คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP1 - "สิ่งกลายพันธุ์"
แสันทร์สาลอรอบหน้า่าสี่เหลี่ยม ทาบทอเาลบนร่าหิสาวที่นั่เหม่อมออยู่บนเียสีาว นี่ือสายใยเียวที่เื่อมโยเธอับโลภายนอ บานหน้า่าที่เธอไ้แ่มอวามามอวันทร์ เมหมอที่ลอยผ่าน และแสแอุ่นในยามเ้า
ห้อสี่เหลี่ยมเล็ๆ ล้อมรอบ้วยำแพสีาวสะอา ประูเหล็หนาหนัปิั้นทาออ ไร้ึ่ร่อรอยอสิ่สปรใ ๆ
วาอหิสาวว่าเปล่าะ้อมอออไปนอหน้า่า เศษเสี้ยวอสิหลบ่อนอยู่ในวามฝันถึทะเลสาบอันเียบสบ น้ำใสสะอาราวระสะท้อนภาพโลอย่าน่าอัศรรย์ แสแอ่อนละมุนและไออุ่นอเมาวบริสุทธิ์ เสียหัวเราะสใสัแว่วมาามสายลม เ็หิัวน้อยเฝ้ามอรอบรัวอเธอ รอยยิ้มอบอุ่นประับบนใบหน้า วามรัอันไร้อบเราวมหาสมุทร
พวเาพร้อมมอบทุสิ่ทุอย่าให้แ่เธอ
แ่แล้ว...ภาพฝัน็สลายล ราวับภาพสะท้อนในน้ำที่ถูรบวน เพียหยน้ำาหนึ่หย สิสัมปัะ็ลับืนมา พร้อมับระลอลื่นแห่วามทรำอันเ็บปว
ร่าบาสั่นสะท้าน วามรู้สึนั้นนำมาึ่วามหวาลัวและวามปิิในเวลาเียวัน ทว่า... เธอไม่สามารถหยุยั้วามิที่มิ่ลสู่ห้วลึแห่อีอันมื่น
วันนั้นเป็นวันล้ายวันเิรบสิบปีอเธอ บุรสาวนเล็อระูลเเนียผู้สูศัิ์
อวัมามายอพะเนิน ำสรรเสริเยินยอราวับะประับอไม้และวามภาภูมิให้เ็มหัว... แ่ภายใ้แสสว่านั้น ลับมีแผนารอันสปรำเนินไปอย่าเียบัน
สิ่ที่เธอำไ้มีเพียเสียรีร้อ้วยระหนและหวาลัว เธอไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นในวันนั้น รู้เพียแ่ว่าวามรัและวามเอ็นูในสายาอรอบรัว นรับใ้ และเหล่าอรัษ์เลือนหายไปสิ้น
วามรัมลายสิ้นแล้ว
เธอถูหลอล่อ้วยวาาหวานราวับน้ำผึ้ ่อนถูนำัวเ้าไปในห้อที่มีนรูปร่าสูให่ในุาวล้วน นแปลหน้ารึร่าเธอไว้ับเีย ผ่าเปิเนื้อหนั้วยมมีโลหะ ูลืนโลหินเธอแทบสิ้นสิ และประับายเธอ้วยเ็มและสายยานับไม่ถ้วน
เสียร้ออวาม่วยเหลือ น้ำาแห่วามหวาลัว และำวิวอนไร้วามหมาย รอยยิ้มอบอุ่นอบิา วามรัใร่อพี่น้อ... มิอาพบเห็นไ้อี
พวเามอูเธอ้วยสายาเย็นา ไร้ึ่เยื่อใย
วามสับสนถาโถมเ้าใส่ิใอเธอ เหุใพวเาึไม่ทำอะไร? เหุใพวเาึปล่อยให้นแปลหน้าเหล่านั้นเือนเนื้ออเธอ? เหุใวามอบอุ่นในแววาึมลายหายไป? เหุใเธอ้อไ้รับสิ่นี้?
