ลำดับตอนที่ #42
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : -42-
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงง
5.30
ฉันกระโดดขึ้นจากที่นอนแล้วอาบน้ำ ทำภารกิจยามเช้าเสร็จภายในครึ่งชั่วโมง เป็นสถิติใหม่เลยแฮะ
เลือกแต่งชุดกระโปรงยาวแบบเดรสสีฟ้าที่ดูสดใส
แต่..
เมื่อย่างก้าวลงมาที่ห้องโถง
สาวแหม่มผมทอง2คน ผมดำ5คน และสาวผิวคล้ำอีก 1คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
ฉันดึงนาฬิกาที่แขวนคอไว้ออกมา 06.25 น.
เค้านัด7โมงนี่นา
ฉันไม่สายสักหน่อย
ฉันนั่งลงที่โซฟาข้างสาวผิวคล้ำ พลางแอบมองสาวๆหน้าตาน่ารักทั้งหลาย
“Hello!! My name is Jusmin. Are you Ai???”
ฉันหันไปมองเธอ เธอยิ้มให้อย่างเต็มที่ จนฟันสีขาวสะอาดส่องประกาย เสื้อกล้ามสีชมพูอ่อน กับกางกางยีนส์ซีดสไตล์เซิร์ฟ สดได้ใจจริงๆ คนอื่นใส่กระโปรงให้เรียบร้อย แต่เธอ…กล้าหาญมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
“Yes,I’m. Nice to meet you. Jusmin”
(หลังจากนี้บทสนทนาจะเป็นภาษาอังกฤษ แต่เพื่อความเข้าใจง่ายจึงออกมาในรูปที่แปลแล้ว เพื่อความเข้าใจของผู้อ่าน^-^ จริงๆผู้เขียนไม่มีความสามารถพอ -_-)
เรานั่งคุยกันซักพักจัสมินบอกว่า
“ฉันไม่ได้คิดจะแต่งงานกับพี่ชายของไอ แต่ไอ้คุณป๋าของฉันจะอนุญาติให้ฉันไปเป็นนักเล่นเซิร์ฟที่ฮาวายถ้าฉันยอมมาดูตัว 3 วันนี้”
“จริงเหรอ ฉันชอบฮาวาย อยากไปบ้างจัง”
“แฟนฉันอยู่ที่นั่นแหละ เราจะแต่งงานกันกลางปีหน้า ฉันอยากให้ไอไปด้วย ไอจะไปใช่มั๊ย”
“แน่นอน ฉันต้องไปให้ได้”
“ฉันจะช่วยเหลือไอเองถ้าไอต้องการ”
สาวผมทองหุ่นเพรียว หน้าคมสวยเดินเข้ามาหาเราทั้ง 2 คน
“ไอจังใช่มั๊ยคะ”
“O_O ค่ะ”
“ฉันทราบเรื่องของคุณแล้วค่ะ ดีจังนะคะ ฉันไม่แข่งกับคุณแน่ๆ ฉันคงสู้ไม่ไหว หุหุหุ อ้อ ฉันชื่อจูเลียน่า ฮาร์เกนค่ะ เรียกจูเลียดีกว่าค่ะ”
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“คุณคือจัสมิน เบรสต์ ลูกสาวของเคอร์รอสเจ้าของธุรกิจเรือสำราญใช่มั๊ยคะ ฉันชื่นชอบลีลาการเล่นเซิร์ฟของคุณมากเลยค่ะ ไปดูคุณแข่งบ่อยๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณเป็นลูกสาวธุรกิจ โฆษนาในอิตาลีใช่มั๊ยคะ คุณเป็นนางแบบประจำของเกรท โมเดล ใช่มั๊ยคะ ฉันก็เคยไปดูคุณเดินแบบ”
