คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผู้เล่นในตำนาน เริ่มเกมส์แล้ว !!!
หลังผ่านไป 1 ชั่วโมงเต็ม นายไบรท์ก็เดินทางมาถึงร้านสร้างอาวุธลุงโอ๋ทันเวลาพอดี ด้วยสถิติใหม่ คนปกติเดิน 15 นาที นายไบรท์ใช้เพียง 60 นาทีเท่านั้น
“นี่ลุงจะให้ผมทำไรเนี่ย” ไบรท์เข้าไปตบหลังลุงโอ๋ที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำไรบางอย่างอยู่
“ก็ต้องให้เรียนวิชาช่างอยู่แล้ว ตามคอร์สมาตรฐานก็ 72 ชั่วโมงพอดีจะเริ่มเลยไหมละ” ลุงโอ๋ผละตัวจากงาน แล้วหันกลับมาคุยกับนายไบรท์
“ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ผมงงอะลุงไอวิชาสร้างอาวุธนี่ต้องทำในโรงงานใหญ่ๆไม่ใช่หรอ ร้านลุงเล็กแค่นี้จะสร้างปืนให้หุ่นยักษ์ผมได้ไงอะ”
“ก็เราแค่ร่างตัวอาวุธและเลือกวัสดุด้วยเครื่อง P-160” พูดจบลุงก็ชี้มายังเครื่องที่ตะกี้ลุงนั่งทำงานอยู่
“ไมชื่อมันเห่ยงี้อะ”
“โห พูดแบบนี้แสดงว่าไม่รู้สินะ เครื่องนี้มันระดับตำนานเชียวนะเว่ย ผู้คิดค้นคน แรกคือนายปริ๊นท์ ณ อินฟินิตี้ เป็นช่างคนแรกที่คิดระบบอาวุธทั้งหมดของเกมส์นี้”
“โห นึกว่าไรซะอีก จริงๆถามเล่นๆละ”
“กวนตีนนะ เอ็งเนี่ย ตกลงจะเริ่มเรียนรึยัง”
“เรียนก็เรียนฟะ”
“เอ้า! ลองทำดูเลยละกันนะ” ไบรท์พูดพลางเดินไปที่เครื่อง P-160
“คราวนี้ก็ลองวาดอาวุธที่อยากได้ อาจใช้โครงที่มีอยู่แล้วก็ได้แล้วแต่งเอาเอง เลือกใช้แร่เอาเอง ถ้าใช้ได้เหมาะสม คุณสมบัติของอาวุธก็จะดี ถ้าใช้ห่วยก็จะได้อาวุธห่วยๆ บางอันพอยิงปุ๊บอาจระเบิดใส่ตัวเองไปเลยก็ได้”
“อย่างน้อยต้องลองหน่อยแล้ว” ไบรท์หยุดพูด แล้วหันมามุ่งมั่นกับงาน
Light ได้รับทักษะ ร่างโครงสร้าง Lv1
ไบรท์ นั้นตอนเรียนได้ฉายา จอมหมกมุ่น ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้นรอบตัวเขาก็จะไม่เลิกทำงานที่ทำอยู่ ว่ากันว่าขณะทำโครงงานวิจัย เขาไม่กิน ไม่นอน 2 วัน พอวันที่ 2 ขี้แตกโดนเพื่อนไล่ไปอาบน้ำ จึงยอมเลิกทำโครงงานชั่วคราว
… 36 ชั่วโมง ผ่านไป …
Light ได้รับทักษะ ร่างโครงสร้าง Lv 32
หลังเสียงจากระบบจบไปไม่นาน ก็มีเสียงดังตามขึ้นมา
