คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ภารกิจร้าย..........!!! เปลี่ยนหัวใจนายทอมเกย์ 6 : ทัวร์สวรรค์
หวานเย็น่อยๆลืมาึ้น และำลัะลุ แ่ลุไม่ไ้เพราะีมนอนหนุนแนอยู่ หวานเลยนอนมอหน้าีม
สัพัีม่อยๆยับัว
“ื่นไ้แล้วนี ะนอนไปถึไหนับ” หวานเย็นูบเบาๆไปที่หน้าผาีม
ีมเริ่มลืมา และบิี้เลีย “ นอน่อไ้ไหมอ่ะ ่ว” ีมบ่นแล้วหลับาเพื่อนอน่อ
“ื่นไ้แล้ว ะเที่ยแล้วนะ” หวานเย็นลุึ้นนั่ และี้นีมเบาๆ
“อือ.........อออ ื่น็ไ้” ีมลุึ้นมานั่ พร้อมับหาว
“อาบน้ำแล้วไปิน้าวัน หิวแล้ว” หวานเย็นบอีมนาที่ำลัเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เ้าอาบ้วยๆ” ีมเินไป้าๆัวหวานเย็นพร้อมับเอาหน้าไปุที่หน้าอหวานเย็น
“ไปๆอาบน้ำัน เี๋ยวอาบให้” หวานเย็นเินเ้าห้อน้ำนาที่นุผ้านหนู
หวานเย็นำลัะปิประูห้อน้ำีม็เินเ้ามาในห้อน้ำ
“อ้าว.........ะเ้ามาทำไม” หวานเย็นถามอย่า ๆ
“็ะมาอาบน้ำ้วยไ” ีมพู
“ะบ้าหรอ..........เราล้อเล่นเว้ย” หวานเย็นเินหนีีมออมาาห้อน้ำ
“็ีมะให้หวานอาบน้ำให้นิ” ีมพูเสียอ้อนๆ
“ริเหรอ...........ถ้าเ้าอาบให้อ่ะ ทุอทุมุมเลยนะ เสียว้วยนะ๊ะที่รั555 ไม่ลัวหรอ” หวานเย็นพูเสียทะลึ่ปนู่ใส่ีม
“ไม่ลัวเว้ย555” ีมพูนาที่มือ่อยๆถอเสื้อผ้าออทีละัวนหม
หวานเย็นยืนมอีมอย่าไม่ละสายา “ทนไม่ไหวแล้วเว้ย แม่ยั่วริๆ” และหวานเย็น็อุ้มีมเ้าห้อน้ำ
20นาทีผ่านไป
ัับๆึๆ
http://baantomdy.narak.com/topic.php?No=433349
. ห้าแห่หนึ่
“ะินไรีอ่ะ” ีมพูถามหวานเย็น นาที่ทัู้่อยู่ในร้านอาหาร
“้มยำุ้น้ำ้นๆ เ้าอยาิน” หวานเย็นพู
“เออๆๆ ไ่เียวปู แล้ว็้าว 2 านเนอะ” ีมหันไปพูับหวานเย็น
ในนาที่พนัานในร้านำลัรายารอาหารที่ทัู้่สั่
“เอาผัผระหรี่ทะเล้วยนะับ” หวานเย็นบอับพนัาน
“เอาแ่นี้่อนีว่า ไม่่อยหิวอ่ะ” ีมบอับหวานเย็น ในนาที่พนัานเินไปสั่อาหารที่ห้อรัว
“ินน้ำหวานนอิ่มเลยอ่ะ ูสิ5555” ีมพูแวๆหวานเย็น
“อ้าว.............ินเอนิ แล้วมาบ่นหรอ เี๋ยวบัเหนี่ยว” หวานเย็นหยิไปที่แ้มีมเบาๆ
30 นาทีผ่านไป
อาหารที่ีมและหวานเย็นสั่็มาเสริฟ
...............................................................................................................................................
