ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : chapter: 6 [100%]
5
[Pharaoh’s story]
"อ่ะ นี่แปรงสีฟันของคุณ"ยัยหัวทองส่งยาสีฟันกับแปรงสีฟันมาให้ผม อ้อมีผ้าขนหนูไว้เช็ดหน้าอีผืน
"ขอบใจ"
"ไม่เป็นไรคะ ยังไงก็รีบๆทำธุระส่วนตัวคุณด้วยนะคะ"
"อืม"พอผมพูดจบผมก็เดินออกจากห้องนอนแล้วไปเข้าห้องน้ำ แววตายัยหัวทองทำไมมันดูไม่ออก มันไม่ไร้ความรู้สึกเหมือนเดิมแต่มันหม่นหมอง เหมือนมันมีควันสีเถาในอากาศที่มืดมิดดำสนิทไร้ซึ่งแสงสว่างส่องถึง มันยิ่งทำให้ผมในตอนนี้หวาดกลัวและทำให้ผมกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน เหมือนเมื่อก่อนหน้าที่จะรู้จักความรัก
จะทำยังไงดี ยิ่งมองแววตา ยิ่งเห็นหน้าของยัยนั่น มันรู้สึกแย่และสะเอียดสะเอียนจนแทบจะทนไม่ไหว ความรู้สึกนี้มันคืออะไร ไม่เอา ฉันไม่ไต้องการ ฉันอยากจะหนีไปให้ไกลจากความรู้สึกนี้ แต่ฉันจะทำยังไงดี
ก๊อกๆ
"รีบๆหน่อยคะ"ยัยหัวทองนี่เองที่เป็นคนเคาะประตูเร่งผม
"เออๆ"จากนั้นผมก็รีบทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วออกไปซื้อของที่จำเป็นกับยัยแยมยัยหัวทองและไอ้หน้าละอ่อน
"เราไปกันแบบหญิงๆ ชายๆ ดีมั้ย"ยัยแยมเสนอขึ้น
"ก็ดีครับ อย่างนี้ผู้หญิงจะได้ซื้ออะไรพูดอะไรกันได้สะดวก"ไอ้หน้าละอ่อนเสริม
"อืม/อืม"ผมกับยัยหัวทองตอบพร้อมกัน
"โอเค งั้นเราขึ้นรถไปตลาดกัน"พูดจบยัยแยมก็เดินขึ้นรถ(กระบะพังๆ)ไปกับไอ้หน้าละอ่อนส่วนผมกับยัยหัวทองก็พากันเดินตาม ยัยหัวทองปล่อยรังสีดำมืดออกมารอบๆตัว ยัยนี่ไปอารมณ์เสียมาจากไหนวะ ทำไมต้องมาระบายใส่ผม
ผมกับยัยหัวทองนั่งหลัง ผมเอาแต่มองหน้าต่างและเหล่มองยัยหัวทองเล็กน้อย ยัยหัวทองนั่งมองหน้าต่างและขมวดคิ้วทำหน้าตาเคร่งเครียด ให้ตายสิ ยัยนี่ทำเอาบรรยากาศสดใสสวยงามหม่นหมองไปหมดเลย แต่เอาเถอะผมก็ไม่มีอารมณ์
เช้าๆแบบนี้ใครมันจะไปอาบน้ำไปตลาดกันว่ามั้ย เพราะงั้นใครที่ว่าผมโสโครกไม่อาบน้ำล่ะก็หยุดมันไว้เลยนะเพราะมันหยาบคายมาก รับไม่ได้
"ทำไมบรรยากาศมันหม่นๆอ้ะTOT"ยัย ยัย ยัยอะไรหว่า ขอโทษจริงๆครับที่ผมจำชื่อไม่ได้เอาเป็นว่ายัยหัวดำพยายามจะทำลายบรรยากาศอันน่าตรึงเครียดด้วยการพูดอะไรเล่นๆออกมาซึ่งมันไม่ได้ผลเลย
"เปิดเพลงกันดีกว่า"ไอ้หน้าละอ่อนพูดขึ้นเหมือนจะช่วยยัยหัวดำล่ะมั้ง
"นั่นสิๆ"
"ห่างกันซากพ้ากกกกก ห่างกานซ้ากพ้ากกกก เพื่อเธอไปร๊ากคนอื่นมากกว่าาาา"
โอ้โห ไม่มีเพลงอะไรจะเปิดแล้วใช่ไหมถึงเอาเพลงเก่าๆมาเปิด แถมยังไม่ช่วยอะไรเพราะเพลงมันออกแนวดราม่า
"กากขางฉานเถิดดดดดดด กากขางเลยยยยย"โอ้หนักกว่าเดิมอีก
"พอเถอะ ไม่อยากฟัง"ยัยหัวทองพูดขึ้นเพราะอะไรของเธอผมก็ไม่ทราบ
"อื่ม"แล้วยัยหัวดำก็ปิดวิทยุ
อ้อ! ผมรู้แล้วว่ายัยนั่นชื่ออะไร ที่แท้ก็ชื่อแยมนี่เอง คิดตั้งนาน
จากนั้นพวกผมที่นั่งอยู่ในรถก็มีความรู้สึกอึดอัด เพราะใครทุกคนคงรู้ดี กว่าจะมาถึงตลาดได้ทำไมผมถึงรู้สึกได้ว่ามันนานจังวะ เครียด แล้วพอมาถึงตลาดปุ้บผม ไอ้หน้าละ อ่อน และยัยหัวดำ พวกเราสามก็รีบลงจากรถด้วยความไวทัดเทียมแสง แล้วเหมือนยัยหัวดำจะทำหน้าระลึกชาติได้เลยส่งสายตาอ้อนวอน ขอร้อง น้ำตาคลอเบ้ามาให้พวกผมว่า
'ช่วยด้วย อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว ฉันอยู่ไม่ได้'
แต่ขอประทานโทษด้วยที่ผมและไอ้หน้าละอ่อนใจตรงกันว่าเราสองคนจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจสายตาของยัยหัวดำแบบหน้าด้านๆ
"( . 3.)"ไอ้หน้าละอ่อน
"(=*= )"ผม
"พวกแก๊!!(\T^T/)"ยัยหัวดำ
"อะไรของพวกเธอ-*-"ยัยตัวต้นเหตุทำหน้างงใส่พวกผม
เพราะเธอนั่นแหละ จู่ๆก็ดันปล่อยออร่าฆ่าคนออกมาใครมันจะไปอยากเข้าใกล้
มันเป็นได้แค่ความคิด เพราะผมมิอาจบอกยัยหัวทองไปได้
"อ้อ! ไม่มีอะไรหรอกครับ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ ขอให้พวกสาวๆสนุกนะครับ"แล้วไอ้หน้าละอ่อนก็พาผมชิ่ง เจ๋งมากไอ้น้อง ฉันชักรักแกซะแล้วสิ ยัยหัวดำได้แต่ทำหน้าอาฆาตแค้นและส่งสายตามาหาพวกเรา
'ไอ้พวกเวร แกต้องตาย อย่าให้ฉันรอดไปได้ แกต๊ายยยยยยยย!!!!'
เท่าที่ผมหาเจอความพยาบาทในตายัยหัวดำก็มีเท่านี้แหละ(เท่าที่ผมสนมากกว่าหาเจอ)
"ฮู้ว เกือบไปแล้ว"ไอ้หน้าละอ่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เอ้ะ! ได้ข่าวว่าไอ้นี่มันเหมือนพวกไก่อ่อนนี่หว่า แต่ทำไมลายแว้บมาให้เห็นแล้ว ช่างน่าสงสัยยิ่งนักไอ้เด็กน้อย ว่างๆแบบนี้หาทางจับผิดคนดีกว่า กร้าก เฮ้ย! ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย ปกติผมไม่ได้ปัญญาอ่อนแบบนี้ เพราะอะไรก๊านนนน หรือว่าติดเชื้อบ้านนอก อี๋ ช่วยด้วย ไม่อ้าวววววว ผมไม่อยากเป็นโรคบ้านนอกTTOTT
ปิ้งๆๆ ^:^+++++
เสียงอะไรว่ะ
ผมเลยหันไปมองทางรังสีออร่าที่เปล่งประกายออกมา
วับ
มันหายไปแล้ว แต่ไอ้ออร่าเมื่อกี้ที่ผมเห็นมันออกมาจากไอ้หน้าละอ่อนนี่นี่หว่า แล้วนั่นไง แม้สาวบ้านนอกนั่นก็ส่งสายตามาทางพวกผม สงสัยส่งมาให้ผมแน่ๆ กร๊าก คนมันหล่อทำไงได้
"แล้วเราจะไม่ไปซื้อของใช้ของ เอ่อ คุณชื่ออะไรเหรอฮะ"ไอ้หน้าละอ่อนถาม
"ฟาโรห์"
"อ้อครับ ฟาโรห์ เอ่อ ฟาโรห์อายุเท่าไหร่ฮะ ผมสิบแปด"
"ยี่สิบสี่"
"อ้อฮะ งั้นผมเรียกฟาโรห์ว่าพี่ก็แล้วกันนะฮะ แล้วนี่พวกเราจะไปซื้อของใช้ที่จำเป็นต่อพี่ใช่มะฮะ งั้นตามผมมาละกันนะฮะ"จากนั้นเราก็พากันร้านขายเสื้อผ้าถูกๆและโลว์คลาส ฉานรับไม่ได๋เจงๆนาเนี่ย(กรุณาออกเสียงตามแบบฉบับฝรั่งขี้นกเขาพูดกัน)
ผมเลือกซื้อเสื้อผ้าซักสิบกว่าตัวพร้อมกางเกงในกะว่าจะใส่ครั้งเดียวแล้วทิ้งเลยดีกว่า(ไอ้รวย ยี้) มองไปทางไหนก็เจอแต่ของไร้แบรน เฮ้อ ไม่มีชิ้นไหนถูกใจจริงๆ
อ้าว ไอ้หน้าละอ่อนไปไหนแล้วง่ะ
( . .) (. . ) ( . .) (. . )
ผมทั้งหันซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่เจอเงาหัวไอ้หน้าละอ่อนเลย แต่เจอเงาหัวทองๆของยัยหัวทองแทน เอาวะ ผมเลยตัดสินใจเลือกแอบตามยัยหัวทองไป ยัยหัวทองหันซ้ายแลขวานิดๆจนผมต้องรีบหลบจากนั้นก็เดินต่อไป ยัยนั่นเดินเข้าไปในตรอกอับมุมที่ไม่มีคนเข้าไป
ตึกตักๆ
ต่อมอยากรู้ของผมเลยกำเริบ อ่ะแฮ่ม
พอผมโผล่หัวแอบๆมองยัยหัวทองก็ต้องเห็นภาพที่ไม่ได้เห็นและทำมานานแล้ว ภาพนั้นคือยัยหัวทองกำลังต้อนไอ้หน้าละอ่อนให้จนมุมอยู่ภายในวงแขนเล็กๆของยัยนั่น ไอ้อ่อน โด่ แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวยังชนะไม่ได้
จากนั้นทั้งสองก็คุยอะไรกันไม่รู้ ผมจับใจความได้แค่
"นาย...วางแผน..."แค่เนี้ย วางแผน แผนอะไร ใครก็ได้ช่วยบอกผมที
แค่นั้นจากนั้นทั้งสองคนก็จูบปากกันนัวเนีย อื้อหือ ฉากนี้รุนแรงมากจนผมรับไม่ไหวจริงๆ ยัยหัวทองสารเลว เลว เลวๆๆๆ ไปจ๊วบๆกับผู้ชายอื่นแต่ผมนี่สิต้องอดอยากปากแห้ง เธอ มันจะมากไปแล้วนะ โมโหโว้ย ทำไมฉันถึงทำไม่ได้ แต่เธอ น่ารังเกียจ ขนาดมาบ้านนอกนี่ยังกล้ามาทำเรื่องโสโครกแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้ขอแค่เป็นผู้ชายก็คงเอาหมด ถุ้ย! สกปรกลูกตาที่ต้องมามองภาพพันธ์นั้น
ผมโมโหมากจนต้องรีบถอยห่างไปให้ไกลที่สุด
ในขณะที่ผมกำลังหาที่ระบายอารมณ์ผมก็ได้ยินประโยคที่น่าสงสัยของยัยแยมที่ผมบังเอิญไปเห็นยัยนั่นแต่ยัยนั่นไม่รู้ส่าผมแอบมองอยู่
"โหลพ่อ พวกมันนังผู้หญิงเหมือนจะเริ่มเอะใจ"พวกมัน ใคร นังผู้หญิงไหน หรือว่าจะเป็นยัยหัวทองนั่น แล้วเอะใจเรื่องอะไรวะ หรือเกี่ยวกับแผนอะไรซักอย่างในตรอกนั่น
