คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ภารกิจร้าย..........!!! เปลี่ยนหัวใจนายทอมเกย์ 8 : นึก
. ห้อพยาบาล
“อาารย์ๆ ่วยเพื่อนผม้วยรับ” หวานเย็นะโนเรียอาารย์ให้รีบมาูอาารอสายป่าน
“ไปโนอะไรมา ทำไมเลือออเยอะแบบนี้” อาารย์ถาม้วยวามใเมื่อเห็นเลือที่ศีรษะอสายป่าน
“าเ้าอี้ะ” แนนรีบบออาารย์
“เอาเพื่อนเธอไปนอนบนเีย่อน” หวานเย็นนำร่าไร้สิอสายป่านไปนอนบนเีย
ทันในั้นอาารย์รีบัารปมพยาบาลร่าไร้สิที่นอนอยู่บนเียพยาบาล
“หวาน สายป่านเป็นไบ้า” าวเมื่อมาถึห้อพยาบาล็รีบถามอาารอสายป่าน
“ยัไม่ฟื้นเลยอ่ะ” หวานเย็นทำน่าเรีย
หวานเย็น าว แนน เป้ รวมทั้เพื่อนๆในั้นเรียน่ามารวมัวันหน้าห้อพยาบาล ทุน่าระวนระวายและเป็นห่วอาารอสายป่าน
สัพัอาารย์็เินออมานอห้อพยาบาล “เพื่อนอพวเธอฟื้นแล้วนะ แผลที่แ รหัวไม่ลึมา”
“เย้........ ยัยป่านปลอภัยแล้ว” เพื่อนๆทุน่าีใ
“่อไปนี้ ะทำอะไรให้ระวััวีๆนะะ”
“ะ อาารย์” เ็นัเรียนทุนล่าวพร้อมัน
“นี่ีนะ ที่เพื่อนเธอไม่เป็นอะไรมา” อาารย์ล่าว
“แล้วพวเราเ้าไปหาสายป่านไ้ไหมะ” แนนถามอาารย์
“้า” อาารย์พูพร้อมับพยัหน้า
เ็นัเรียนหิสี่สิบว่าน่ารีบเินเ้าห้อพยาบาล
“เป็นไบ้า เ็บมาไหม” ทันทีที่หวานเย็นเห็นหน้าสายป่าน็รีบถาม
“อืม” สายป่านอบ้วยเสียแผ่วเบา
“นี่ยัยป่าน เธอรู้ไหมว่าพวเราเป็นห่วเธอมาเลยนะ” าวพู
“ใ่ๆ” เ็นัเรียนหิในห้อพยาบาลพูพร้อมัน
“อาารย์โทรบอุแม่เธอแล้วนะ เี๋ยวมาถึ” อาารย์มอหน้าสายป่านอย่าเอ็นู
สายป่านยมือไหว้อาารย์
“เราไม่เป็นไรมาแล้ว อบุทุนที่เป็นห่วเรานะ” สายป่านพูับเพื่อนๆ
“ั้นพวเราลับบ้านแล้วนะ บาย๊ะ”
เพื่อนๆ่าพาันลับบ้าน เหลือเพียหวานเย็น แนน าว ที่ยัอยู่เป็นเพื่อนสายป่าน
“ ป่าน .......ทำไมเธอถึเ้าอี้? ” อยู่ๆ หวานเย็น็ถามึ้นมา
“เราำไม่ไ้” สายป่านอบ
“เธอแน่ในะ” หวานเย็นถาม
“ทำไมหวานพูเหมือน มีนแล้ให้สายป่านเ้าอี้เลยล่ะ” าวถามหวานเย็นอย่าสสัย
“นั่นิ” แนนพูแทร
“ไม่มีอะไรหรอ เราเ้าใอะไรผิไป” หวานเย็นอบ
อยู่ๆประูห้อพยาบาลถูแ้มออ พร้อมับเสียผู้หิวัยสี่สิบว่าๆ “หนูป่านเป็นอะไรมาไหมลู”
“ไม่เป็นอะไรมาะุแม่” สายป่านอบไปยัแม่อเธอ
“ทำไมไม่ระวััวเลยล่ะลู รู้ไหมแม่ับพ่อเป็นห่วหนูมานาไหน” แม่อสายป่านพู
“ะ” สายป่านอบเสียแผ่วเบา
“อบใพวหนูมานะ๊ะ ที่อยู่เป็นเพื่อนสายป่าน” ุแม่ล่าว
หวานเย็น แนน าว ่าพาันพยัหน้าพร้อมับยิ้มมุมปาแทนำพู
“สวัสีะ ุแม่” อาารย์ที่ห้อพยาบาลล่าวทัทายและยมือไหว้แม่อสายป่าน
“สวัสีะ อาารย์” ุแม่ล่าวพร้อมยมือไหว้อาารย์
“วิมลรัษ์ เป็นอะไรมาไหมะ” แม่อสายป่านถาม
“แผลที่ศีรษะอวิมลรัษ์ ไม่ลึมานะะ เลยเย็บไป 2 เ็ม ” อาารย์ล่าว
“อบุอาารย์มานะะ ที่่วยูแลลูสาวิัน”
“ะ” อาารย์พูพร้อมับยิ้ม
“ลับบ้านันลู” แม่อสายป่านพู พลาลูหัวลูสาวอนอย่าถนุถนอม