ห้อนอนสายป่าน
“หนูสายป่านื่นไ้แล้วลู บ่ายแล้วนะ” แม่อสายป่านเ้ามาปลุเธอภายในห้อนอนที่แ่ห้อเ็มไป้วยสีมพู
“ร่า................” และสายป่าน็นอนหลับาลุมโปร่อ
“ื่อสายป่าน ื่นสายสมื่อเลยลูัน ื่นสายริๆ” แม่อเธอบ่น
่อนที่แม่อเธอะพู่อ “ ป่าน บ่าย2 ไปรับุพ่อที่สนามบิน้วยนะ”
“้า.............แล้วี่โมแล้วแม่” สายป่าน่อยๆลืมาึ้นมามอูแม่อเธอ
“บ่ายโมว่าแล้ว” แม่อเธออบพร้อมับเินออาห้อ
เมื่อสายป่านไ้ยินว่า บ่ายโมว่าๆ เธอ็รีบลุึ้นาเียวิ่เ้าห้อน้ำเพื่อไปอาบน้ำ
1 ั่วโมผ่านไป สายป่าน็อาบน้ำเสร็
สายป่านเินออมาาห้อน้ำ ร่าายอเธออนนี้มีเพียผ้านหนูสีมพูอ่อนๆ
ปปิร่าายเอาไว้เท่านั้น เธอมาหยุอยู่ทีู่้เสื้อผ้าเพื่อเลือเสื้อผ้า
“ใสุ่ไหนีนะ” สายป่านบ่นับัวเอพร้อมับเลือเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ
“ุนี้ีว่า” สายป่านหยิบุแสีำเาะอพอีัวเธอมาใส่ และ็รวบผมึ้นสูๆไว้ที่ลาศีรษะ พร้อมับแ่หน้า
สัพัสายป่าน็แ่ัวเสร็ เธอเินออาห้อนอน และลมา้าล่าเพื่อมาหาแม่อเธอที่ห้อนั่เล่น
“หนูใสุ่นี้ไปรับพ่อนะ” สายป่านพูพร้อมับแอ็ท่านาแบบ
“ไม่โป๊ไปหรอลู เี๋ยวุพ่อบ่นเอาน่ะ” แม่อเธอมอ
“ไม่หรอร่า หนูไปรับพ่อ่อนนะ เี๋ยวับรถไปเอ” สายป่านพู
“ให้ให่ับ ลูอ่ะห้ามับรถ เี๋ยวไปแ่ับใรเ้าอี” แม่อสายป่านพูน้ำเสียเบื่อหน่าย
(โหยๆๆ..........เ อิ่เลย สายป่านิในใ)
สายป่านเินมาที่โรรถ ่อนที่ะะโนเรียนับรถ “ น้าให่อยู่ไหน มานี่หน่อย”
สัพัน้าให่็วิ่มาที่โรรถ
“ุแม่ให้น้าให่ ับรถพาป่านไปรับุพ่อที่สนามบิน่ะ” พร้อมับเปิประูรถเ้าไปนั่เบาะหลัภายในรถยน์
น้าให่รีบเ้าไปนั่ที่นั่นับ ่อนที่มุ่รถไปที่สนามบิน
รอเท้าส้นเ็มสีแัับุสีำอสายป่าน บวับทรผมทำให้เธอูเ่นมาในสนามบิน
“ุพ่อ” สายป่านะโนเรียพ่ออเธอ ึ่ำลัเินออมาาห้อรับรอพิเศษอสนามบินพร้อมับลูน้ออี6 น
“หนูป่าน” เมื่อุพ่ออเธอเห็นเธอ็รีบเินมาอเธอ
“ิถึุพ่อัเลย่ะ านเรียบร้อยไหม่ะ” และสายป่าน็หอมแ้มพ่ออเธอ
“เรียบร้อยีลู” สายป่านเินู่ับพ่ออเธอไปึ้นรถ
รถยน์ันหรูสีำถูลูน้ออพ่อเธอเปิประูให้สายป่านและพ่อเ้าไปนั่ภายในรถ รที่นั่้านหลั
“เี๋ยวุพ่อลับบ้านไป่อนนะ่ะ พอีหนูมีนัับเพื่อน” สายป่านหันไปบอับพ่ออเธอ
“นัับเพื่อนที่ไหน เี๋ยวพ่อไปส่” พ่อเธอพูนาที่มอหน้าสายป่าน้วยวามเอ็นู
“ที่ห้าXXX” สายป่านอบพ่อ และพร้อมับหยิบมือถือาระเป๋า ึ้นมาโทรออไปหาาวเพื่อนสนิทอเธอ
“ฮัลโหล าวอยู่ไหนแล้ว” สายป่านรอเสียไปยัปลายสาย
“อยู่ที่ห้าแล้ว ป่านล่ะ.................ถึไหนแล้วหยะ ันับเนั่อยนเมื่อยูแล้วนะแ” เสียาวแสอาารไม่พอใสายป่าน
