าเริ่มาหายไป ทำให้เ็สาวร่าเล็ล้าที่ะมอหน้าเ้าอไหล่ที่นเอเพิ่บไป
“เรา็อโทษนะ ที่ยุ่เรื่ออนาย” สายป่านพูพร้อมับเปิ๊อน้ำ และล้าหน้า
หวานเย็นมอใบหน้าใสๆอสายป่านพร้อมับิในใ ( ยัยนี่น่ารัเหมือนันนะเนี่ย น่าแม่ใสเหมือนเ็ )
“อืม ไม่เป็นไร แ่............เธอเป็นห่วเราหรอ” หวานเย็นถามพร้อมับอมยิ้ม
สายป่านมอหน้าหวานเย็นพร้อมับอบ “ ใ่ เราเป็นห่ว เห็นนายนั่เรียๆ” และสายป่าน็รีบเินหนีออาห้อน้ำ ำอบอสายป่านทำให้หวานเย็นใอยู่สัพั ่อนที่ะั้สิรีบเินามสายป่านลับไปที่ห้อเรียน
“สายป่าน พวเราลมิันแล้วนะ ว่าะให้เธอเป็นประธานมรมเียร์” เ็สาวร่าอวบพูบอไปยัสายป่าน
“แน่ใหรอ ว่าะให้เราเป็น” สายป่านใที่นเอะไ้เป็นประธานมรม
“เราว่า..........ให้หวานเย็นเป็นประธานีว่าไหม น่าะเหมาะว่าเรา” เ็สาวร่าเล็เสนอวามิเห็นไปยัเพื่อนๆ
เพื่อนๆในมรมมอหน้าันสัพั ่อนที่ะเห็น้วยับสายป่านให้หวานเย็นเป็นประธานมรมเียร์
“นี่เธออบในะที่่วยเราอ่ะ”
“อะฮะ”
“เย็นนี้ ทุๆมรม ะเปิให้รุ่นน้อ ม. 1 ม.2 และ ม. 3 สมัรเ้ามรมนะ๊ะ” อาารย์ประาศให้นัเรียนทุนฟัาหน้าห้อเรียน
“เี๋ยวอนบ่าย 3โมเย็น เอันที่หอประุมให่นะะ ”
“เรียนวิา่อไปไ้เลยะ” อาารย์ล่าวพร้อมส่ยิ้ม
“นัเรียนทั้หม ทำวามเารพ” สายป่านพูบอเพื่อนๆทั้ห้อให้ทำวามเารพอาารย์
“สวัสีะ” นัเรียนในห้อยมือไหว้ลาอาารย์
“นี่เธอ ่อไปเรียนวิาอะไร” หวานเย็นถาม พร้อมับสะิแนสายป่าน
“สัม” สายป่านอบ
“หวานเย็นยัไม่มีาราเรียนเหรอ” สายป่านถามอย่าสสัย
“ไม่เห็นมี แล้วเธอเอามาาไหน?” หวานเย็นทำหน้า
“วันปมนิเทศไ อาารย์ที่ปรึษาแ” สายป่านอมยิ้ม^_^
“เออ...0.0 เราไม่ไ้ไปปมนิเทศ” หวานเย็นอบ
“แปปนะ หา่อน” และสายป่าน็้นหาอะไรบาอย่าในระเป๋านัเรียนสีำอเธอ
“เอแล้วๆๆ” ทันทีที่เธอเอารา เธอ็รีบยื่นให้หวานเย็น
“อบในะ” หวานเย็นยิ้มให้สายป่าน และรับารามาู
“พอีเราไ้มา 2 แผ่นอ่ะ” สายป่านอธิบาย
. หอประุมให่
“โ๊ะมรมเราอยู่โ๊ะที่ 3 ใ่ไหม” หวานเย็นถามเพื่อนๆในมรมนาที่ทุนเินเ้าหอประุม
“เออ” เสียอเพื่อนในมรมสิบว่านอบไปยัหวานเย็น
(พี่หวานเย็นๆ ) (น่ารััเลยเนอะ) (พี่เ้าอยู่มรมไหนเหรอ) เสียรุ่นน้อ ่าพาันพูระิบระาบ
เพราะเสียรุ่นน้อพวนั้น ที่ะทำให้ันลายร่าเป็นนามารร้ายสิหน่า ทำไมรุ่นน้อ้อพาันอบหวานเย็นอัน้วยนะ ไม่เ้าใเลยริๆ ันแอบิในใเียบๆอยู่นเียว
(พี่นนั้นน่ารัว่ะ) (ื่อไรว่ะ เพิ่ย้ายมาแน่เลย) เสียระิบพวนั้นัไปทะลุเ้ารูหูอยัยแนนเพื่อนสาวร่าอวบอัน
“อิาริๆ ทำไมันไม่สวยเหมือนแว่ะ” แนนพูบ่นสายป่าน(;￢_￢)
