My Frist Love Story นี้แหละใช่หนึ่งเดียวในใจฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : -/////- ไม่รู้จะอธิบายยังไง

• ทำไมยัยเจ้ฟลุ๊คกี้ต้องมานัดยัยแบมกะนายดาร์คไนท์เอาวันนี้ด้วยน่ะ แล้วนายพวกนั้นก็หนีไปกันหมดเลย เฮ้ออออ...อยู่กะเฟริสนี้รู้สึกแปลกๆแฮะ 
  "อิ่มแล้วหรอ" เฟริสหันมาถามชั้นพร้อมทำเสียงอ่อนโยน >////< นี้ชั้นไม่อยากกลับไปแอบชอบนายอีกแล้วน่ะเฟริส
  "อื้ม...อิ่มแล้วหล่ะ" ชั้นตอบพลางหลบสายตา ก็ให้ทำไงได้อ่ะไม่กล้าสบตานี้นา นายนั่นอ่ะทำให้ชั้นแพ้ทางอยู่เรื่อย
  "แล้วเธออยากกลับคอนโดเลยมั๊ยล่ะ เดี๋ยวชั้นไปส่ง เพราะเราอยูํ่คอนโดเดียวกัน" อ่อที่แท้นายนั่นก็ไม่ได้อยากจะไปส่งชั้นหรอก เหตผมมันก็แค่เราอยู่คอนโดเดียวกันสิน่ะ "อ่อถ้านายลำบากใจก็ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวชั้นนั้งรถกลับเองก็ได้"ชั้นตอบแบบนางเอ๊กกเอกเลยอ่ะ จริงๆ 
  "ไม่ๆ ชั้นไม่ได้ลำบากใจอะไร อีกอย่างถ้าเธอนั้งรถไปเองดึกๆแบบนี้มันอันตรายมากน่ะรู้มั๊ย ถ้ายัยแสบน้องสาวชั้นรู้เอายัยนั่นจะโกรธชั้นได้น่ะ ให้ชั้นไปส่งเถอะ"นายเฟริสทำสายตาเว้าวอน ที่จริงชั้นก็ไม่ได้อยากจะกลับกับนายนั่นหรอกน่ะแต่ถ้าพี่น้องโกรธกันอ่ะชั้นจะต้องรู้สึกผิดมากแน่ๆเลย เอาว่ะไปก็ไป
  "อืมๆ...ก็ได้ชั้นให้นายไปส่งก็ได้ นี้เห็นแก่ความเะป็นพี่เป็นน้องของนายกับ ยัยแบมหรอกน่ะ"ชั้นพูดพลางลุกขึ้นยืนเพื่อให้เข้ารู้ตัวว่าชั้นอยา่กกลับบ้านเต็มทนแล้ว เอ...แต่เมื่อกี้ที่ชั้นพูดไปมันเป็นการทำร้ายจิตใจเค้าหรือเปล่าน่ะ คงไม่มั้งเค้่าคงไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรหรอก 
  เค้าลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำหน้าชั้นไปที่รถสปอร์ตคาร์คันหรูของเค้า แล้วเปิดประตูข้างคนขับให้ชั้นเค้าไปนั้ง เอิ่ม....รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิง (รึเปล่า) เฮ้อออถึงในรถจะมีเสียงเพลงเปิดกลบความเงียบแต่ชั้นก็ยังรู้สึกได้ว่ามันเงียบมากกกเลยอ่ะ เอาไงดีจะชวนคุยก็ไม่รู้จะคุยอะไร ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ในขณะที่ชั้นกำลังกระวนกระวายกับการคิดหาวิธีที่จะทำให้บรรยากาศในรถไม่เงียบและวังเวงจนเกินไปก็คิดได้ว่า เราควรแกล้งตาย...เอ๊ะเดี๋ยวน่ะ แกล้งตายเลยหรอ -0- ไม่ดีมั้ง งั้น...แกล้งหลับพอใช่ๆ ใช่แล้วหล่ะ แกล้งหลับ ชั้นค่อยๆเอนหัวไปทางสายคาดเบลท์ แล้วค่อยๆหลับตาแล้วรู้สึกว่ามันง่วงน่ะ หรือจะหลับจริงดีจะได้สมจริงไง >!< ใช่ๆต้องหลับจริงๆ จะได้สมจริงว่าแล้วก็หลับจริงๆสะเลย
  Frist Talk