“เออๆ...................ะถึแล้ว เี๋ยวให้พ่อไปส่” สายป่านรีบอบ
“ุพ่อแมาเหรอ..............ั้นันลับบ้าน่อนนะ ันลัวพ่อแอ่ะ” าวอบ้วยเสียื่นเ้น
“ะบ้าหรอ..............แะลัวพ่อันทำไม พ่อันเป็นยาู่านะ ไม่ใ่ผี ะไ้มาลัว” ันอบาว
“นั้นแหละ.............ที่ันลัวือ พ่อแเป็นยาู่า มาเฟียไรเี้ย แเ้าใไหม” าวพู
“เออ เ้าใแล้ว.............แ่อนนี้ันถึห้าแล้วนะหยะ 555” สายป่านหัวเราะอบใรอไปยัปลายสาย
“แ่นี้่อนนะ เี๋ยวันะรีบวิ่ไปหาแที่ร้านอาหารเลย” สายป่านทิ้สายาวพร้อมับนำมือถือใส่ระเป๋าเหมือนเิม
ทันทีที่รถยน์ันหรูสีำหยุอที่ลานอรถ ลูน้ออพ่อเธอ ็เินลมาเปิประูรถ
รอเท้าหนัแ้วสีำเาวับเินลมาารถยน์ และาม้วยรอเท้าส้นเ้มสีแเินลามมาารถยน์
“เวลาลับบ้าน................หนูให้าวไปส่นะ่ะ” สายป่านพู
“เอาั้นหรอลู” เสียเ้มๆอพ่อเธอพู
สายป่านพยัหน้าอบรับแทนำอบให้พ่อเธอ ว่าะให้าวไปส่
“เี๋ยวพ่อเินไปส่บนห้าแล้วันนะลู” พ่ออเธอับมือเธอพร้อมับเินเ้าประูห้าไป พร้อมับลูน้ออี 4 น
…………………………………………………………………………………………
“หวานเย็น............... เี๋ยวพอินเสร็ สั่ผลไม้ับไอิมมาิน่อีว่าเนอะ” ีมพูนาที่สายาอีม
ำลั้อมอหิสาวุำนหนึ่ ำลัหอมแ้มผู้ายวัยลานอยู่หน้าร้านอาหาร
“หวานเย็น ูนั้นสิ ทำอะไรไม่อายนอื่นเลย” ีมพูนาที่ี้ไม้ี้มือให้หวานเย็นู
หวานเย็นหันไปมอามมือที่ีมี้ “นั้นสิ” แล้วหวานเย็น็ิน้าว่อ
“ุพ่อส่แ่นี้แหละ่ะ เี๋ยวหนูเินไปหาาวในร้านเอนะ” สายป่านพูพร้อมับถอแว่นาันแออ แล้วใส่ไว้ในระเป๋าถืออเธอ
“ูแลัวเอนะสายป่าน” ุพ่ออเธอพูเือนสายป่าน และเินไปยัลิฟล์
สายป่านโบมือให้พ่อ ่อนที่ะเินเ้าไปในร้านอาหาร
“หวานเย็น นั้นมันหัวหน้าห้อหวานนิ” ีมพูพร้อมับสะิมือหวานเย็น
หวานเย็นหันไปมอ็พบับสายป่าน “ ริ้วย สายป่าน”
“น่ารัแถมสวย ไม่น่าเป็นอีหนูเลยเนอะ” ีมพูพร้อมับทำหน้าหยี่
“ไม่หรอ ีมอย่าเพิ่ไปัสินนอื่นาภายนอสิ” หวานเย็นพู
“ทำไมหวาน้อแ้ัวให้ยัยนั้น้วยล่ะ” ีมมอหน้าหวานเย็น
หวานไม่ไ้พูอะไร่อ เลยทำให้ีมเียบพร้อมับนั่ทานผลไม้และไอศรีมที่ทัู้่สั่มาิน
“โทษทีนะ มา้าไปหน่อย” สายป่านพูทันทีที่เห็นาวับเนั่อยที่โ๊ะอาหาร
“๊ะ...........แมุ่ นานม๊ามา” าวพูเสียประ
“ีนะ พี่ป่านไม่มาาิหน้า555” เพูแวสายป่าน
“ำ าเบ้า แวพี่หรอ................มาๆสั่อาหารินีว่า เี๋ยวเลี้ยเอ” สายป่านพู พร้อมับหยิบรายารอาหารมานัู่
......................................................................................................................................................................