"ไม่แน่ใจเหมือนกัน โอเคแยมจะระวังตัว แค่นี้นะพ่อ"อะไรวะ แค่เนี้ย แกโทรไปแค่นี้แล้วฉันจะไปเอาข้อมูลมาจากไหนวะ ฉันไม่ใช่โคนันนะเว้ยถึงฟังแค่คำพูดแค่นี้แล้วรู้เรื่องเลย
โอ๊ย! ทรมานโว้ย อยากรู้
"เอ่อ...พี่คะ"จู่ๆก็มีพวกสาวบ้านนอกหน้าตาบ้านๆสองคนมาทักผม
"=*=++++++"ผมเลยส่งสายตาอาฆาตไปให้ยัยพวกนั้น ไม่สวยแล้วยังจะกล้ามาทักอีก
"อึก"ยัยพวกนั้นทำหน้าเหมือนเจอระเบิดอะไรซักอย่าง
"ฉันบอกแกแล้วว่าเขาน่ากลัว"หนึ่งในสองคนนั้นหันไปกระซิบกระซาบกัน แต่นี่มันกระซิบสินะ แต่ทำไมผมถึงได้ยินมันชัดเจนเลยวะ
"ฉันไม่สน พี่คะ พอดีว่าวันนี้จะมีงานแข่งกินเหล้าที่ศาลากลางอ่ะคะพี่ แล้วพอดีว่าฉันเป็นตัวแทนที่จะหาผู้เข้าแข่งขัน แต่ฉันยังหาไม่ได้เลย แล้วแบบว่าฉันอยากให้พี่มาเป็นตัวแทนของพวกฉันจะได้มั้ยคะ"
อืมอะไร แข่งกินเหล้า ไม่เอาหรอก
"ไม่!"ผมตอบไปแบบไม่คิดเลย
แต่เอ้ะ! โอ้ใช่แล้วผมหน้าแตกยับเลยที่นึกว่ายัยพวกนี้จะมาจีบผม เวงแล้วไง
"แข่งสองคนนะคะ พี่จะชวนใครมาอีกคนก็ได้ คนชนะจะได้ตั๋วไปเที่ยวเกาหลีหนึ่งอาทิตย์เลยนะคะ พี่สนใจมั้ย"
เที่ยวเกาหลี? อีนู๋เอ้ย! น้ำหน้าอย่างฉันฝรั่งเศสยังไปมาแล้วนับประสาอะไรกับเกาหลี
แต่...ใช้โอกาสนี้มอมเหล้ายัยหัวทองและเอาความลับนั่นมาให้ได้ ฮึๆ ผมนี่ฉลาดจริงๆ
"แล้วเธอจะได้อะไรถ้าให้ฉันไปเอาตั๋วไปเที่ยวเกาหลี"
"อ๋อ! ของพวกน้องได้แค่บัตรคอนฯซีเอ็นบลูพร้อมบัตรสตาร์ฟมาแค่นี้ก็พอใจแล้วคะ"โห บ้านนอกคอกนาอย่างนี้รู้จักซีเอ็นบลูวงร็อคอ่อนๆของประเทศเกาหลีใต้ที่ตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมในหมู่ชาวไทยมากๆนั่น พอพูดถึงซีเอ็นบลูแล้วมือกลองวงนี้ผมต้องขอยอมรับเลยนะว่ามีความสามารถและน่ารักมากจนผมที่เป็นผู้ชายอดหวั่นไหวให้ไม่ได้ คนอะไรดูมุมไหนก็ดูดีแถมตีกลองเก่งด้วย เจ๋งว่ะ(ไม่ค่อยจะบ่งบอกเท่าไหร่เลยฉัน)
"อืม ก็ได้ แล้วแข่งที่ไหนกี่โมง แล้วทำไมเธอถึงมาเรียกฉัน"
"เวลาทุ่มตรงที่ศาลากลางของหมู่บ้านนี้ ที่ฉันเลือกพี่เพราะเซ้นส์ฉันมันบอกอย่างนั้นค่ะ อ้อแล้วไม่ต้องห่วงว่าฉันจะมาจีบพี่หรืออะไรเทือกๆนั้นเพราะฉันรักคังมินฮยอกมือกลองวงซีเอ็นบลูของมาดามเรดคนเดียวค่ะ"
"อ้อ! โอเค แล้วมันต้องเสียค่าสมัครรึป่าว"
"ฉันเสียให้เรียบร้อยคะ"
"เจ๋งมาก"
"อ้อพี่ค่ะ เดี๋ยวฉันจะหาพี่ในงานนะค่ะ พี่รีบๆมานะ ฉันต้องไปแล้ว รีบมาก บายค่า"จากนั้นสาวบ้านนอกคนนั้นก็หายตัวไปวิบวับ รวดเร็วมากครับ
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ มีเหล้าฟรีให้กินแถมมีให้มอมอีกต่างหาก ฮ่าๆๆ มีความสุขเว้ย
ขากลับ ณ บนรถ(เก่าๆโทรมๆยี้ๆ)
"ยัยหัวทอง"ผมรวบรวมความกล้านานมากกว่าจะเอ่ยปากขอยัยนี่ได้
"อะไรคะ"ยัยหัวทองถาม แต่หน้ายัยนั่นยังคงมองไปนอกหน้าต่าง แหมอารมณ์ดีขึ้นเชียวนะ ได้เข็มพิเศษจากคุณหมอหน้าละอ่อนนั่นล่ะซี่
"เราไปแข่งกินเหล้าที่ศาลากลางกันเหอะ"
"แข่งไปแล้วได้อะไรคะ"
‘ตั๋วไปเที่ยวเกาหลี’
ก็อยากตอบแบบนี้อยู่หรอก แต่ใครมันจะไปกล้า
"ตั๋วไปเที่ยวเกาหลี"เออ ผมนี่แหละที่เป็นคนกล้าบอก
"ตั๋วไปเที่ยวเกาหลี?"ยัยนั่นทวนคำผม ทำหน้าเอ๋อนิดๆ ส่วนคนอื่นหันมามองพวกผม มองทำไมวะไอ้พวกบ้านนอก
"อืม สองใบ ถ้าเธออยากได้ฉันยกให้ แค่ไปเที่ยวเกาหลีฉันมีปัญญาไป"และผมก็ไม่ว่ยแอบอวดความรวยของตัวเอง
ยัยหัวทองทำหน้าคิดหนัก หนักมากกกกกก คิดหนักอะไรนักหนา กะแค่ไปกินเหล้าฟรี(โดยจะมีฉันลอบมอมเพื่อค้นหาความจริง)
ลุ้นตัวแทบโก่งอยู่แล้วเนี่ย
แล้วไอ้พวกนั่งข้างหน้าสองตัวนั่นจะนั่งลุ้นเหมือนผมทำไม
"ก็ได้คะ"
เยส
ในที่สุดต่อมอยากรู้จะได้หายคันซะที
"งั้น พวกเธอทั้งสอง ใครก็ได้ไปส่งฉันกับยัยหัวทองหน่อยนะตอนเย็น"
"ได้ๆ"ยัยหัวดำรับปาก อมยิ้มหน้าบานเหมือนจานดาวเทียม อะไรจะดีใจขนาดนั้น ชอบโดนจิกหัวใช้รึไง
ตกกลางคืน ณ ศาลากลาง
"สวัสดีครับทุกท่าน ผมขอรับหน้าที่เป็นพิธีกรการแข่งขันกินเหล้าประจำปีครั้งที่ห้า เพื่อค้นหาคนที่เรียกได้ว่าคอทองคำขาวกันเลยทีเดียวครับ ของรางวัลก็คือตั๋วไปกลับเที่ยวเกาหลีฟรีสองใบ นี่เฉพาะรางวัลของผู้เข้าแข่งขันเท่านันที่ชนะ ส่วนรางวัลของแมวมองคือบัตรคอนเสิร์ตซีเอ็นบลูห้าใบพร้อมบัตรสตาร์ฟเข้าไปดูหฟน้าของหนุ่มๆทั้งสี่นั่นเองครับ สมัยนี้เทรนเกาหลีมาแรงผมก็เลยอยากจะขอเกาะกระแสเขาดังซะหน่อย"
หน้าแกเกาะเทรนเกาหลีตายล่ะ ว่าแต่คิดได้ไงวะเนี่ยของรางวัลเป็นอะไรเกี่ยวกับเกาหลีหมดเลย ที่นี่มันบ้านนอกนะเว้ย ไอ้พวกที่มันมาแข่งกินเหล้าเนี่ยมันก็มีแต่ขี้เหล้าแต่ดันเอาของรางวัลแบบนี้มาอ้าง
"ขี้เกียจพูดแล้วเปลืองน้ำลาย ขอให้ผู้เข้าแข่งขันกับแมวมองเข้าวงกันแล้วไปที่โต๊ะแข่งขัน เริ่ม"
คนอื่นๆเริ่มหาแมวมองของตัวเอง บางคนก็อยู่กับแมวมองตั้งแต่ต้น แต่ช่างเหอะ เรื่องของมัน ตอนนี้มาสนเรื่องของผมก่อน ตอนนี้ผมยังหาแมวมองของตัวเองไม่เจอเลย อยู่ไหนวะ
"แมวมองที่มาทักคุณหน้าตาเป็นยังไงคะ"ยัยหัวทองถามผม อ้อ ตอนนี้ผมอยู่กับยัยหัวทองสองคน ส่วนไอ้พวกลูกสาวเพื่อนชายผู้ใหญ่บ้านอยู่ฝั่งผู้ชม
"จ๊ะเอ๋!!"จู่ๆก็มีใครซักคนมาสะกิดผมเบาๆอยู่ข้างหลัง เล่นเอาผมสะดุ้งนิดๆก่อนเจ้าตัวจะโผล่หัวออกมาแล้วเดินมายืนหน้าผม
"ป่ะ ไปที่โต๊ะแข่งกันเหอะค่ะพวกพี่ๆ"ยัยแมว(มอง)ถือโอกาสจับมือผมแล้วกำลังจะลากผมไปแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงยัยหัวทอง
"เดี่ยวก่อน!"ดูจากน้ำเสียงยัยนี่แสดงอารมณ์โมโหเล่นเอายัยแมว(มอง)ตกใจกลัว
"อะอะไรคะพี่"
"ฉันไม่อยากไปเกาหลี"
"อ่า"ยัยแมว(มอง)ทำหน้าลำบากใจ
"ฉันอยากได้บัตรคอนเสิร์ตซีเอ็นบลูพร้อมบัตรสตาร์ฟห้าใบ"ยัยหัวทองพูดเสียงเข้ม
"ไม่! ไม่มีทาง ถ้าจะให้ฉันให้บัตรคอนฯซีเอ็นบลูไปฆ่ากันดีกว่า"ยัยแมว(มอง)ตวาดลั่นเล่นเอาคนแถวนั้นหันมามองพวกผมเป็นตาเดียวกัน
"ตามใจ เรื่องของเธอ ถ้าไม่อยากให้ก็ไม่ต้องเอาอะไรซักอย่าง กลับ"อ่าว ไหงแผนผมถึงล่มไม่เป็นท่าแบบนี้ง่ะ
"เดี๋ยว! ก็ได้ ฉันยอมยกบัตรคอนฯให้ก็ได้"ยัยแมว(มอง)กลั้นใจตอบ
โอเค อย่างนี้ค่อยดีหน่อย
"อีกทีซิ"
"ฉันยอมยกบัตรคอนฯให้เธอก็ได้"
"อะไรนะ"ยัยหัวทองย้ำอีกครั้งนึง
"นี่เธอ! กะจะกวนตีนฉันรึไง"ยัยแมว(มอง)ตบะแตกแล้ว
"ฉันไม่ได้ยิน"
"แก!!!"ยัยแมว(มอง)กัดฟันกรอดพูดเสียงรอดไรฟัน
"เฮ้ยนิวไม่เอาหน่า ใจเย็น ขอโทษพวกพี่ๆด้วยนะคะ แตงโมเอายัยนิวไปเก็บ"เพื่อนยัยแมว(มอง)ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้รีบมาลากยัยแมว(มอง)ออกไป ยัยแมว(มอง)พยายามจะขัดขืนแต่สู้แรงเพื่อนๆที่มาลากยัยนั่นไปไม่ได้
"เจอคนไร้มารยาทแบบนี้ฉันไม่แข่งแล้วไอ้เกมบ้าๆนี่"ยัยหัวทองก็เริ่มก่อปัญหา
ส่วนผมเหรอก็ได้แต่เก็บอาการ เดี๋ยวเผลอห้ามไปจะซวยเอาซะเปล่าๆ ถ้าโดนยัยหัวทองจอมเจ้าเล่จับได้มันจะเสียแผนหมด
"พี่คะ ขอร้องล่ะค่ะ ช่วยแข่งให้หน่อยได้มั้ยคะ เดี๋ยวน้องจะให้พี่ตบสั่งสอนยัยนิวมันเลยก็ได้แต่หลังงานเลิกนะคะพี่คะ"
"ไม่เอา"ยัยหัวทองยังยืนยันคำเดิม เอ้ะยัยนี่นิ เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ
"ขอร้องเถอะค่ะพี่"ยัยเพื่อนยัยแมว(มอง)อ้อนสุดฤทธิ์ ตอนนี้ยัยนั่นเกือบจะก้มหัวกราบพวกผมอยู่แล้ว
"ก็ได้"
"ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณจริงๆ"ยัยเพื่อนยัยแมว(มอง)แถบจะก้มคำนับพวกผมอยู่รอมร่อ
จากนั้นเพื่อนยัยแมว(มอง)พาพวกผมไปโต๊ะแข่งที่มีลังไม้ตั้งไว้เป็นลังยักษ์ๆวางไว้อยู่บนโต๊ะ ไอ้ลังยักษ์นั่นคงเป็นเหล้าที่มีไว้แข่งล่ะมั้ง แต่แทนที่ผมจะได้นั่งสบายๆก็เกิดปัญหาที่ยัยหัวทองก่ออีกครั้ง