“ผู้เล่น Light ได้เล่นมาครบ 60 ชั่วโมงในเกมส์แล้ว กรุณาล็อกเอาท์ด้วยค่ะ เพื่อสุขภาพที่ดีของท่าน”
“ไม่ออกให้โง่หรอกกำลังมันส์พอดี”
“จะนับถอยหลังในอีก 10 9 .... 3 2 1 สวัสดีคะ”
ไบรท์ รู้สึกตัวอีกที ในรุ่งเช้าของวันใหม่ ในเกมส์นี้เวลาที่เล่นได้คือเวลาที่นอนซึ่งไม่เป็นปัญหาเขานอนได้เป็นวัน อยู่แล้วแต่ตัวเกมส์ก็กำหนดเวลาเลิกก็คือ 12 ชั่วโมงจริง หรือ 60ชั่วโมงในเกมส์นั่นเอง ซึ่งนายไบรท์ใช้ 24 ชั่วโมงแรกในการเก็บเลเวล และทำเควสเล่น ในขณะที่ 36 ชั่วโมงหลังก็ผลาญไปกับการสร้างอาวุธ
“มาดูผลงานเจ้าไบรท์หน่อยดีกว่า เพิ่งจะเห็นมันเป็นงานเป็นการก็ตอนนี้แหละ” ลุงโอ๋เห็นนายไบรท์หายตัวไป ก็พอจะรู้ว่าต้องเลิกแล้ว จึงเดินมาดูผลงานที่เครื่อง P-160
“เห้ย! นี่มันอาวุธเกรด B นี่หว่า นี่ก็ C นี่ก็ C มันวาดเล่นไป 200 แผ่นเลยหรอฟะ แล้วใครจะหาแร่มาให้มันถลุงวะเนี่ย” ลุงโอ๋เกาหัว เมื่อดูแบบอาวุธที่นายไบรท์ออกแบบมา หลังจากนี้คงเป็นงานของลุงโอ๋แล้วที่ต้องรีบหาแร่มาให้นายไบรท์สร้างอาวุธเหล่านี้
“พลาดสินะ ที่รับมันมาเป็นลูกศิษย์ ฮ่าๆๆ” ลุงโอ๋ทำใจแล้วเร่งจัดการงานของตน
“นอนไปไม่เต็มอิ่มเลย 14 ชั่วโมงเอง ไปหาไรกินดีกว่า” ไบรท์บ่นๆ พลางดูนาฬิกา
หลังจากทำภารกิจส่วนตัวเสร็จไบรท์ ก็ตรงไปกินข้าวที่ร้านบะหมี่ญี่ปุ่นราคาประหยัดเจ้าประจำ
“ป้าขวัญ ขอเหมือนเดิม อุด้ง 2 ชาม” ไบรท์ตะโกนสั่งไปทางด้านในของร้าน
“อ้าว ทำไมมาแต่หัววันละวันนี้ ปกติเห็นมากินข้าวเช้าตอนเที่ยงตลอดเลยหนิ”
เสียงของผู้หญิงดังตอบมา
“วันนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะป้า นอนไป 14 ชั่วโมงเอง”
“นอนไม่ค่อยหลับของแกนี่ 14 ชั่วโมงเนี่ยนะ”
“เอ้า! นี่เหมือนเดิม 2 ชาม” ป้าขวัญเอาอุด้งมาเสิร์ฟให้กับไบรท์ถึงโต๊ะ
ป้าขวัญ สาวขาว หมวย แต่ไม่สวย อายุ 32 แต่ยังไม่มีแฟน สืบทอดกิจการร้านบะหมี่ญี่ปุ่นมาจากครอบครัว ทำจนร้านมีสาขามากมาย ทุกสาขามียอดขายสูงมาก มีก็แต่สาขาที่ป้าขวัญคุมเองนี่แหละที่ไม่เวิก ปัจจุบัน เจ้าตัวยังหาสาเหตุการขายไม่ออกไม่ได้ต่อไป
