พลิกตำนาน อหังการ เจ้าสุริยา

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 ครอบครัว

17 ปี หลังจาก โศกนาฏกรรม ล้างเผ่าพันธ์ ชาวฟอสร์ เบส

ราฟ เด็กชายผู้รอดชีวิต วันนี้ เขาได้โตขึ้นเป็นหนุ่มน้อยหน้าตาดี สง่า สมดั่งชาิติกำเนิดของเขา ล้างเผ่าพันธ์ ชาวฟอสร์ เบส ไม่นานแม่ของเขาก็เสียชีวิตลง ราฟ ถูกชุบเลี้ยงมาอย่างดี จากนิโคลัส ลุงแท้ ๆ ของเขา ลุงนิโคลัส เอง มีภรรยา 1 คน คือ ฟาเมีย และลูกชายอีก 2 คน หรือ นิโก แก่กว่าราฟ 5 ปี  และ นิเคอาย ที่เกิดห่างจากราฟ เพียง 3 ชั่วโมง ทุกคนในครอบครัวนิโคลัส รักและเอ็นดู ราฟมาก ครอบครัวนิโคลัส เป็นชาวไร่ ซึ่งตั้งอยู่ ริมเขาซานฟาน ชายแดนระหว่างเผ่าไวร์ออส กับ เผ่าฟอสร์ เบส แม้ถึงจะเป็นชาวไร่ แต่ชาวเผ่าไวร์ออส ทุกคน มีความเป็นนักรบอยู่ในตัวทุกคน แม้เป็นชาวไร่พวกเขาก็จะฝึกฝนการใช้อาวุธและการต่อสู่อยู่ตลอด วันนี้ ราฟออกมาเลี้ยงสัตว์ กับลุงนิโคลัส ตามปกติ พวกเขานั่งพักที่เนินวิหกเหินของเขาซานฟาน

ราฟเมอมองไปตามทุงหญ้ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

" เ้จ้ามองอะไรราฟ " นิโคลัส จับไหล่หลานชายแล้วนั่งลงข้างแล้วมองตามสายตาของราฟไป

" ป่าวครับลุง " ราฟตอบ

" บ้านของเจ้า ช่าย ทุ่งหญ้านี้ ยาวสุดลูกหูลูกตานี้ เคยเป็นดินแดนของเผ่าเจ้า  " นิโคลัสเอ๋ยขึ้น

" ข้าจำไม่ได้ ข้าจำได้เพียงอย่างเดียวว่า  นั้นต่างหากคือบ้านของข้า " ราฟพูดแล้วมองกลับแล้วมองหันหลังไปอีกฝั่ง ซึ่งที่ตรงนั้นเป็นไร่ของนิโคลัส

" สักวันหนึ่งเจ้าต้องกลับไปบ้านของเจ้าบ้านที่เป็นบ้านของเจ้าจริง เชื่อลุง " นิโคลัสพูดขึ้น

" เห็นเจ้าโตขึ้นทุกวันแล้วนึกถึงพ่อเจ้าทุกที่  " นิโคลัส เอ๋ยขึ้น

" พ่อเจ้าเป็นนักรบที่แข็งแกร่งมาก ตอนหนุ่ม ข้ากับพ่อเจ้าไม่ค่อยถูกกันนักหรอก  "

" เจอหน้ากันไม่ได้ต้องมีเรื่องกันทุกที แต่วันที่เสียเขาไปข้าเองกับรู้สึก เหมือนสหายรักข้าเสียไปเลย "

" ลุงเล่าเรื่องพ่อข้ามาจะเป็นพันรอบแล้วมั่งตั้งแต่ข้าจำความได้้  " ราฟขัดขึ้น

" แต่ว่าไปข้าเองจำภาพพ่อข้าไม่ได้เลย " ราฟเอ๋ยขึ้นพร้อมกับลุกยืนขึ้นแล้วมองตามทุ่งหญ้าที่เคยเป็นดินแดนแห่งชาวฟอสร์ เบส

" ราฟพ่อเจ้าครึ่งหนึ่งของเขาอยู่ในตัวเจ้าเสมอ " นิโคลัส ลุกขึ้นตามราฟ

" ไปตอนสัตว์กลับไร่เหอะ ได้เวลากลับแล้ว  " นิโคลัส พูดเสร็จก็เดินนำราฟไปที่ฝูงสัตว์