O_Oพระเจ้าเรือสำราญ นางแบบ ธุรกิจโฆษณา โลกที่ฉันไปไม่ถึงT-T
กุก กุก กุก เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นเบาๆ
ฉันหันไปมองตามเสียง
“O0O ริน”ฉันเรียกเสียงดัง
รินใส่สูทผู้หญิง กระโปรงทรงเอสีเทาสวยเฉียบ เดินมานั่งข้างๆฉัน
“ฉันมาแล้วยัยเบ๊อะ”
“T-Tคนทรยศ ไหนบอกว่ารักริวไง เธอมาแย่งพี่ชายไปจากฉันอีกแล้วฉันมั๊ย คนใจร้ายยยยยย”
“ฉันมาช่วยเธอต่างหากเล่า”
“T-T ฮือ ฮือ”
“อย่าร้องนะ ยัยปัญญาอ่อน”
“-*- เฮ้ เธอว่าอะไรไออ่ะ อย่ามาว่าเพื่อนฉันนะ คนที่จะได้เป็นเจ้าสาวของมิยาบิคือไอเท่านั้น“
“แม่ดำนี้เป็นใครน่ะ ไอ”
“-_-เอ่อ เพื่อนใหม่ของฉันเอง ชื่อจัสมิน จัสมิน นี่เป็นเป็นชาวไทยของฉัน ชื่อริน”
“แล้วไป นึกว่ามาว่าอะไรไอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ริน”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยยัยนี่จะมีเพื่อนดีๆกับเขาเหมือนกัน”
“เธอก็เพื่อนฉันนะยะ” หนอยทำมาเป็นพูดอังกฤษไฟแลบ
“เออ ช่างเหอะ”
กุก กุก กุก ยัยแอนนา มิยาซาว่าเดินเข้ามาในบ้าน 7 โมงพอดีเป๊ะ
ทุกคนในห้องนิ่งไปจนผิดปกติ แล้วมองเธอ กางเกงยีนส์ร้องเท้าส้นสูงเสื้อสายเดียวสไตล์โบฮีเมียน
“ยัยSulky มาแล้ว ชอบนึกว่าตัวเองสวยสุด รวยสุด ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย”จัสมินพ่นลมออกจากปากแล้วมองไปทางอื่น
“ฉันก็ไม่ชอบ เราเคยประกวดHot Modelด้วยกัน เธอแพ้ฉันแต่พูดว่าฉันใช่เส้น”จูเลียพูดเบาๆ
“เพราะแม่นี่แหละฉันถึงต้องมาไงล่ะ”รินพูดภาษาไทยใส่ฉันอย่างโกรธๆ
O_Oงั้นเชียว
ยายมิกิเดินเข้ามา
“เอาละสาวๆ ฉันจะพาเธอไปที่พักนะ เธอต้องนอนรวมกันทั้งหมด”
“อะไรนะ O_O”แอนนาพูดแล้วมองคนอื่นๆ
“มีปัญหาหรือจ๊ะ”
“ป่าว…ค่ะ”
ยายพาเราไปที่ห้องญี่ปุ่น ยัดพวกเราเข้าไปแล้วสั่งให้ปูที่นอนตามที่ที่พอใจ
ฉันเดินไปที่มุมห้องแล้วดึงที่นอนจากตู้ออกมาปู จูเลีย จัสมิน และรินทำตาม เราจึงยึดฟากหนึ่งของกำแพงไว้ได้
“ขอให้ นั่งบนที่นอนแล้วฟังอะไรซักครู่ก่อนเริ่มการคัดตัวครั้งนี้”
ฉันคุกเข่าลงบนที่นอนโดยผ้าไม่ขยับเลย(หลังจากถูกตีตาตุ่มบวม ก็ทำได้ในที่สุด)