หลังจากนายไบรท์ใช้เวลา 6 นาทีในการกินอุด้ง 2 ชาม ก็มาถึงเวลาสำคัญ
“ป้าขวัญสุดสวยค้าบ วันนี้เงินเดือนยังไม่ออก เดี๋ยวค่อยจ่ายได้อะป่าว วันนี้มีสอนหนังสือมหาลัย เดี๋ยวยืมตังค์อาจารย์คนอื่นมาจ่ายให้ก่อน”
“ไม่ต้องมาเลย เมื่อวานยังไม่จ่าย รวมๆก็ 100 พอดี”
“น้าๆ! ป้างกมากระวังจมูกจะโตกว่านี้นะครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจ่ายเป็นเงินในเกมส์ Metallica Soul Online ละกันนะ ไปละ” ไบรท์ลุกพร้อมลงบัญชีค้างเงินทิ้งไว้
“เดี๋ยวเหอะ ไม่รู้สินะว่าชั้นเป็นใคร” ป้าขวัญยืนกอดอกดูเจ้าตัวแสบชักดาบ
สิ่งที่ไบรท์ พลาดมหันต์ก็คือ ป้าขวัญจมูกโตนั้น แท้จริงแล้ว เป็น Gamer ในตำนานของเกมส์นี้ฉายา “จอมมารเพ้อเจ้อ”
หลังจากกินแล้วหนีเสร็จ ไบรท์คุงก็ต้องมาสอนหนังสือให้กับเด็กมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง
“นักเรียน วันนี้อาจารย์ง่วง เอาเป็นว่าเอาโจทย์ข้อนี้ไปทำ อาทิตย์หน้าเฉลย ไปละ โชคดี” ไบรท์ที่เพิ่งเหยียบเข้าห้องมา เขียนกระดานแล้วจากไป
“เห้ย โจทย์อาทิตย์ที่แล้วก็ไม่เฉลย นี่ถ้าไม่ติดสินบนนักเรียนคนละ 500 นี่ฟ้องคณบดีไปแล้วนะเนี่ย” เสียงพึมพำจากนักเรียน หลังจากนายไบรท์เดินออกห้อง Lecture ไป
หลังจากสอนหนังสือด้วยความรวดเร็ว ไบรท์ก็ตรงไปยังห้องพักครู เพื่อนอนพักผ่อน
“เห้ย ไบรท์ แกลองเล่นเกมส์นี้ยัง Metallica Soul Online อะ” เสียงผู้ชายรูปร่างสูงผอมทัก
“เออ เล่นแล้วเฟ่ย เมื่อคืนเพิ่งเริ่มเล่น แล้วแกละ กุ้ง แกเล่นยัง” ไบรท์ตอบเจ้าของเสียงกลับไป
กุ้ง ชายหนุ่ม หน้าตางั้นๆ สวมเสื้อสูทท่าทางทะมัดทะแมงผิดกับนายไบรท์ อายุ 25 ปัจจุบันโสด ซิง ไม่มีแฟน สูง 185 แต่น้ำหนัก 55 น่าจะเป็นสาเหตุที่ยังไม่มีแฟนสักที จบโทสาขาวิศวกรรมศาสตร์ ปัจจุบันกำลังศึกษาต่อปริญญาเอกอยู่
“วันนี้กะจะเล่น งั้นคืนนี้เจอกัน ฉันผ่านระบบสอนพื้นฐานแล้วจะไปหา” กุ้งเดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามไบรท์
“เห้ย! มันมีระบบสอนพื้นฐานด้วยหรอฟะ” ไบรท์ทำหน้าเหลอหลา
