คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนแรก
ตอนที่1
วันนี้อากาศเริ่มเย็นลง ลมพัดเย็นจนตัวปอยรู้สึกได้ ฤดูหนาวเริ่มมาเยือนอีกครั้ง เป็นอีกวันที่ปอยไม่อยากจะลุกจากเตียงไปทำอะไร อยากนอนอยู่บนเตียง เพราะมันอบอุ่น สักพักก็ได้ยินเสียงแม่เรียก
แม่เรียก “ปอยเอ๊ย ปอย ตื่นได้แล้วลูกนี่ก็สายมากแล้ว”
ปอยพูด “ค้าแม่ หนูกำลังจะลุกไปอาบน้ำแปรงฟันแล้ว แต่ขอนอนอีกสักพักได้ไหม?”
แม่พูด “มันกี่โมงแล้ว เดี๋ยวป๋องมารับ ก็มารออีกหรอก”
ปอยพูด “ไม่เป็นไรหรอกแม่ ให้มันรออยู่นั้นหล่ะ รอไม่ได้ก็บอกมันไปก่อนเลยแล้วกัน”
สักพัก เสียงจักรยานของป๋องก็มาจอดอยู่หน้าประตูบ้านปอย ป๋องจอดจักรยานแล้วเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน
ป๋องกดกริ่ง “อ๊อด ๆ อ๊อด ๆ”
แม่ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้น จึ่งเดินจากห้องครัวไปชำเรืองดูอยู่ประตูบ้าน มองผ่านออกไปเห็นป๋องยื่นอยู่หน้าบ้าน แม่จึงตะโกนออกไป
แม่ตะโกน “อ้าว ! ป๋องมาแล้วลูก จะทันไหม ทำอะไรอยู่”
ปอยพูด “หนูเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะแต่งตัวอยู่แม่”
แม่พูด “ ป๋องเข้ามานั่งรอก่อน เดี๋ยวไอ้ปอยกำลังแต่งตัวอยุ่”
ป๋องพูด “ไม่เป็นไรห่ะแม่ ผมรออยู่ข้างนอกนี่แหล่ะห่ะ แต่แวะเข้าไปสักหน่อยก็ได้ห่ะ”
แม่ถาม “ทานไรมาหรือยังหล่ะ”
ป๋องตอบ “ยังเลยห่ะ กาแฟสักถ้วยกับหนมปังก็ได้ห่ะ เมื่อคืนหนักไปหน่อยห่ะ”
แม่พูด “อย่าทำงานหามรุ่งหามค่ำสิ เดี๋ยวก็เสียสุขภาพหรอก”
ป๋องพูด “เปล่าห่ะ เมื่อคืนมีหลายคู่เชียร์แทบจะหายใจหายคอไม่ทันห่ะ”
แม่พูด “ในผับมันก็มีทั้งมาคนเดียวแล้วก็มาเป็นคู่ เป็นฝูงยังมีเลย”
ป๋องพูด “เปล่าห่ะ ไม่ได้เที่ยวผับห่ะอา ผมเชียร์บอลพรีเมียร์ ลีกห่ะ”
แม่อุทาน “อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร”
สักพักปอยก็แต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้อง เตรียมตัวไปทำงาน ที่รีสอร์ท
ป๋องพูด “กว่าจะอันเชิญออกจากห้องได้ ยากเย็นจริง ๆ ว่ะ”
ปอยพูด “เรียบร้อยแล้ว ๆ ป่ะ ๆ จะไหรือยัง”
แม่พูด “จะไม่ทานอะไรเหรอ แม่เตรียมหนมปังกับนมไว้ให้ที่โต๊ะอาหารนะ”
ปอยพูด “ค่ะแม่ หนูรีบไป ไอ้ป๋องมารอนานแล้ว”