“เี๋ยวหนู สอนอัวลับบ้าน่อนนะะ” แนนและาว ยมือไหว้อาารย์และุแม่อสายป่าน
“หวาน...... สายป่าน....... เี๋ยวันไป่อนนะ” แนนและาวโบมือให้สายป่านและหวานเย็น พร้อมับเินออาห้อพยาบาล
“ไม่ลับบ้านเหรอ” สายป่านถามหวานเย็น
“อืม......ลับิ” หวานเย็นอบ
“เี๋ยวหนูลับบ้านพร้อมับแม่็ไ้นะ เี๋ยวแม่ไปส่” ุแม่พูับหวานเย็น
“ฮะ” หวานเย็นอบ
“เี๋ยวอัวลับบ้านเลยนะะอาารย์” ุแม่อสายป่านพูลาอาารย์
“ะ” อาารย์อบ
หวานเย็นเินเ้าไปประอัวอสายป่านให้ลุึ้นาเีย “่อยๆลุนะ”
“โอ๊ย! เ็บาั” สายป่านร้ออุทาน
“เี๋ยวเราอุ้มเธอเอนะ” เ็สาวร่าสูนำมือทั้สอ้าอน่อยๆ้อนร่าเล็อสายป่านึ้นมาอุ้ม และเินไปยัรถู้
“อบุนะ” เ็สาวร่าเล็ล่าว
แม่อสายป่านึ้นรถ และพูับนับรถ “เี๋ยวให่ับรถไปโรพยาบาล#$%*#@เลยนะ”
“หนูไม่ไปไ้ไหมะ .......... หนูไม่ไ้เป็นอะไรมาัหน่อย”
“ไปให้หมอูอาารหน่อยนะลู หนูป่านอย่าื้อนะ เี๋ยวุแม่็้อไป่าัหวั ถ้าลูเป็นอะไรไป แล้วใระอยูู่แลลู ”
“เี๋ยวหวาน่วยูแลสายป่านเอ็ไ้นะรับ”
แม่อสายป่านหันไปมอหน้าหวานเย็น พร้อมับส่ยิ้มให้ “ อบใหนูมานะ๊ะ”
ันหันไปมอหวานเย็นที่นั่อยู่้าๆัน ันแปลใับหวานเย็นมา ทีู่่ๆเ้า็อาสามาูแลัน ถึแม้หวานะเป็นนที่ยิ้มยา แ่ันรู้สึไ้ว่าเ้าเป็นนี มีน้ำใมาทีเียว
ันนั่เียบไปลอทา อนนี้ันปวแผลที่หัวมาๆ รวมทั้เ็บที่าและแน้า้าย (เ็บในั แล้าทำแบบนี้ับันเหรอาีม แไ้เห็นีับันแน่ ) ันอไม่ไ้ที่ะแอบ่าีมในใ
ถึันะเป็นลูสาวมาเฟีย แ่ัน็ไม่เยที่ะรัแหรือทำร้ายนอื่นแบบนี้เลยัรั้ แ่สำหรับาีม สสัยัน้อทำอะไรับมันสัอย่า
หวานเย็นหยิบมือถือึ้นมา และโทรหาใรสัน “ แม่๋า วันนี้หวานลับบ้านึหน่อยนะ พอีเพื่อนหวานประสบอุบัิเหุ” สัพัหวานเย็น็วาสาย
ันออมยิ้มไม่ไ้ เมื่อไ้ยินหวานเย็นพูับแม่อัวเอว่า (๋า)
ันิอะไรไปเรื่อยเปื่อย นระทั่น้าให่ับรถมาถึโรพยาบาล
ทันทีที่ัน้าวเท้าลารถ บุรุษพยาบาล็นำัวันนั่บนรถเ็นพาไปที่ห้อุเิน
ส่วนุแม่ และหวานเย็น็นั่อยอยู่นอห้อ ุหมอรวเ็ร่าายันั้แ่หัวรเท้า แถมันยัโนรวลื่นสมออี้วย
1ั่วโมผ่านไป
ุหมอ็รวร่าายันเสร็เรียบร้อย และเรียุแม่อันเ้าไปพบ
นาพยาบาลเ็นันออมารอหน้าห้อุเิน ( สนุีเหมือนันแฮะ ารรวร่าาย ) ันิในใ
“สายป่าน” ันหันหน้าไปมอหวานเย็น ที่ยืนเรียื่อัน
ทอมร่าสูเินเ้ามาใล้เ็สาวที่นั่อยู่บนรถเ็น
“นายเป็นใรเหรอ”
หวานเย็นทำหน้าใ “เธอำเราไม่ไ้ริๆเหรอ” พูบหวานเย็น็มอหน้าัน
ส่วนัน็ไ้แ่ส่ายหัวไปมา
ทำให้ทอมร่าสูย่อัวมามอหน้าเ็สาวที่นั่อยู่บนรถเ็นอีรั้ “มอแล้วนึีๆิ เราหวานเย็นไ” ทอมร่าสูทำเสียริั
“ือว่าเรา......เรา”
“นึออแล้วใ่มั้ย” ทอมร่าสูยิ้มอย่ามีวามหวั
“เราปวี่ พาไปเ้าห้อน้ำหน่อยิ”
หวานเย็นหุบยิ้มทันที ่อนที่ะมอหน้าันอีรั้ “ ไม่เป็นไรนะ ่อยๆนึ็ไ้”
ความคิดเห็น