FIC [yaoi] พี่ปี3 รักน้องปี1 [โน่ริท ฮั่นแกง *กั้งซีดี*]

ลำดับตอนที่ #6 : 5 เริ่มเกมส์ 10%

5
เกมส์

  #แกงส้ม
 

  "แกงๆ" โอ๊ยยยยย มีดบาดฮะ T_T พี่ฮั่นอ่ะ เรียกไมก็ไม่รู้ บีดบาดเบยยยย

  "มีอะไรฮะพี่ฮั่น" ผมถามพี่ฮั่นที่คาดว่าน่าจะอยู่ในห้องแล้ว

  "ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ พี่แค่จะถามว่ากับข้าวได้รึยัง" ก็มีดบาดอ่ะ

  "ป่าวฮะ แค่มีดบาดฮะ" ผมพูดแล้วเดินไปล้างมือ แต่ยังไม่ทันได้เปิดน้ำพี่ฮั่นก็มาดึงมือผมไปดู

  "เป็นไรมากป่ะเนี่ย" พี่ฮั่นถาม(ด้วยความเป็นห่วง)

  "ไม่เป็นไรพี่ สบายมาก ผมโดนบ่อยแล้ว" ผมพูด

  "ไม่เป็นไรแน่นะ" พี่ฮั่นถามย้ำ

  "ฮะ" ตอบเพื่อให้พี่เขามั่นใจ

  "อย่ามัวแต่เหม่อสิ เดี๋ยวถ้ามากกว่านี้ทำไง หะ?" แหมมมมมมมมมมม ย้ำจังเลยนะฮะ

  "รู้แล้วล่ะหน่า พูดมากจริง" ผมพูดเบาๆ แต่เหมือนพี่เขาจะได้ยินนะ

  "ก็...เป็นห่วงไง" -////////- บ้าาา ห่วงบ้าอะไรล่ะ พอพูดเสร็จก็เดินออกห้องไปเลยอ่ะ ปล่อยให้เขินอยู่คนเดียว

  
  #ฮั่น

  อ๊ากกกก พูดเองเขินเอง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพูดกับใครแบบนี้เลย อย่างว่าแหล่ะผมเป็นคนตรงๆ รักใครก็บอกว่ารัก ชอบใครก็บอกว่าชอบ แต่บอกตรงๆกับแกงนี่ผมไม่แน่ใจว่ารักหรือแค่พี่น้อง

  "ไอ่ฮั่นโว้ยยย" 

  "ใครวะ" ผมถามออกไปเพราะจากน้ำเสียงไม่น่าจะใช่ไอ่โน่

  "กูเอง" กูอ่ะมันใคร บอกชื่ดิวะ ชื่ออ่ะมีป่าว
  "อาร์โว้ยย" ก็แค่นั้นแหล่ะ

  ผมเดินไปเปิดประตูให้ไอ่อาร์ มันบอกว่าย้ายเวลาไปเป็นสองทุ่ม แล้วย้ายสถานที่เป็นโรงอาหารเก่า

  "บอกแค่นี้ มึงไลน์มาก็ได้" ผมบอกเพื่อนที่ไม่ค่อยคิดจะใช้เครื่องทุ่นแรง

  "ไม่ได้เว้ย เดี๋ยวมึงไม่อ่าน" ผมอยากจะบ้าตาย

  "เออๆ แล้วบอกไอ่โน่ยังวะ" ผมถาม มันพยักหน้าเป็นคำตอบ "หมดธุระก็กลับไปปะ" ผมพูดไล่

  "กลับก็ได้วะ" 

4 ทุ่ม

  "แกงงงงง ไปโรงอาหารเก่ากันได้แล้วววววว"