การเมืองหมาๆ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 นายกหมาๆ

นายกหมาๆที่ผมกำลังจะพูดถึงนี้รับรองว่าไม่ใช่นายกฯของไทย ทั้งนี้มิได้หมายความว่านายกฯไทยที่ถูกสรรเสริญเช่นนั้นโดยสื่อและวงการเมืองจะไม่มีเอาเสียเลย มีครับ มีมากกว่า 1 คนเสียด้วย แต่วันนี้ยังไม่ถึงคิว
       
       คราวนี้เราข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกจากสหรัฐอเมริกามาประเทศอังกฤษกันก่อน ตอนที่ 1 ท่านผู้อ่านคงจำได้ว่า mad dogs หรือหมาบ้า ถึงจะเขียนเป็นพหูพจน์ แต่ก็มีรูปเดียวคือประธานาธิบดีบุช คนที่ถือเชือกล่ามถูกหมาลากไปจนเกือบจะล้ม ถึงจะเป็น Englishmen ก็มีภาพปรากฏคนเดียว คือนายโทนี่ แบลร์ นายกรัฐมนตรีอังกฤษ คนปัจจุบัน
       ความจริงแบลร์เป็นหมาไปก่อนประธานาธิบดีบุชเสียอีก แต่เป็นหมาเชื่องๆ เพียงเจ้าของกระตุกเชือกนิดๆ ออกคำสั่งให้ไปทางไหนก็ไป ในภาพการ์ตูนที่เรานำมาพิมพ์ในหน้านี้ ถ้าท่านผู้อ่านเพ่งดีๆ ก็จะเห็นมีหมาพูเดิ้ลอยู่ 2 ตัว ตัวหนึ่งคือ แบลร์ อีกตัวหนึ่งก็คือ นายจอห์น โฮเวิร์ด นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันของออสเตรเลีย ผู้ซึ่งเพิ่งประกาศยุบสภาผู้แทนราษฎร เพื่อให้มีการเลือกตั้งทั่วไปครั้งใหม่ในเดือนตุลาคมที่จะถึงนี้ เจ้าของผู้ถือเชือกล่ามหมาทั้ง ๒ มิใช่ใครที่ไหน ก็ประธานาธิบดีบุช ขาประจำ ของเรานี่เอง ผลัดกันเป็นหมา เป็นนาย สนุกดี
       
       ผมเคยเห็นปกนิตยสารฉบับหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่นายกรัฐมนตรีสเปนพลิกล็อกพ่ายเลือกตั้งยับ ก็มีหน้าหมา ๓ ตัว พร้อมทั้งคำบรรยายว่า เสร็จไปหนึ่งล่ะ อีกสองตัวกำลัง(แบลร์กับบุช)จะตามไป (one down, two to go) ประชาธิปไตยนี่สนุกดีนะครับ ปล่อยให้พวกหมาๆพากันลงเลือกตั้งกันเป็นทิวแถว เห็นจะเป็นด้วยเหตุนี้เอง คำว่าลงเลือกตั้งของไทยเรา อเมริกันจึงใช้คำว่า วิ่ง อังกฤษใช้คำว่า ยืน run or stand for the office อันเป็นอากัปกิริยาที่กระเดียดไปทางหมาๆ
       
       จอห์น โฮเวิร์ด จะได้เป็นนายกรัฐมนตรีออสเตรเลียต่อหรือไม่ ขึ้นกับผลการเลือกตั้งในเดือนตุลาคมนี้ ของจอร์จ บุชก็ในเดือนพฤศจิกายน ตั้งแต่พรรคเดโมแครตได้ตัวจอห์น แครีมาเป็นตัวแทนของพรรค คะแนนบุชก็ตกเรื่อยๆ แต่ยังพอสูสีกัน ส่วนใหญ่เขาถูกหาว่าโง่ และผลงานทางเศรษฐกิจไม่เข้าขั้น ที่หนักกว่านั้น ถูกชูป้ายไล่โห่ว่า เป็น “ไอ้โกหก”
       แต่การเมืองเป็นของไม่แน่ ผิดถูกมิได้อยู่ที่สัจธรรม แต่อยู่ที่อารมณ์ของประชา ชนที่ปรวนแปรตลอดเวลา สัปดาห์นี้ หลังจากการประชุมสมัชชาพรรคที่มหานครนิวยอร์ก ซึ่งมีขบวนผู้ประท้วงคัดค้านยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ คะแนนของบุชกลับขึ้นล้ำหน้าแครีไปถึง 11 % หมาหรือไม่หมา ก็ไม่รู้ล่ะ ถ้าถึงวันเลือกตั้งยังเป็นอย่างนี้ ก็แทบเชื่อขนมกินได้
       