“แเป็นอะไรเนี่ย อยู่ีๆ็มาว่าัน” สายป่านถามแนน
“รุ่นน้อลุ่มนั้น มว่าแน่ารัันให่เลย” และแนน็ี้ไปยัลุ่มรุ่นน้อพวนั้น
สายป่านมอามมืออแนนที่ี้ไปยัลุ่มรุ่นน้อ และส่ยิ้มหวานๆไปให้ ทำให้รุ่นน้อลุ่มนั้น่าพาันีใันยให่
ันและนัเรียนั้น ม. 4 ่าพาันไปอยู่ที่โ๊ะมรมอนเอ เพื่อรอให้รุ่นน้อมาสมัรเ้าเป็นสมาิอมรม
ันเพิ่ะสัเว่าาีมมันอยู่มรมบาสเ็บอลนะเนี่ย ีล่ะที่มันไปอยู่มรมนั้น ะไ้ไม่้อมาอยู่ใล้หวานเย็น(o^.^o)
สัพัเ็นัเรียนหิั้แ่ั้น ม.1-ม.3 ่าเ้ามารวมัวันในห้อประุมเยอะว่าเิม เลยทำให้เสียุยัลั่นราวับเสียนระาบร้อแ็ัน
สัพั็มีอาารย์ัวให่ๆ ลัษะเหมือนระเทยึ้นมาบนเวที ึ่็ืออาารย์มาลัยนั้นเอ “นี่เ็ๆ หยุุย! แล้วฟัทานี้”
“เี๋ยวอาารย์ะให้พวเธอทุน เลือสมัรมรมที่อยาะเ้า โยะมีพี่ ม. 4 เป็นแนนำอมรม”
เ็นัเรียนทุนในห้อประุม่าั้ใฟัในสิ่ที่อาารย์มาลัยพู เพื่อเรียมัวที่ะเลือมรม
“นี่สายป่าน เธอิว่าะมีรุ่นน้อมาเ้ามรมเียร์เราเยอะไหม?” แนนึ่เป็นหนึ่ในสมาิอมรมเอยถามสายป่าน
“เรา็ไม่รู้เหมือนัน” สายป่านทำหน้า +_+
“็มรมเียร์อ่ะ ไม่่อยมีใรอยาสมัรหรอนะ เพราะี้เียึ้นสแนเียร์ัน”
“เหรอ! อย่านั้น้อมีอะไรล่อาล่อใให้อยาเ้าสิ ” สายป่านเริ่มิแผนารเ้าเล่ห์
เ็สาวร่าเล็นิ่ิสัพั่อนที่เธอะิแผนารอะไรไ้บาอย่า
“ันนึออแล้ว ยัยแนน” สายป่านยิ้มอย่าผู้มีัย =^.^=
แนนหันมาฟัำอบอสายป่าน
“เรา็ให้หวานเย็นเป็นัวล่อรุ่นน้อสิ555” สายป่านพูพร้อมหัวเราะ
“เป็นวามิที่ี เลิศมาเพื่อนัน” แนนพยัหน้า
15 นาทีผ่านไป อาารย์มาลัย็ปล่อยให้รุ่นน้อเินมาสมัรเ้ามรมแ่ละมรม
“หวานเย็น เรามีอะไระให้นายทำอ่ะ” สายป่านพูพร้อมับยื่นโทรโ่ให้หวานเย็น
หวานเย็นทำหน้า “ ะให้เราทำอะไรเหรอ” (v_v)
“นายไปยืนบนเ้าอี้น๊า แล้ว็เรียให้รุ่นน้อมาเ้ามรมเราเยอะๆ” สายป่านอบ
“หรือะเรียอีอย่าว่า เป็นัวล่อสาวๆ555” แนนรีบพูแทรสายป่าน
“อ้าว! รรม.......านเ้า ”( ลายเป็นัวล่อะั้นอ่ะ) หวานเย็นแอบิในใ (;￢_￢)
สายป่านรีบน้ำเ้าอี้มาให้หวานเย็น “มานี่เร็ว ึ้นบนเ้าอี้แล้วพู” สายป่านพูน้ำเสียุัน
หวานเย็นไม่มีทาเลือ นอาะึ้นบนเ้าอี้้วยน่าาบูบึ้ “แล้วะให้พูไรล่ะ” หวานเย็นถามสายป่าน
ทันทีที่หวานเย็นึ้นไปบนเ้าอี้รุ่นน้อ่าพารีบวิ่มายัมรมเียร์
“ว้าวๆๆ! ไ้ผลแฮะ รีบวิ่มาสมัรันให่เลย สสัย้อหาัวล่อเพิ่มอีัว” พอแนนพูบ็มอไปยัสายป่าน
“สายป่าน.........เธอ่วยึ้นไปบนเ้าอี้หน่อยสิ” แนนรีบบอสายป่าน
สายป่านทำหน้าาใพร้อมอุทานว่า “ แะบ้าเหรอ”