"ฉันไม่อยากนั่งตรงนี้ ฉันอย่างนั่งโต๊ะนั้น"ยัยหัวทองชี้นิ้วไปที่โต๊ะข้างๆที่โต๊ะผมจับฉลากได้
"นี่เธอจะเรื่องมากอะไรกันนักกันหนา"ผมที่สุดจะทนกับอาการเรียกร้องเอาแต่ใจของยัยหัวทองต้องพูดออกมา
"ฉันจะเปลี่ยนโต๊ะนั่ง ทำให้ได้มั้ย"พูดจบเจ้าแม่ก็เดินไปนั่งโต๊ะข้างๆ
"เกิดปัญหาอะไรเหรอครับ"พิธีกรที่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาหาพวกเราที่กำลังยืนเคร่งเครียด(ยกเว้นเจ้าตัวก่อเรื่องที่นั่งลงบนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์พร้อมทั้งทำท่าขาไขว้ห้างมือกอดอก)
"ฉันไม่อยากนั่งโต๊ะนั้นขอเปลี่ยนได้มั้ย"ยัยตัวก่อเรื่องถาม
"อ่า..."พิธีกรทำหน้าเอ๋อรีบหันหน้าไปมองกรรมการตัดสิน พวกกรรมการพยักหน้าเป็นเชิงให้เปลี่ยน
"โอเคครับ กรรมการอนุญาต สงสัยเพราะผู้เข้าแข่งคนนี้สวยเกินใครล่ะมั้งครับ แหมๆถ้าได้ที่แล้วก็นั่งๆกันเถอะครับจะได้แข่งขันกันเลย"โอ้โห อะไรมันจะไปง่ายดายขนาดนั้น
จากนั้นทุกอย่างก็เข้าที่เข้าทาง ถ้ายัยหัวทองไม่ก่อเรื่องอะไรอีกล่ะก็นะ
"คงพอใจแล้วนะ"ผมกระแทกก้นพร้อมกระแทกเสียงใส่ยัยหัวทอง
"คุณจะโวยวายทำไมกับอาการเรื่องมากของฉันล่ะค่ะ หรือว่าคุณกะจะมอมเหล้าฉัน"
ฉึก
โดนมาก แทงใจดำดังฉึก เล่นเอาผมสะอึกยกใหญ่เลย
"งี่เง่า ไร้สาระ สมองคิดได้แค่นี้เหรอ=*="ผมรีบกลบเกลื่อนทันที
"เหรอคะ เจ็บมั้ย"
"เจ็บ เจ็บอะไร"ผมลุกลี้ลุกลนถาม
"ฉันว่าเราฟังคุณพิธีกรพูดกันดีกว่านะคะ"ยัยหัวทองเปลี่ยนเรื่องซะงั้น
"เอาล่ะครับทุกท่าน ผมว่าเราได้เวลาตัดสินว่าใครจะเป็นสุดยอกคอทองคำขาวในค่ำคืนนี้กันแล้ว อ่ะแฮ่ม ผมขอร่ายกฎเกณฑ์การแข่งขันกันหน่อยแล้วกันนะครับ กติกามีอยู่ว่าให้ผู้แข่งขันดื่มเครื่องดื่มที่ทางเราจัดเตรียมให้ ดื่มเป็นแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ เวลาเทเหล้าเทให้เต็มแก้วนะครับ หลังจากเทเหล้าแล้วให้ดื่มให้หใดภายในเวลาที่เรากำหนดให้คือหนึ่งนาที และมันจะลดเวลาลงทุกๆวินาทีจนถึงห้าวิสุดท้ายแล้วเราจะเริ่มจับเวลาจากหนึ่งนาทีเหมือนเดิมต่อ เราจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้ผู้ที่เหลือรอดคนสุดท้าย อ้อ อีกอย่างนึงคือเราต้องกินเหล้าพร้อมกันนะครับ ผมจะเป็นคนจับเวลาเองแล้วให้สตาร์ฟคอยจับตาดูพวกคุณ ถ้าพร้อมแล้วเทเหล้าครับ"
ยัยหัวทองเป็นคนคว้าแก้วแรกไปก่อนแล้วจัดการเปิดก๊อกเทเหล้าลงแก้ว อิ้อหือกลิ่นแรงมาก ถ้าคนคออ่อนขั้นธรรมดาแก้วนี้คงสลบตื่นมาอีกทีปวดหัวตายเลย
"เทเหล้ากันเสร็จแล้วนะครับ เอาล่ะ เริ่มดื่มเลย ห้าสิบเก้า"
อึกๆ
ยัยหัวทองดื่มเหล้ารวดเดียวหมด
ส่วนโต๊ะข้างๆที่ยัยหัวทองไปแย่งโต๊ะมาสลบฟุบลงโต๊ะตั้งแต่แก้วแรกซะแล้ว คออ่อนแล้วยังไม่เจียมมาแข่งอีก
"อื้อหือ แรงมากเลยเหล้านี่"ยัยหัวทองบ่นออกมา
"ยอมแพ้เหรอ"ผมเย้าแหย่
"ไม่มีทาง ต่อไปตานายแล้ว"ยัยหัวทองส่งแก้วมาให้ผม ไอ้แก้วนี่ใหญ่พอสมควรเลยแหะ ใหญ่ขนาดมือของผู้ชายอย่างผมยังปิดไม่มิด
พอผมดื่มเข้าไปอึกแรก โอ้แม่เจ้า มันแรงมากจริงๆ พอมันลงคอผมปุ้บร่างกายก็ผมก็ร้อนรุ่มเหมือนมีใครเอาไฟมาให้ผมกิน อืมแค่นี้ผมยังไม่น็อคหรอก
แก้วที่สาม
แก้วที่สี่
แก้วที่ห้า
แก้วต่อไปเรื่อยๆจนผู้คนมากมายที่ร่วมเล่นต่างก็ขอยอมแพ้เหลือแค่ห้าทีจากเป็นร้อย เหล้านี่มันแรงมาก อยากรู้เหลือเกินว่าค่าสมัครมันจะเท่าไหร่กัน ต้องแพงมากแน่ๆ
"หน้านาย แดงมากเลยนะ แถมตัวก็เหม็นกลิ่นเหล้าอีก"ยัยหัวทองวิจารณ์ผม
"ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยนะ อึ๊ก"
"โอ้โหครับ ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันจากร้อยทีมเหลือแค่ห้าทีม เหล้าปีนี้ก็ยังคงยอดเยี่ยมเหมือนเดิม ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันทุกทีมต่างก็แสดงสีหน้าได้ชัดว่าเมาแล้วแน่ๆ เหมือนเดินนะครับ คราวนี้ผมจะจับเวลาแปดวินาทีเริ่ม"
คราวนี้เป็นรอบของยัยหัวทอง ยัยนั่นก็ดื่มอึกๆเหมือนน้ำเปล่าแต่สีหน้าก็ย่ำแย่เอาการ แต่แล้วก็ดื่มทันก่อนหมดเวลา
"อีกสองแก้วสุดท้ายแล้วเราชิ่งกันเถอะ"ยัยหัวทองพูดกับผม อื้ม ใบหน้าเยิ้มๆเพราะฤทธิ์เหล้านี่ทำให้ยัยหัวทองดูเย้ายวนขนาดนี้เลยรึไงกันนะ
"ไม่คิดจะเอาชนะเกมนี้รึไง"ผมเลิกคิ้วถาม
"ขี้เกียจ เบื่อ พอชนะแล้วต้องโดนรุมแน่ๆเลย"ยัยนั่นทำหน้าแหยๆเมื่อนึกถึง
"นั่นสิ แล้วเรื่องที่รับปากกับยัยพวกแมวมองล่ะ"
"ไม่สน"
"หึๆ"
"เอาล่ะครับทุกท่าน ผมว่าเราคงจะเหนื่อยกันมากๆแน่เลย ผมเลยมีข่าวดีมาบอก อีกสองแก้วเราจะปล่อยพวกคุณไปพักกันหลังจากดวลมานานครับ คราวนี้ผมจะจับเวลาเจ็ดวินาที เริ่ม"
คราวนี้เป็นทีของผมมั่งที่ต้องดื่มไอ้นั่น
ผมดื่มแทบจะไม่ลงอยู่แล้ว อื้อหือแหยะ เอาวะกลั้นใจหน่อย
และแล้วผมก็ฝ่ามันไปได้แบบฉิวเฉียด วู้ ร้อนมาก โซฮอตสุดๆ อยากเปิดเพลง อยากเต้น อยากเซ็กซ์
"หึๆ"ยัยนั่นหัวเราะกรุ้มกริ่มแถมยกคิ้วใส่ผมอีก
"มองอะไร"ผมถามด้วยน้ำเสียหาเรื่องที่ตรงข้ามกับหน้าตาที่ตอนนี้มันคงหวานหยาดเยิ้มเพราะพิษเหล้าไปหมดแล้ว
"ฉันก็อยากเหมือนกัน"ยัยนั่นตอบ
อ่าฮ่าเรานี่ใจตรงกันเหรอเนี่ย น่าสนุก
"โอ้ว ทีมที่ห้าสิบหกกับทีมที่เจ็ดสิบสองยกธงขาวแล้วครับ คราวนี้เหลือแค่อีกสามทีเท่านั้นคร้าบ เอาล่ะแก้วสุดท้ายก่อนจะได้พักกลั้นใจกระเดือกเข้าไปนะครับทุกคน ผมจับเวลาห้าวินาทีนะครับ เริ่ม"
ยัยหัวทองยกแก้วดื่มรวดเดียวจบก่อนเพื่อนแล้วลากผมไปข้างนอกโดยไม่มีใครห้าม จากนั้นก็พาผมวิ่งสุดชีวิตเข้าไปหลบแถวๆตรอกมืด จากนั้นยัยนั่นก็เอื้อมมือมาปิดปากผม
รอซักพักเธอก็คลายมืออกแล้วเราสองคนก็นั่งลงเอาหลังพิงกำแพงมองดูฟ้าที่มีดาวมากมาย
จากนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้เราทั้งสองคนหันหน้ามาหากัน อืมยัยนี่เป็นคนที่สวยมากๆเลยนั่นแหละ ใบหน้าเยือกเย็นไร้อารมณ์ ดวงตาคมกริบน่ามอง นัยตาสีเหล็กกล้าดูน่าเกรมขามเต็มไปด้วยเสน่ห์ จมูกโด่งๆรั้นๆ ริมฝีปากบางสวยได้รูปน่าจูบ ผมสีบลอนด์ยาวสยายไปมาเต็มหน้า และเพราะบางอย่างในตัวผมทำให้ผมโน้มใบหน้าหล่อๆของตัวเองใบหาใบหน้าสวยๆของยัยหัวทองจากนั้นริมฝีปากเราก็สัมผัสกัน เพราะเหล้าถึงทำให้อารมณ์ดิบเถื่อนของพวกเราถูกปลุก ยัยหัวทองและผมแสดงลีลาเร่าร้อนของแต่ละคนแล้วจู่ๆผมก็รู้สุกเจ็บที่ท้ายทอยแล้วมโนภาพความเป็นจริงของผมก็มืดสลัวและดับลงในที่สุด
"อืมมมม โอยเจ็บ"ผมรู้สึกตัวและรู้สึกเจ็บขามาก แถมปวดหัวอีก โอยจะตายให้ได้เลยอาการแบบนี้
"อ้าวตื่นแล้วเหรอจ้ะฟาโรห์"เสียงยัยแยมนิ เอ้ะนี่มันอะไรกัน ทำไมผมถึงถูกมัดอยู่ขนเก้าอี้แถมอยู่ที่ไหนซักแห่งคล้ายๆโกดังร้าง ส่วนยัยแยมนั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามผม แถมมีพวกหน้าเฮียกสิบกว่าคนนั่งอยู่ด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
"นี่มัน... เกิดอะไรขึ้น โอ๊ย! ทำไมฉันเจ็บขาจนขยับไม่ได้แบบนี้"
"อ่าฮ่า งั้นก็ได้ยัยนั่นก็ทำได้แถมทำได้ดีจริงๆด้วย"ยัยแยมพูดจากำกวม
"หมายความว่าไง ช่วยพูดให้กระจ่ายที"
"โอเคค่ะฟาโรห์สุดที่รักของฉัน ฉันว่าให้แฟนนายมาบอกจะดีกว่านะมันถึงจะได้สะใจ นพช่วยไปเรียกผู้หญิงหัวบลอนด์จอมทรยาศนั่นหน่อย"
"อะไรยัยหัวทองจอมทรยศ ยัยนั่นทำอะไรฉัน"
"ยังไม่ใช่ตอนนี้และไม่มีทางได้รู้จากปากของฉันแน่ฟาโรห์ นายทำอะไรไว้กับฉันนายก็จงได้รับกรรมนั้นซะเถอะ"
