[2PM] OTAKU BOY ~

ลำดับตอนที่ #1 : OTAKU BOY - intro -

- Intro -

 

 

“แทค แกบ้าไปแล้ว”

ฮวาง ชานซองบ่นประโยคเดิมที่พูดมาเป็นครั้งที่ 7 ในเวลาแค่ครึ่งชม.
ปากก็บ่น แต่ขายาวๆคู่นี้ก็เดินตามเพื่อนร่างใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าไปเรื่อยๆอย่างไม่หยุด

ไม่สิ โดนลากมาต่างหาก...

ติดสินบนอีกนิดหน่อย ไม่งั้นคนอย่างชานซองไม่มาทำอะไรไร้สาระแบบนี้หรอก!

อากาศอุ่นขึ้นเรื่อยๆ
อาจจะเป็นเพราะเขาเดินกันแบบไม่หยุดมาไม่ต่ำกว่าสามสิบนาที หรือเป็นเพราะคนเริ่มหนาแน่นจนอึดอัด อึดอัดแบบที่ว่าเหยียบเท้าใครไปก็คงว่ากันไม่ได้ล่ะนะ
จุดมุ่งหมายของอ๊ก แทคยอนเพื่อนเขาและบรรดาผู้หญิงทั้งหลายที่อยู่รอบตัวเขาคงเป็นที่เดียวกัน

นั่นไง เห็นเวทีแล้ว
ด้านหลังเวทีมีป้ายตัวใหญ่ๆว่า KHUN×NUNEO

อ๋อ นักร้องน่ะ
วันนี้มีงานแจกลายเซ็นของนักร้องคู่ดูโอคู่ใหม่ ก็ไม่ดังเท่าไหร่หรอก ชานซองไม่รู้จัก(หรืออาจจะเป็นเพราะเขาไม่สนใจเรื่องดารา)
และถ้าเข้าใจไม่ผิด ในบรรดาคนที่มางานนี้มีผู้หญิงซะ 99%

 

..อีก 1% ที่เหลือคงเป็นผู้ชาย
ซึ่งก็คือชานซองและแทคยอน

 

อา..... ช่างน่าอายจริงๆ
งานนี้มีถ่ายทอดสดมั้ย?
ขออย่าให้แม่มาเห็นภาพของชานซองในงานนี้เลยนะครับ
ส่วนอีกคน.... แม่เขาคงปลงไปสามโลกแล้ว

ลืมบอกไป... ที่งานนี้มันน่าอายน่ะ เพราะดูโอคู่นี้เป็นนักร้องผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง!!

อ๊ก แทคยอน เพื่อนของเขามีรูปร่างใหญ่ หุ่นนักกีฬา ผิวคล้ำ หน้าตาหล่อเหลา รวย มีการศึกษา และหลายอย่างที่จะบรรยายได้

ใช่แล้ว ผู้ชายคนนี้เกือบจะ ‘เพอร์เฟค’ มาก ....หากมันไม่มีนิสัยเป็น อะไรนะ? ในภาษาญี่ปุ่นเค้าเรียกว่า ‘โอตาคุ’

แทคยอนบ้านักร้องเกิร์ลกรุ๊ปทุกวง ร้องตามได้เหมือนเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ จำชื่อ หน้า เพลง และประวัติของพวกเธอราวกับคลอดเธอเองกับมือ ท่องตารางงานของสาวๆได้เหมือนท่องตารางธาตุ จำวันเดือนปีเกิดได้เหมือนท่องสูตรคูณ

มันบ้าเอาจริงเอาจังมากจนชานซองเกือบลืมไปแล้วว่ามันมีอาชีพเป็นผู้บริหาร ไม่ใช่โอตาคุ = =

ใช่... แทคยอนเป็นผู้บริหาร
แล้วคิดยังไงเนี่ยถึงมาบ้านักร้องผู้ชายน่ะ หา?

ทั้งคู่เดินไปถึงแผงกั้นที่ให้แฟนๆยืนรอ โดยมีที่ของสื่อมวลชนอยู่ข้างหน้าและเวทีของนักร้องอยู่ถัดไปอีกที
มันไม่ได้เห็นใกล้ๆเลยนะเนี่ย แต่แทคยอนก็ไม่ได้บ่นอะไรเพราะยังไงก็ได้ขึ้นไปจับมือตอนที่แจกลายเซ็นอยู่ดี

จับมือกับไอดอลผู้ชายเนี่ยนะ แค่คิดชานซองก็ขนลุกเหอะ..

