ยัยจิ๊กโก๋ขาใหญ่ กับนายจอมเวทย์อ่อนหัด

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 เอาเรื่อง

***เอาเรื่อง***

"เฮ้ยๆ! ไอ้ป๊อดเตะมาให้ฉันซิวะ แกเตะไปทางนั้นเดี๋ยวพวกมันก็ยิงลูกได้หรอก!"

 ฉันชื่อเม ตอนนี้อยู่ม.5  นิสัยเหมือนผู้ชาย! ทำไงได้พ่อแม่เลี้ยงมาอย่างนี้ เป็นจิ๊กโก๋ประจำโรงเรียน ส่วนนั่นไอ้ป๊อด มันเป็นเพื่อนซี้เพื่อนตายของฉันเอง มันเตะบอลสู้ฉันไม่ได้หรอก มันน่ะปอดแหกสมชื่อมันเลยล่ะ และตอนนี้มันดันเตะบอลโด่งไปโน่นแน่ะ

"ไอ้ป้อด แกเตะไปทำไมทางนั้นนั้นห๊า!! โธ่เอ้ยหมดอารมณ์เลย รีบๆไปเก็บบอลมาซิ!"

ฉันโวยวายยกใหญ่กับความซื่อบื้อของไอ้ป๊อด

"ขอโทษจริงๆคร้าบ"

ไอ้ป๊อดพูดพลางทำหน้ายอมรับผิดรีบวิ่งไปเก็บบอลมา ทำเอาฉันกับเพื่อนอีกหลายคนอารมณ์เสีย เพราะนี่เป็นครั้งที่4แล้วที่มันทำให้การเตะบอลอันสนุกสนานของฉันต้องสดุด ไอ้ป๊อดรีบวิ่งไปเก็บบอลมาพอไปถึงลูกบอล มันก็ได้รู้ว่ามันนำความเดือดร้อนมาให้ฉันอีกแล้ว

"นึกว่าใครที่บังอาจเตะบอลมาใส่หัวฉัน แกนี่เองเหรอไอ้ป๊อด!"

ไอ้เสรี ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของนายกประจำจังหวัดนั่นเองมันมากับพวกอีกเป็นโขยง กำลังหาเรื่องไอ้ป๊อดฉันรีบวิ่งไปหามันทันที

"ฉันเป็นคนเตะเองแหละ แต่ฉันใช้ไอ้ป๊อดมาเก็บน่ะ ขอโทษด้วยละกัน"

ฉันก้มลงเก็บลูกบอล ฉันรู้ว่าไอ้เสรีมันไม่ยอมจบแค่นี้แน่และมันก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ ไอ้เสรีมันถีบฉันอย่างจังทำเอาฉันล้มลงกับพื้น จุกโครตเลยแต่ฉันก็เก็บอาการเพราะรู้มันมีพวกเยอะกว่า

"แกอย่างรังแกคนอ่อนแอสิวะ!"

ฉันตะโกนบอกไอ้เสรีและลุกขึ้นมา วันนี้วันพระฉันกะว่าจะไม่มีเรื่องแล้วนะ แถมวันนี้ฉันใส่กระโปรงซะด้วยแต่เลือดมันขึ้นหน้าแล้วนี่นา

"นี่แกกล้าสั่งฉันเชียวเหรอ ตัวเองเป็นแค่ผู้หญิงผอมๆยังมีหน้ามาสั่งฉันเหรอ!"

ไอ้เสรีมันพูดกวนฉันและเข้ามาจับกระโปรงฉันโบกไปมาเพื่อยั่วโมโห

"แกก็คิดซะว่าฉันเป็นผู้ชายก็แล้วกัน"

ฉันพูดสวนกลับไปอย่างโกรธสุดๆ

"ถึงฉันไม่คิดหน้าแกก็ไม่เหมือนผู้หญิงตรงไหนเลยนี่หว่า ฮา ฮา ฮาาาาาาา!!!!"

มันจับหน้าฉันขึ้นมาแล้วหัวเราะเสียงดังจนน้ำลายกระเดนใส่หน้าฉัน ตอนนี้ฉันโกรธเป็น2เท่า

"แถมหน้าอกยังเล็กกว่าหน้าอกเด็กม.1ซะอีก!!!!ฮาฮาฮาฮาฮาาาา"

มันมองที่หน้าอกที่เหมือนกับไม่ใช้ของผู้หญิงของฉัน ฉันเริ่มเก็บอารมณ์ไม่ไหว

"พูดอย่างนี้มาตัวต่อกันเลยดีกว่า ไอ้หูกางฟันเหยิน แถมยังไม่มีใครเอาอีก!"

พูดจบฉันก็ซัดหมัดขวาเข้าที่ใบหน้าของมันจนมันล้มคว่ำลงไป มันลุกขึ้นมาร้องไห้

"แกรู้มั้ยว่าฉันลูกใคร! แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง ฉันจะฟ้องพ่อ โฮฮฮฮฮฮพ่อคร้าบ"

มันโทรหาพ่อมัน แต่ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเดินเข้ามาหามัน คว้าโทรศัพท์ของมันแล้วคุยกับพ่อบังเกิดเกล้าของมัน

"นี่!คุณนายกจะเป็นไรมั้ยถ้าเมื่อตะกี้ฉันต่อยลูกชายของคุณน่ะ"

"นี่ฉันยังไม่เคยตีลูกชายฉันเลยนะ แล้วแกเป็นใครห๊า กล้าดียังไงมาต่อยลูกชายชั้น โกรธโว้ยยย!!!"

"อ๋อ เพราะอย่างนี้นี่เอง ลูกชายเลยนิสัยเสียอย่างนี้น่ะ!!"

"งั้นก็ดีเลย ฉันช่วยสั่งสอนให้แล้วคุณจะได้ไม่ต้องเสียเวลาสั่งสอน"

"หนอยแน่ะ ฉันจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด แกเป็นใครบอกฉันมานะว่าแกเป็นใคร"

"ฉันชื่อ เมธาวี ชีพรอด ยังไงก็รีบมาด้วยล่ะ"

"ปิ๊บ"

พอฉันตะคอกจบก็ตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์คืนให้ไอ้เสรี และเดินขึ้นอาคารเรียนไปโดยมีไอ้ป๊อดตัวก่อเรื่องเดินตามมาติดๆระหว่างที่ฉันกับไอ้ป๊อดเดินขึ้นอาคารเรียนมาทุกสายตาจับจ้องมองที่ฉันและซุบซิบอะไรกันตลอดทาง