คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อต้องเป็นผู้จักการ(จำเป็น)
ตอนที่ 4 : เมื่อต้องเป็นผู้จักการ(จำเป็น)
someone call the doctor นัล บุดจับโก มัลแฮจยอ
ซารังงึน บุนมยอง จุงดก overdose
ชีกานี จีนัลซูรก ทงเจโด ฮิมดึลรอจยอ
จอมจอม กิพซุกกี ปาจยอกันดา
too much นอยา your love อีกอน overdose
too much นอยา your love อีกอน ..........
ปี๊บ!! “อ่า....นี่มันกี่โมงแล้วฟร่ะ (ดูที่หน้าจอ ตี5 ) .....งืมๆ ตี5 นี่หว่ายังนอนได้ (กำลังจะล้มตัวลงนอนต่อ) เฮ้ย!! เชี่ย แล้ว ตายๆ งานมีตอน6โมงครึ่ง บรรลัย !!! ” อ๊ากกก เริ่มงาน(จริงจัง)วันแรกก็สายเลยเหรอ งามหน้าละฉัน วิ่งสิค่ะ วิ่ง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก็วิ่งต่อค่ะ วิ่งๆ สวมจิตวิญญาณนักวิ่งทีมชาติวิ่งไปหาออป้าที่(อาจจะ)นอนไม่ยอมตื่นอยู่ที่หอ(ก็ได้) ฮ่ะ!!! ถามว่าทำไมฉันถึงต้องวิ่งไป เพราะฉันพักคนละที่กับพวกเขาแต่อยู่ใกล้ๆกันแค่ห้างกันคนละซอยนะสิ !! น่ารักจิงๆ
พี่ยองจุนของฉัน อ่า... เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันค่อยเล่าเรื่องที่พักฉันแล้วกันนะ เอาเป็นว่า ฉันขอวิ่งก่อนฉันรีบ!!!!
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่มินซอก คนดี(ที่บอกฝันดีฉันเมื่อคืน) เพราะฉันใกล้ไปถึงแล้ว ทำไมนะเหรอ ก็บอกให้มาเปิดประตูไงเล่า!!! ฮ่ะ ทำไมไม่เปิดเข้าไปเอง ก็ฉันไม่มีรหัสอ่ะอีกอย่างฉันผู้หญิงน่ะ จะให้เปิดไปป้างงงนี่กะน่ะ เหอะๆ
“ ฮัลโหล พี่มินซอกกกกกก ฉันกำลังจะไปถึงแล้ว เปิดประตูให้ฉันหน่อยได้ไหมค่ะ ”
“อ่าได้ๆ แต่รอนานหน่อยน่ะ พอดีเด็กๆยังอาบน้ำกันยังไม่เสร็จอ่ะ ”
“ อีกเยอะไหมค่ะ?? ฉันกลัวไม่ทันอ่ะ เพราะเราไม่ได้ไปถ่ายกันในโซลอ่ะค่ะ ”
“ ไม่เป็นไรหรอก เมเนเจอร์ฮยองเคยปลุกเราสายแต่พวกเราก็ยังไปทันนะ ”
“ อ๋อ ค่ะ ถ้ายังงั้นไม่เป็นไร ฉันอยู่หน้าหอแล้ว พี่มาเปิดประตูให้ฉันหน่อยสิค่ะ ^^ ”
“ ได้ๆ รอแปปหนึ่งน่ะ ”
อ่า....และแล้วใช้ก็ได้ความรู้ใหม่มาประดับสมองพี่เมเนเจอร์(คนที่กำลังนอนยุโรง’บาลนั้นล่ะ) ก็เคยตื่น(มาปลุกศลป.ในความดูแลของตัวเอง)สายเหมือนกัน โอ๊ยว่าแต่ทำไมมันเหนื่อยงี้ฟระ เล่นซะนอนต่อไม่ลงเบย TT
“ อ้าวววว .....(ชื่อคุณ)..... เข้ามาก่อนๆ รอแปปนะเด็กๆ มันอาบน้ำอยู่ใกล้เสร็จหมดแล้วแระเหลือแค่ แพนด้าตัวเดียว อ่ะที่ยังอาบอยู่ ”
“ ค่ะ ได้ๆ พี่มินซอกค่ะ วันนี้งานหนักหน่อยนะค่ะ ตารางงานวันนี้แน่มากๆเลย ”
“ 5555’ เธอไม่ต้องเครียดแทนพวกเราหรอก งานมันก็เยอะแบบนี้แหละ เอ้า!! นี่กาแฟน่ะ พี่ชงเอง ลองดูๆ ไม่รู้เธอจะชอบไหม ”
