ดินแดนเวทมนต์

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น

   ณ รถม้าที่ถูกดัดแปลงให้เป็นทั้ง ยานพาหนะ และ ที่อยู่อาศัย ภายในนั้นเอง
     "หึหึโลกใบนี้ต้องเป็นของข้า"เซรันละเมอพูดออกมา
   
เซรัน เด็กหนุ่ม ผมสีแดงเพลิงดวงตากลมโต สีดํา ร่างอันผอม สูง มีกล้าม หน้ารูปไข่ ผิวขาว อยู่ในการปกครองของคารัน(พ่อเลี้ยง) เซรันคิดว่าคารัน เป็นพ่อบังเกิดเกล้า อาชีพ นักเวทย์(ไฟ)-ดาบ อยู่ในสมาคม - ฉายา - อาวุธ ดาบเพลิงเกร็ดมังกร
     
     "เซรัน เจ้าตื่นได้แล้วเจ้าจะนอนทั้งวันเลยหรอ" เคนไรตะโกนขณะจัดของอยู่ด้านข้างเตียงของเซรัน
   
เคนไร ชายวัยกลางคน ผมสีดําดวงตากลมโต สีดํา ร่างผอม สูง มีกล้ามรอยแผลเป็นต่างๆที่ปรากฏตามส่วนต่างๆของร่างกาย ผิวขาว ปกครอง เซรัน(ลูกเลี้ยง) อาชีพนักเวทย์(รักษา)-ดาบ อยู่ในสมาคม - ฉายา นักดาบเทวะ หรือ  ออสวัต์