ีมับหวานเย็นทานอาหารันเสร็็เรียเ็บเิน ีมและหวานเย็นเินผ่านมายัโ๊ะที่พวสายป่านนั่
“ว่าไสายป่าน” ีมล่าวทัทายสายป่านพร้อมับมอหน้าหาเรื่อ
“ี่ะ หวานเย็นและ....................นาย” สายป่านยิ้มหวานๆส่ไปให้หวานเย็น และไม่ลืมที่ะมอหน้าแบบหาเรื่อให้ับีม
ในนาที่าวับเำลัทานอาหาร้วยวามเอร็อร่อย ็้อหยุารรับประทาน
“ีับพี่ีม พี่หวานเย็น” เยิ้มให้ีมและหวานเย็น
“ี่ะ” าวล่าวทัทาย
“อีหนูอย่าเธอะทำานเหนื่อยแย่สินะ ถึะไ้มานั่ในร้านหรูๆแบบนี้อ่ะ” ีมพูพร้อมับมอสายป่าน้วยหาา
หวานเย็นมอหน้าีมและสายป่าน ที่อนนี้ำลัะมีเรื่อทะเลาะัน
“นายว่าไนะ ใรเป็นอีหนู พูให้ีๆนะ” สายป่านลุึ้นและมอหน้าีม
“็เธอไ” ีมพูพร้อมับสะบัมือที่หวานเย็นนำมาับที่มืออนเอ
“เหรอหยะ หัวสมอนายเนี่ยิอะไร่ำๆเนอะ” สายป่านพู้วยเสียไม่พอใ
ีมทำหน้าๆ และมอสายป่าน
“ะบออะไรให้นะ นั้นอ่ะพ่อัน ไม่ใ่เสี่ยที่ไหนนะ่ะ” สายป่านมอหน้าีม
“เออ..................เหรอ ไปันเถอะหวานเย็น” ีมับมือหวานเย็น และลาหวานเย็นออาร้าน โนที่ไม่อโทษสายป่านสัำ
“แม่..........เ อยู่ๆมีนมาว่าเป็นอีหนูเสี่ย” สายป่านพูบ่นับาวและเ พร้อมับนั่สบสิอารม์
“ทำไมทำัวแบบนี้ล่ะีม” หวานเย็นมอหน้าีม ่อนที่ะเินเ้ามาในร้านอาหารอีรอบ
ส่วนีม็ยืนหน้าา้วยวามอับอาย และไม่พอใที่หวานเย็นเินไปหาสายป่านในร้านอาหาร
“เราอโทษแทนเพื่อนเรา้วยนะ” หวานเย็นพู
“ไม่เป็นไรหรอ” สายป่านพูพร้อมับียิ้มให้หวานเย็น
“เราไป่อนนะ บาย วันันทร์เอัน” หวานเย็นพูพร้อมับโบมือให้สายป่าน
“้า วันันทร์เอันนะ” สายป่านพูพร้อมับมอไปยัีมที่อยู่นอร้าน
หวานเย็นเินออไปาร้านพร้อมับาีมัวแสบ
“่อยูนะแ ใรร้ายมา ัน็ะร้ายลับ” สายป่านพูนาที่มือเธอำหมัแน่
“ใเย็นๆพี่ป่าน” เพู
“ใ่แ ใเย็นๆ่อน” าวพูพร้อมับนำมือมาับมือเพื่อนสาว
เ้าวันันทร์
แสแอ่อนๆยามเ้าส่อแสมายัเ็นัเรียนหิที่ำลัเ้าแถวเารพธาิอยู่
“นี่.... เธอ เราไปเอามาให้ล่ะ” เาอเ็นัเรียนหิร่าสูยื่นแฟ้มบันทึ้อมูลเ้าแถว ให้ับนัเรียนหิที่ำลัยืนหาวอยู่ที่ท้ายแถว
“อบในะ” สายป่านนำมือมาปิที่ปา ่อนที่ะหาว่ออีรั้
(ยัยนี่ไปอหลับอนอนที่ไหนมาละเนี่ย ูหาวเ้า หวานเย็นิในใ พร้อมับมอหน้าสายป่าน)
สายป่านรับแฟ้มไปู พร้อมับหยิบปาาเพื่อนำมาเ็ื่อเพื่อนในห้อที่มาเ้าแถว
“ส่ระเป๋ามาสิ๊ เี๋ยว่วยถือให้” หวานเย็นพู
สายป่านส่ระเป๋านัเรียนสีำให้ับหวานเย็น้วยสีหน้ามึน
(วันนี้หวานเย็นินยาผิมาป่าวหว่า สายป่านิในใ ่อนที่เธอะเินไป้าหน้าแถว)
สัพั สายป่าน็เินเ็ื่อมาถึท้ายแถว พร้อมับนั่ล้าๆหวานเย็น
“าบแรเรียนห้อไหน๊ะหวานเย็น” สายป่านถาม นาที่เธอำลัรวูวามเรียบร้อยอแฟ้ม