“จัสมินนั่งเหยียดขาบนที่นอนไม่ได้นะ”ฉันกระซิบ เธอจึงหดขาเข้ามา
“การคัดตัวครั้งนี้ เดิมมีคนที่จะเข้าร่วม12คน แต่มีเข้ามาพิเศษ อีก 1 คน เพราะคุณมิยาบิเห็นแวว แต่มิสเฮเลน ขอสละสิทธิ์เนื่องจากเธอทราบว่าคนที่มิยาบิ ยาซึอากิชอบก็เข้าร่วมในครั้งนี้ด้วย”
สาวผมทองคนนึงยกมือขึ้น
“มิสมาร์ติน มีอะไรคะ”
“ฉันขอสละสิทธิ์ค่ะ”
O_O
“ฉันมีคนที่รักอยู่แล้วค่ะ ฉันจะทำตามใจที่ตัวเองต้องการบ้าง”
“ฉันด้วยค่ะมิส”สาวผมดำตาคมอีกคนคำนับแล้วลุกเดินออกจากห้องไป
“ขอโทษด้วยนะคะ”มิสมาร์ตินคำนับแล้วลุกจากไป
คนที่เหลือในห้องมองหน้ากันไปมา อยู่ๆสาวผมดำอีกคนก็ร้องไห้ออกมา เธอคำนับแล้วเดินออกไป
ที่เหลือเริ่มขยุกขยิก
“มีใครอีกมั๊ยคะ”
ไม่มีใครพูดอะไร
“ตอนนี้เหลือ 9 คนนะคะ ขออณุญาติเรียกชื่อตัวนะคะ ฉันจะไม่พูดถึงตระกูลของใครโดยการเอ่ยนามสกุล ขอให้เข้าใจด้วย มิสไอ”
“ค่ะ”
“มิสจัสมิน”
“ค่า”
“มิสจูเลีย”
“ค่ะ”
“มิสแอนนา”
“ค่ะ”
“มิสวินเทอร์”
“ค่ะ”
“มิสลอร่า”
“ค่ะ”
“มิสมาริน”(ยัยรินของฉันเองแหละ-_-)
“ค่ะ”
“มิสแคเทอรีน”
“ค่ะ”
“มิสลิลลี่”
“ค่ะ”
“การมาที่นี่ไม่มีการบังคับจิตใจใครทั้งนั้น ที่นี่ไม่ใช่ค่ายกักกัน ทุกคนมีสิทธิทำตามใจชอบ แต่คะแนนทั้งหมดอยู่ในมือของดิฉัน ทุกคนมี 500 คะแนน คนที่เหลือคะนนมากสุดในวันสุดท้ายจะได้เป็นมิสซิสมิยาบิแน่นอน ขอให้ทุกคนพยายามด้วย สิ่งที่ฉันต้องการประเมินมีมากมาย แต่ฉันไม่ได้ต้องการให้ทุกคนมาเก๊กหน้าที่นี่แล้วออกลายทีหลัง มีอะไรสงสัยมั๊ยคะ”
เมื่อทุกคนเงียบ บททดสอบแรกคือมารยาทบนโต๊ะอาหารเช้าก็เริ่มขึ้น
อะไรกันยังไม่เริ่มก็เหลือ 9 คนแล้วเรอะเนี่ย
สู้ตายยยยยยยยยย
…………………………..
5.30
ฉันกระโดดขึ้นจากที่นอนแล้วอาบน้ำ ทำภารกิจยามเช้าเสร็จภายในครึ่งชั่วโมง เป็นสถิติใหม่เลยแฮะ
เลือกแต่งชุดกระโปรงยาวแบบเดรสสีฟ้าที่ดูสดใส
แต่..
เมื่อย่างก้าวลงมาที่ห้องโถง
สาวแหม่มผมทอง2คน ผมดำ5คน และสาวผิวคล้ำอีก 1คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
ฉันดึงนาฬิกาที่แขวนคอไว้ออกมา 06.25 น.
เค้านัด7โมงนี่นา
ฉันไม่สายสักหน่อย
ฉันนั่งลงที่โซฟาข้างสาวผิวคล้ำ พลางแอบมองสาวๆหน้าตาน่ารักทั้งหลาย
“Hello!! My name is Jusmin. Are you Ai???”
