ห้องเก็บของ/ทดลองโค้ด บลาๆๆ

ลำดับตอนที่ #1 : พื้นหลังตอนย่อยสีขาว

  

  บทนำ

"สู่เซี่ยง" หรือ "เซิงเซียว" ในภาษาจีนหมายถึงปีนักษัตร

ปีนักษัตรเป็นระบบที่ใช้สัตว์ 12 ชนิดมาเป็นสัญลักษณ์แทนปีเกิดของคน ปีนักษัตรทั้ง 12 ได้แก่ ชวด ฉลู ขาล เถาะ มะโรง มะเส็ง มะเมีย มะแม วอก ระกา จอ กุน ปีนักษัตรทั้ง 12 ของจีนไม่เพียงหมายถึงสัตว์ทั้ง 12 ที่เป็นสัญลักษณ์แทนปีต่างๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นระบบการนับเวลาอย่างหนึ่งด้วย

ตำนาน 12 นักษัตร เป็นตำนานที่เล่าขานกันมาช้านานตั้งแต่โบราณกาลของจีน  โดยเล่าความเป็นมาของปีนักษัตร ซึ่งเป็นแนวคิดการนับปีของหลายเชื้อชาติ รวมทั้งจีน ไทย...

ตำนานของจีนเล่าเรื่องนี้ไว้ว่า...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ทรงมีดำริที่จะแต่งตั้งสัตว์ต่าง ๆ มาเป็นสัญลักษณ์ดูแล ควบคุมการเคลื่อนคล้อยของกลุ่มดาวมากมายในจักรวาล จึงให้เหล่าสรรพสัตว์ว่ายข้ามน้ำมารายงานตัว

เวลานั้น หนูกับแมวเป็นเพื่อนรักกัน แต่เป็นสัตว์สองชนิดที่ว่ายน้ำได้แย่ที่สุด แต่ทั้งหนูและแมวใช้ความฉลาดของตนให้เป็นประโยชน์  ทั้งคู่จึงร่วมกันทำข้อตกลงกับวัวโดยขออาศัยเกาะหลังวัวไป วัวซึ่งแข็งแรงและมีใจอารีอยู่แล้วก็ตกลง

ครั้นพอใกล้จะถึงฝั่ง หนูกลับคิดอยากจะได้ตำแหน่งที่หนึ่งให้ได้ จึงวางแผนเตะแมวตกน้ำไปเพื่อกำจัดคู่แข่ง และเมื่อใกล้ถึงฝั่ง หนูก็รีบกระโดดจากหลังวัวขึ้นสู่ฝั่งเป็นตัวแรก จึงได้เป็นนักษัตรลำดับแรก ตามด้วยวัวซึ่งขึ้นฝั่งตามมา กลายเป็นนักษัตรที่สอง

ถัดจากวัว ก็เป็นเสือที่หอบแฮ่ก ๆ ขึ้นฝั่ง โดยอธิบายว่า ขณะข้ามน้ำมา โดนน้ำซัดปลิวไป ต้องลุยน้ำกลับมาใหม่ จึงมาถึงช้ากว่ากำหนด เสือจึงได้ตำแหน่งนักษัตรที่สาม

จากนั้น กระต่ายก็ตามมาถึง โดยเล่าให้ฟังว่า ทีแรกกระโจนตามโขดหินมาเรื่อย ๆ  แต่พอถึงกลางน้ำไปต่อไม่ได้ โชคดีที่มีขอนไม้ลอยมา เลยเกาะขอนไม้เข้าสู่ฝั่งได้ กลายเป็นนักษัตรที่สี่

อันดับห้าที่มาถึงเป็นมังกร   ซึ่งน่าสงสัยว่าสัตว์ที่เหินฟ้าได้อย่างมังกร ทำไมมาถึงฝั่งช้าเช่นนี้   เง็กเซียนฮ่องเต้ถามแล้ว มังกรตอบว่า  ตนต้องหยุดให้น้ำฝนกับชาวบ้านก่อน จึงล่าช้าไปบ้าง   และเมื่อมาถึงกลางทางได้เห็นกระต่ายเกาะขอนไม้โดนน้ำซัดไปอีกทางหนึ่ง จึงได้ช่วยเป่าลมอยู่ข้างหลังเพื่อพากระต่ายเข้าสู่ฝั่งด้วย  เง็กเซียนฮ่องเต้ได้ฟังก็ชื่นชมในน้ำใจของมังกรมาก และให้ตำแหน่งนักษัตรที่ห้าตามกติกา

หลังจากนั้นก็มีเสียงม้าร้องมาแต่ไกล แต่ก่อนที่ม้าจะถึงฝั่ง ปรากฏว่ามีงูซึ่งซ่อนตัวอยู่ในกีบม้าโผล่ออกมา ทำให้ม้าตกใจเสียหลักล้มลง งูจึงขึ้นฝั่งก่อนและได้เป็นนักษัตรที่หก ตามด้วยม้าเป็นนักษัตรที่เจ็ด