“ห้อ 401 เ้ามรม” หวานเย็นอบพร้อมับมอสายป่านนั่เถ้าาแอบหลับ
หวานเย็น่อยๆนำนิ้วี้ไปเี่ยๆที่ไหล่สายป่านเบาๆ ( น่าาหวานเย็นเหมือนเี่ยอุนิ555)
“เธอๆ........ื่นไ้แล้ว ไปอหลับอนอนที่ไหนมาเนี่ย” หวานเย็นพู
สายป่านใหลุออาภวั์ “ อุ๊ย!........็เมื่อืนนั่พิมพ์านอห้อให้อาารย์อ่ะสิ”
“านห้อเหรอ...........แล้วทำไมไม่ให้เรา่วยทำล่ะ” หวานเย็นถามพร้อมับมอหน้าสายป่าน
“็เราไม่รู้ะิ่อนายอย่าไ พอีอาารย์เ้าโทรให้เรามาเอาานที่โรเรียนวันอาทิย์อ่ะ” สายป่านอบเสร็็หาว
“อือออ........” หวานเย็นอบ
“อย่าั้นเราอเบอร์หวานเย็นหน่อยิ๊ ะไ้ิ่อเรื่อาน” สายป่านยิ้มอย่ามีเล่ห์นัย พร้อมับมอไปที่ใบหน้าหวานๆอหวานเย็น
สายป่านหยิบโทรศัพท์มือถือ ออมาาระเป๋านัเรียนพร้อมับยื่นให้ับหวานเย็น หวานเย็นนำมือถือไปเบอร์โทรศัพท์และโทรมายัมือถืออัวเอ
“อ่ะ ไ้ล่ะ” หวานเย็นส่มือถือืนให้ับสายป่าน
“นี่เธอ เรื่อวันเสาร์ เราอโทษแทนเพื่อนเรา้วยนะ” หวานเย็นพู
“ไม่เป็นไรหรอ เราไม่ถือ” สายป่านยิ้ม ( เราไม่ถือนายหรอนะหวานเย็น แ่สำหรับาีม เราถือ สายป่านิในใ) และทัู้่็เินไปส่แฟ้มที่ห้อปรอ
.....................................................................................................................................................
สายาอาาพยาบาทอีมมอไปที่หวานเย็นและสายป่าน นาที่ทัู้่ำลัเินึ้นึเรียน
(ยัยนี่ ร้ายนันะ ล้ามายุ่ับแฟนันหรอ ีมิในใ)
สัพัีม็เินไปนั่รอยัห้อเรียนที่หวานเย็นะเ้าเรียนาบเ้า
“หวาน” ทันทีที่หวานเย็นเินมาถึห้อเรียน ีม็เรียื่อหวานเย็น ทำให้สายป่านมอไปยัีมพร้อมับฝืนยิ้มแ่ในใอเธอสิ๊ ( แหม่ มานั่อยแ่เ้าเลยนะหยะ สายป่านิในใ)
“หวานเย็น เี๋ยวเราเ้าห้อเรียน่อนนะ” สายป่านพู และ้าวเท้าเินเ้าห้อเรียน
“หวาน.............ให้เบอร์ยัยนั้นหรอ เราเห็นนะ” ีมพูพร้อมับมอหวานเย็นอย่าไม่พอใ
“อือ........เอาไว้ิ่อันเรื่อานอ่ะ” หวานเย็นอบเสียเรียบๆ
“แ่ว่า ทำไม..................”ีมยัไม่ทันพูบประโย สายป่าน็ะโหน้ามาเรียหวานเย็น
“หวานเย็น................ เินเอาานไปส่อาารย์ให้หน่อย” สายป่านมอไปยัีม้วยสายาบ็อแบ็ว
“อือ........” หวานเย็นรับเอสารานอห้อามืออสายป่าน
“แล้วเธอเินไปให้เอไม่เป็นเหรอ” ีมถามไปยัสายป่าน
“เินเป็นนะ แ่ว่าไม่อยาเินอ่ะ มีอะไรไหมละ๊ะ” สายป่านอบ้วยน้ำเสียยียวนวนประสาทสุๆ
ีมมอหน้าสายป่านแบบพูอะไรไม่ออ ทำให้หวานเย็น้อรีบพูับททัู้่เพื่อไม่ให้ทะเลาะัน
“ีมลับห้อไป่อนนะ ส่วน.........เธอ เี๋ยวเราเินไปส่านให้เอ” หวานเย็นพู
ีมที่ไม่พอใหวานเย็นอยู่แล้ว ็เินลับห้อ้วยอารม์โรธ ทำให้สายป่านมอาม้วยสีหน้าพอใสุๆที่อบโ้าีมไ้
ความคิดเห็น