ตอนที่ 41 : ตอนพิเศษ
สปอยล์ดิบ
Special I
‘เหล้าหมักของชาวบ้าน (NC*)’
“แอบหนีมาดื่มสินะครับ ที่จริงพ่อเฒ่าควรจะรักษาสุขภาพตัวเอง”
“ผมไม่ได้ดื่มมาซักพักแล้ว วันนี้มีความสุขก็แค่อยากตามใจตัวเองบ้าง”
“แหม ก็บอกคุณเค้าไปซี่ว่าเพราะจะได้ลูกเขยดีถึงอารมณ์ดีแบบนี้”
“พวกเอ็งอยู่เงียบๆแล้วทำงานไป เหลืออีกตั้งหลายไหที่ต้องฝังดิน”
“รู้แล้วจ้า” ท่านละความสนใจออกจากชาวบ้านที่มาช่วยกันฝังไหเหล้าหมัก รินน้ำสีใสแต่กลิ่นฉุนขึ้นจมูกและชวนให้แสบตาใส่อีกแก้วแล้วยื่นให้กับคุณชายปาร์คคนโต
“ไม่ดีกว่าครับ”
“น้ำใจของผู้ใหญ่”
“…”
“จะขัดใจพ่อตาหรือ”
โอเค..ชานยอลไม่ควรจะเสียมารยาทอีกต่อไปสินะ เขารับจอกเหล้ามาดื่มรวดเดียวหมดหลังจากได้ยินถ้อยคำนั้นดังออกมาจากปากพ่อเฒ่า แม้จะเป็นจอกเล็กๆเท่าน้ำชาไม่กี่หยดแต่รสฝาดของมันกลับทำเอาท้องเขาร้อนได้ง่ายพอๆกับไวน์ชั้นยอด แต่รสชาติต่างกันมากโขอยู่…แน่ล่ะ ก็นี่มันเหล้าเถื่อน
“ฮ่ะๆๆ” พ่อเฒ่าหัวเราะพลางตบเข่าฉาดใหญ่อย่างนึกพอใจ ก่อนจะรินเหล้าใส่จอกให้คุณชายเพิ่ม “ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่มีใครกล้าดื่มกับผมเลยซักคน เอาแต่กลัวนั่นกลัวนี่กันไปได้” ท่านเหน็บไปที ชาวบ้านที่ได้ยินสวนคำโดยไม่หันไปมอง
“ใครจะกล้าหือ เด็กแสบลูกชายพ่อเฒ่าปากร้ายน้อยซะที่ไหน แม่ครูที่ว่าอ่อนหวานพอโหมดจะสวดก็ยาวจนไม่มีใครฟังไหว ถ้าขืนรู้ว่าปล่อยให้พ่อเฒ่าดื่มเหล้ามีหวังหูชากันพอดี”
อ่าว…แบบนี้ชานยอลก็ซวยน่ะสิ
“ดื่มอีกสิคุณชาย”
“พ่อเฒ่าเพิ่งหาย ผมว่า..”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะน่า เรามาคุยกันให้สนุกดีกว่า นานๆจะได้รับเกียรติดื่มกับคนหนุ่มมีหน้าตาทางสังคมแบบนี้ บอกตามตรงว่าผมถูกชะตาคุณ”
“ขอบคุณครับ” ชานยอลจำต้องกระดกเหล้าลงคออีกอึกใหญ่ รู้สึกซู่ซ่าและฝาดเฝื่อนจนต้องสะบัดหน้า “หมักดื่มกันเองแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ”
“ตั้งแต่รุ่นสู่รุ่น ยิ่งบ่มไว้นานรสชาติยิ่งดี คุณอาจจะไม่ชินกับรสฝาดถูกๆของมัน แต่ถ้าไม่ใช่คนเก่าแก่ที่นี่หมักล่ะก็ไม่ได้รสแบบนี้หรอก ร้านหรูๆแพงๆที่พวกคุณเสพก็หามาไม่ได้” ว่าพลางรินเหล้าให้อีก “นอกจากรสชาติมันจะยอดเยี่ยมแล้ว สรรพคุณมันก็ดีไม่แพ้กัน”
ชานยอลฟังพลางจิบรสชาติขมปร่าลงคอ เขาไม่ชอบรสดิบและกลิ่นเถื่อนแบบนี้ แต่เพราะไม่อยากขัดใจพ่อตาจึงจำต้องกลืนมันลงไป โชคดีที่เป็นคนหน้านิ่ง แม้รสของมันจะย่ำแย่ในความรู้สึก ทว่าชายหนุ่มยังคงซ่อนอาการไว้ภายใต้ใบหน้าอันเรียบเฉยได้อย่างไม่บกพร่อง
“ดียังไงครับ”
“เพิ่มสมรรถภาพทางเพศ”
“แค่ก..” ชานยอลเผลอสำลักน้ำเมา ได้ยินเสียงหัวเราะขำจากผู้ใหญ่รวมถึงพ่อเฒ่าดังขึ้นเบาๆ ตามด้วยฝ่ามือหนักๆตบลงที่หัวไหล่เขาอยู่หลายทีอย่างลูกผู้ชาย