“ชานซองๆๆๆๆๆๆ นายเอาซีดีมารึเปล่า”

“ฉันเอาซีดี โฟโต้บุค ซีดีแบบพรีเมี่ยมสำหรับแฟนคลับ นิตยสารที่เค้าลงปกมาด้วย นายว่าน้อยไปมั้ย?”

“ชานซองๆๆๆๆๆ นี่กี่โมงแล้ว อีกกี่นาทีๆ”

แทคยอนบ่นอยู่สามประโยคซ้ำๆวนลูปไปมาเหมือนเครื่องเล่น MP3 ที่มีแทรคลิสต์อยู่แค่สามเพลง ระหว่างนั้นก็เบียดตัวเข้าไปในหมู่สาวๆ (ชานซองรู้สึกงานนี้มันมีดีตรงนี้แหละ) เพื่อจะได้อยู่หน้าสุดติดขอบแผงกั้นเหล็กให้ได้

“ชานซองๆๆๆๆ...”
“หุบปากเถอะแทค กุขอร้อง”

ชานซองพูดตัดบทอย่างอ่อนเพลียเมื่อเพื่อนเริ่มจะถามว่าเขาเอาซีดีมารึเปล่าอีกรอบ

เอามาอยู่แล้ว ไม่ได้ชอบหรอกนะ ไม่เคยฟังด้วย หน้าตายังไม่เคยเห็นเลย แทคยอนมันซื้อมาหลายแผ่นแล้วยัดเยียดให้เขาแผ่นนึง เคย ถามว่าซื้อมาทำไมหลายๆแผ่น ก็ได้คำตอบว่า

‘ช่วยเพิ่มยอดขายไง’

ฉันรู้ว่าแกรวย แต่ช่วยรวยแบบมีสมองหน่อยได้ไหม อ๊ก แทคยอน...

แทคยอนทำหน้าเหม็นเบื่อเชิงหงุดหงิดเพื่อน ดูเหมือนว่าจะหยุดพูดเป็นนกแก้วได้แล้ว จนชานซองแอบถอนใจด้วยความโล่งอก
แต่ก็นิ่งได้แค่ 10 วิ. ก่อนที่จะกระโดดหย็องแหย็งโบกไม้โบกมือไปทางกลุ่มคนข้างในแผงเหล็กนั้น
แรงกระโดดทำให้แผงกั้นสั่นสะเทือน สร้างความน่ารำคาญให้ชานซองและสาวๆเป็นอย่างมาก เพราะร่างที่ใหญ่อย่างกับยักษ์แบบนั้นมันสามารถทำให้แผ่นดินแยกได้เลยนะเว้ย!

“เฮ้ยๆ พี่จุนเค พี่จุนเค!”

คนร่างสูงผมเรียบแปร้ที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มนักข่าวและคนที่เกี่ยวข้องหันซ้ายหันขวา ที่คอมีกล้อง Cannon ตัวใหญ่และบัตรสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาวๆเขียนว่า ‘PRESS’ ห้อยอยู่ คนๆนั้นหันมาตามเสียงเรียกแล้วเดินดุ่มๆมาหาทั้งคู่

"เฮ้ยบักแทค ว่าจังได๋ๆ" (เฮ้ย แทค ว่าไงๆ)
ชานซองแอบหัวเราะในใจ ‘เหน่อว่ะ คิคิ’

"พี่จุนเคมาทำข่าวนี้ด้วยเหรอ”
คนที่ชื่อจุนเคยิ้มแล้วพยักหน้า "แม่นแล่วววววววว” 

แทคยอนทำตาเป็นประกาย อ้าปากจะพูดบางอย่าง แต่คนร่างสูงผมเรียบคนนั้นหรี่ตา

"แสนห้าหมื่นวอน”
"โหยยยยยยยยยยยย บักหำขูดเลือดว่ะ!!” คนร่างใหญ่ตะโกนเสียงดัง

ชานซองหัวเราะก๊ากน้ำตาเล็ดออกมากับคำที่เพื่อนโวยวาย ก่อนจะเช็ดน้ำตาป้อยๆแล้วถามว่า

“แสนห้า ค่าอะไรวะแทค”
แต่จุนเคชิงตอบก่อน

“ค่าถ่ายไอด้อลลล บักแทคมันมักให้ถ่ายรูปไอด้อลให้มัน เถื่อแรกก็บ่คิดหยังดอก หลังๆมันหลายจนข่อยรำคาญ จังคิดเงินมัน”
(“ค่าถ่ายไอดอล แทคมันชอบใช้ฉันถ่ายรูปไอดอลให้ แรกๆก็ไม่คิดอะไรหรอก หลังๆมันเริ่มเยอะจนฉันรำคาญ เลยคิดเงินมัน” ) 

"ห๊ะ?” 