ตอนนี้ผมสับสนมาก มันหมายความว่าไงที่ยัยแยมพูดอย่างนี้ เดี๋ยวนะตอนที่ผมรู้สึกเจ็บท้ายทอยตอนจูบกับยัยนั่นแสดงว่ายัยนั่นซัดท้ายทอยผมจนสลบแล้วแล้วไงต่อ เรื่องแผนการ หรือว่ายัยนั่นกับไอ้หน้าละอ่อนนั่นจะวางแผนกันทำแบบนี้กับผม แล้วยัยแยมที่โดนผมทิ้งโมโหผมเลยพยายามจะทำอะไรซะกอย่างกับผม อย่างนี้เหรอ ไม่ๆ มันยังมีบางอย่างที่ไม่เข้าล็อคกัน
แอ๊ด
ในที่สุดประตูโกดังก็ถูเปิดอีกครั้งโดยคนจากด้านนอกและคนคนนั้นคือลูน่าหรือยัยหัวทองนั่นเอง
"ได้เวลารู้ความจริงแล้ว หึๆ งานนี้ต้องมันหยดแน่ๆ"ยัยแยมพูดเสียงชั่วร้าย
"เรียกฉันมามีอะไรเหรอคะ"ยัยหัวทองยังคงทำหน้าเย็นชาไร้ความร้สึกเหมือนเดิม
ผมส่งสายตาเกลียดชังใส่ยัยนั่นอย่างสุดชีวิต นี่สินะที่ทำให้ยัยนั่นได้ฉายาซาตานเลือดเย็น หน้าด้าน ใจอัมหิต ทรยศได้ทุกคน ถ้าผมรอดไปได้ผมจะไม่ให้เมษาได้เป็นเพื่อนกับยัยนี่ตลอดไป ไม่มีทาง
"โอ้โห ดูสายตานายนสิฟาโรห์ มันเต็มไปด้วยความผิดหวังเสียใจและรังเกียจ"ยัยแยมแทรกขึ้น"บอกความจริงไปสิ เอาให้กระอักเลือดตาย"
"เริ้มต้นเลยนะคะ ฉันได้เจอสิ่งของบางอย่างที่ทำให้ฉันได้รู้ว่าที่นี่คือหมู่บ้านโจร ฉันทำตัวพิรุธจนแยมสังเกตได้ฉันก็เลยขายคุณเพราะฉันรู้ว่าแยมรังเกียจคุณและต้องการแก้แค้นกับคุณขนาดไหน และฉันก็วางแผนที่จะทำให้คุณมาติดกับดักของฉันโดยการที่ฉันรวมหัวกับเลโอ แยมบอกกับฉันไว้ว่าถ้าฉันอยากมีชีวิตรอดกลับไปได้ต้องทำให้คุณเจ็บปวด ฉันเลยเลือกที่จะหักหลังคุณเพื่อชีวิตรอดของฉัน คุณตายดีกว่าฉันตาย อ้อแผลที่ขานั่นฉันก็เป็นคนทำเองป้องกันฉันพาคุณหนีหรือคุณหนีไปเอง"
"เธอ!!!!!!"ผมโมโหจนแทบกระอีกเลือด อาการเจ็บที่ใจตอนนี้มันมากกว่าอาการเจ็บทั้งตัว ผมอุตส่าห์เปิดใจให้ยัยนั่น อุตส่าห์เห็นยัยในแง่ดี ผมนึกว่ายัยนั่นจะเป็นคนดี คนอะไรเลวสิ้นดี ผมอยากจะฆ่ายัยนั่นให้ตายๆไปซะ คนแบบนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ ไม่มีทาง
"เจ็บปวดใช่มั้ยล่ะฟาโรห์ รู้สึกเหมือนโดนทรยศหักหลัง รู้สึกทรมานจนแทบคลั่ง ทั้งๆที่เราหวังในตัวเขาสูงมากแท้ ทั้งๆที่เรารักและเคารพเขาที่สุด"
"..."ผมได้แต่เงียบเพราะผมรู้ดีว่ายัยนั่นหมายความว่ายังไง
"มันก็เหมือนที่นายทำกับฉัน ทั้งๆที่ฉันรักนายมากขนาดไหนแต่นายกลับทิ้งฉันเหมือนฉันไม่ใช่คน หักหลังกันได้เจ็บแสบ แอบไปคบกับเพื่อนรักฉัน ฟันแล้วทิ้ง"
"..."ผมยังคงเงียบปล่อยให้ยัยแยมพูดความในใจออกมา
"ฉันแทบคุมสติไม่อยู่ ฉันเสียศูนย์ในทุกๆเรื่อง เสียศูนย์ในการควบคุมตัวเอง เสียศูนย์สติ ฉันทรมานแทบจะฆ่าตัวตาย"
"ไม่ดีมั้งคะที่พูดต่อหน้าคนนับสิบคนที่เป็นคนรู้จักของคุณ"ยัยคนทรยศจอมหักหลังหน้าไม่อายซาตานจากนรกยัยคนหน้าด้านที่มีนามว่าลูน่า(นี่คือฉายาเหรอ ยาวมาก)พูดขึ้น
"มันจะจบแล้ว ปล่อยให้พวกเขาฟังไปเถอะ"
"ฉันว่ามันก็ไม่ดีอยู่ดีนั่นบ่ะค่ะ พวกคุณช่วยออกไปข้างนอกให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ เรื่องแบบนี้มันคงไม่มีและพวกคุณคงไม่อยากรับฟังความเศร้าใจของคนรู้จักของคุณหรอกใช่มั้ยคะ เชิญค่ะ"พอยัยคนทรยศจอมหักหลังหน้าไม่อายซาตานจากนรกยัยคนหน้าด้านที่มีนามว่าลูน่าพูดจบทุกคนก็เดินออกจากโกดังไปหมด เหลือแค่ผม ยัยแยม และยัยคนทรยศจอมหักหลังหน้าไม่อายซาตานจากนรกยัยคนหน้าด้านที่มีนามว่าลูน่าเท่านั้น
"ขอบใจมากนะลูน่า ขอบใจสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง"
"ไม่เป็นไรค่ะ เชิญคุณพูดต่อเถอะ"
เหอะ ยัยเลว ยัยชั่ว ยัยหน้าด้าน ยัยคนไร้ยางอาย ยัยคนจอมทรยศหักหลัง เธอยังมีหน้ามาทำตัวแสนดีคิดถึงจิตใจของผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ เลวแบบกู่ไม่กลับแบบเธอไม่มีทางมาทำดีได้หรอก
"ฟาโรห์ สีหน้านายเข้าขั้นแย่มากเลยรู้มั้ย อาการเมาค้างจากการดื่มเหล้าอย่างหนักเมื่อคืนนี้แถมยังต้องเจ็บขาจนขยับไม่ได้อีก แล้วแผลทางจิตใจของนายที่โดนลูน่าหักหลังอีก สภาพนายตอนนี้แย่มากเลยรู้มั้ย แต่มันยังไม่ทำให้ฉันสะใจได้ มันต้องมากกว่านี้ นายต้องทรมานให้มากกว่านี้ อ้อ ใช่ เพราะว่าลูน่ารู้เรื่องที่ว่าหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านโจรก็เลยทำให้นายซวย ถ้าลูน่าไม่รู้ว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านโจรนายก็คงไม่โดนฉันทำแบบนี้และคงไม่ต้องเจ็บตัวเจ็บใจ แต่ฉันว่าก็ดีนะที่ลูน่ารู้ว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านโจรเพราะนายจะได้รู้ธาตุแท้ของคนที่เหมือนนาย ไม่สิ คนที่ยิ่งกว่านาย คนที่เย็นชา คนที่ไร้อารม คนที่นายรักและทำให้นายเสียใจมากมายขนาดนี้"
"บ่นพอรึยังยัยโง่"
"แกว่าอะไรนะ!"
"ถึงคราวฉันบ้างล่ะที่ต้องพูดออกมา"
"เหอะ! พูดออกมาเลย ยังไงนายก็ต้องตายอยู่ดี เอาสิ พูดออกมาก่อนตาย"
"เธอนี่มันโคตรงี่เง่าเลยว่ะ รู้มั้ยว่าโลกนี้มันก็เป็นแบบนี้ ฟันแล้วทิ้งเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนคบกันฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้รักเธอ ฉันจะมีใครใหม่มันก็เรื่องของฉัน แค่ฉันมีอะไรกับเธอก็นับได้ว่าเป็นบุญของเธอขนาดไหนแล้ว ยังมีหน้ามาเรียกร้องเอานู่นเอานี่อีก"
"แก๊! อยากตายมากใช่มั้ยห๊ะที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้"ยัยหัวดำทำท่าจะเข้ามาตบผมแต่ก็หยุดไว้ก่อน แล้วยืนทำใจก่อนจะแสยะยิ้ม
"หน้าตาเธอก็ไม่ได้สวยอะไรมากมาย ขอโทษเหอะ ขนาดสวยเพริศพริ้งแบบยัยลูน่าฉันยังไม่แลเล้ย อ๋อแล้วคิดเหรอว่าฉันกับยัยนั่นเป็นแฟนกันจริงๆ โง่มากที่คิดได้แบบนั้น ฉันมีคนที่ฉันรักมากอยู่อย่างยัยนี่เทียบไม่ติด เธอก็เป็นได้แค่จุลินทรีย์ที่ฉันไม่แลด้วยซ้ำ ไร้ค่าแถมยังเป็นมลพิษทางสายตาและอารมณ์อีก"
"...!!!"
หึ
จะทนได้อีกนานแค่ไหนยัยบ้า
"เซ็กซ์กับเธอก็เหมือนท่อนไม้ ไม่สิท่อนไม้ยังดีกว่าเธอเลย คนบ้าอะไรหน้าก็จืดเซ็กซ์ยังจืดอีก ไร้อารมณ์ ทำมาเป็นเหนียมอาย เวลายอมมีอะไรกับฉันไม่คิดมั่งล่ะหา ถ้าอายจริงๆใครจะขึ้นเตียงกับผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน อ้อ แล้วฉันไม่เคยบอกซะหน่อยว่าเป็นแฟนกับเธอหรือกับเพื่อนของเธอ"
"......!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ยังฝืนทนอีกงั้นเหรอ ได้ฉันจะทำให้เธอกระอีกเพราะคำพูดของฉันจนตายไปซะ
"หาว่าฉันเลวอย่างนู้นทรยศเธออย่างนี้ ขอโทษเถอะช่วยบอกมาซักคำว่าฉันเป็นอะไรกับเธองั้นเหรอ สามี แฟน พ่อ แม่ พี่ ป้า น้า อา น้อง สัญญงสัญญากับเธอฉันก็ไม่เคยให้ ผู้หญิงอย่าเธอก็อยู่จำพวกควายที่กินหญ้าเป็นอาหาร โง่ งี่เง่า เจ้าอารมณ์ ทำตัวน่ารำคาญ ถ้าเธอสำคัญจริงคิดเหรอว่าฉันจะจำเธอไม่ได้ ทรยศเธอเหรอ ฉันถามหน่อยฉันไปทรยศเธอตอนไหน เวลาเพื่อนหญิงของเธอบอกเธอว่าอย่ามารักฉันเลย ฉันมันไม่ดีอย่างนู้น เลวอย่างนี้ เธอกลับบอกว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ ถึงฉันจะเจ็บแต่ฉันก็ยังรักเค้า เธอพูดแบบนี้แล้วพอเธอเจ็บก็หาคำพูดอื่นมาพูดว่าฉันทราม ต่ำ ไร้ค่า เลว ทรยศเธอ ฉันขอบอกเธอหน่อยเถอะนะว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ ความเกลียดและไม่เห็นคนไร้ค่าอยู่ในสายตาก็ห้ามไม่ได้ และเธอก็คือสิ่งไร้ค่าที่ฉันมองไม่เห็น ชัดมั้ยยัยบ้า"
"กรี้ดดดดดดดดดดดด!!!!! ฟาโรห์แก๊!!!!!!! ทำไมแกเลวอย่างนี้ ตายซะเถอะไอ้บ้า แกฮือๆๆ แกบ้าเอ๊ยยย!!! ฮือๆๆๆๆ"ยัยแยมทนไม่ไหวกับคำพูดยาวเหยียดไร้ซึ่งความเมตตาของผมก็กรีดร้องด่าผมแล้วพุ่งเข้ามาหมายจะทำร้ายผมแต่ก็ต้องหยุดเพราเสียงคนถีบประตูเข้ามาเสียงดังมาก
"หยุดนะ!"