       ท่านผู้อ่านคงอยากทราบ อยู่ดีๆ ทั้งประธานาธิบดีทั้งนายกรัฐมนตรี จึงพากันกลายเป็นหมูเป็นหมาไปได้ ก็คงต้องตอบว่า เพราะพากันไปทำสงครามถล่มอิรักนั่นเอง ว่าไปแล้ว คนที่ไม่เห็นด้วยกับสงครามนี้มีมากกว่าคนที่เห็นด้วย แม้แต่เสียงส่วนใหญ่ในสหประชาชาติก็คัดค้าน พันธมิตรสำคัญของอเมริกาคือ คานาดา ฝรั่งเศส กับเยอรมนีนั้นถึงกับต่อต้านอย่างดุเดือด แต่แบลร์กลับพาอังกฤษเดินตามตูดบุชไปต้อยๆ คนอังกฤษจึงพากันเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมากว่าค่อนประเทศ

              สาเหตุหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะคนอังกฤษทนไม่ได้ที่นายกฯคนเก่งของเขายอมให้บุชจูงจมูก คนอังกฤษกว่าหนึ่งในสามเชื่อว่าบุชเป็นคนโง่ อีกสองในสามเห็นว่าบุชเป็นภัยต่อสันติภาพของโลก
       
       ส่วนแบลร์นั้นเป็นเป็นดาวจรัสฟ้าการเมืองอังกฤษ เขาเป็นคนหนุ่ม รูปหล่อ วาทศิลป์เป็นเลิศ โชคช่วย เพราะหัวหน้าพรรคคือจอห์น สมิท หัวใจวายตาย ไม่ถึง 3 ปีดี แบลร์ก็นำพรรคซึ่งเป็นฝ่ายค้านนานถึง 18 ปี เข้าสู่ชัยชนะแบบถล่มทลายในปี 1997 ได้เป็นนายกรัฐมนตรีอายุเพียง 43 ปี นับว่าหนุ่มที่สุดถอยหลังไปถึงยุคนายกฯลอร์ด ลิเวอร์พูล ในปี 1812 ลูกคนสุดท้องของแบลร์ก็ทำสถิติเหมือนกัน ที่เกิดในทำเนียบบ้านเลขที่ 10 ถนนดาวนิ่ง ซึ่งไม่เคยมีลูกนายกฯมาเกิดเลยกว่า 150 ปีมาแล้ว แม่ของลูก 4 คนหรือเมียคนเดียวของเขาชื่อ เชอรี่ บูธ เป็นทนายความชื่อดัง เมื่อ 2-3 ปีก่อนสร้างข่าวอื้อฉาวถูกปรับฐานขึ้นรถใต้ดินไม่จ่ายสตางค์ ความจริงเธอจ่ายไม่ทันและเป็นผู้ไปขอจ่ายเอง ก่อนที่จะถูกนายตรวจจับ แต่สื่อก็มีธรรมชาติของสื่ออย่างที่รู้กัน จึงเกิดเรื่องเกิดราวเป็นข่าวอันโอชะ ช่วยให้หนังสือขายดี
       