“เรื่องแบบนี้สำคัญต่อผู้ชายอย่างเราๆไม่ต้องอายไป คุณเองก็ยังหนุ่มแน่น ท่าทางไม่ได้ดูอ่อนประสบการณ์ซักนิด ดื่มๆเข้าไปเถอะ” พ่อเฒ่าว่ายิ้มๆ จิบเหล้าอย่างสบายอารมณ์ ชานยอลมองแล้วได้แต่คิดว่าคนเป็นพ่อลืมไปหรือเปล่าว่าคืนนี้เขาต้องนอนกับลูกชายตน หากเหล้าเสริมสมรรถภาพทางเพศให้ผลจริง มันจะกระทบต่อใครได้ ถ้าไม่ใช่คนที่เขาต้องร่วมเตียงด้วย
อีกอย่าง..พ่อเฒ่ายังไม่รู้นิสัยตอนเมาของเขาดีพอ
ถึงคะยั้นคะยอให้ดื่มเรื่อยๆแบบนี้..
Special II
‘รอยดูดในคืนนั้น’
(Kim Jongin vs Park Sehun)
เรื่องมันเกิดขึ้นในคืนนั้นเอง..
คืนงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดของปาร์คชานยอลผู้เป็นพี่ชาย
“พี่จงอิน..”
“เสียงของนายทำฉันขนลุกแปลกๆ”
“มาลองจูบกันดูมั้ย”
“นั่นปะไรล่ะ!” มือหยาบง้างขึ้นกลางอากาศ ใกล้ได้โบกหัวเด็กหนุ่มอยู่รอมร่อติดแค่ว่าอีกคนดันรู้ทัน คว้าข้อมืออีกข้างของเขาไว้ได้ซ้ำยังออกแรงกระชากให้เขาล้มลงไปนอนแนบกับที่นอนก่อนจะตามเอาร่างขึ้นมาคร่อมทับ..คิมจงอินอยากร้องกรี๊ดสุดๆ
ก็บ้าแล้ว!
“ลงไป”
“ตอนผมจูบกับแบคฮยอนน่ะตื่นเต้นสุดๆ ช่วยพิสูจน์หน่อยเถอะว่าถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นจะรู้สึกเหมือนกันมั้ย”
“ไม่ช่วยอะไรทั้งนั้น ลงไปโว้ย”
“พี่บอกว่าไม่รังเกียจผมไง เห็นแก่ที่เราสนิทกันมานาน พี่นี่แหละเหมาะที่ผมจะ..”
“นับหนึ่ง”
“หรือพี่กลัวว่าตัวเองจะหวั่นไหวซะเอง”
“ถ้านับถึงสามแล้วยังไม่ลงไปอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“น้องมีปัญหาแทนที่จะช่วย พี่มันป๊อด”
วิธีอื่นไม่มีให้ช่วยแล้วหรอวะ
“ป๊อด”
“ปาร์คเซฮุน”
“ไม่ใช่พี่ชานยอลอย่าคิดว่าผมจะกลัว”
“อยากได้อยากโดนมากสินะ”
“ใครกันแน่ที่จะโดน ผมหรือว่าพิ..ตุ่บ!” เด็กหนุ่มตัวผอมก้างถูกจับพลิกให้นอนลงใต้ร่างโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แวบเดียวเท่านั้นที่เซฮุนทันเห็นรอยยิ้มมุมปากดูร้ายกาจของคิมจงอินพี่ชายคนสนิท เพราะต่อจากนั้นริมฝีปากแห้งผากของอีกฝ่ายก็จรดลงบนซอกคอของเขา ไม่มีการเล้าโลมอ้อยอิ่งเกิดขึ้น มีแต่แรงดูดดุนที่ผิวเนื้อบริเวณลำคอ ทั้งเจ็บ ชวนขนลุกและน่าตกใจจนเผลอแหกปากร้องทั้งที่ตัวเองนั่นแหละเป็นฝ่ายหาเรื่องเอง…
Special III
‘มูลนิธิหลานคุณยาย & ความรักของชานแบค’
แบคฮยอนกะพริบตาปริบมองหน้าชายที่สูงกว่า จำได้ว่าบริกรคนนี้เอาแต่ป้วนเปี้ยนใกล้โต๊ะของเขา บริการดิบดี หน้าตาก็ไม่ได้จัดว่าขี้เหร่อะไร ไหล่กว้างตัวสูงเอาจริงๆออกจะดูดีด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าต้องการอะไรจากเขาถึงมายืนขวางทางแบบนี้
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คือว่า..ผมอยากขอคาทกคุณ”
“ครับ?”