“เออสิวะ ไม่ได้อ่านคู่มือหรอ แค่ไปที่ตึกฝึกสอนพื้นฐานไง เขาจะสอนทุกอย่างให้ แถมยังแจก Item พวกยาฟื้นหลัง กล่อง New Blue Box ด้วย นี่ข้ายังไม่ได้เล่นยังรู้มากกว่าแกซะอีก”
“เอาตอนนี้ทันปะ” สัญชาตญาณความงกของไบรท์ แผ่ซ่านออกมา
“ถ้าแกเลเวลยังไม่ถึง 10 นะ ปกติเขาเล่นวันแรกก็ 30 กันแล้วนะ แกเลเวลเท่าไหร่แล้วละ” กุ้งหยิบขนมของไบรท์ที่กองเต็มโต๊ะมากินหน้าตาเฉย เพื่อนไบรท์ย่อมนิสัยเหมือนไบรท์ไม่มีผิด
“พูดแล้วแกจะอึ้งในความเทพของข้า ไม่อยากจะเซดเลยวะ” ไบรท์ทำท่าเก๊กหล่อ
“เท่าไหร่วะ 60 70 อ๋อ”
“เลเวล 5 วะ” ไบรท์ยังตอบหน้าด้านๆไม่อายฟ้า อายดิน
“กร๊วกวะ ฮ่าๆ เด็ก สามขวบฝึกพื้นฐานได้เลเวล 10 ยังเก่งกว่าเอ็งเลย” กุ้งขำเหมือนคนบ้าพร้อมชี้หน้าด่า
“เออ ไว้เย็นนี้เจอกัน เดี๋ยวเห็นละจะรู้เอง ไปนอนก่อนละกัน” ไบรท์พูดจบ ก็ทำการ Automatic Shutdown ตัวเอง
“เอ่อ มันไม่มีสอนหรอวะ”
เย็นวันนั้น ….
“อ้าวกลับมาแล้วหรอ” เสียงลุงโอ๋ดังขึ้น
“งืมๆ วันนี้ผมต้องฝึกงานต่อไหมเนี่ยลุง” ไบรท์ทำท่ามึนๆซึ่งเป็นผลจากการเริ่มเข้าเกมส์
“ลุงว่าเจ้าวาดโครงร่างเข้าขั้นแล้วละ วันนี้หยุดวันนึงก่อนละกัน อ้อ! เกือบลืมไป จอมยุทธโอ๊ตฝากมาบอกว่าพรุ่งนี้ให้ไปหาด้วยนะที่อยู่ข้าลงให้ในนาฬิกาแล้ว พอถึงพิกัดตะโกนว่า ลุงโอ๋สุดหล่อ มันจะวาร์ปเข้าสถานที่เอง” ลุงโอ๋พูดพร้อมแตะไหล่ของไบรท์ จริงๆแล้วที่ให้หยุดวันนี้ ก็เป็นเพราะตอนนี้ลุงโอ๋ยังหาแร่มาให้ไบรท์ลองสร้างอาวุธไม่ได้ต่างหากละ
“ผมพาเพื่อนไปได้ป่าวอะลุง”
“ก็ได้ แต่ห้ามเกิน 3 คนรวมตัวเจ้า ถ้าข้าจำที่จอมยุทธโอ๊ตบอกไม่ผิดนะ”
“งั้นผมไปละ เพื่อนมันน่าจะฝึกพื้นฐานเสร็จแล้ว” ไบรท์เดินตามหาตึกพื้นฐาน
ผ่านไป 1 ชั่วโมง ไบรท์ก็เดินมาถึงตึกพื้นฐาน
“เห้ย กุ้งน่าจะฝึกเสร็จแล้วนะ มันเข้ามาก่อนเราตั้ง 3 ชั่วโมง นับที่เราเดินหลงก็ 4 เราบอกให้มันรอหน้าตึกนี่หว่า” ไบรท์บ่น
“เห้ย ไอไบรท์ เราอยู่นี่” กุ้งตะโกนพร้อมโบกมือเรียกไบรท์
“เออ เดินไปหาก็ได้ฟะ” ไบรท์เดินไปหากุ้ง
“นี่ๆ คุณ NPC นี่ละเพื่อนผมที่มันยังไม่ได้เอาของเริ่มต้น เอาให้มันทีสิ” กุ้งบอก NPC สาวน้อยที่อยู่ข้างหน้า