อาวุธ ดาบเจ้าอสูร    
     "ต้องเป็นของข้าๆ"เซรันยังละเมออยู่
     "เซรันเจ้าตื่นได้แล้ว"เคนไรยังปลุกต่อ
     "ของข้าๆ"เซรันยังละเมอต่อ
     "ไม่ตื่นดีๆใช่ไหม?"เคนไรถาม
     "ของข้าหึหึฮาฮาๆๆๆ"เซรันยังละเมอ
     "ไอ้นี้"เคนไรเริ่มโกรธ
    โครม!!!คารันถีบเซรันตกเตียง
     "อ้าก!พ่อทำผมทำไม?"เซรันถามด้วยความตกใจ แล้วรีบลุกขึ้น
     "ก็เจ้าไม่ยอมตื่นข้าปลุกแล้วปลุกอีก เจ้าก็ยังไม่ตื่น"เคนไรพูด
     "พ่อปลุกผมกี่รอบ?"เซรันถาม   
   เคนไรนับนิ้ว ชูออกมา3นิ้ว "3รอบ"เคนไรตอบ
     "พ่อแค่3รอบเอง!!"เซรันตะโกน
     "พูดเบาๆก็ได้อยู่กันแค่2คน และอีกอย่าง เจ้าก็โตแล้ว จะมาให้ข้าปลุกอีกหรอ?"เคนไรถาม
     "ก็ต้องมีบ้าง พ่อ"เซรันตอบ
     "ไม่ต้องมีก็ได้นะ"เคนไรพูด
     "ครับๆผมเข้าใจแล้วครับ"เซรันพูด
     "เจ้าเข้าใจก็ดีแล้วแล้วเจ้าเป็นยังไงบ้างหลังจากไปเรียนกับเจ้าพญามังกร?"เคนไรพูด
     "เรื่องเวทย์มนต์ ผมก็ดีขึ้นมากแล้วครับ ใช้เวทย์มนต์ไฟได้หลายอย่างเลยนะครับมนต์ระดับล่าง-ระดับสูงบางบทผมใช้ได้โดยที่ไม่ต้องร่ายเวทย์ด้วย แค่พูดชื่อเท่านั้น"เซรันพูด
     "ที่เจ้าได้ดีเรื่องนี้เพราะ ข้าสนิทกับเทพมังกรนะ"เคนไรพูด
     "ครับๆความจริง ผมแค่เอาของที่เค้าต้องการ เค้าก็จะสอนผมแล้ว"เซรันพูด
     'ศัตรูมา'เซรันคิดในใจ
     "ไม่บอก ข้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลา"เคนไรพูด
     "ผมผิดด้วยหรอครับ?"เซรันถาม
   พริบๆ เสียงดังเบาๆ จากพุ่มไม้รอบ
     "ถามได้ เจ้านั้นแหละที่ผิด มีศัตรูมา"เคนไรพูด
     "ผมรู้นานแล้วครับ"เซรันพูด
     "ข้าก็รู้นานแล้ว แค่เพิ่งพูด"เคนไรพูด
     'ปราสาทสัมผัสดีขึ้นมาก'เคนไรคิดในใจ
     "ผมรอพ่อพูดนั้นแหละ"เซรันพูด
     "ใครรู้ก่อนไม่สําคัญ สําคัญที่ ใครเป็นคนฆ่ามันตะหาก"เคนไรพูด
     "ตัวนี้ผมขอ"เซรันพูดพร้อมลุกขึ้นจาก เดินไปหยิบดาบคู่ใจ
     "ข้าพูดก่อน ข้าได้"เคนไรพูด พร้อมเดินไปหยิบดาบคู่ใจของตนเช่นกัน  
     "พ่อพูดเอง ใครรู้ก่อนไม่สําคัญ สําคัญที่ ใครเป็นคนฆ่ามันตะหาก" เซรันพูด
     "ข้าขอ"เคนไรพูด
     "ผมขอ"เซรันพูด
     "เรามาตัดสินแบบ วิธีของลูกผู้ชาย"เคนไรพูด
     "ได้ครับ ผมรับคําท้า"เซรันพูด
     "เป่ายิง"ทั้งสองพูดพร้อมกัน
  พริบๆ เสียงใกล้มากเหมือนอยู่รอบตัวดังขึ้นจากพุ่มไม้หลายครั้ง ติดต่อกัน
     "มากันหลายตัว ไม่ต้องแย่งกันแล้ว"เคนไรพูด
     "ครับ เหมือนจะมาเป็นฝูง"เซรันพูด
  ทั้งสอง เดินออกจากรถม้า ทันใดนั้น!! บอลพลังเวทย์สายลม ก็พุ่งมาหาทั้งสอง
     เซรันเดินหลบอย่างง่ายดาย ทําให้บอลพุ่งไปหาทางเคนไร แต่ เคนไรกลับยืนนิ่ง พอบอลเวทย์ กระทบกับตัวของเคนไรแล้ว ก็ถูกดูดกลืนหายไปในพริบตา 
     "พ่อ เวทย์เมื่อกี้ ที่พ่อใช้ มันเป็นเวทย์อะไรหรอครับ"เซรันถาม
     "มันเป็นเวทย์ขอ"เคนไรพูดยังไม่ทันจบ ก็มีบอลเวทย์สายลมเข้ามาอีกรอบ
     "มันเสียมารยาทนะ รู้ไหม คนอื่นเค้ากําลังพูดอย่ามาสอด"เคนไรพูด พร้อมกับฟาดดาบใส่สัตว์อสูรตัวที่ปล่อยบอลเวทย์ใส่เค้า
     "เละแน่ๆพวกแก!"เซรันตะโกน พร้อมกับเอาดาบเพลิงเกร็ดมังกร ปักลงดินพร้อมกับร่ายเวทย์มนต์
     "ข้าขอใช้พลังแห่งท่านเทพ พญามังกรแห่งไฟ ข้าขอใช้พลังของท่านมาทลายความชั่วอันมืดมิดด้วยเถิด"เซรันร่ายเวทย์ เพลิงกัปนาท
*เพลิงกัมปนาท เวทย์ธาตุไฟ+ดิน (ไฟเป็นหลัก)
  เวทย์มนต์ชั้นกลาง ผู้ใช้จะไม่ตกอยู่ภายใน กรงไฟที่แผดเผาศัตรู และพื้นดินจะถูกปลดปล่อยจิตมังกรธาตุไฟออกมา (ระยะเวลา จนกว่าผู้ใช้จะยกเลิกเวทย์)
   ก๊าชๆ!!!! ฝูงหมาป่าเวทย์ ร้องเสียงโหยหวน เสียงอันน่าสะอิกสะเอียน พร้อมกับ กองเลือดที่ไหลรินจากซากของหมาป่าเวทย์เหมือนเลือดเหล่านั้นไม่มีวันหมดสิ้น
     "นี้มันคืออาไรๆๆๆ!"เสียงของพญาหมาป่าดังขึ้นด้วยความตกใจ