[END’S Pharaoh]
5
[Pharaoh’s story]
"อ่ะ นี่แปรงสีฟันของคุณ"ยัยหัวทองส่งยาสีฟันกับแปรงสีฟันมาให้ผม อ้อมีผ้าขนหนูไว้เช็ดหน้าอีผืน
"ขอบใจ"
"ไม่เป็นไรคะ ยังไงก็รีบๆทำธุระส่วนตัวคุณด้วยนะคะ"
"อืม"พอผมพูดจบผมก็เดินออกจากห้องนอนแล้วไปเข้าห้องน้ำ แววตายัยหัวทองทำไมมันดูไม่ออก มันไม่ไร้ความรู้สึกเหมือนเดิมแต่มันหม่นหมอง เหมือนมันมีควันสีเถาในอากาศที่มืดมิดดำสนิทไร้ซึ่งแสงสว่างส่องถึง มันยิ่งทำให้ผมในตอนนี้หวาดกลัวและทำให้ผมกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน เหมือนเมื่อก่อนหน้าที่จะรู้จักความรัก
จะทำยังไงดี ยิ่งมองแววตา ยิ่งเห็นหน้าของยัยนั่น มันรู้สึกแย่และสะเอียดสะเอียนจนแทบจะทนไม่ไหว ความรู้สึกนี้มันคืออะไร ไม่เอา ฉันไม่ไต้องการ ฉันอยากจะหนีไปให้ไกลจากความรู้สึกนี้ แต่ฉันจะทำยังไงดี
ก๊อกๆ
"รีบๆหน่อยคะ"ยัยหัวทองนี่เองที่เป็นคนเคาะประตูเร่งผม
"เออๆ"จากนั้นผมก็รีบทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วออกไปซื้อของที่จำเป็นกับยัยแยมยัยหัวทองและไอ้หน้าละอ่อน
"เราไปกันแบบหญิงๆ ชายๆ ดีมั้ย"ยัยแยมเสนอขึ้น
"ก็ดีครับ อย่างนี้ผู้หญิงจะได้ซื้ออะไรพูดอะไรกันได้สะดวก"ไอ้หน้าละอ่อนเสริม
"อืม/อืม"ผมกับยัยหัวทองตอบพร้อมกัน
"โอเค งั้นเราขึ้นรถไปตลาดกัน"พูดจบยัยแยมก็เดินขึ้นรถ(กระบะพังๆ)ไปกับไอ้หน้าละอ่อนส่วนผมกับยัยหัวทองก็พากันเดินตาม ยัยหัวทองปล่อยรังสีดำมืดออกมารอบๆตัว ยัยนี่ไปอารมณ์เสียมาจากไหนวะ ทำไมต้องมาระบายใส่ผม
ผมกับยัยหัวทองนั่งหลัง ผมเอาแต่มองหน้าต่างและเหล่มองยัยหัวทองเล็กน้อย ยัยหัวทองนั่งมองหน้าต่างและขมวดคิ้วทำหน้าตาเคร่งเครียด ให้ตายสิ ยัยนี่ทำเอาบรรยากาศสดใสสวยงามหม่นหมองไปหมดเลย แต่เอาเถอะผมก็ไม่มีอารมณ์
เช้าๆแบบนี้ใครมันจะไปอาบน้ำไปตลาดกันว่ามั้ย เพราะงั้นใครที่ว่าผมโสโครกไม่อาบน้ำล่ะก็หยุดมันไว้เลยนะเพราะมันหยาบคายมาก รับไม่ได้
"ทำไมบรรยากาศมันหม่นๆอ้ะTOT"ยัย ยัย ยัยอะไรหว่า ขอโทษจริงๆครับที่ผมจำชื่อไม่ได้เอาเป็นว่ายัยหัวดำพยายามจะทำลายบรรยากาศอันน่าตรึงเครียดด้วยการพูดอะไรเล่นๆออกมาซึ่งมันไม่ได้ผลเลย
"เปิดเพลงกันดีกว่า"ไอ้หน้าละอ่อนพูดขึ้นเหมือนจะช่วยยัยหัวดำล่ะมั้ง
"นั่นสิๆ"
"ห่างกันซากพ้ากกกกก ห่างกานซ้ากพ้ากกกก เพื่อเธอไปร๊ากคนอื่นมากกว่าาาา"
โอ้โห ไม่มีเพลงอะไรจะเปิดแล้วใช่ไหมถึงเอาเพลงเก่าๆมาเปิด แถมยังไม่ช่วยอะไรเพราะเพลงมันออกแนวดราม่า
"กากขางฉานเถิดดดดดดด กากขางเลยยยยย"โอ้หนักกว่าเดิมอีก
"พอเถอะ ไม่อยากฟัง"ยัยหัวทองพูดขึ้นเพราะอะไรของเธอผมก็ไม่ทราบ
"อื่ม"แล้วยัยหัวดำก็ปิดวิทยุ
อ้อ! ผมรู้แล้วว่ายัยนั่นชื่ออะไร ที่แท้ก็ชื่อแยมนี่เอง คิดตั้งนาน
จากนั้นพวกผมที่นั่งอยู่ในรถก็มีความรู้สึกอึดอัด เพราะใครทุกคนคงรู้ดี กว่าจะมาถึงตลาดได้ทำไมผมถึงรู้สึกได้ว่ามันนานจังวะ เครียด แล้วพอมาถึงตลาดปุ้บผม ไอ้หน้าละ อ่อน และยัยหัวดำ พวกเราสามก็รีบลงจากรถด้วยความไวทัดเทียมแสง แล้วเหมือนยัยหัวดำจะทำหน้าระลึกชาติได้เลยส่งสายตาอ้อนวอน ขอร้อง น้ำตาคลอเบ้ามาให้พวกผมว่า
'ช่วยด้วย อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว ฉันอยู่ไม่ได้'
แต่ขอประทานโทษด้วยที่ผมและไอ้หน้าละอ่อนใจตรงกันว่าเราสองคนจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจสายตาของยัยหัวดำแบบหน้าด้านๆ
"( . 3.)"ไอ้หน้าละอ่อน
"(=*= )"ผม
"พวกแก๊!!(\T^T/)"ยัยหัวดำ
"อะไรของพวกเธอ-*-"ยัยตัวต้นเหตุทำหน้างงใส่พวกผม
เพราะเธอนั่นแหละ จู่ๆก็ดันปล่อยออร่าฆ่าคนออกมาใครมันจะไปอยากเข้าใกล้
มันเป็นได้แค่ความคิด เพราะผมมิอาจบอกยัยหัวทองไปได้
"อ้อ! ไม่มีอะไรหรอกครับ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ ขอให้พวกสาวๆสนุกนะครับ"แล้วไอ้หน้าละอ่อนก็พาผมชิ่ง เจ๋งมากไอ้น้อง ฉันชักรักแกซะแล้วสิ ยัยหัวดำได้แต่ทำหน้าอาฆาตแค้นและส่งสายตามาหาพวกเรา
'ไอ้พวกเวร แกต้องตาย อย่าให้ฉันรอดไปได้ แกต๊ายยยยยยยย!!!!'
เท่าที่ผมหาเจอความพยาบาทในตายัยหัวดำก็มีเท่านี้แหละ(เท่าที่ผมสนมากกว่าหาเจอ)
"ฮู้ว เกือบไปแล้ว"ไอ้หน้าละอ่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เอ้ะ! ได้ข่าวว่าไอ้นี่มันเหมือนพวกไก่อ่อนนี่หว่า แต่ทำไมลายแว้บมาให้เห็นแล้ว ช่างน่าสงสัยยิ่งนักไอ้เด็กน้อย ว่างๆแบบนี้หาทางจับผิดคนดีกว่า กร้าก เฮ้ย! ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย ปกติผมไม่ได้ปัญญาอ่อนแบบนี้ เพราะอะไรก๊านนนน หรือว่าติดเชื้อบ้านนอก อี๋ ช่วยด้วย ไม่อ้าวววววว ผมไม่อยากเป็นโรคบ้านนอกTTOTT
ปิ้งๆๆ ^:^+++++
เสียงอะไรว่ะ
ผมเลยหันไปมองทางรังสีออร่าที่เปล่งประกายออกมา
วับ
มันหายไปแล้ว แต่ไอ้ออร่าเมื่อกี้ที่ผมเห็นมันออกมาจากไอ้หน้าละอ่อนนี่นี่หว่า แล้วนั่นไง แม้สาวบ้านนอกนั่นก็ส่งสายตามาทางพวกผม สงสัยส่งมาให้ผมแน่ๆ กร๊าก คนมันหล่อทำไงได้
"แล้วเราจะไม่ไปซื้อของใช้ของ เอ่อ คุณชื่ออะไรเหรอฮะ"ไอ้หน้าละอ่อนถาม
"ฟาโรห์"
"อ้อครับ ฟาโรห์ เอ่อ ฟาโรห์อายุเท่าไหร่ฮะ ผมสิบแปด"
"ยี่สิบสี่"
"อ้อฮะ งั้นผมเรียกฟาโรห์ว่าพี่ก็แล้วกันนะฮะ แล้วนี่พวกเราจะไปซื้อของใช้ที่จำเป็นต่อพี่ใช่มะฮะ งั้นตามผมมาละกันนะฮะ"จากนั้นเราก็พากันร้านขายเสื้อผ้าถูกๆและโลว์คลาส ฉานรับไม่ได๋เจงๆนาเนี่ย(กรุณาออกเสียงตามแบบฉบับฝรั่งขี้นกเขาพูดกัน)
ผมเลือกซื้อเสื้อผ้าซักสิบกว่าตัวพร้อมกางเกงในกะว่าจะใส่ครั้งเดียวแล้วทิ้งเลยดีกว่า(ไอ้รวย ยี้) มองไปทางไหนก็เจอแต่ของไร้แบรน เฮ้อ ไม่มีชิ้นไหนถูกใจจริงๆ
อ้าว ไอ้หน้าละอ่อนไปไหนแล้วง่ะ
( . .) (. . ) ( . .) (. . )
ผมทั้งหันซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่เจอเงาหัวไอ้หน้าละอ่อนเลย แต่เจอเงาหัวทองๆของยัยหัวทองแทน เอาวะ ผมเลยตัดสินใจเลือกแอบตามยัยหัวทองไป ยัยหัวทองหันซ้ายแลขวานิดๆจนผมต้องรีบหลบจากนั้นก็เดินต่อไป ยัยนั่นเดินเข้าไปในตรอกอับมุมที่ไม่มีคนเข้าไป
ตึกตักๆ
ต่อมอยากรู้ของผมเลยกำเริบ อ่ะแฮ่ม
พอผมโผล่หัวแอบๆมองยัยหัวทองก็ต้องเห็นภาพที่ไม่ได้เห็นและทำมานานแล้ว ภาพนั้นคือยัยหัวทองกำลังต้อนไอ้หน้าละอ่อนให้จนมุมอยู่ภายในวงแขนเล็กๆของยัยนั่น ไอ้อ่อน โด่ แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวยังชนะไม่ได้
จากนั้นทั้งสองก็คุยอะไรกันไม่รู้ ผมจับใจความได้แค่
"นาย...วางแผน..."แค่เนี้ย วางแผน แผนอะไร ใครก็ได้ช่วยบอกผมที
แค่นั้นจากนั้นทั้งสองคนก็จูบปากกันนัวเนีย อื้อหือ ฉากนี้รุนแรงมากจนผมรับไม่ไหวจริงๆ ยัยหัวทองสารเลว เลว เลวๆๆๆ ไปจ๊วบๆกับผู้ชายอื่นแต่ผมนี่สิต้องอดอยากปากแห้ง เธอ มันจะมากไปแล้วนะ โมโหโว้ย ทำไมฉันถึงทำไม่ได้ แต่เธอ น่ารังเกียจ ขนาดมาบ้านนอกนี่ยังกล้ามาทำเรื่องโสโครกแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้ขอแค่เป็นผู้ชายก็คงเอาหมด ถุ้ย! สกปรกลูกตาที่ต้องมามองภาพพันธ์นั้น
ผมโมโหมากจนต้องรีบถอยห่างไปให้ไกลที่สุด
ในขณะที่ผมกำลังหาที่ระบายอารมณ์ผมก็ได้ยินประโยคที่น่าสงสัยของยัยแยมที่ผมบังเอิญไปเห็นยัยนั่นแต่ยัยนั่นไม่รู้ส่าผมแอบมองอยู่
"โหลพ่อ พวกมันนังผู้หญิงเหมือนจะเริ่มเอะใจ"พวกมัน ใคร นังผู้หญิงไหน หรือว่าจะเป็นยัยหัวทองนั่น แล้วเอะใจเรื่องอะไรวะ หรือเกี่ยวกับแผนอะไรซักอย่างในตรอกนั่น
"ไม่แน่ใจเหมือนกัน โอเคแยมจะระวังตัว แค่นี้นะพ่อ"อะไรวะ แค่เนี้ย แกโทรไปแค่นี้แล้วฉันจะไปเอาข้อมูลมาจากไหนวะ ฉันไม่ใช่โคนันนะเว้ยถึงฟังแค่คำพูดแค่นี้แล้วรู้เรื่องเลย
