คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::No more tomorrow::
ฉันขอโทษนะจียงฉันไม่อยากจะทำแบบนี้เพื่อประชดเขาหรอกแต่ฉันไม่มีทางเลือกฉันไม่อยากเสียเขาไป ฉันต้องการให้เขารู้ไว้ว่าฉันมีตัวตนอยู่เท่านั้นเอง ฉันนั่งอยู่ภายในห้องที่มืดสนิทตอนนี้ฉันไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้นหลังจากที่ฉันบอกเลิกกับแทยังมันเหมือนฉันตกลงไปในขุมนรกโลกของฉันมืดสนิท ฉันหลับตาลงและคิดถึงเรื่องที่ฉันกับแทยังมีความสุขด้วยกัน
ภายในร้านเล็กๆที่มีแสงไฟสลัวชายหนุ่มกับหญิงสาวกำลังกินขนมหวานและคุยกันอย่างสนุกสนาน
ชายหนุ่มคิดแผนที่จะแกล้งคนตัวเล็กจึงเอาเค้กป้ายแก้มขาวใสของเธอ "นี่แทยัง แกล้งฉันเหรอ นายโดนแน่"
หญิงสาวคิดที่จะป้ายเค้กกลับแต่ดันมีมือใหญ่จับแขนเล็กของเธอเอาไว้ชายหนุ่มดึงคนตัวเล็กเข้ามาหาและจูบปากของคนตัวเล็กเพื่อหาความหวาน "อืม~~" หญิงสาวเคลิ้มกับจูบอันแสนหวานของชายหนุ่ม และไม่นานร่างเล็กก็ตื่นจากภวังค์อันแสนหวาน "นี่ฉันฝันไปหรอกเหรอ" หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหนาย
"chearin talk"
ทำไม ทำไม ทำไมฉันต้องไปรักจียงออปป้าด้วยนะก็รู้ว่าเขาไม่เคยสนใจฉันเลย ฉันมันก็เป็นแค่น้องสาวเขาเท่านั้น
แต่ฉันไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอกนะ ฉันจะทำให้จียงออปป้ามารักฉันให้ได้ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม และถึงแม้มันจะทำร้ายคนที่ฉันรักที่สุดคนนึง ฉันตัดสินใจโทรไปหาจียงออปป้าไม่นานนักจียงออปป้าก็รับสาย
"อ้าว ฮัลโหลยัยหมวย มีอะไรรึเปล่า?"จียงออปป้าพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง หึ คงจะอยู่กับดาร่าออนนี่สิท่า
"เปล่าหรอก ฉันคิดถึงออปป้าหน่ะ"ฉันพูดออกไปโดยไม่คิดอะไรทั้งสิน
"หะ ห๊ะ คิดถึงออปป้าเหรอ?"เสียงจียงออปป้าดูตกใจเล็กน้อยก็เพราะฉันไม่ค่อยพูดอะไรอย่างงี้หน่ะสิ
"อืม~ ออปป้าว่างมั้ย อยู่กับดาร่าออนนี่เหรอ?"
"เปล่าหรอก ออปป้านั่งแต่งเพลงอยู่ เบื่อๆด้วย-_-"
"งั้นออปป้ามาหาฉันที่คอนโดได้มั้ย ฉันไม่มีเพื่อนเล่นเลย เอากาโฮมาด้วยก็ดีนะออปป้า^.^"คำตอบของจียงออปป้ามันทำให้ฉันยิ้มออกเลยล่ะ
"อืมได้สิ เดี๋ยวออปป้าไปหานะ"คอนโดที่ฉันอยู่ อยู่ห่างกับตึกวายจีไม่มากนัก จียงออปป้าคงจะมาถึงในอีกไม่นาน
I think I'm ugly And nobody wants to love me เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นฉันเดินไปหยิบมันแล้วกดรับสาย