เธอร่ำไห้นเสียแหบแห้ รีร้อเียบัน น้ำาเหือหาย แ่ารทรมาน็ยัำเนิน่อไป เมื่อารทลอสิ้นสุล ร่าไร้เรี่ยวแรอเธอถูโยนเ้าไปในห้อสีาว ผ้าพันแผลุ่มโ้วยโลหิ ร่าายแทบแหลสลาย
วามเ็บปว สับสน และหวาลัวัินิใ ำถามมามายพาิอเธอหลวนอยู่ในวัวนแห่วามวิปลาส
แสะวันลับลา แสันทร์ส่อสว่าเ้ามาในห้อ อาหารถูวาไว้ให้นา แ่นาไร้ึ่เรี่ยวแระยับาย นาภาวนาอให้ทั้หมเป็นเพียฝันร้าย นรที่นาสร้าึ้นมาเอ
แ่มันือวามริ... วันใหม่มาเยือนพร้อมับารทลออันโหร้าย เธอ่อสู้ ิ้นรน พยายามหลบหนี ทว่า... ไร้ผล วามลัวารทลอรั้่อไป วามลัวมมีที่รีผ่านเนื้อหนั วามลัววาเย็นาอบิาที่เฝ้ามอนามิ่สู่ห้วทุ์โยไม่ยื่นมือเ้า่วยเหลือ
โ๊ะ เ้าอี้ เีย แม้ระทั่ผนั นาพยายามทำร้ายัวเอเพื่อหลีหนีาวามเ็บปว แ่ีวิ็ยัอยู่ ผนัถูเปลี่ยนเป็นวัสุนุ่มนิ่ม โ๊ะถูปรับเปลี่ยน และภายใ้หน้าาอารปป้อ ุแมือและุแเท้าถูสวมใส่ พราอิสรภาพไปานาโยสิ้นเิ
เมื่อวามวิปลาสเ้ารอบำ นาึไ้รู้วามริอันน่าสะพรึลัว วามริที่ถูเปิเผยเพื่อหยุยั้ารทำร้ายนเอ และเพื่อให้วามร่วมมือในารทลอ
นาือ ‘ สิ่ลายพันธุ์ ’
ในสัมที่นาอาศัยอยู่ มีสารนิหนึ่ที่เปลี่ยนโมโลไปอย่าสิ้นเิ สารที่แม้แ่เ็น้อย็รู้ัถึพลัอำนาอันลึลับ
‘ โลหิแห่ห้วเหว ’
สารที่้นพบในร่าออสูรายาห้วเหว อาาัรที่เป็นั่เาสะท้อนอโลมนุษย์
เพียไ้รับโลหิแห่ห้วเหว เ้าสู่ร่าาย ็ะไ้รับพลัเหนือมนุษย์ที่เินว่าะินนาาร บานสามารถระโ้ามึสู บานพ่นไฟไุ้อสูราย บานรัษาบาแผลไ้ราวับปาิหาริย์ และบานลายเป็นอาวุธสรามที่มิอาหยุยั้
ยา เรื่อยน์ ้าวอเรื่อใ้ในีวิประำวัน โลหิแห่ห้วเหว ทำให้อารยธรรม้าวหน้าอย่า้าวระโ ราวับยุทอที่เบ่บาน
โลหิแห่ห้วเหว ไม่เพียเสริมสร้าร่าาย แ่ยัไหลเวียนอยู่ในเรื่อัรลที่ระายอยู่ทั่วทุหัวระแห สัมนี้พึ่พิมันอย่าไม่อาหลีเลี่ย
แ่ทุอย่าย่อมมีราาที่้อ่าย ผลประโยน์อันมหาศาลมาพร้อมับวามเสี่ยอันให่หลว โลหิแห่ห้วเหว อาหวนลับมาทวืนอวัที่มอบให้ ลืนินและเปลี่ยนผู้ใ้ให้ลายเป็นเบี้ยอมัน
วามผิปิทาร่าาย ิใที่แปรเปลี่ยน หรือแม้ระทั่ารลายร่าเป็นอสูรายาห้วเหว ทำให้มีเพียไม่ี่นล้าเสี่ยใ้โลหิที่ยัไม่ไ้รับารทสอบ ไม่ว่าผลลัพธ์ะเย้ายวนใเพียใ
แ่วันเิรบรอบสิบปีอเธอ ทุอย่า็เปลี่ยนไป เมื่อวามลับเรื่อารลายพันธุ์อเธอถูเปิเผย มีวามพยายามลอบสัหาราระูลู่แ่ โยมีเป้าหมายือบุรสาวนเล็อระูลเเนีย
วยาพิษบรรุโลหิที่เ้ม้นนสามารถเปลี่ยนใร็ามให้ลายเป็นสัว์ร้ายระหายเลือ มันถูีเ้าสู่ร่าออลิโยไม่ทันั้ัว และเธอ็เริ่มทำร้ายแเหรื่ออย่าไร้สิ
ร่าายอเธอบิเบี้ยว ลายเป็นอสูรายที่พยายามทำลายทุสิ่ที่วาหน้า สัว์ร้ายาห้วเหว ที่รอวันาย้วยน้ำมืออนัล่า
แ่แล้ว... เธอ็ลับืนสู่ร่ามนุษย์อย่าน่าอัศรรย์ ร่าายอเธอฟื้นัวราวับไม่มีอะไรเิึ้น
สิ่ที่เป็นไปไม่ไ้ไ้เิึ้นแล้ว
ความคิดเห็น