พญาหมาป่า หรืออีกนาม ไนท์มูน สัตว์อสูรธาตุลม
 ร่างเป็นมนุษย์
   ชายวัยกลางคน ผมสีขาวดวงตาคมกริบสีฟ้า ใส่กางเกงยืนส์ ผอมสูง มีกล้าม ผิวขาว ฉายา ไนท์มูน อาวุธ สนับมือ
 ร่างเป็นสัตว์อสูร
   ร่างสัตว์อสูรหมาป่าขนาดใหญ่ ขนสีขาว-เทา ดวงตาสีฟ้า ฟันสีขาวแหลมคม
ธาตุลม อาวุธ กรงเล็บ
     
     "เจ้า! นี้คือการกระทําของเจ้าใช่ไหม!!!"พญาหมาป่าถามพร้อมชี้นิ้วไปยังเซรัน
     "ข้าหรอ เปล่าหรอก มือของข้าแค่ทําให้ดาบของข้ากระทบพื้นเท่านั้น"เซรันตอบ
     "เจ้า!!!"พญาหมาป่าโกรธ
     "ข้าตอบคําถามที่เจ้า ถามข้าไปแล้ว ตาข้าถามเจ้าแล้ว เจ้าเป็นใคร?"เซรันถามด้วยท่ามางงุนงง
     "ไอ้เจ้าพวกมนุษย์สวะ แค่นี้ยังไม่รู้จักชื่อของข้า แล้วจะมาบุกรังของข้าเนี้ยนะ มันจะโอหังเกินไปแล้ว ข้าพญาหมาป่าเจ้าของป่าแห่งนี้!!!"พญาหมาป่าพูดด้วยความโกรธ
      "ดูสิพ่อ หมาป่าพูดได้ด้วยๆ"เซรันพูดสีหน้าบ่งบอกถึงอาการตกใจแล้วชี้ไปทางพญาหมาป่า
      "ก็แน่อยู่แล้วสิ พญามังกรไม่ได้แปลงร่างตอนที่เป็นมนุษย์ให้เจ้าดูหรอกหรอ"เคนไรพูด
      "ไม่ได้แปลงเลยๆ เป็นร่างมังกรตลอด"เซรันพูด
      "นี้พวกเจ้า! ไม่ได้สนใจข้าเลยรึยังไง"พญาหมาป่าพูดโกรธขึ้นกว่าเดิม
      "ใช่ แล้วเคยมีใครสอนเจ้าไหม ว่าคนอื่นกําลังพูดกันอยู่ ห้ามสอด"เซรันและเคนไรพูดพร้อมกัน และหันปลายดาบคู่ใจไปทางพญาหมาป่า
      "นี้พวกเจ้ากล้าหันคมดาบใส่ข้างั้นเรอะ!!!"พญาหมาป่าพูด
      "เออสิ!!!"เซรันกับเคนไรพูดพร้อมกัน พร้อมกับแผ่ไอเวทย์มนต์ อันมหาศาล ทําให้พญาหมาป่าถึงกับคุกเข่าลง
      'เจ้าพวกนี้น่ากลัวๆ เราอย่าไปยุ่งดีกว่า เดียวจะตายเอา'พญาหมาป่าคิดในใจ
      "ข้าคิดว่า เราคงไม่ต้องมีเรื่องกันก็ได้มั้ง ในเมื่อพวกเจ้าก็ได้ฆ่าพวกของข้าไปแล้ว เราถือว่าหายกัน"พญาหมาป่าพูด
      "ไม่ ลูกน้องของเจ้า มาโจมตี พวกข้าก่อน เพราะฉะนั้น ข้าจึงปล่อยไปไม่ได้"เคนไรพูด
      'ไอ้ลูกน้องบ้า สร้างปัญหาให้ข้าอีกแล้ว ข้ายังไม่อยากตาย'พญาหมาป่าโหยหวนในใจ
  


จบตอนแรก... คอมเม้นติได้หมดนะครับ