คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : น้ำตา
“อ้าว นายตื่นแล้วเหรอ” นามิลืมตาพูดขึ้น
“………” โซโลตาค้าง แล้วมองดูสภาพตัวเอง เสื้อผ้ายังอยู่ครบ เฮ้อ แล้วไป
“จะกังวลอะไรพ่อหนุ่ม ฉันก็อยู่ครบเหมือนกันนี่ ดูสิ” เปิดผ้าห่มโชให้ดู
“ปัญหามันไม่ใช่เรื่องนั้นซะหน่อย เธอ แง่ง!!!” โซโลแยกเขี้ยว
“อ้าว ดูเหมือนนายจะแข็งแรงดีแล้วนะ” คุณหมอว่างั้น หน้าซื่อ
“เฮ้อ นี่เธอฉันไม่ใช่เจ้าลูฟี่นะ ถึงมาทำแบบนี้” เขาพูดกอดอกนิ่ง
“ทำไมเหรอ กับนายแล้วเป็นไงเหรอ” พูดยียวนกวนประสาท
“เธอนี่มัน เฮ้อ เอาเป็นว่าอย่าเล่นแบบนี้อีกล่ะ”
“ถ้าเล่นแล้วจะทำไมล่ะ ฉันไม่ถือหรอกนะ” พูดได้ไม่อาย
“เออ พวกคุณ ดูถ้าจะทำผมรู้สึกจิ้นๆเล้กน้อยนะครับ งั้นผมขอตัวไปข้างนอกแป้บ”
กวางน้อยออกห้องไปอย่างหน้าแดง
“นี่เธอทำไมถึงพูดแบบนี่ ผมไม่ชอบนะ นามิ” พูดซีเรียส
“ก็ฉันจะพูดมีปัญหารึไง!!!!” เธอพูกตะคอกกลับ
“เธอไม่นึกถึงเจ้านั้นบ้างเลยเหรอ เจ้านั้นน่ะรักเธอนะ”
“รักเหรอ? รักงั้นเหรอ….เท่าที่ฉันจำได้เจ้านั้นน่ะขืนใจฉัน ฉันเกลียดเจ้านั้น!” TmT
“แล้วเวลาที่ฉันต้องการเขา เขากลับทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว ฉันเป็นอะไรสำหรับเขากันแน่”
“ฉัน…..ฉันมัน ก็แค่………” TmT
เพี้ย!!! (เขาตบปากเธออย่างแรง)
“หยุด! ห้ามพูดนะ ถ้าเธอพูดฉันไม่ให้อภัยเธอแน่” โซโลพูดด้วยความโกรธ
“……………….” TnT เธอเงียบไป
“… จริงๆแล้ว ฉันก็พึ่งรู้เหมือนกัน ที่เธอเล่ามาน่ะ” โซโลรู้สึกเสียใจ -_-
“……และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเคยรักฉันบ้างไหม เขาคงไม่เคยรักฉันหรอก” นามิพูด
หมับ!!!! (เสียงกอดที่รุนแรงจากโซโล)
“……โซโล” นามิประหลาดใจ
โซโลกลับร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกอย่างไม่มีเหตุผลนัก เขาดูอ่อนแอกว่าที่เธอเคยเจอเขาครั้งก่อนนัก
และเมื่อกอดซักพัก เขาก็มองหน้าเธอ แต่คราบน้ำตายังคงอยู่ นามิตกใจกับสิ่งที่เห็น
และคิดว่าใครทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ โซโลนั้นแม้ร้องไห้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะใคร
แต่เธอก็นึกขึ้นได้ถึงผู้หญิงคนนั้น ขึ้นมา ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนี้
นามิก็เข้าใจความรู้สึกของโซโลดีว่า อาจเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนั้นก็ได้
เขาถึงได้อ่อนแอแบบนี้ เธอรู้สึกสงสารเขาเลยเกิน ชายที่เข้มแข็ง ก้าวร้าวคนนั้น
นี่คงเป็นโอกาสแล้วสินะ ที่ฉันต้องช่วยเขาและเติมเต็มเขาให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
เธอจูบปากเขา ทั้งที่เขายังมีคราบน้ำตาแล้วเขาก็นิ่งชะงักไปทำอะไรไม่ถูก………..
ณ หมู่บ้านร้าง
ลูฟี่รีบออกเดินตามหาวาโพรุเพื่อขัดขวางการทำร้ายชาวบ้าน จนไปเห็นชาวบ้านถูกมัดทุกคนและถูกเฝ้าไว้
“555555 วาโพรุจะทำไงกับพวกแกดีนะ “ วาโพรุพูดขึ้น
ลูฟี่ไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไปเท่านั้น
“ท่านครับ มีคนกำลังมาทางนี่ครับ” ลูกน้องเข้ามาแจ้ง
“หืม? หา! ไอ้บ้านั้นยังไม่ตายอีกเหรอเนี่ย” วาโพรุโมโหมาก
หมัดยางยืด!!!!! ฟิ้ว !!!! ผัวะ!!!!!
วาโพรุหน้าเสยลอยไปด้านหลัง อึ้ก!!!
“หัวหน้า!!!!! “ ลูกน้องตกใจสุดขีด
“พวกแกรีบปล่อยคนพวกนี้ไปซะ ไม่งั้นโดนแน่” ลูฟี่พูดขึ้น
ลูกน้องรีบปล่อยทุกคนออกหมด
“จะไปก็รีบไปให้พ้นซะ ก่อนที่ฉันจะจัดการกับพวกแก”
หว่า หยึย หนีเถอะพวกเรา!!!
เจ้าพวกนั้นไปหมดแล้วสินะ ทุกคนก็ปลอดภัยดีแล้ว
ลูฟี่เดินไปที่ร่างของวาโพรุมองด้วยความน่าสมเพช แล้วก็จะหันหลังเดินจากไป
“แกเสร็จฉันล่ะ55555 “ วาโพรุพรวดขึ้นมาอ้าปากจะกินลูฟี่
“หึ ว่าแล้วเชียว” ลูฟี่หันมาแล้วdashเข้าประชิด หาปากที่อ้านั้น
“หา?” วาโพรุตะลึง ปากเผลอหุบลงด้วยความตกใจ
Gear upperรัวใส่ท้องของวาโพรุ ตาเหลือก จุก 3O3
ปึ้ง! ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปึ้ง!!!! XOX
Upper!!!! เสยกระเด็นไปไกลจนหายวับไปบนฟ้า
วิ้ง
ทางโซโลกับนามิ
หลังจากที่โซโลทำไรไม่ถูกนั้น จากการที่หล่อนได้จูบเขานั้น หลังจากนั้น
บรรยากาศก็ดูช่างเงียบและว่างเปล่าระหว่างทั้งสองคน
ความคิดเห็น