“ไลน์ก็ได้นะครับ ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม อะไรก็ได้ที่คุณสะดวกจะให้” ถึงตรงนี้แบคฮยอนพอจะรู้แล้ว..คนตรงหน้ากำลังขายขนมจีบเขา ท่าทางไม่ยอมละความพยายามหนำซ้ำยังยื่นโทรศัพท์มาให้อีก
“นะครับ”
“ไม่ได้!” ใครบางคนย่างสามขุมเข้ามาขัดก่อนจะผลักไหล่บริกรหนุ่มให้เซถอยหลังไป ใบหน้าหล่อดูหัวเสีย แสดงออกชัดว่ารู้สึกไม่พอใจแค่ไหน
“ตาไม่ดีหรือจงใจไม่รับรู้ว่าหมอนี่มากับแฟน”
“ผมเห็นคุณกับคุณผู้หญิงคนนั้นสกินชิปกันเลยคิดว่า..” บริกรหนุ่มยังพูดไม่ทันจบโทรศัพท์มือถือในมือก็ถูกฉกไป เขามองแบคฮยอนยืนกดมันยุกยิกอย่างอึ้งๆ ก่อนจะอึ้งยิ่งกว่าเมื่อมันถูกส่งคืนกลับมาพร้อมคำพูดชวนใจเต้นแรงที่ว่า
“ผมไม่ค่อยเล่นโซเชียล จำไอดีไลน์ไม่ได้ด้วยแต่ให้เบอร์ไปแล้วมันน่าจะขึ้นนะ”
ไม่ใช่แค่บริกรหนุ่มคนเดียวหรอกที่อึ้ง
“อยากคุยก็ทักมาเลย ผมโสด”
ปาร์คชานยอลเองก็อึ้งไม่ต่างกัน
#ficmysscb
มารายงานความคืบหน้าว่าเขียนเสร็จทุกตอนแล้ว
รอติดตามต่อในเล่มได้เลยยยย
Note: สำคัญมากและมากที่สุด
ตามที่ได้แจ้งไว้ว่าเราจะปิดโอนเล่มหนังสือในเวลาเที่ยงคืนของวันที่ 1 ก.ค 59 นี้ จึงจะถามอีกครั้งว่ามีใครที่อยากได้เล่มจริงๆแต่เก็บเงินไม่ทันหรือขัดข้องตรงไหนแล้วอยากให้เราเก็บหนังสือไว้ให้มั้ย? ถ้ามีสามารถติดต่อเรามาได้นะคะ ถ้าชัวร์เราจะเก็บไว้ให้ และอาจเลื่อนระยะเวลาการโอนเงินออกไปถึงประมาณไม่เกินกลางเดือน ก.ค นี้
แต่หากไม่มีการแจ้งความประสงค์ใดๆ ในช่องทางไหนก็ตามที่เราจะรับรู้ได้ก็คงต้องปิดโอนตามกำหนดเดิมเนาะ บอกตรงนี้ว่าเราคงไม่สั่งสต็อกมาเผื่อเยอะ(อาจไม่เกิน 5 เล่ม 10เล่ม) และคงไม่มีรีปริ้นอีกแล้ว
ถือว่ารับทราบโดยทั่วกันเน้อ.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เลื่อนออกไปได้ไหมอ่า หรือเผื่อชุดนึงอ่า
อยากอ่านสเป
เหลือให้เราเล่มนึงได้มั้ยง่าาาาา.____.
ไม่ได้ล่ะกูต้องซื้อ
ฮืออออ ตังอยู่ไหน