“ โห่ ถ้าพี่ทำให้อะไรก็อร่อยหมดแระ ว่าแต่พี่จะไปชุดนี้จริงอ่ะ = = ” คือขออธิบายนิดคือนี่มันถึงจะติดหน้าร้อนแต่มันก็ขึ้นต้นหน้าฝนแล้ว(ถึงสำหรับฉันมันได้กลายเป็นหน้าหนาวไปแล้วก็เหอะ) มันก็ไม่ร้อนถึงกลับต้องใส่เสื้อกล้าม กะ กางเกงบ็อคเซอร์มั้ง ให้ฉันเดานี่คงลืมไปแล้วว่าตัวเองยังแต่งตัวไม่เสร็จ ฮ่ะๆ
( - - )(_ _) “ ว๊ากกกกก ทำไมไม่รีบบอกพี่อ่ะ ทำไมไม่เตือนพี่ฮะ เดี๋ยวตีเลย!!! ”
“ หนูก็เตือนแล้วไงอ่ะ พี่ก็รีบไปแต่งตัวสิค่ะ เราต้องรีบน่ะ ” << แกล้งทำหน้าเป็นการเป็นงาน (นางชั้นหน้านี่หนาพอๆกับไรท์แล้วนะลูก) เอาเต๊อะ ยังไงซะฉันก็แค่เด็ก(หื่นๆ)นินะ เห้อออออออออ ฉันนั่งเปิดดูกำหนดการอ่า วันนี้งานเยอะจริงๆ ไปอัดรายการวิทยุตอนเช้า ที่สตูWPY ที่iii ตอนเที่ยง กลับมาโซลจัดแฟนไซต์ 2 ชม. ไปถ่ายนิตยาสาร ซ้อมคอนต่อ ไปรายการวิทยุอีก อ่า งานพวกพี่เขานี่เยอะจริงๆ = = ให้ดิ้นตาย แล้วได้กินข้าวกันตอนไหนว่ะ ฉันนี่ยังดีหน่อยที่ยังพอแวบๆไปหาไรกินได้ตอนที่พวกพี่เขาอัดรายการเอ๋ย ถ่ายแบบเอ๋ย เหอะๆ เอาเป็นว่าเดะค่อยแอบส่งเสบียง(ที่แฟนคลับและแอบไปซื้อ)ให้(ได้ลงไปอยู่ในกระเพาะของพวกพี่)นะค่ะ อุตะ!!! ฉันนี้ก็มีความคิดที่เลิศดีเหมือนกันเนอะ 5555’
“ ยิ้มอะไรคนเดียวเหรอครับ ??? ^^ ” คนๆนี้อ่า...ฉันคิดว่า(น่าจะ)ชื่อ จงแด ป่าวว่ะ จากการศึกษาอย่างถี่ถ้วนมาเมื่อคืน
“ อ๋อ อ่า ป่าวค่ะ คือมีอะไร หรือเปล่าค่ะ ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ พอดี ขอโทดนะค่ะ ” ยิ้มสยามตามมารยาทไทย ^^
“ ป่าวคัฟ คือจะมาบอกว่า พวกเราเตรียมตัวกันเสร็จแล้ว จะไปกันเลยไหมครับ ^^ ” อ่าจากสายตาคงประมาณว่า จจะไปได้หรือยัง รอ(แก)อยู่นะ (จากผู้ชายที่ฉันแอบล่วงเกินทางสายตาไปม่ะกี้)
“ อ๋อ ค่ะ ค่ะ ไปค่ะไป ”
พวกเรานั่งรถกันมาเกือบ ชม.เลยล่ะ มาถึงก่อนเวลาถ่ายจริง ค่ะ 20 นาทีกว่าๆเท่านั้น พวกสตาฟงี้รุมพวกเขาใหญ่เลยดีน่ะฉันถูกพี่ยองจุน เทรนมาดี(โดยการบอก)ว่า ถ้าแกพา ศลป.ไปก่อนกำหนดการถ่ายสัก ครึ่งชม. สิ่งที่แกจะเจอคือ พวกเขาจะโดนสตาฟรุม เยดดด จริงด้วยอะ แบบคือยื่นเออเลยฉัน อ่า โปรดิวเซอร์อยู่ไหน(ว่ะ)ค่ะ มาอธิบายทีว่างานมันเป็นยังไง ถึงฉันจะรู้ว่าพวกเขาท่องสคริปไว้กันหมดแล้วก็เถอะ แต่เพื่อความชัวร์น่ะ (พี่ยองจุนบอก) ไว้ค่อยถามฉันต้องงานศลป.ฉันก่อน ดูสิเผื่อพวกเขามีอะไรให้ฉันช่วยมั้ง