ทั่งคู่ก็เริ่มช่วยกันตอนสัตว์กลับบ้าน ไร่ของนิโคลัส อยู่ห่างจากเนินวิหกเหิน ไม่มาก นักพอถึงบ้าน ป้าฟาเมีย กับนิเคอายก็เตียมอาหาร ไว้เต็มโต๊ะ หน้าบ้าน แล้วส่วน นิโก กำลังชุลมุนอยู่กับ การซ้อมแทรม เครื่องมือทำไร่อยู่

" อ้าว สองลุงหลาน รีบไปอาบน้ำกันซะ จะได้มากินข้าวเย็นกัน วันนี้มีสตูเนื้อแกะฝีมือนิเคอาย นะ " ป้าฟาเมียพูดขึ้นขณะที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ แล้วก็หันไปหา นิโก

" นิโกเจ้าด้วย  "

"  ครับคุณผู้หญิง " นิโก ตอบแบบ แกล้มหยอกผู้เป็นแม่

เย็นนั้น ทั้งหมดก็รับประทานอาหารกันอย่างออกรส กับบทสนทนา ของนิเคอาย ที่ แซว นิโก เ่รื่อง  ของเรดาสาวไร่ข้างๆที่นิโกหลงรังอยู่ พอหลังอาหารเย็นสิ้นสุดลง ทั้ง 5 คนก็มานั่งคุยกันตามปกติ ของครอบครัว นี้ พวกเขา จะมานั้งคุยกันทุกวันที่ บริเวณโต้ะหน้าบ้าน ที่มี กองไฟ้ สุ่มอยู่ข้าง ๆเพื่อให้แสงสว่าง

นิโคลัสเอ๋ยขึ้น   " เข้าหน้าหนาวหน้า เราจะขายสัตว์แล้ว อพยบ กลับไป อยู่ ที่ เมืองแห่งไวร์ออส กัน "

ราฟสงสัยจึงถามขึ้น " อยู่นี้เราก็สบายอยู่แล้วนิ "

" ใช่แต่เพื่อความปลอดภัยของเจ้า ราฟ " ฟาเมียตอบขึ้นแทน
" ตอนนี้เจ้าโตเป็นหนุ่มแล้ว วันหนึ่งพลังแห่งฟอสร์ เบส ของเจ้ามันรุนแรงจนคนทั่วไปล่วงรู้  "

ราฟถามต่อ " แล้วเราจะไปอยู่ไหนกัน "

" ลุงมีบ้านอยู่ที่กลางเมืองอีกหลังหนึ่ง  " นิโคลัสตอบหลาน และพูดเสริมขึ้นเมื่อเห็นหน้าของ ราฟ และลูกชายเขาสองคนที่นั่งเงียบ แต่ทำหน้าสงสัยอยู่ข้าง ๆ

" บ้านของพ่อข้าเอง ก็คือตาของราฟ และปู๋ของนิโกับ นิเคลาย นั้นแหละ "
" เป็นบ้านที่ตระกูลเราอยู่มายาวนาน เป็นบ้านที่ข้าและแม่ของราฟโตกันมาที่นั้น แต่พอ พ่อข้าตาย ข้าก็เลยย้ายมาใช้ชีวิตสงบ ๆ ที่นี้แหละ "

" นิโก แม่เคยเล่าให้ฟังแล้วนิ "  ฟาเมียท่วมถามเพราะจำได้ว่าเคยเล่าให้ลูกชายคนโตฟังแล้วแต่ยังทำน่าสงสัยอยู่

" อ๋อ ตอนนั้นผมคิดว่าแม่โกหก  " นิโกยิ้ม
ฟาเมียถึงกับทำหน้าบึ้งใส่

แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นจาก ราฟ นิเคลาย และ นิโคลัส

นิเคลายถามขึ้น หลังจากเมื่อเสียงหัวเราะเงียบลง " แล้วเราอยู่ที่นี้เราไม่ปลอดภัยหรือครับ"

"ไม่ปลอดภัยเท่า ใจกลาง ไวร์ออส   บ้านหลังนั้น อยู่ใกล้ กับวังของท่าน เทมานู กษัตริย์แห่งไวร์ออส จอมมารริโคดอฟ ไม่กล้าเยียบกลายใกล้นัก "