"ฮัลโหล ยัยหมวย ออปป้าใกล้ถึงแล้วนะให้ออปป้าซื้ออะไรไปให้กินมั้ย โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง กาโฮอยู่นิ่งๆสิ-.-"เอากาโฮมาจริงๆด้วยแฮะ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวเค้าทำให้กิน"ฉันพูดและเดินไปทางห้องครัว "อ๋อ อืม นานๆทีจะได้กินฝีมือยัยหมวย คงอร่อยน่าดูเล๊ย"จียงออปป้าพูดแบบประชดประชัน "ชิ เค้าทำอาหารอร่อยกว่าที่ออปป้าคิดแล้วกัน แล้วออปป้าจะติดใจ-3-"
"ถ้าออปป้าติดใจฝีมือเราจริงๆก็ไม่เห็นยากเลย ออปป้าก็แค่จับเรามาเป็นเมีย~"จียงออปป้าพูดแบบติดตลก แต่รู้มั้ยว่าฉันไม่ขำสักนิด "งั้นแค่นี้นะยัยหมวยเดี๋ยวออปป้าจอดรถก่อน" "อืม" มาถึงเร็วกว่าที่คิดแฮะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันเดินออกมาจากครัวแล้วไปเปิดประตูเห็นจียงออปป้ากำลังอุ้มกาโฮอยู่ในอ้อมแขน กาโฮนี่หน้าเหมือนเจ้าของมันเลยแฮะ - - "กาโฮคงหิวแน่เลยใช่มั้ย?"ฉันหยิกแก้มกาโฮเล่นแล้วมองหน้าจียงออปป้าฉันเห็นจียงออปป้ายิ้มให้เล็กน้อย
"ยิ้มอะไรออปป้าหน้าเค้ามีอะไรติดเหรอ?"ฉันทำหน้าตาบ๊องแบ๋ว "เปล่าหรอกฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี่มาก่อน : )"
"ชิ ไปนั่งรอเลยไปเดี๋ยวเค้าทำอาหารให้กิน"ฉันพูดพร้อมกับเดินไปทางห้องครัว "นี่ ยัยหมวยทำเร็วๆนะออปป้าหิวแล้ว"
จียงออปป้าตะโกนออกมาจากห้องนั่งเล่น "ใกล้เสร็จแล้ว~~"ฉันตะโกนกลับไป ไม่นานฉันก็ทำอาหารเสร็จ วันนี้ฉันทำสปาเก็ตตี้ให้จียงออปป้ากินเพราะว่าจียงออปป้าเค้าชอบมากเป็นพิเศษ "รอจนจะกินกาโฮแทนแล้ว-3-" 'กาโฮออกจะน่ารักออปป้าจะกินมันลงเหรอ?'- - ฉันคิดในใจ "บ่นมากเดี๋ยวไม่ให้กินเลยให้กาโฮกินแทนดีกว่า"ฉันทำท่ายื่นจานไปทางกาโฮ
"โอ๊ ออปป้าก็พูดไปอย่างงั้นแหละคร้าบ~o.o"จียงออปป้าทำท่ากระพิบตาเหมือนเด็กๆ ฉันกับจียงออปป้าก็นั่งกิน
สปาเก็ตตี้และก็คุยเรื่องนู้นเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนาน ทฤษฎีตามธรรมชาติก็เริ่มออกลายหนังท้องตึงหนังตาหย่อน
ไม่ๆฉันจะไม่หลับO_O โอกาสแบบนี่หายากจะตาย ฉันเดินไปเล่นกับกาโฮที่ตอนนี้กำลังเล่นลูกบอลที่จียงออปป้า
เอาติดตัวมาด้วย "นี่กาโฮทำมั้ยต้องเครียดตลอดเวลาเลยละห๊ะ- -"ฉันพูดเล่นกับมันก็หน้ามันย่นนี้ "ฮ่าๆ เธอนี่ก็ตลกนะ"
จียงออปป้าเดินมาตั้งแต่ตอนไหนหว่า "ก็หน้ามันย่นอะออปป้า" จียงออปป้าเดินมานั่งข้างฉัน แล้วเล่นกับกาโฮอย่างสนิทสนม ไม่นานจียงออปป้าก็พาเจ้ากาโฮไปนั่งเล่นที่โซฟาส่วนฉันก็ดูทีวี อยู่ข้างๆ
ค่อกๆ ๆ หืม เสียงอะไร ฉันหันไปมองข้างๆตัวฉัน - - อ๋อ รู้แล้วเสียงอะไร ตอนนี้จียงออปป้ากำลังนอนหลับอยู่กับเจ้ากาโฮ
ฉันเผลอยิ้มออกมาจนตาแทบปิด น่ารักแบบนี่จะไม่ให้ฉันรักออปป้าได้ยังไงล่ะ ฉันโน้มตัวเข้าไปหอมแก้มจียงออปป้า
แฮะ ๆ ออปป้าเขาไม่รู้หรอกใช่มั้ย? -. .-
ความคิดเห็น