“ นี่ .....(ชื่อคุณ).... ช่วยอธิบายผมตรงนี้หน่อยสิ คือถ้าเราข้ามมิสชั่นนี้ไป แล้วเราจะเล่นอีกมิสชั่นได้ป่าวอ่ะ ผมแก้ๆมันมาสักพักล่ะอ่ะ แก้ไม่ออก. ” อุตะนี่กะไม่เครียดกันเลยเอ๊อะ มานั่งเล่นเกม =[]= เอ่อว่าแต่เกมมันคุ้นๆเหมือนจะเคยเล่นที่ไหนวุ้ย ด่านนี้ไม่เห็นยากเลยนี่หว่า เกมนี้ฉันเล่นจนเคลีย์แล้วโว้ย(ไหนบอกเมื่อคืนหาข้อมูลฟระ) อันหาๆแล้วจำไง แล้วไม่นอนไม่หลับเลยมาเล่นเกมฆ่าเวลาไปๆมาๆ ก็เป็นแบบที่เห็น เหอะๆ
“ คืองี้น่ะ เกมนี้อ่ะ พี่ต้องเอาอักษรตัวเนี่ย มาว่างตรงนี้ค่ะ จากนั้นก็ค่อยๆเอาแถบที่มันล็อคออก แบบนี้อ่ะค่ะ ”
“ อุตะ เธอเจ๋งดีอ่ะ เสี่ยนเกมอย่างฉันยังแก้ไม่ออกเลย เธอคือ เทพสิน่ะ ”
“ = = ไม่ใช่อ่ะค่ะ กว่าจะรู้นี้ก็มึนๆเหมือนพี่นั้นแระเอาเป็นว่าถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวแปปนะค่ะ ไปหาโปรดิวเซอร์แปปหนึ่งค่ะ ^^ ”
“ อ่า( แล้วก็ก้มหน้าก้มตา เล่นเกมของเฮียแกต่อไป ) ”
โปรดิวเซอร์ โปรดิวเซอร์แมร่งอยู่ไหนว่ะ ฉันเลยจัดการถามเอาจากเหยื่อ(?)ที่ฉันจับได้(?) เอา ว่าโปรดิวเซอร์อยู่ไหน สรุปได้ความว่าถ้ายังไม่เริ่มการอักก็ยังไม่มาหรอก โถ้ เวรกรรม = = เอาไงดีอ่ะ กว่าจะถึงตอนอัดยังพอมีเวลาอีกนิด แวบไปซื้อหนม ก่อนดีกว่า เมื่อกี้เห็นร้านขายหนม ใกล้ๆ อิอิ ว่าแต่ พี่ๆ เขากินไร(ว่ะ) ซื้อไปแล้วกัน ฉันเดินไป คิดไปว่าวันนี้ฉันกระซวกหนมอะไรเป็นอาหารเช้าดี ระหว่างทางที่ฉันเดินไปหาอะไรกินนั้นแระ (โว้ ตรงนี้มีตู้ขายน้ำอัตโนมัติด้วย จำไว้ อ่ามีไวไฟฟรี รหัสของที่นี้รหัสนี้ จดไว้ๆ เวลารอพวกพี่เขาอัดรายการนานชัวร์ๆ อุตะ สตูนี้ ใช้ถ่ายหนังเหรอ โอ้ พระเอกคนนั้นหล่อดีน่ะ สรุปแล้วมันคือทัวร์ไปมินิมาร์ข้างสตูของฉันเองแระค่ะ เหมือนจะไกลใช่ไหมที่จริงมันไม่ไกลเลยน่ะแค่ 200 เมตรจากสตูเอง = = แต่ฉันมั่วแต่ส่อง(ของกิน)กับ(ผู้ชาย) เลยเหมือนจะไกลนิดหน่อย ว่าแต่ทำไมค่าน้ำที่นี้มันแพงจังว่ะ (ต่างประเทศนี้ค่ะ ไม่ใช่ประเทศตัวเอง ) งั้นซื้อๆไปแล้วกินน้ำฟรีดีกว่า ตรู = =
.... ช็อคโกแลต ขนมปังทูน่า เยลลี่กินแก้เหงา อ่า หมากฝรั่ง อะไรอีกดีว่ะ อ่ามีคิมบับขายด้วยวุ้ย เอ่อสะดวกดีๆ งั้นเอาอันนี้แระ คิมบับ 12 อัน(ไว้ให้พวกพี่เขากินระหว่างพัก ) เอาแค่นี้แระ จ่ายโลดดด และแล้วฉันก็กลับออกมาจากมินิมาร์ด้วยสภาพ สองมือกำลังดึงพลังลมปราณ(?)มาไว้ที่ท่อนเเขน...เอาเป็นว่าฉันกำลังลากทุกสเบียงขนมสำหรับ13(รวมฉันแล้ว)กลับไปสตู ค่ะ
---------------------------------------------- 60% ขอพักแปปค่ะ เดะมาต่อ TT -----------------------------------------------------
ความคิดเห็น