“ฮาๆๆ ในที่สุเธอ็้อเป็นัวล่อ” หวานเย็นอไม่ไ้ที่ะหัวเราะ
สายป่านมอหน้าหวานเย็นพร้อมับิในใ (เอา็เอาว่ะ เพื่อมรมเียร์อเรา) และสายป่าน็ึ้นไปบนเ้าอี้พร้อมับถือป้าย <มรมเียร์>
หวานเย็นระิบที่้าหูสายป่าน “ ยิ้มสิ ยิ้ม ”
สายป่านมอหน้าหวานเย็นพร้อมับโปรยยิ้มหวานๆไปยัรุ่นน้อลุ่มที่เป็นทอม
“ีมา ยิ้มแบบนั้นแหละ 555” หวานเย็นหัวเราะอบใ
“นาย็พูวนน้อๆเ้ามรมสิ ยืนเยอยู่ไ้” ˋ︿ˊ สายป่านพูน้ำเสียอนๆ
“สวัสีรับน้อๆ พวพี่มาามรมเียร์นะ ใรสนใะสมัร เินมาสมัรไ้เลยรับ” พูบหวานเย็น็ส่ยิ้มไปให้รุ่นน้อสาวๆ เลยทำให้รุ่นน้อพวนั้น่าแย่ันมาสมัรมาึ้นว่าเิม
(หมั่นไส้เ็แ่แพวนี่ริๆเล๊ย) สายป่านแอบิในใ
“พี่นสวย พวผมอสมัร้วยไ้ไหมฮะ” เสียห้าวอนัเรียนมอ้น ส่เสียัลั่นมาา้านหลัสายป่าน
สายป่านแอบิในใ (เสียใรเนี่ย บัอาแวันเหรอ) พร้อมับหันหน้าไปหาปลายทาอเสีย
“อ้าว! น้อๆลุ่มนั้นเอเหรอ” สายป่านทำน่าาใ
“รับ” เ็ผู้หิลัษะห้าวมอ้นสิบว่าน ่าพูประสานเสียอบสายป่าน
“ลื่อสมัรไ้เลยนะ๊ะ” สายป่านยิ้ม
(แหวะ หมั่นไส้ ทำมาเป็นยิ้มหวาน) ีม ึ่อยู่อีฟาหนึ่อห้อแอบิในใพร้อมับมอไปยัสายป่าน
“พี่ีมรับ เป็นอะไรรึเปล่า น่าบึ้ั” เถาม้วยวามเป็นห่ว
“พี่ไม่ไ้เป็นอะไร เี๋ยวมานะ” พูบีม็เินไปที่โ๊ะมรมเียร์
“ีม! อยู่มรมอะไรเหรอ ” หวานเย็นเห็นีมเินมา็ลมาาเ้าอี้ และถาม้วยวามอยารู้
“มรมบาส” ีมอบเสียุ่นเือ
“อารม์ไม่ีเหรอ ทำไม้ออบเราเสียแบบนี้ล่ะ” หวานเย็นถาม
“เปล่า” ีมอบพร้อมทำหน้าบึ้
“ถ้าไม่มีอะไร เราอัว่อนนะ” และหวานเย็น็เินไปหาลุ่มรุ่นน้อ เพื่อประาศวันเวลา้อมเียร์
( ั้แ่หวานเย็นเอเธอ หวาน็เปลี่ยนไป ) ีมหันไปมอสายป่านที่ยืนอยู่บนเ้าอี้้วยสายาอาาแ้น
“ป่าน เธอยืนถือป้ายไว้นะ น้อๆะไ้นั่ไม่ปนัน” แนนพู
“๊ะ” สายป่านอบลับ
10 นาทีผ่านไป
เสียระิ่เลิเรียนัึ้น “หมเวลาเ้ามรมแล้ว น้อๆลับบ้านไ้รับ”
ในระหว่าที่ทุนำลัวุ่นวายับารแย่ออาห้อประุม ีมไ้รีบเินเ้าไปใล้สายป่าน “นี่เธอ” พร้อมับผลััวอสายป่านให้าเ้าอี้
“ว๊าย!” สายป่านร้อเสียอุทานัลั่น
“สายป่าน” หวานเย็นะโนเรียื่อเ็สาวร่าเล็ ที่ะนี้ไ้นอนฟุบัวอยู่ที่พื้นห้อ
เสียร้ออสายป่านทำให้เพื่อนๆ่ารีบวิ่เ้ามารุมูัน
เมื่อหวานเย็นเห็นร่าที่ไร้สิอสายป่าน ็รีบประอร่าเล็อสายป่าน้วยวามเป็นห่ว
“เธอ..........ื่นสิ อย่าเป็นอะไรนะ” หวานเย็นประอร่าไร้สิอสายป่านึ้นมาไว้ในอ้อมแน พร้อมับเรียสายป่าน
“เลือ!” แนนะโน้วยวามใ
“รีบพาป่านไปห้อพยาบาลเหอะ” หวานเย็นพู พร้อมับอุ้มร่าอสายป่านไปยัห้อพยาบาล
ความคิดเห็น