โอ๊ย! ทรมานโว้ย อยากรู้
"เอ่อ...พี่คะ"จู่ๆก็มีพวกสาวบ้านนอกหน้าตาบ้านๆสองคนมาทักผม
"=*=++++++"ผมเลยส่งสายตาอาฆาตไปให้ยัยพวกนั้น ไม่สวยแล้วยังจะกล้ามาทักอีก
"อึก"ยัยพวกนั้นทำหน้าเหมือนเจอระเบิดอะไรซักอย่าง
"ฉันบอกแกแล้วว่าเขาน่ากลัว"หนึ่งในสองคนนั้นหันไปกระซิบกระซาบกัน แต่นี่มันกระซิบสินะ แต่ทำไมผมถึงได้ยินมันชัดเจนเลยวะ
"ฉันไม่สน พี่คะ พอดีว่าวันนี้จะมีงานแข่งกินเหล้าที่ศาลากลางอ่ะคะพี่ แล้วพอดีว่าฉันเป็นตัวแทนที่จะหาผู้เข้าแข่งขัน แต่ฉันยังหาไม่ได้เลย แล้วแบบว่าฉันอยากให้พี่มาเป็นตัวแทนของพวกฉันจะได้มั้ยคะ"
อืมอะไร แข่งกินเหล้า ไม่เอาหรอก
"ไม่!"ผมตอบไปแบบไม่คิดเลย
แต่เอ้ะ! โอ้ใช่แล้วผมหน้าแตกยับเลยที่นึกว่ายัยพวกนี้จะมาจีบผม เวงแล้วไง
"แข่งสองคนนะคะ พี่จะชวนใครมาอีกคนก็ได้ คนชนะจะได้ตั๋วไปเที่ยวเกาหลีหนึ่งอาทิตย์เลยนะคะ พี่สนใจมั้ย"
เที่ยวเกาหลี? อีนู๋เอ้ย! น้ำหน้าอย่างฉันฝรั่งเศสยังไปมาแล้วนับประสาอะไรกับเกาหลี
แต่...ใช้โอกาสนี้มอมเหล้ายัยหัวทองและเอาความลับนั่นมาให้ได้ ฮึๆ ผมนี่ฉลาดจริงๆ
"แล้วเธอจะได้อะไรถ้าให้ฉันไปเอาตั๋วไปเที่ยวเกาหลี"
"อ๋อ! ของพวกน้องได้แค่บัตรคอนฯซีเอ็นบลูพร้อมบัตรสตาร์ฟมาแค่นี้ก็พอใจแล้วคะ"โห บ้านนอกคอกนาอย่างนี้รู้จักซีเอ็นบลูวงร็อคอ่อนๆของประเทศเกาหลีใต้ที่ตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมในหมู่ชาวไทยมากๆนั่น พอพูดถึงซีเอ็นบลูแล้วมือกลองวงนี้ผมต้องขอยอมรับเลยนะว่ามีความสามารถและน่ารักมากจนผมที่เป็นผู้ชายอดหวั่นไหวให้ไม่ได้ คนอะไรดูมุมไหนก็ดูดีแถมตีกลองเก่งด้วย เจ๋งว่ะ(ไม่ค่อยจะบ่งบอกเท่าไหร่เลยฉัน)
"อืม ก็ได้ แล้วแข่งที่ไหนกี่โมง แล้วทำไมเธอถึงมาเรียกฉัน"
"เวลาทุ่มตรงที่ศาลากลางของหมู่บ้านนี้ ที่ฉันเลือกพี่เพราะเซ้นส์ฉันมันบอกอย่างนั้นค่ะ อ้อแล้วไม่ต้องห่วงว่าฉันจะมาจีบพี่หรืออะไรเทือกๆนั้นเพราะฉันรักคังมินฮยอกมือกลองวงซีเอ็นบลูของมาดามเรดคนเดียวค่ะ"
"อ้อ! โอเค แล้วมันต้องเสียค่าสมัครรึป่าว"
"ฉันเสียให้เรียบร้อยคะ"
"เจ๋งมาก"
"อ้อพี่ค่ะ เดี๋ยวฉันจะหาพี่ในงานนะค่ะ พี่รีบๆมานะ ฉันต้องไปแล้ว รีบมาก บายค่า"จากนั้นสาวบ้านนอกคนนั้นก็หายตัวไปวิบวับ รวดเร็วมากครับ
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ มีเหล้าฟรีให้กินแถมมีให้มอมอีกต่างหาก ฮ่าๆๆ มีความสุขเว้ย
ขากลับ ณ บนรถ(เก่าๆโทรมๆยี้ๆ)
"ยัยหัวทอง"ผมรวบรวมความกล้านานมากกว่าจะเอ่ยปากขอยัยนี่ได้
"อะไรคะ"ยัยหัวทองถาม แต่หน้ายัยนั่นยังคงมองไปนอกหน้าต่าง แหมอารมณ์ดีขึ้นเชียวนะ ได้เข็มพิเศษจากคุณหมอหน้าละอ่อนนั่นล่ะซี่
"เราไปแข่งกินเหล้าที่ศาลากลางกันเหอะ"
"แข่งไปแล้วได้อะไรคะ"
‘ตั๋วไปเที่ยวเกาหลี’
ก็อยากตอบแบบนี้อยู่หรอก แต่ใครมันจะไปกล้า
"ตั๋วไปเที่ยวเกาหลี"เออ ผมนี่แหละที่เป็นคนกล้าบอก
"ตั๋วไปเที่ยวเกาหลี?"ยัยนั่นทวนคำผม ทำหน้าเอ๋อนิดๆ ส่วนคนอื่นหันมามองพวกผม มองทำไมวะไอ้พวกบ้านนอก
"อืม สองใบ ถ้าเธออยากได้ฉันยกให้ แค่ไปเที่ยวเกาหลีฉันมีปัญญาไป"และผมก็ไม่ว่ยแอบอวดความรวยของตัวเอง
ยัยหัวทองทำหน้าคิดหนัก หนักมากกกกกก คิดหนักอะไรนักหนา กะแค่ไปกินเหล้าฟรี(โดยจะมีฉันลอบมอมเพื่อค้นหาความจริง)
ลุ้นตัวแทบโก่งอยู่แล้วเนี่ย
แล้วไอ้พวกนั่งข้างหน้าสองตัวนั่นจะนั่งลุ้นเหมือนผมทำไม
"ก็ได้คะ"
เยส
ในที่สุดต่อมอยากรู้จะได้หายคันซะที
"งั้น พวกเธอทั้งสอง ใครก็ได้ไปส่งฉันกับยัยหัวทองหน่อยนะตอนเย็น"
"ได้ๆ"ยัยหัวดำรับปาก อมยิ้มหน้าบานเหมือนจานดาวเทียม อะไรจะดีใจขนาดนั้น ชอบโดนจิกหัวใช้รึไง
ตกกลางคืน ณ ศาลากลาง
"สวัสดีครับทุกท่าน ผมขอรับหน้าที่เป็นพิธีกรการแข่งขันกินเหล้าประจำปีครั้งที่ห้า เพื่อค้นหาคนที่เรียกได้ว่าคอทองคำขาวกันเลยทีเดียวครับ ของรางวัลก็คือตั๋วไปกลับเที่ยวเกาหลีฟรีสองใบ นี่เฉพาะรางวัลของผู้เข้าแข่งขันเท่านันที่ชนะ ส่วนรางวัลของแมวมองคือบัตรคอนเสิร์ตซีเอ็นบลูห้าใบพร้อมบัตรสตาร์ฟเข้าไปดูหฟน้าของหนุ่มๆทั้งสี่นั่นเองครับ สมัยนี้เทรนเกาหลีมาแรงผมก็เลยอยากจะขอเกาะกระแสเขาดังซะหน่อย"
หน้าแกเกาะเทรนเกาหลีตายล่ะ ว่าแต่คิดได้ไงวะเนี่ยของรางวัลเป็นอะไรเกี่ยวกับเกาหลีหมดเลย ที่นี่มันบ้านนอกนะเว้ย ไอ้พวกที่มันมาแข่งกินเหล้าเนี่ยมันก็มีแต่ขี้เหล้าแต่ดันเอาของรางวัลแบบนี้มาอ้าง
"ขี้เกียจพูดแล้วเปลืองน้ำลาย ขอให้ผู้เข้าแข่งขันกับแมวมองเข้าวงกันแล้วไปที่โต๊ะแข่งขัน เริ่ม"
คนอื่นๆเริ่มหาแมวมองของตัวเอง บางคนก็อยู่กับแมวมองตั้งแต่ต้น แต่ช่างเหอะ เรื่องของมัน ตอนนี้มาสนเรื่องของผมก่อน ตอนนี้ผมยังหาแมวมองของตัวเองไม่เจอเลย อยู่ไหนวะ
"แมวมองที่มาทักคุณหน้าตาเป็นยังไงคะ"ยัยหัวทองถามผม อ้อ ตอนนี้ผมอยู่กับยัยหัวทองสองคน ส่วนไอ้พวกลูกสาวเพื่อนชายผู้ใหญ่บ้านอยู่ฝั่งผู้ชม
"จ๊ะเอ๋!!"จู่ๆก็มีใครซักคนมาสะกิดผมเบาๆอยู่ข้างหลัง เล่นเอาผมสะดุ้งนิดๆก่อนเจ้าตัวจะโผล่หัวออกมาแล้วเดินมายืนหน้าผม
"ป่ะ ไปที่โต๊ะแข่งกันเหอะค่ะพวกพี่ๆ"ยัยแมว(มอง)ถือโอกาสจับมือผมแล้วกำลังจะลากผมไปแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงยัยหัวทอง
"เดี่ยวก่อน!"ดูจากน้ำเสียงยัยนี่แสดงอารมณ์โมโหเล่นเอายัยแมว(มอง)ตกใจกลัว
"อะอะไรคะพี่"
"ฉันไม่อยากไปเกาหลี"
"อ่า"ยัยแมว(มอง)ทำหน้าลำบากใจ
"ฉันอยากได้บัตรคอนเสิร์ตซีเอ็นบลูพร้อมบัตรสตาร์ฟห้าใบ"ยัยหัวทองพูดเสียงเข้ม
"ไม่! ไม่มีทาง ถ้าจะให้ฉันให้บัตรคอนฯซีเอ็นบลูไปฆ่ากันดีกว่า"ยัยแมว(มอง)ตวาดลั่นเล่นเอาคนแถวนั้นหันมามองพวกผมเป็นตาเดียวกัน
"ตามใจ เรื่องของเธอ ถ้าไม่อยากให้ก็ไม่ต้องเอาอะไรซักอย่าง กลับ"อ่าว ไหงแผนผมถึงล่มไม่เป็นท่าแบบนี้ง่ะ
"เดี๋ยว! ก็ได้ ฉันยอมยกบัตรคอนฯให้ก็ได้"ยัยแมว(มอง)กลั้นใจตอบ
โอเค อย่างนี้ค่อยดีหน่อย
"อีกทีซิ"
"ฉันยอมยกบัตรคอนฯให้เธอก็ได้"
"อะไรนะ"ยัยหัวทองย้ำอีกครั้งนึง
"นี่เธอ! กะจะกวนตีนฉันรึไง"ยัยแมว(มอง)ตบะแตกแล้ว
"ฉันไม่ได้ยิน"
"แก!!!"ยัยแมว(มอง)กัดฟันกรอดพูดเสียงรอดไรฟัน
"เฮ้ยนิวไม่เอาหน่า ใจเย็น ขอโทษพวกพี่ๆด้วยนะคะ แตงโมเอายัยนิวไปเก็บ"เพื่อนยัยแมว(มอง)ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้รีบมาลากยัยแมว(มอง)ออกไป ยัยแมว(มอง)พยายามจะขัดขืนแต่สู้แรงเพื่อนๆที่มาลากยัยนั่นไปไม่ได้
"เจอคนไร้มารยาทแบบนี้ฉันไม่แข่งแล้วไอ้เกมบ้าๆนี่"ยัยหัวทองก็เริ่มก่อปัญหา
ส่วนผมเหรอก็ได้แต่เก็บอาการ เดี๋ยวเผลอห้ามไปจะซวยเอาซะเปล่าๆ ถ้าโดนยัยหัวทองจอมเจ้าเล่จับได้มันจะเสียแผนหมด
"พี่คะ ขอร้องล่ะค่ะ ช่วยแข่งให้หน่อยได้มั้ยคะ เดี๋ยวน้องจะให้พี่ตบสั่งสอนยัยนิวมันเลยก็ได้แต่หลังงานเลิกนะคะพี่คะ"
"ไม่เอา"ยัยหัวทองยังยืนยันคำเดิม เอ้ะยัยนี่นิ เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ
"ขอร้องเถอะค่ะพี่"ยัยเพื่อนยัยแมว(มอง)อ้อนสุดฤทธิ์ ตอนนี้ยัยนั่นเกือบจะก้มหัวกราบพวกผมอยู่แล้ว
"ก็ได้"
"ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณจริงๆ"ยัยเพื่อนยัยแมว(มอง)แถบจะก้มคำนับพวกผมอยู่รอมร่อ
จากนั้นเพื่อนยัยแมว(มอง)พาพวกผมไปโต๊ะแข่งที่มีลังไม้ตั้งไว้เป็นลังยักษ์ๆวางไว้อยู่บนโต๊ะ ไอ้ลังยักษ์นั่นคงเป็นเหล้าที่มีไว้แข่งล่ะมั้ง แต่แทนที่ผมจะได้นั่งสบายๆก็เกิดปัญหาที่ยัยหัวทองก่ออีกครั้ง
"ฉันไม่อยากนั่งตรงนี้ ฉันอย่างนั่งโต๊ะนั้น"ยัยหัวทองชี้นิ้วไปที่โต๊ะข้างๆที่โต๊ะผมจับฉลากได้
