ให้ตายเถอะ! กว่าที่เราจะเกิดมาบนโลกนี้ได้ว่ายากแล้ว
ก็คงไม่เท่ากับการที่ต้องเกิดมาแตกต่างจากคนอื่น แล้วต้องอยู่ด้วยกันบนโลกนี้ที่มันยากยิ่งกว่า!
ใช่... อย่างที่บอกแหละ ทุกคนกลัวที่จะเข้ามทำความรู้จัก กลัวที่จะเข้ามาพูดคุย ถามไถ่ หรืออะไรก็ช่าง
พวกเขาคิดแค่ว่าตอนนี้พวกเขากำลังใช้ชีวิตหายใจร่วมกับปีศาจอยู่
ดังนั้น พวกเขาจึงเลือกที่จะอยู่ห่างๆ และใช้สายตากึ่งด่ากึ่งชม
หรือแม้กระทั่งใช้สายตาดูถูกเหยียดหยามมองเราอย่างไม่ใยดี
หึ! แต่เราก็ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรอยู่แล้ว ดีซะอีกที่ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวายชีวิตให้ปวดหัว
บ้าเอ้ย! แต่เมื่อไหร่กันล่ะที่เราจะพ้นจากจุดนี้เสียที ต้องอยู่แบบนี้อีกนานเท่าไหร่กันเชียว
จนในที่สุดสวรรค์ก็โปรดแสงส่องทางที่จะนำพาให้เราได้พบกับสิ่งที่เราต้องการมากกว่าสิ่งเหนืออื่นใด
การเดินทางไปสู่สิ่งนั้นช่างยากเย็นและอันตรายมาก
ถ้าไม่ได้พวกเขาที่เข้ามาช่วยเราในตอนที่มีปัญหาและเรื่องแย่ๆ
จนเราเริ่มรู้สึกตะหงิดๆ แปลกๆที่อกข้างซ้ายซะแล้ว มันคืออะไรกันนะ ><~
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น