       ในการเลือกตั้งแต่ละครั้ง พรรคการเมืองอังกฤษก็จะออก manifesto หรือคำสัญญาว่าพรรคจะทำอะไรให้กับบ้านเมืองหรือประชาชนบ้างหากได้เป็นรัฐบาลใน 4 ปีข้างหน้า แบลร์สัญญากับประชาชนว่า พรรคจะไม่ขายนโยบายใดๆที่ปฏิบัติไม่ได้ เขาวางจุดหนักของนโยบายไว้ที่คำ 3 คำ คือ “การศึกษา การศึกษา การศึกษา” พรรคแรงงานของแบลร์เป็นหนึ่งในสหพันธ์สังคมนิยมสากล (Socialist International) ซึ่งยึดถือมาร์กซ์เป็นปรัชญาสำคัญ ในอดีตพรรคจึงตกอยู่ใต้อิทธิพลสหภาพแรงงานและกลุ่มซ้ายจัด เพื่อจะให้ได้ชัยชนะแบลร์ต้องดึงพรรคมาสู่สายกลาง เป็นสังคมนิยมสวัสดิการคู่ขนานกับเศรษฐกิจตลาด และอาศัยวิธีการและพรรคเดโมแครตของประธานาธิบดีคลินตันอย่างหนัก แบลร์ให้สัญญากับประชาชนไว้ 229 ข้อ เมื่อได้เป็นรัฐบาลแล้ว 3 ปีต่อมามีการวิจัยทางวิชาการว่าเขาทำตามสัญญาได้สำเร็จถึง 80 % ทำให้เขาชนะการเลือกตั้งทั่วไปครั้งที่ 2 อีกอย่างลอยลำ
       
       ใครๆก็คาดว่า แบลร์กำลังเดินทางไปสู่ความเป็นมุขรัฐบุรุษของโลก ไม่มีใครคิดว่าจู่ๆจะกลายเป็นหมาเสียได้ พวกสื่อและนักการเมืองทั้งฝ่ายค้านฝ่ายรัฐบาล ต่างก็ขนานนามให้ว่า “แบลร์ เป็นแค่หมาพูเดิ้ลของจอร์จ บุช “เท่านั้นเอง เมื่อบุชบุกเข้าทำสงครามอิรัก และลากแบลร์เข้าไปด้วย ด้วยสาเหตุที่ปรากฎภายหลังว่าโกหกเช่นกัน เป็นต้นว่า หาอาวุธทำลายล้างไม่พบ นักวิทยาศาสตร์ของรัฐบาลฆ่าตัวตายเพราะความเครียดและอับอาย ใช่แต่แบลร์จะได้รับการประณามจากคนทั่วไปเท่านั้น ในพรรคเขาเองก็เกิดการต่อต้านอย่างหนัก รัฐมนตรีอาวุโสระดับผู้นำพรรค เช่นโรบิน คุก และแคลร์ ชอร์ต ลาออกประท้วง พร้อมทั้งกล่าวหาว่าเขาสายตาสั้น ตื้นเขิน และงี่เง่า ที่ไปเดินตามผู้นำปัญญาอ่อนของอเมริกา เวรแท้ๆ ที่จอร์จ บุช แห่งพรรคริพับลิกัน ชนะการเลือกตั้ง ชาวอังกฤษต่างพากันหาเหตุผลและข้อแก้ตัวมาล้างอาย บ้างก็ว่า แบลร์จะเป็นหมาพูเดิ้ลได้อย่างไร เพราะเขาเป็นหมาพันธุ์ดุ (attack dog)แท้ๆ เขาย่อมมีเหตุผลที่จะหลอกใช้บุช เพื่อนำอังกฤษไปสู่ความเป็นผู้นำในเวทีโลก
       
       ความจริงพูเดิ้ลเป็นหมาประจำชาติฝรั่งเศส มีรูปร่างและอัธยาศัยน่ารัก พินอบพิเทาและตามใจคอยวิ่งคาบของที่ตกน้ำมาให้เจ้าของ ดูรูปพูเดิ้ลพันธุ์แท้แล้ว ออกจะน่ารักกว่าแบลร์
       
       ในครม.ของแบลร์มีหมาแท้ๆเข้าร่วมประชุมด้วยทุกครั้งผลัดกันถึง 2 ตัว ตัวหนึ่งชื่อลูซี่ อีกตัวชื่อ ซาดี้ ไม่เคยมีข่าวว่าตัวใดตัวหนึ่งเคยเห่าคัดค้านนโยบายอิรักของแบลร์หรือไม่ แต่ที่แน่ๆ ลูซี่เคยเห่ากระโชกผู้อภิปรายฝ่ายค้านที่โจมตีแบลร์ในสภาผู้แทน ทั้ง 2 ตัวเป็นหมาแทนตาซึ่งจูงเดวิด บลังเกต ว่าการมหาดไทยตาบอดของรัฐบาลอังกฤษปัจจุบัน
       
       รัฐมนตรีผู้ใดต้องการหมาจูงบ้างครับ!