แล้วปอยก็เดินลุกรี้ลุกรนไปที่โต๊ะอาหาร พร้อมกับดื่มนม แล้วก็คาบขนมปังคาปาก แล้วก็ออกซ้อนจักรยานป๋องไปทำงาน
ม่อน พระเอกของเรื่อง กำลังเมาได้ที่ กับละครเกาหลีอย่างเมามันส์ ด้วยความที่เขาเคยเรียนเมืองนอกมาก่อน แต่เรียนไม่จบ เพราะมัวแต่ดูละครเกาหลี และชื่นชอบดนตรีแนวเฮฟวี่ ดังนั้นนิสัยเขาจึงมีทั้งอ่อนโยนและเข้มแข็งในคน ๆ คนเดียวกัน เขามักจะแต่งตัวแนวประหลาด ๆ กว่าผู้คนทั่วไป ซึ่งทำให้แม่ของเขาหวั่นใจกับพฤติกรรมที่แปลกประหลาดของเขา แม่เขาจึงตัดสินใจให้เขาไปฝึกงานอยู่ที่รีสอร์ทของคุณปู่ เผื่อจะทำให้เขาเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้บ้าง แม่จึงเดินเข้าไปในห้องของม่อน พบตุ๊กตากันดั่ม อุลต้าแมน เรี่ยราดส่วนประกอบต่าง ๆ แยกออกจากกัน ปลอกหมอนมีแต่คราบน้ำลาย ผ้าห่มไหลไปอยู่พื้นเตียง (แล้วจะห่มยังไงเนี๊ย) เสื้อผ้าเรี่ยลาดกระจายไปทั่วห้อง ปนกับหนัง ละครเกาหลี เพลงแนวเฮฟวี่ ส่วนเจ้าตัวนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงเหลือแต่ กกน รูปหัวใจตัวเดียว
แม่ปลุกม่อน “ม่อนตื่นได้แล้วลูกเอ๊ย วัน ๆ จะไม่ทำอะไรนอกจากดูละคร กับเพลงบ้า ๆ นี่แล้วใช่ไหม”
ม่อนงัวเงีย “อื๋อ...... แม่เหรอ เข้ามาทำไมง่ะ ขอเบียร์กระป๋อง อยากจะกินเบียร์”
แม่พูด “ตื่นได้แล้ว แม่จะส่งแกไปฝึกงานอยู่ที่รีสอร์ทปู่ เตรียมเก็บข้าวของไว้ด้วย แม่เตรียมตั๋วเครื่องบินไว้ให้แล้ว อย่าหนีไปเที่ยวล่ะ”
ม่อนพูด “ไรแม่ ยังไม่ได้ตกลงเลย”
แม่พูด “อยู่นี้ก็ไม่ได้มีอะไรที่ดีกว่าตอนเมืองนอกสักเท่าไหร่ ไปเถอะนะ แม่ขอหล่ะ ทำเพื่อแม่สักครั้งนะ ปู่เขาใจดี บรรยากาศรีสอร์ทสงบ ไม่มีคนมารบกวนหรอก”
ม่อนตาตื่น “หา จริงเหรอแม่ นี่แหล่ะคือสิ่งที่ผมต้องการ บรรยากาศเงียบ ๆ ตอนดึก ๆ มีเสียงหมาหอน บรรยากาศเหมือนอยู่ในปราสาทแวมพาย เลยแม่ งั้นเดี่ยวผมเลี่ยนเสื้อก่อนนะ”
แม่ถาม “แล้วแกจะไม่อาบน้ำอะไรเลยเหรอ”
ม่อนตอบ “ไม่แล้วแม่ คิดถึงปู่”
แล้วม่อนก็เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัว เดินออกจากห้อง ถือตั๋วเครื่องบินจากมือแม่ แล้วหอมแก้มแม่ทีหนึ่ง ก่อนแพกกระเป๋านั่งแท็กซี่ ไปสนามบิน ยื่นบัตร ตรวจกระเป๋า ขึ้นเครื่อง ลงเครื่อง โบกรถ ถึงรีสอร์ทปุ่ ไวเหมือนโกหก
ความคิดเห็น