ฉันหันไปมองเธอ เธอยิ้มให้อย่างเต็มที่ จนฟันสีขาวสะอาดส่องประกาย เสื้อกล้ามสีชมพูอ่อน กับกางกางยีนส์ซีดสไตล์เซิร์ฟ สดได้ใจจริงๆ คนอื่นใส่กระโปรงให้เรียบร้อย แต่เธอ…กล้าหาญมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
“Yes,I’m. Nice to meet you. Jusmin”
(หลังจากนี้บทสนทนาจะเป็นภาษาอังกฤษ แต่เพื่อความเข้าใจง่ายจึงออกมาในรูปที่แปลแล้ว เพื่อความเข้าใจของผู้อ่าน^-^ จริงๆผู้เขียนไม่มีความสามารถพอ -_-)
เรานั่งคุยกันซักพักจัสมินบอกว่า
“ฉันไม่ได้คิดจะแต่งงานกับพี่ชายของไอ แต่ไอ้คุณป๋าของฉันจะอนุญาติให้ฉันไปเป็นนักเล่นเซิร์ฟที่ฮาวายถ้าฉันยอมมาดูตัว 3 วันนี้”
“จริงเหรอ ฉันชอบฮาวาย อยากไปบ้างจัง”
“แฟนฉันอยู่ที่นั่นแหละ เราจะแต่งงานกันกลางปีหน้า ฉันอยากให้ไอไปด้วย ไอจะไปใช่มั๊ย”
“แน่นอน ฉันต้องไปให้ได้”
“ฉันจะช่วยเหลือไอเองถ้าไอต้องการ”
สาวผมทองหุ่นเพรียว หน้าคมสวยเดินเข้ามาหาเราทั้ง 2 คน
“ไอจังใช่มั๊ยคะ”
“O_O ค่ะ”
“ฉันทราบเรื่องของคุณแล้วค่ะ ดีจังนะคะ ฉันไม่แข่งกับคุณแน่ๆ ฉันคงสู้ไม่ไหว หุหุหุ อ้อ ฉันชื่อจูเลียน่า ฮาร์เกนค่ะ เรียกจูเลียดีกว่าค่ะ”
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“คุณคือจัสมิน เบรสต์ ลูกสาวของเคอร์รอสเจ้าของธุรกิจเรือสำราญใช่มั๊ยคะ ฉันชื่นชอบลีลาการเล่นเซิร์ฟของคุณมากเลยค่ะ ไปดูคุณแข่งบ่อยๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณเป็นลูกสาวธุรกิจ โฆษนาในอิตาลีใช่มั๊ยคะ คุณเป็นนางแบบประจำของเกรท โมเดล ใช่มั๊ยคะ ฉันก็เคยไปดูคุณเดินแบบ”
O_Oพระเจ้าเรือสำราญ นางแบบ ธุรกิจโฆษณา โลกที่ฉันไปไม่ถึงT-T
กุก กุก กุก เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นเบาๆ
ฉันหันไปมองตามเสียง
“O0O ริน”ฉันเรียกเสียงดัง
รินใส่สูทผู้หญิง กระโปรงทรงเอสีเทาสวยเฉียบ เดินมานั่งข้างๆฉัน
“ฉันมาแล้วยัยเบ๊อะ”
“T-Tคนทรยศ ไหนบอกว่ารักริวไง เธอมาแย่งพี่ชายไปจากฉันอีกแล้วฉันมั๊ย คนใจร้ายยยยยย”
“ฉันมาช่วยเธอต่างหากเล่า”
“T-T ฮือ ฮือ”
“อย่าร้องนะ ยัยปัญญาอ่อน”
“-*- เฮ้ เธอว่าอะไรไออ่ะ อย่ามาว่าเพื่อนฉันนะ คนที่จะได้เป็นเจ้าสาวของมิยาบิคือไอเท่านั้น“
“แม่ดำนี้เป็นใครน่ะ ไอ”
“-_-เอ่อ เพื่อนใหม่ของฉันเอง ชื่อจัสมิน จัสมิน นี่เป็นเป็นชาวไทยของฉัน ชื่อริน”
“แล้วไป นึกว่ามาว่าอะไรไอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ริน”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยยัยนี่จะมีเพื่อนดีๆกับเขาเหมือนกัน”
“เธอก็เพื่อนฉันนะยะ” หนอยทำมาเป็นพูดอังกฤษไฟแลบ
“เออ ช่างเหอะ”
กุก กุก กุก ยัยแอนนา มิยาซาว่าเดินเข้ามาในบ้าน 7 โมงพอดีเป๊ะ