"นี่เธอจะเรื่องมากอะไรกันนักกันหนา"ผมที่สุดจะทนกับอาการเรียกร้องเอาแต่ใจของยัยหัวทองต้องพูดออกมา
"ฉันจะเปลี่ยนโต๊ะนั่ง ทำให้ได้มั้ย"พูดจบเจ้าแม่ก็เดินไปนั่งโต๊ะข้างๆ
"เกิดปัญหาอะไรเหรอครับ"พิธีกรที่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาหาพวกเราที่กำลังยืนเคร่งเครียด(ยกเว้นเจ้าตัวก่อเรื่องที่นั่งลงบนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์พร้อมทั้งทำท่าขาไขว้ห้างมือกอดอก)
"ฉันไม่อยากนั่งโต๊ะนั้นขอเปลี่ยนได้มั้ย"ยัยตัวก่อเรื่องถาม
"อ่า..."พิธีกรทำหน้าเอ๋อรีบหันหน้าไปมองกรรมการตัดสิน พวกกรรมการพยักหน้าเป็นเชิงให้เปลี่ยน
"โอเคครับ กรรมการอนุญาต สงสัยเพราะผู้เข้าแข่งคนนี้สวยเกินใครล่ะมั้งครับ แหมๆถ้าได้ที่แล้วก็นั่งๆกันเถอะครับจะได้แข่งขันกันเลย"โอ้โห อะไรมันจะไปง่ายดายขนาดนั้น
จากนั้นทุกอย่างก็เข้าที่เข้าทาง ถ้ายัยหัวทองไม่ก่อเรื่องอะไรอีกล่ะก็นะ
"คงพอใจแล้วนะ"ผมกระแทกก้นพร้อมกระแทกเสียงใส่ยัยหัวทอง
"คุณจะโวยวายทำไมกับอาการเรื่องมากของฉันล่ะค่ะ หรือว่าคุณกะจะมอมเหล้าฉัน"
ฉึก
โดนมาก แทงใจดำดังฉึก เล่นเอาผมสะอึกยกใหญ่เลย
"งี่เง่า ไร้สาระ สมองคิดได้แค่นี้เหรอ=*="ผมรีบกลบเกลื่อนทันที
"เหรอคะ เจ็บมั้ย"
"เจ็บ เจ็บอะไร"ผมลุกลี้ลุกลนถาม
"ฉันว่าเราฟังคุณพิธีกรพูดกันดีกว่านะคะ"ยัยหัวทองเปลี่ยนเรื่องซะงั้น
"เอาล่ะครับทุกท่าน ผมว่าเราได้เวลาตัดสินว่าใครจะเป็นสุดยอกคอทองคำขาวในค่ำคืนนี้กันแล้ว อ่ะแฮ่ม ผมขอร่ายกฎเกณฑ์การแข่งขันกันหน่อยแล้วกันนะครับ กติกามีอยู่ว่าให้ผู้แข่งขันดื่มเครื่องดื่มที่ทางเราจัดเตรียมให้ ดื่มเป็นแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ เวลาเทเหล้าเทให้เต็มแก้วนะครับ หลังจากเทเหล้าแล้วให้ดื่มให้หใดภายในเวลาที่เรากำหนดให้คือหนึ่งนาที และมันจะลดเวลาลงทุกๆวินาทีจนถึงห้าวิสุดท้ายแล้วเราจะเริ่มจับเวลาจากหนึ่งนาทีเหมือนเดิมต่อ เราจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้ผู้ที่เหลือรอดคนสุดท้าย อ้อ อีกอย่างนึงคือเราต้องกินเหล้าพร้อมกันนะครับ ผมจะเป็นคนจับเวลาเองแล้วให้สตาร์ฟคอยจับตาดูพวกคุณ ถ้าพร้อมแล้วเทเหล้าครับ"
ยัยหัวทองเป็นคนคว้าแก้วแรกไปก่อนแล้วจัดการเปิดก๊อกเทเหล้าลงแก้ว อิ้อหือกลิ่นแรงมาก ถ้าคนคออ่อนขั้นธรรมดาแก้วนี้คงสลบตื่นมาอีกทีปวดหัวตายเลย
"เทเหล้ากันเสร็จแล้วนะครับ เอาล่ะ เริ่มดื่มเลย ห้าสิบเก้า"
อึกๆ
ยัยหัวทองดื่มเหล้ารวดเดียวหมด
ส่วนโต๊ะข้างๆที่ยัยหัวทองไปแย่งโต๊ะมาสลบฟุบลงโต๊ะตั้งแต่แก้วแรกซะแล้ว คออ่อนแล้วยังไม่เจียมมาแข่งอีก
"อื้อหือ แรงมากเลยเหล้านี่"ยัยหัวทองบ่นออกมา
"ยอมแพ้เหรอ"ผมเย้าแหย่
"ไม่มีทาง ต่อไปตานายแล้ว"ยัยหัวทองส่งแก้วมาให้ผม ไอ้แก้วนี่ใหญ่พอสมควรเลยแหะ ใหญ่ขนาดมือของผู้ชายอย่างผมยังปิดไม่มิด
พอผมดื่มเข้าไปอึกแรก โอ้แม่เจ้า มันแรงมากจริงๆ พอมันลงคอผมปุ้บร่างกายก็ผมก็ร้อนรุ่มเหมือนมีใครเอาไฟมาให้ผมกิน อืมแค่นี้ผมยังไม่น็อคหรอก
แก้วที่สาม
แก้วที่สี่
แก้วที่ห้า
แก้วต่อไปเรื่อยๆจนผู้คนมากมายที่ร่วมเล่นต่างก็ขอยอมแพ้เหลือแค่ห้าทีจากเป็นร้อย เหล้านี่มันแรงมาก อยากรู้เหลือเกินว่าค่าสมัครมันจะเท่าไหร่กัน ต้องแพงมากแน่ๆ
"หน้านาย แดงมากเลยนะ แถมตัวก็เหม็นกลิ่นเหล้าอีก"ยัยหัวทองวิจารณ์ผม
"ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยนะ อึ๊ก"
"โอ้โหครับ ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันจากร้อยทีมเหลือแค่ห้าทีม เหล้าปีนี้ก็ยังคงยอดเยี่ยมเหมือนเดิม ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันทุกทีมต่างก็แสดงสีหน้าได้ชัดว่าเมาแล้วแน่ๆ เหมือนเดินนะครับ คราวนี้ผมจะจับเวลาแปดวินาทีเริ่ม"
คราวนี้เป็นรอบของยัยหัวทอง ยัยนั่นก็ดื่มอึกๆเหมือนน้ำเปล่าแต่สีหน้าก็ย่ำแย่เอาการ แต่แล้วก็ดื่มทันก่อนหมดเวลา
"อีกสองแก้วสุดท้ายแล้วเราชิ่งกันเถอะ"ยัยหัวทองพูดกับผม อื้ม ใบหน้าเยิ้มๆเพราะฤทธิ์เหล้านี่ทำให้ยัยหัวทองดูเย้ายวนขนาดนี้เลยรึไงกันนะ
"ไม่คิดจะเอาชนะเกมนี้รึไง"ผมเลิกคิ้วถาม
"ขี้เกียจ เบื่อ พอชนะแล้วต้องโดนรุมแน่ๆเลย"ยัยนั่นทำหน้าแหยๆเมื่อนึกถึง
"นั่นสิ แล้วเรื่องที่รับปากกับยัยพวกแมวมองล่ะ"
"ไม่สน"
"หึๆ"
"เอาล่ะครับทุกท่าน ผมว่าเราคงจะเหนื่อยกันมากๆแน่เลย ผมเลยมีข่าวดีมาบอก อีกสองแก้วเราจะปล่อยพวกคุณไปพักกันหลังจากดวลมานานครับ คราวนี้ผมจะจับเวลาเจ็ดวินาที เริ่ม"
คราวนี้เป็นทีของผมมั่งที่ต้องดื่มไอ้นั่น
ผมดื่มแทบจะไม่ลงอยู่แล้ว อื้อหือแหยะ เอาวะกลั้นใจหน่อย
และแล้วผมก็ฝ่ามันไปได้แบบฉิวเฉียด วู้ ร้อนมาก โซฮอตสุดๆ อยากเปิดเพลง อยากเต้น อยากเซ็กซ์
"หึๆ"ยัยนั่นหัวเราะกรุ้มกริ่มแถมยกคิ้วใส่ผมอีก
"มองอะไร"ผมถามด้วยน้ำเสียหาเรื่องที่ตรงข้ามกับหน้าตาที่ตอนนี้มันคงหวานหยาดเยิ้มเพราะพิษเหล้าไปหมดแล้ว
"ฉันก็อยากเหมือนกัน"ยัยนั่นตอบ
อ่าฮ่าเรานี่ใจตรงกันเหรอเนี่ย น่าสนุก
"โอ้ว ทีมที่ห้าสิบหกกับทีมที่เจ็ดสิบสองยกธงขาวแล้วครับ คราวนี้เหลือแค่อีกสามทีเท่านั้นคร้าบ เอาล่ะแก้วสุดท้ายก่อนจะได้พักกลั้นใจกระเดือกเข้าไปนะครับทุกคน ผมจับเวลาห้าวินาทีนะครับ เริ่ม"
ยัยหัวทองยกแก้วดื่มรวดเดียวจบก่อนเพื่อนแล้วลากผมไปข้างนอกโดยไม่มีใครห้าม จากนั้นก็พาผมวิ่งสุดชีวิตเข้าไปหลบแถวๆตรอกมืด จากนั้นยัยนั่นก็เอื้อมมือมาปิดปากผม
รอซักพักเธอก็คลายมืออกแล้วเราสองคนก็นั่งลงเอาหลังพิงกำแพงมองดูฟ้าที่มีดาวมากมาย
จากนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้เราทั้งสองคนหันหน้ามาหากัน อืมยัยนี่เป็นคนที่สวยมากๆเลยนั่นแหละ ใบหน้าเยือกเย็นไร้อารมณ์ ดวงตาคมกริบน่ามอง นัยตาสีเหล็กกล้าดูน่าเกรมขามเต็มไปด้วยเสน่ห์ จมูกโด่งๆรั้นๆ ริมฝีปากบางสวยได้รูปน่าจูบ ผมสีบลอนด์ยาวสยายไปมาเต็มหน้า และเพราะบางอย่างในตัวผมทำให้ผมโน้มใบหน้าหล่อๆของตัวเองใบหาใบหน้าสวยๆของยัยหัวทองจากนั้นริมฝีปากเราก็สัมผัสกัน เพราะเหล้าถึงทำให้อารมณ์ดิบเถื่อนของพวกเราถูกปลุก ยัยหัวทองและผมแสดงลีลาเร่าร้อนของแต่ละคนแล้วจู่ๆผมก็รู้สุกเจ็บที่ท้ายทอยแล้วมโนภาพความเป็นจริงของผมก็มืดสลัวและดับลงในที่สุด
"อืมมมม โอยเจ็บ"ผมรู้สึกตัวและรู้สึกเจ็บขามาก แถมปวดหัวอีก โอยจะตายให้ได้เลยอาการแบบนี้
"อ้าวตื่นแล้วเหรอจ้ะฟาโรห์"เสียงยัยแยมนิ เอ้ะนี่มันอะไรกัน ทำไมผมถึงถูกมัดอยู่ขนเก้าอี้แถมอยู่ที่ไหนซักแห่งคล้ายๆโกดังร้าง ส่วนยัยแยมนั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามผม แถมมีพวกหน้าเฮียกสิบกว่าคนนั่งอยู่ด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
"นี่มัน... เกิดอะไรขึ้น โอ๊ย! ทำไมฉันเจ็บขาจนขยับไม่ได้แบบนี้"
"อ่าฮ่า งั้นก็ได้ยัยนั่นก็ทำได้แถมทำได้ดีจริงๆด้วย"ยัยแยมพูดจากำกวม
"หมายความว่าไง ช่วยพูดให้กระจ่ายที"
"โอเคค่ะฟาโรห์สุดที่รักของฉัน ฉันว่าให้แฟนนายมาบอกจะดีกว่านะมันถึงจะได้สะใจ นพช่วยไปเรียกผู้หญิงหัวบลอนด์จอมทรยาศนั่นหน่อย"
"อะไรยัยหัวทองจอมทรยศ ยัยนั่นทำอะไรฉัน"
"ยังไม่ใช่ตอนนี้และไม่มีทางได้รู้จากปากของฉันแน่ฟาโรห์ นายทำอะไรไว้กับฉันนายก็จงได้รับกรรมนั้นซะเถอะ"
ตอนนี้ผมสับสนมาก มันหมายความว่าไงที่ยัยแยมพูดอย่างนี้ เดี๋ยวนะตอนที่ผมรู้สึกเจ็บท้ายทอยตอนจูบกับยัยนั่นแสดงว่ายัยนั่นซัดท้ายทอยผมจนสลบแล้วแล้วไงต่อ เรื่องแผนการ หรือว่ายัยนั่นกับไอ้หน้าละอ่อนนั่นจะวางแผนกันทำแบบนี้กับผม แล้วยัยแยมที่โดนผมทิ้งโมโหผมเลยพยายามจะทำอะไรซะกอย่างกับผม อย่างนี้เหรอ ไม่ๆ มันยังมีบางอย่างที่ไม่เข้าล็อคกัน