  ผมค่อยๆเลี้ยวรถสปอร์ตคารี์คันหรูเข้าไปในสอยคอนโดอันหรูหราใจกลางเมือง และหยิบคีย์การ์ดที่จอดรถ V.I.P ออกมาแล้วยื่นมือออกไปที่เครื่องแสน เพื่อให้เครื่องแสกนทำการแสกนคีย์การ์ดของผม เมื่อเครื่องแสนทำการแสกนคีย์การ์ดเสร็จเรียบร้อยประตูบานใหญ่ก็เปิดออกผมจึงขับรถเข้าไปจอดในที่จอดรถส่วนตัวของผม ผมปลดสายคาดเบลท์ของตัวเองแล้วกำลังจะเปิดประตูและไขกุญแจลงจากรถแต่ก็นึกได้ว่าเราลืมเะอ่อ...สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิงอยู่ข้างๆผม เธอนอนหลับตาพริ้มผมจึงตัดสินใจตะโนใส่หูเธอ -0- ผมเป็นสุภาพบุรุษใช่มั๊ยล่ะ แน่นอน
  "เฮ้!!แพรรี่ ตื่นได้แล้วถึงแล้ว!!" ผมเขย่าแขนเธอแรงๆพร้อมกับตะโกนออกไป นี่ถ้ามีคนเดินอยู่แถวนี้ต้องว่าผมบ้าแน่ๆเลย 
  "เฮ้ไม่เอาน่าตื่นได้แล้ว มันถึงแล้วน่ะจะนอนอยู่ในนี้หรือไง" ผมมั่นใจน่ะว่าผมพูดเสียงดังแล้วแต่เธอก็ยังไม่ตื้นนนน จะให้ผมทำยังงายยยย แล้วทันใดนั้นสมองของผมก็สั่งการว่าให้อุ้มเธอขึ้นไป แล้วถ้าผมเป็นข่าวล่ะ สมองอีกส่วนก็แย้งขึ้น ไม่ได้ๆ ถ้าปล่อยยัยนี้ไว้แบบนี้ยัยแสบต้องงอนผมเป็นแน่ เอาว่ะอุ้มก็อุ้ม เป็นข่าวเดี๋ยวจ้างปิดได้ขืนยัยแสบงอนน่ะจ้างยังไงก็ไม่หาย เอารอุ้มก็อุ้ม ผมก้าวขาออกจากฝั่งคนขับ แล้วอ้อมไปฝั่งข้างคนขับผมเปิดประตูแล้วเอื้มมือไปปลดสายคาดเบลท์ของยัยนั่น ผมค่อยๆช้อนตัวร่างบางขึ้นมาไว้ในวงแขนของผมแล้วปิดประตู เอ่อ...อย่างยากเย็น =_=; ผมขวักคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกง เพื่อทำการแสนที่ประตูก่อนถึงลิฟท์ มันก็...ค่อนข้างยากเย็น ผมใช้หลังของผมดันประตูปิด พลางหันซ้ายหันขวาเพื่อมองดูว่ามีคนหรือไม่ในเวลา 3-4 ทุ่มแบบนี้อ่ะน่ะ โอเคไม่มี ๆ ผมจึงกดลิฟท์ [เอิ่ม...อย่างยากเย็น] ลิฟท์เปิดออกทันทีผมจึงรีบก้าวขาเข้าไปในลิฟท์แล้วกดชั้น 25...เมื่อไหร่จะถึงเนี่ยยยย 22...23...24.....25!! ถึงแล้วๆ ผมเดินไปที่หน้าห้องของยัยแบมที่จริงผมไม่รู้หรอกน่ะว่ายัยแพรพักห้องไหนแต่เอาเป็นว่าเอามาไว้ห้องนี้ก่อนแล้วกัน 
  "ก็อกกๆๆๆ" ผมเคาะประตูเสียงดังรัวๆ ไม่มีเสียงตอบรับ...สงสัยยัยแสบคงยังไม่กลับงั้นผมคงต้อง...เอาไปไว้ห้องผมงั้นหรอ...ไม่ดีมั้งเธอเป็นผู้หญิงจะไปอยู่ในห้องผู้ชายสองต่อสองทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยน่ะ (งั้นแกก็ทำให้เป็นสิเฟริส) เฮ้ยไม่ได้ๆคิดบ้าอะไรเนี่ย 
  เอาว่ะไปอยู่ในห้องชั้นก่อนก็แล้วกันผมเดินไปทางห้องของผมแล้วควานหาคีย์การ์ดเพื่อจะเข้าไปในห้องหลังจากเครื่องแสกนคีย์การ์ดทำการแสนคีย์การ์ดเสร็จเรียบร้อยแล้วผมจึงครงเข้าไปที่โซฟากลางห้องแล้ววางเธอลงอย่างเบามือ "นอนตรงนี้ไปก่อนแล้วกันน่ะ เดี๋ยวชั้นไปอาบน้ำก่อนแล้วจะย้ายเธอไปนอนบนเตียง" ผมพูดเบาๆกับร่างที่ยังหลับไม่ได้สติ...

  ตอนต่อไปน่าตื่นเต้นน่ะ ห้ามพลาดๆๆ!!