“ขอตรวจสอบสักครู่นะค่ะ ใช่คะ ผู้เล่น Light ยังไม่ได้รับของเริ่มต้น ผู้เล่น Light จะรับเลยไหมค่ะ”
“รับเลยจ๊ะ น้องสาวคนสวย” ไบรท์จ้องไปที่หน้าอกตู้มๆ ของ NPC ยังดีที่ NPC ตัวนี้เป็น AI ของระบบ ไม่งั้นเขาคงได้ลงไปกองกับพื้นแล้ว
“เชิญรับได้เลยค่ะ”
Light ได้รับ กล่องซ่อมแซมระดับ 1 20 กล่อง
Light ได้รับ กล่องเติมพลังงานระดับ 1 20 กล่อง
Light ได้รับ ระบบนำทางอัตโนมัติ
Light ได้รับ กล่อง New Blue Box 1 กล่อง
Light ได้รับ ข้าวกล่องนักเดินทาง 10 กล่อง
Light ได้รับ เรือ AI สำหรับลากขบวนสินค้า 1 ลำ
Light ได้รับ เรือ Cargo 10 ลำ
“ในที่สุด เราก็รู้แล้วว่าทำไมเราเก็บเหล็กไม่ได้ แล้วนี่กล่องไรฟะ New Blue Box” ไบรท์พึมพำคนเดียว ไบรท์เคยพยายามเก็บเศษเหล็กจากพวก Squid Type 0 แต่มันเก็บไม่ได้เพราะต้องมีเรือบินที่พ่วงเรือ Cargo ก่อนถึงจะเก็บได้โดยมันจะบินเก็บอัตโนมัติ แต่เรือบินพวกนี้อาจถูกโจมตีได้ จึงควรเรียกมาหลังจากทำลายพวก Scourge หมดก่อน
“กล่อง New Blue Box มันจะแรนด้อม Item ให้หุ่นของนายนะ ตอนนี้หุ่นข้าเวล 10 แล้วนะเฟ่ย แถมได้ Ability แรกแล้วด้วย หายากสุดๆเลยนะเว่ย” กุ้งคุยโม้ให้ฟัง
“ได้ไรวะ Ability เรายังไม่เห็นได้ไรเลย”
“คือเอาเป็นว่ามันโหดสุดๆ เดี๋ยวพอแกเห็นก็รู้เอง เอาเป็นว่าแกลองเปิดกล่องดู ข้ารอเปิดพร้อมแกอะไบรท์ ไม่ใช่สินาย Light” กุ้งแซว
“แกชื่อไรในเกมส์วะ”
“ก็ Koong ดิวะ เปลี่ยนชื่อใหม่หาแป๊ะไร”
“เออวะ เปิดเลยนะกล่องอะ” ไบรท์ไม่สนใจฟังกุ้งมันเท่าไหร่หรอกตอนนี้ แล้วไบรท์ก็เปิดกล่องที่พึ่งได้มา
Light ได้รับ กระป๋องเปล่า
Koong ได้รับ การ์ด Ability BackStep
“คุณจะใช้การ์ดให้ Soul เลยหรือไม่” เสียงจากระบบดังขึ้น
“เอาเลย”
Pathaya ได้รับ Backstep Ability ระดับ SS
“เห้ยเจ๋งวะ ทำไรได้วะ” ไบรท์อิจฉา
“ไม่รู้วะ เดี๋ยวค่อยลองแล้วกัน แล้วแกจะไปไหนต่ออะ”
“ตามข้ามา ข้าจะไปเป็นจอมยุทธ แล้วแกต้องเป็นลูกกระจ๊อกของข้า” ไบรท์เพ้อ
“เออ ไอบ้า แกใจเย็นๆ” กุ้งเดินไปตบกบาลเรียกสติคืนมา
“เอาเป็นว่า ลุยไปบ้านของ จอมยุทธ โอ๊ตกัน!!!”
ความคิดเห็น