แอ๊ด
ในที่สุดประตูโกดังก็ถูเปิดอีกครั้งโดยคนจากด้านนอกและคนคนนั้นคือลูน่าหรือยัยหัวทองนั่นเอง
"ได้เวลารู้ความจริงแล้ว หึๆ งานนี้ต้องมันหยดแน่ๆ"ยัยแยมพูดเสียงชั่วร้าย
"เรียกฉันมามีอะไรเหรอคะ"ยัยหัวทองยังคงทำหน้าเย็นชาไร้ความร้สึกเหมือนเดิม
ผมส่งสายตาเกลียดชังใส่ยัยนั่นอย่างสุดชีวิต นี่สินะที่ทำให้ยัยนั่นได้ฉายาซาตานเลือดเย็น หน้าด้าน ใจอัมหิต ทรยศได้ทุกคน ถ้าผมรอดไปได้ผมจะไม่ให้เมษาได้เป็นเพื่อนกับยัยนี่ตลอดไป ไม่มีทาง
"โอ้โห ดูสายตานายนสิฟาโรห์ มันเต็มไปด้วยความผิดหวังเสียใจและรังเกียจ"ยัยแยมแทรกขึ้น"บอกความจริงไปสิ เอาให้กระอักเลือดตาย"
"เริ้มต้นเลยนะคะ ฉันได้เจอสิ่งของบางอย่างที่ทำให้ฉันได้รู้ว่าที่นี่คือหมู่บ้านโจร ฉันทำตัวพิรุธจนแยมสังเกตได้ฉันก็เลยขายคุณเพราะฉันรู้ว่าแยมรังเกียจคุณและต้องการแก้แค้นกับคุณขนาดไหน และฉันก็วางแผนที่จะทำให้คุณมาติดกับดักของฉันโดยการที่ฉันรวมหัวกับเลโอ แยมบอกกับฉันไว้ว่าถ้าฉันอยากมีชีวิตรอดกลับไปได้ต้องทำให้คุณเจ็บปวด ฉันเลยเลือกที่จะหักหลังคุณเพื่อชีวิตรอดของฉัน คุณตายดีกว่าฉันตาย อ้อแผลที่ขานั่นฉันก็เป็นคนทำเองป้องกันฉันพาคุณหนีหรือคุณหนีไปเอง"
"เธอ!!!!!!"ผมโมโหจนแทบกระอีกเลือด อาการเจ็บที่ใจตอนนี้มันมากกว่าอาการเจ็บทั้งตัว ผมอุตส่าห์เปิดใจให้ยัยนั่น อุตส่าห์เห็นยัยในแง่ดี ผมนึกว่ายัยนั่นจะเป็นคนดี คนอะไรเลวสิ้นดี ผมอยากจะฆ่ายัยนั่นให้ตายๆไปซะ คนแบบนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ ไม่มีทาง
"เจ็บปวดใช่มั้ยล่ะฟาโรห์ รู้สึกเหมือนโดนทรยศหักหลัง รู้สึกทรมานจนแทบคลั่ง ทั้งๆที่เราหวังในตัวเขาสูงมากแท้ ทั้งๆที่เรารักและเคารพเขาที่สุด"
"..."ผมได้แต่เงียบเพราะผมรู้ดีว่ายัยนั่นหมายความว่ายังไง
"มันก็เหมือนที่นายทำกับฉัน ทั้งๆที่ฉันรักนายมากขนาดไหนแต่นายกลับทิ้งฉันเหมือนฉันไม่ใช่คน หักหลังกันได้เจ็บแสบ แอบไปคบกับเพื่อนรักฉัน ฟันแล้วทิ้ง"
"..."ผมยังคงเงียบปล่อยให้ยัยแยมพูดความในใจออกมา
"ฉันแทบคุมสติไม่อยู่ ฉันเสียศูนย์ในทุกๆเรื่อง เสียศูนย์ในการควบคุมตัวเอง เสียศูนย์สติ ฉันทรมานแทบจะฆ่าตัวตาย"
"ไม่ดีมั้งคะที่พูดต่อหน้าคนนับสิบคนที่เป็นคนรู้จักของคุณ"ยัยคนทรยศจอมหักหลังหน้าไม่อายซาตานจากนรกยัยคนหน้าด้านที่มีนามว่าลูน่า(นี่คือฉายาเหรอ ยาวมาก)พูดขึ้น
"มันจะจบแล้ว ปล่อยให้พวกเขาฟังไปเถอะ"
"ฉันว่ามันก็ไม่ดีอยู่ดีนั่นบ่ะค่ะ พวกคุณช่วยออกไปข้างนอกให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ เรื่องแบบนี้มันคงไม่มีและพวกคุณคงไม่อยากรับฟังความเศร้าใจของคนรู้จักของคุณหรอกใช่มั้ยคะ เชิญค่ะ"พอยัยคนทรยศจอมหักหลังหน้าไม่อายซาตานจากนรกยัยคนหน้าด้านที่มีนามว่าลูน่าพูดจบทุกคนก็เดินออกจากโกดังไปหมด เหลือแค่ผม ยัยแยม และยัยคนทรยศจอมหักหลังหน้าไม่อายซาตานจากนรกยัยคนหน้าด้านที่มีนามว่าลูน่าเท่านั้น
"ขอบใจมากนะลูน่า ขอบใจสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง"
"ไม่เป็นไรค่ะ เชิญคุณพูดต่อเถอะ"
เหอะ ยัยเลว ยัยชั่ว ยัยหน้าด้าน ยัยคนไร้ยางอาย ยัยคนจอมทรยศหักหลัง เธอยังมีหน้ามาทำตัวแสนดีคิดถึงจิตใจของผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ เลวแบบกู่ไม่กลับแบบเธอไม่มีทางมาทำดีได้หรอก
"ฟาโรห์ สีหน้านายเข้าขั้นแย่มากเลยรู้มั้ย อาการเมาค้างจากการดื่มเหล้าอย่างหนักเมื่อคืนนี้แถมยังต้องเจ็บขาจนขยับไม่ได้อีก แล้วแผลทางจิตใจของนายที่โดนลูน่าหักหลังอีก สภาพนายตอนนี้แย่มากเลยรู้มั้ย แต่มันยังไม่ทำให้ฉันสะใจได้ มันต้องมากกว่านี้ นายต้องทรมานให้มากกว่านี้ อ้อ ใช่ เพราะว่าลูน่ารู้เรื่องที่ว่าหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านโจรก็เลยทำให้นายซวย ถ้าลูน่าไม่รู้ว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านโจรนายก็คงไม่โดนฉันทำแบบนี้และคงไม่ต้องเจ็บตัวเจ็บใจ แต่ฉันว่าก็ดีนะที่ลูน่ารู้ว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านโจรเพราะนายจะได้รู้ธาตุแท้ของคนที่เหมือนนาย ไม่สิ คนที่ยิ่งกว่านาย คนที่เย็นชา คนที่ไร้อารม คนที่นายรักและทำให้นายเสียใจมากมายขนาดนี้"
"บ่นพอรึยังยัยโง่"
"แกว่าอะไรนะ!"
"ถึงคราวฉันบ้างล่ะที่ต้องพูดออกมา"
"เหอะ! พูดออกมาเลย ยังไงนายก็ต้องตายอยู่ดี เอาสิ พูดออกมาก่อนตาย"
"เธอนี่มันโคตรงี่เง่าเลยว่ะ รู้มั้ยว่าโลกนี้มันก็เป็นแบบนี้ ฟันแล้วทิ้งเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนคบกันฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้รักเธอ ฉันจะมีใครใหม่มันก็เรื่องของฉัน แค่ฉันมีอะไรกับเธอก็นับได้ว่าเป็นบุญของเธอขนาดไหนแล้ว ยังมีหน้ามาเรียกร้องเอานู่นเอานี่อีก"
"แก๊! อยากตายมากใช่มั้ยห๊ะที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้"ยัยหัวดำทำท่าจะเข้ามาตบผมแต่ก็หยุดไว้ก่อน แล้วยืนทำใจก่อนจะแสยะยิ้ม
"หน้าตาเธอก็ไม่ได้สวยอะไรมากมาย ขอโทษเหอะ ขนาดสวยเพริศพริ้งแบบยัยลูน่าฉันยังไม่แลเล้ย อ๋อแล้วคิดเหรอว่าฉันกับยัยนั่นเป็นแฟนกันจริงๆ โง่มากที่คิดได้แบบนั้น ฉันมีคนที่ฉันรักมากอยู่อย่างยัยนี่เทียบไม่ติด เธอก็เป็นได้แค่จุลินทรีย์ที่ฉันไม่แลด้วยซ้ำ ไร้ค่าแถมยังเป็นมลพิษทางสายตาและอารมณ์อีก"
"...!!!"
หึ
จะทนได้อีกนานแค่ไหนยัยบ้า
"เซ็กซ์กับเธอก็เหมือนท่อนไม้ ไม่สิท่อนไม้ยังดีกว่าเธอเลย คนบ้าอะไรหน้าก็จืดเซ็กซ์ยังจืดอีก ไร้อารมณ์ ทำมาเป็นเหนียมอาย เวลายอมมีอะไรกับฉันไม่คิดมั่งล่ะหา ถ้าอายจริงๆใครจะขึ้นเตียงกับผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน อ้อ แล้วฉันไม่เคยบอกซะหน่อยว่าเป็นแฟนกับเธอหรือกับเพื่อนของเธอ"
"......!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ยังฝืนทนอีกงั้นเหรอ ได้ฉันจะทำให้เธอกระอีกเพราะคำพูดของฉันจนตายไปซะ
"หาว่าฉันเลวอย่างนู้นทรยศเธออย่างนี้ ขอโทษเถอะช่วยบอกมาซักคำว่าฉันเป็นอะไรกับเธองั้นเหรอ สามี แฟน พ่อ แม่ พี่ ป้า น้า อา น้อง สัญญงสัญญากับเธอฉันก็ไม่เคยให้ ผู้หญิงอย่าเธอก็อยู่จำพวกควายที่กินหญ้าเป็นอาหาร โง่ งี่เง่า เจ้าอารมณ์ ทำตัวน่ารำคาญ ถ้าเธอสำคัญจริงคิดเหรอว่าฉันจะจำเธอไม่ได้ ทรยศเธอเหรอ ฉันถามหน่อยฉันไปทรยศเธอตอนไหน เวลาเพื่อนหญิงของเธอบอกเธอว่าอย่ามารักฉันเลย ฉันมันไม่ดีอย่างนู้น เลวอย่างนี้ เธอกลับบอกว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ ถึงฉันจะเจ็บแต่ฉันก็ยังรักเค้า เธอพูดแบบนี้แล้วพอเธอเจ็บก็หาคำพูดอื่นมาพูดว่าฉันทราม ต่ำ ไร้ค่า เลว ทรยศเธอ ฉันขอบอกเธอหน่อยเถอะนะว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ ความเกลียดและไม่เห็นคนไร้ค่าอยู่ในสายตาก็ห้ามไม่ได้ และเธอก็คือสิ่งไร้ค่าที่ฉันมองไม่เห็น ชัดมั้ยยัยบ้า"
"กรี้ดดดดดดดดดดดด!!!!! ฟาโรห์แก๊!!!!!!! ทำไมแกเลวอย่างนี้ ตายซะเถอะไอ้บ้า แกฮือๆๆ แกบ้าเอ๊ยยย!!! ฮือๆๆๆๆ"ยัยแยมทนไม่ไหวกับคำพูดยาวเหยียดไร้ซึ่งความเมตตาของผมก็กรีดร้องด่าผมแล้วพุ่งเข้ามาหมายจะทำร้ายผมแต่ก็ต้องหยุดเพราเสียงคนถีบประตูเข้ามาเสียงดังมาก
"หยุดนะ!"
[END’S Pharaoh]
ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ
แต่คอมเม้นหายไปไหนหมดอ้ะ
กำลังใจเริ่มถดถอย เพื่อนๆที่คอยให้กำลังใจก็หายไป
ช่วยให้กำลังใจกันหน่อยได้มั้ยคะทุดคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น