ยัยจิ๊กโก๋ขาใหญ่ กับนายจอมเวทย์อ่อนหัด

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 ไล่ออก

**ไล่ออก**

"นี่...เม..ฉันขอโทษจริงๆนะ"

ไอ้ป๊อดมันทำหน้าเหมือนหมาไม่ได้กินข้าวเพื่ออ้อนฉัน

"ป๊าบ.."

ฉันตบกบาลมันเสียงดัง มันถึงกับน้ำตาซึม

"แกนี่จริงๆเลย หาเรื่องมาให้ฉันไม่เว้นแต่ละวัน"

ฉันพูดเสียงดังใสัหน้ามัน มันหลับตาปี๋><

"แล้วทำไมแกต้องรับแทนฉันด้วยล่ะ"

ไอ้ป๊อดมันถามฉันอย่างข้องใจ

"ก็แกน่ะ...เป็นเพื่อนฉันไม่ใช่รึไง!!ถ้าฉันโดนน่ะไม่เป็นไรหรอกฉันชินซะแล้ว แต่ถ้าแกโดนล่ะจะเป็นยังไงห๊า!คิดดูสิ"

ฉันดึงชายเสื้อมันขึ้นมาแล้วตะโกนกลับไปเพื่อให้มันหายสงสัย ตอนนี้ไอ้ป๊อดมันจ้องหน้าที่ไม่เหมือนกับหน้าผู้หญิงที่ไอ้เสรีมันว่าของฉัน น้ำตามันไหลพราก มันกอดฉันร้องไห้โฮ โฮ เพราะฉันต้องรับความผิดแทนมันหลายครั้ง

"ถ้าแกเป็นผู้หญิงนะ ฉันว่าฉันรักแกตายเลยล่ะ โฮ โฮฮฮฮ"

ไอ้ป๊อดมันพูดปนกับเสียงร้องไห้ แต่ฉันก็ได้ยินเต็ม2รูหู ไอ้ป๊อดมันว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิง

"เฮ้ย! นี่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ แกเห็นฉันเป็นผู้ชายได้ยังไง โกรธนะเว้ยเนี่ย!"

ฉันพูดกลับไปอย่างจริงจังและอยากให้ไอ้ป๊อดมันหยุดร้องไห้

"เมธาวี ตามครูมา"

อาจารย์ทนงศักดิ์สุดโหดโผล่หน้ามาเรียกฉัน ฉันคิดในใจว่า'ไล่ออกชัวร์'และเดินตามไป เพื่อนๆในห้องอึ่งกันไปตามๆกันรวมทั้งไอ้ป๊อดด้วยตอนนี้น้ำตามันไหลเยอะกว่าเดิมอีก ตั้งแต่ฉันอยู่ที่โรงเรียนฉันโดนขึ้นบัญชีดำ3ครั้ง เรียกผู้ปกครอง5ครั้งและโดนไล่ออก3ครั้ง แต่ฉันก็ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้กลับมาเรียนที่เดิม และครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน ฉันจะทำ

"ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับเธอจริงๆนะ เมธาวี เธอก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน วันนี้ฉันต้องไล่เธอออกอีกแล้วใช่มั้ยห๊า!!"

อาจารย์ทนงศักดิ์ตะคอกใส่หน้าฉัน น้ำจิ้มกระจุยกระจาย ในห้องนั้นมีไอ้เสรีกับพ่อของมันนั่งอยู่บนโซฟาแสยะยิ้มให้ฉัน

"ถ้าฉันไล่เธอไปแล้ว! เธอไม่ต้องกลับมาจะได้มั้ย!!"

อาจารย์ทนงศักดิ์ยังไม่ยอมหยุดด่าฉัน อาจารย์อารีนำแฟ้มหนาปึกที่ฉันเรียกว่า'บัญชีดำหนังหมา'มาให้อาจารย์ทนงศักดิ์และอาจารย์ก็พลิกแฟ้มขึ้นมาและเริ่มสาธยายประวัติของฉัน

"ตอนม.1ยกพวกตีกันกับเด็กอาชีวะพวกนั้นหัวแตก2 ขาหักอีก2 !"

"และยังมีเรื่องชกต่อยเล็กๆน้อยๆอีก8ครั้ง!"

"พอขึ้นม.2 โดนไล่ออกไปอยู่โรงเรียนของจังหวัดข้างๆ ได้3วันเค้าก็ส่งตัวกลับมาเพราะรับไม่ไหว!"

"ม.3กับม.4โดนไล่ออกไปอยู่โรงเรียนดัดสันดานศึกษา ม.3อยู่ได้10วัน ส่วนม.4อยู่ได้5วัน เค้าก็ยังส่งตัวเธอกลับมาอีก! เธอจะเอายังไงกับฉันอีกเนี่ย!"

อาจารย์ทนงศักดิ์พูดจนจบ น้ำจิ้มเต็มหน้าฉันจนฉันต้องเอาหน้าเช็ดกับแขนเสื้อ ปกติเรื่องแค่นี้แค่ขึ้นบัญชีดำหนังหมาไว้ก็พอแล้ว แต่เพราะไปมีเรื่องกับลูกนายกเลยโดนหนัก

"ใจเย็นๆครับอาจารย์ผมมีวิธีที่จะทำให้ไอ้เด็กบ้าที่แซบเกินมนุษย์มะนานี้กลับมาไม่ได้"

พ่อของไอ้เสรีพูดอย่างกระยิ่มยิ้มเยาะ เค้าเดินมากระซิบข้างหูอาจารย์และอาจารย์ก็ยิ้มอย่างมีเลสนัย

"ฉันไล่เธอออกไปอยู่โรงเรียนที่เธอจะไม่มีวันได้กลับมาจนกว่าเธอจะเรียนจบม.6"

อาจารย์ทนงศักดิ์พูดอย่างมั่นใจกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

"เธอจะต้องไปอยู่โรงเรียนเวทย์มนต์วิทยา และเรียนอยูที่นั่นจนถึงม.6"

อาจารย์ทนงศักดิ์พูดอย่างภูมิใจและหันไปหัวเราะกับพ่อของไอ้เสรี ส่วนฉันก็หันไปทำหน้าอาคาตแค้นใส่ไอ้เสรี โรงเรียนเวทย์มนต์วิทยาเป็นโรงเรียนในตำนานที่แม่ฉันเคยเล่าขู่ฉันตอนประถมว่าถ้าไปชกต่อยใครอีกจะจับไปที่โรงเรียนนั้น แต่ฉันก็คิดว่ามันไม่มีอยู่จริง

"ฉันให้เวลาเธอซ่าอยู่ที่นี่อีก5วัน อาทิตย์หน้าเธอต้องเก็บเสื้อผ้าและออกเดินทาง"

"แต่อาจารย์คะโรงเรียนบ้าบอนั่นมันไม่มีอยู่จริงไม่ใช่เหรอคะ!"

ฉันทำหน้าไม่พอใจถามไปอย่างงงๆ ตบโต๊ะของอาจารย์จนอาจารย์สะดุ้งโหยง

"ใช่ ทุกคนอาจจะคิดอย่างนั้นแต่จริงๆแล้วมันมีอยู่จริง..."

"ไม่ต้องพูดมากไปได้แล้ว เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีแล้วกัน"

พ่อไอ้เสรีพูดขู่ฉัน แล้วฉันก็เดินออกมาอย่างไม่ใส่ใจ