Love Game เกมรักเกมร้ายเดิมพันด้วยตัวของนายพร้อมหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : chapter1: บทนำ

บทนำ

            "นังผู้หญิงหน้าด้าน นังคนหน้าไม่อาย แก!!!!!"เสียงเอะอะหนวกหูของยัยหมาบ้าปากแดงตัวสั้นที่กำลังยืนชี้หน้าด่าฉันอยู่ต่อหน้าต่อตาฉัน

                "เธอเองมากกว่ามั้งที่หน้าด้านไร้ยางอาย มาด่าคนอื่นปาวๆในผับแบบนี้ หึ"ฉันเบ้ปากใส่ยัยนั่นพร้อมเอามือกอดอกอย่างเซ็งๆ ฉันชินแล้วหละเรื่องแบบนี้

            "กรี๊ดดดดดดด แก๊อย่าอยู่เลย"พูดจบนังเตี้ยปากแดงแรงฤทธิ์นั่นก็พุ่งเข้ามาหมายจะตบฉันแต่ฉันไม่ใช่นางเอกละครไทยหรอกน่ะที่จะรอให้โดนตบ ฉันหลบอย่างสวยงามแล้วแกล้งไปซบอกเจ้าตัวการที่ยืนดูอยู่ข้างๆ

                พวกคุณคงพอจะเดาแล้วใช่ไหมว่าฉันมีเรื่องแบบนี้เพราะไร เพราะผู้ชายไงหละ ก็แค่ผู้ชายเบื่อทำมาเป็นอาละวาด งี่เง่าจริงๆ ตัวเองดูแลไม่ดีเองยังมีหน้ามาด่าคนอื่น

                ไอ้ตัวการก็รับฉันด้วยวงแขนแข็งแกร่งและอบอุ่นจนยัยสั้น(สั้นทั้งตัวทั้งชุด)กรรีดร้องเสียงดีงลั่นน้ำตาคลอเบ้า

"ทำไม ทำไมจัสทำกับเมย์อย่างนี้อ่ะ เมย์ด้อยกว่านังแพศยานั่นตรงไหน จัสถึงเข้าข้างมันนัก ตอบเมย์มาหน่อยได้มั้ย"อยากอายสุดๆค่ะ ฉันคงดูเหมือนตัวร้ายมากเลยสิน่ะในสายตาไทยมุงทั้งหลายทั้งเหล่เนี่ย แต่เอาเหอะฉันแคร์ซะที่ไหน ดูคู่รักทะเลาะกันแล้วมันสนุกจริงๆน่ะ

            "ก็เธอเป็นซะอย่างนี้ไง ชอบวีน เจ้าอารมณ์ ขี้โมโห ไม่ฟังเหตุผล งี่เง่า"นายอะไรน่ะ เดี๋ยวน่ะ ขอฉันนึกชื่อก่อน อืมมมมม อ้อ จัสตีน เอ๊ย จัสติน ฉันจะพูดว่าอะไรน่ะ ลืมไปแล้ว ช่างมันเหออะ

"เพราะแกนั่นแหละนังหน้าด้าน แกทำให้ฉันกับจัสต้องทะเลาะกัน"อ้าว มาโบ้ยให้ฉันซะนี่ เหอะ!

            "ที่บ้านมีกระจกมั้ยค่ะ ฉันอยากให้เธอหัดส่องกระจกดูหนังหน้าของตัวเองหน่อยว่ามันหนาขนาดไหน หรือที่บ้านจนค่ะ ไม่เป็นไรค่ะฉันใจบุญ แต่กระจกบานเดียวฉันซื้อให้ได้ อ้อ อย่ากรีดน่ะค่ะ มันดูไร้สติ"

"กะกะกรี้ดอุ๊บ!!!"ในขณะที่ยัยสั้นกำลังอ้าปากกรี้ดฉันก็ถอดรองเท้าส้นสูงของตัวเองยัดปากยัยสั้นนั่น โอ้วไม่น่ะ ฉันไม่ควรทำอย่างนั้นเลย เสียดายรองเท้า คู่นั้นแพงน่ะนั่น

            "ฉันรำคาญเสียงเธอมากๆเลยน่ะ อยากจะบอกให้รู้ตัว ไปหละน่ะ บะบาย อ้อเราจะต่อกันมั้ยถ้าจะต่อหละก็โทรมาน่ะ แต่ว่าเคลียร์หมาไว้ด้วยขี้เกียจมีเรื่อง บาย"พูดจบฉันก็ถอดรองเท้าอีกข้างก่อนแล้วเดินจากไป ในขณะที่ฉันมัวแต่มองรองเท้าอีกข้างอยู่นั้นฉันก็เดินไปชนผู้ชายเข้า(ที่รู้ว่าเป็นผู้ชายเพราะเขาสูงมาก ฉันว่าฉันสูงแล้วน่ะเขาดันสูงกว่าฉันโขเลย)

                "โอ๊ะ ขอโทษค่ะ"ฉันหันไปขอโทษเขา ว้าวผู้ชายที่ฉันชนเขาเมื่อกี้หล่อเป็นบ้าเลย ฉันว่าไอ้จัสตีนไรนั่นหลอแล้วแต่นายนี่หล่อกว่าอีก ตัวสูงประมาณร้อยเก้าสิบเฉียดๆสองร้อย ผมสีหมอกที่ดูแล้วเถื่อนบวกกับการแต่งตัวที่ดูเถื่อนเข้าไปอีก ว้าว ผู้ชายคนี้หล่อเถื่อนโดนใจฉันมากๆเลย

            "เหอะ! ไร้สาระ"ไอ้หัวหมอกแค่นเสียงใส่ฉันก่อนเดินจากไป เหอะ นิสัยทุเรศยิ่งกว่าขี้ที่ไม่ได้กดชักโครกเป็นปีซะอีก

"ทุเรศเอ๊ย"ฉันสถบกับตัวเองเบาๆแล้วเดินจากไปจากผับนี่

อืมมมมม ผ่าน วันนี้ก็ยังคงทำได้ดีเหมือนเดิมเลยน่ะลูน่า