ไกลออกไป มีกลุ่มสัตว์สามตัวขึ้นฝั่งมาด้วยกัน คือแพะ ลิง และไก่ ทั้งสามช่วยกันข้ามน้ำมา โดยไก่เป็นคนเจอแพ แล้วพาแพะกับลิงขึ้นแพมาด้วยกัน ทั้งแพะทั้งลิงช่วยกันกวาดสาหร่ายและถ่อแพมาจนถึงฝั่ง  เง็กเซียนฮ่องเต้จึงให้ตำแหน่งนักษัตรแก่สัตว์ทั้งสาม โดยให้แพะเป็นอันดับแปด ลิงเป็นอันดับเก้า และไก่เป็นอันดับสิบ

จากนั้นสุนัขจึงขึ้นฝั่งตามมา เป็นอีกครั้งที่เง็กเซียนฮ่องเต้สงสัย ว่าทำไมสัตว์ที่ว่ายน้ำเก่งอย่างสุนัขถึงมาถึงช้าได้ขนาดนี้

สุนัขตอบว่า เป็นพราะตนมัวแต่อาบน้ำเพลินอยู่ อีกทั้งน้ำก็ใสเย็นชื่นใจเหลือเกิน ก็เลยเล่นน้ำต่อสบายใจ จนเกือบจะมาไม่ถึงฝั่งเสียแล้ว สุนัขจึงได้ตำแหน่งนักษัตรอันดับสิบเอ็ดไป

จวบถึงยามตะวันเย็นเคลื่อนคล้อย เง็กเซียนฮ่องเต้กำลังจะปิดรับลงทะเบียน ก็พลันได้ยินเสียงอู๊ด ๆ ของหมูที่กำลังขึ้นฝั่งมา หมูมาช้าเพราะหิวกลางทาง เลยแวะกินอาหารก่อน พอกินอิ่มก็พักงีบหลับต่ออีกต่างหาก  ก่อนจะตื่นมากุลีกุจอว่ายน้ำเข้าฝั่ง หมูจึงได้ตำแหน่งนักษัตรอันดับสิบสอง

แล้วเง็กเซียนฮ่องเต้จึงสั่งปิดพิธี เป็นอันว่าหมูคือนักษัตรอันดับสุดท้าย

แมวซึ่งถูกหนูเตะตกน้ำและว่ายน้ำไม่คล่อง พยายามตะเกียกตะกายยังไงก็มาไม่ทัน จึงไม่ได้ตำแหน่งนักษัตร ด้วยเหตุนี้แมวจึงผูกพยาบาทกับหนู และเกลียดน้ำตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

กาลเวลาผ่านไปนักษัตรทั้งสิบสองถูกบ่มเพาะฝึกฝนตนเพื่อเป็นเซียน  จนถึงเวลาอันควรจึงได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ของตนยังสุดขอบจักรวาลอันห่างไกล

“นักษัตรชวด” สถิตใน “ราศีกรกฏ” ธาตุน้ำ  “นักษัตรฉลู” สถิตใน “ราศีเมถุน” ธาตุลม   “นักษัตรขาล” สถิตใน “ราศีพฤษภ” ธาตุดิน   “นักษัตรเถาะ” สถิตใน “ราศีเมษ” ธาตุไฟ   “นักษัตรมะโรง” สถิตใน “ราศีมีน” ธาตุน้ำ  “นักษัตรมะเส็ง” สถิตใน “ราศีกุมภ์” ธาตุลม  “นักษัตรมะเมีย” สถิตใน “ราศีมังกร” ธาตุดิน   “นักษัตรมะแม” สถิตใน “ราศีธนู” ธาตุไฟ   “นักษัตรวอก” สถิตใน “ราศีพิจิก” ธาตุน้ำ  “นักษัตรระกา” สถิตใน “ราศีตุล” ธาตุลม  “นักษัตรจอ” สถิตใน “ราศีกันย์” ธาตุดิน   “นักษัตรกุน” สถิตใน “ราศีสิงห์” ธาตุไฟ

นี่คือเรื่องราวต่อจากนี้ไปอีกนับพันปี...

เรื่องราวของผู้เปรียบเป็นดั่งอาจารย์ ผู้นำสัตว์ทั้งสิบสองเข้าสู่วิถีเซียนนักษัตร

เรื่องราวของเทพสวรรค์ ผู้เป็นถึงหลานชายขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ เทพที่ทุกผู้คน ไม่ว่าเทพ มาร ปิศาจ ล้วนยำเกรง  

เทพผู้ได้รับมอบหมายหน้าที่ให้ดูแลเซียนทั้งสิบสอง...

เอ้อหลางเสิน หยางเจียน...คือนามของเขาผู้นั้น