ทุกคนในห้องนิ่งไปจนผิดปกติ แล้วมองเธอ กางเกงยีนส์ร้องเท้าส้นสูงเสื้อสายเดียวสไตล์โบฮีเมียน
“ยัยSulky มาแล้ว ชอบนึกว่าตัวเองสวยสุด รวยสุด ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย”จัสมินพ่นลมออกจากปากแล้วมองไปทางอื่น
“ฉันก็ไม่ชอบ เราเคยประกวดHot Modelด้วยกัน เธอแพ้ฉันแต่พูดว่าฉันใช่เส้น”จูเลียพูดเบาๆ
“เพราะแม่นี่แหละฉันถึงต้องมาไงล่ะ”รินพูดภาษาไทยใส่ฉันอย่างโกรธๆ
O_Oงั้นเชียว
ยายมิกิเดินเข้ามา
“เอาละสาวๆ ฉันจะพาเธอไปที่พักนะ เธอต้องนอนรวมกันทั้งหมด”
“อะไรนะ O_O”แอนนาพูดแล้วมองคนอื่นๆ
“มีปัญหาหรือจ๊ะ”
“ป่าว…ค่ะ”
ยายพาเราไปที่ห้องญี่ปุ่น ยัดพวกเราเข้าไปแล้วสั่งให้ปูที่นอนตามที่ที่พอใจ
ฉันเดินไปที่มุมห้องแล้วดึงที่นอนจากตู้ออกมาปู จูเลีย จัสมิน และรินทำตาม เราจึงยึดฟากหนึ่งของกำแพงไว้ได้
“ขอให้ นั่งบนที่นอนแล้วฟังอะไรซักครู่ก่อนเริ่มการคัดตัวครั้งนี้”
ฉันคุกเข่าลงบนที่นอนโดยผ้าไม่ขยับเลย(หลังจากถูกตีตาตุ่มบวม ก็ทำได้ในที่สุด)
“จัสมินนั่งเหยียดขาบนที่นอนไม่ได้นะ”ฉันกระซิบ เธอจึงหดขาเข้ามา
“การคัดตัวครั้งนี้ เดิมมีคนที่จะเข้าร่วม12คน แต่มีเข้ามาพิเศษ อีก 1 คน เพราะคุณมิยาบิเห็นแวว แต่มิสเฮเลน ขอสละสิทธิ์เนื่องจากเธอทราบว่าคนที่มิยาบิ ยาซึอากิชอบก็เข้าร่วมในครั้งนี้ด้วย”
สาวผมทองคนนึงยกมือขึ้น
“มิสมาร์ติน มีอะไรคะ”
“ฉันขอสละสิทธิ์ค่ะ”
O_O
“ฉันมีคนที่รักอยู่แล้วค่ะ ฉันจะทำตามใจที่ตัวเองต้องการบ้าง”
“ฉันด้วยค่ะมิส”สาวผมดำตาคมอีกคนคำนับแล้วลุกเดินออกจากห้องไป
“ขอโทษด้วยนะคะ”มิสมาร์ตินคำนับแล้วลุกจากไป
คนที่เหลือในห้องมองหน้ากันไปมา อยู่ๆสาวผมดำอีกคนก็ร้องไห้ออกมา เธอคำนับแล้วเดินออกไป
ที่เหลือเริ่มขยุกขยิก
“มีใครอีกมั๊ยคะ”
ไม่มีใครพูดอะไร
“ตอนนี้เหลือ 9 คนนะคะ ขออณุญาติเรียกชื่อตัวนะคะ ฉันจะไม่พูดถึงตระกูลของใครโดยการเอ่ยนามสกุล ขอให้เข้าใจด้วย มิสไอ”
“ค่ะ”
“มิสจัสมิน”
“ค่า”
“มิสจูเลีย”
“ค่ะ”
“มิสแอนนา”
“ค่ะ”
“มิสวินเทอร์”
“ค่ะ”
“มิสลอร่า”
“ค่ะ”
“มิสมาริน”(ยัยรินของฉันเองแหละ-_-)
“ค่ะ”
“มิสแคเทอรีน”
“ค่ะ”
“มิสลิลลี่”
“ค่ะ”
“การมาที่นี่ไม่มีการบังคับจิตใจใครทั้งนั้น ที่นี่ไม่ใช่ค่ายกักกัน ทุกคนมีสิทธิทำตามใจชอบ แต่คะแนนทั้งหมดอยู่ในมือของดิฉัน ทุกคนมี 500 คะแนน คนที่เหลือคะนนมากสุดในวันสุดท้ายจะได้เป็นมิสซิสมิยาบิแน่นอน ขอให้ทุกคนพยายามด้วย สิ่งที่ฉันต้องการประเมินมีมากมาย แต่ฉันไม่ได้ต้องการให้ทุกคนมาเก๊กหน้าที่นี่แล้วออกลายทีหลัง มีอะไรสงสัยมั๊ยคะ”
เมื่อทุกคนเงียบ บททดสอบแรกคือมารยาทบนโต๊ะอาหารเช้าก็เริ่มขึ้น
อะไรกันยังไม่เริ่มก็เหลือ 9 คนแล้วเรอะเนี่ย
สู้ตายยยยยยยยยย
…………………………..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น