พอเห็นชานซองทำหน้าไม่เข้าใจภาษาบ้านเกิดตัวเอง จุนเคจึงแปลให้อีกครั้งเป็นภาษากลาง หน้าเป็นสีชมพู ลืมอยู่เรื่อยๆว่าที่นี่ไม่ใช่แดกูจึงไม่มีใครฟังเขาเข้าใจทั้งหมด...

"พี่จุนเค ลดหน่อยเด้” แทคยอนอ้อนวอน

แต่คนร่างสูงขยับกรอบแว่นแล้วยังคงยืนยันคำเดิม คนร่างยักษ์เลยต้องเบ้หน้าแล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา นับธนบัตรปึกหนาแล้วยื่นให้ทั้งที่หน้าบูด

ชานซองเลิกคิ้ว
ทีเหมาซีดีของไอดอลมาเป็นสิบแผ่นต่อหนึ่งอัลบั้มยังทำแบบไม่เสียดายเงิน กะอีแค่จ้างเค้าถ่ายรูปมาทำเป็นงก ไม่เข้าใจความคิดของแทคยอนเลยจริงๆ

จุนเคแยกตัวออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง พอดีกับที่บนเวทีมีการเคลื่อนไหวจากพิธีกร สาวๆรอบตัวจึงเริ่มแข่งกันส่งเสียงกรีดร้องดังขนาดชานซองต้องเอามืออุดหูเพื่อกันขี้หูสะเทือนอีกครั้ง
เสียงเพลงที่ไม่คุ้นหูเริ่มดังกระหึ่ม พิธีกรชายหญิงเริ่มพูดเกี่ยวกับตัวอัลบั้มของนักร้องหน้าใหม่คู่นี้ ทั้งคู่ยังไม่ดังก็จริง แต่ดูจากฐานแฟนคลับและกระแสตอบรับแล้วท่าทางจะมีชื่อเสียงได้ไม่ยาก

บรรดาสาวๆเริ่มเบียดเข้ามาอีก ทำเอาชานซองตัวติดกับแผงกั้นจนรู้สึกจุก ไม่เข้าใจว่าพวกข้างหลังจะเบียดกันมาทำไมในเมื่อก็ขยับยังไงก็เข้ามาได้ไม่ถึง 5 ซม.เนี่ย ห๊า?

"ว้อยยยยยย จะเบียดอะไรกันนักกันหนา ฮึ่ย”

แทคยอนบ่นโดยไม่เจียมตัวเอง หารู้ไม่ว่าตัวเองนั่นแหละที่เกะกะน่ารำคาญที่สุด ด้วยความสูง 185 ซม. กับร่างหนาๆบึกบึนสมชายชาตรี แล้วมาอยู่ในกลุ่มหญิงสาวที่แต่ละคนมีความสูงเฉลี่ยแล้ว 165 ซม.นี่มันช่างเป็นอะไรที่เกะกะลูกตาและอึดอัดเสียจริงๆ

ใครก็ได้ช่วยชานซองออกไปที! ถึงแทคยอนจะติดสินบนว่าถ้ามาเป็นเพื่อนจะเลี้ยงข้าวทั้งเดือนก็เถอะ แต่ให้ทนแบบนี้ไม่ไหวแล้ว

ชานซองหันหลัง กะว่าจะเบียดตัวหนีกลับออกไป เพราะในอารมณ์นี้แทคยอนคงไม่สังเกตหรอกว่าเขาจะอยู่หรือไม่

โน่น.. ทำตาเป็นประกาย ดีใจเนื้อเต้นรอไอดอลอยู่คนเดียวน่ะ
ดูมันไม่อายเลยที่เป็นแฟนคลับชายหนึ่งเดียวในหมู่ผู้หญิง (ไม่นับชานซองนะ เพราะเขาไม่ได้เป็นแฟนคลับ เขาโดนมันลากมา)

ยังไม่ทันขยับไปไหน พิธีกรสาวก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยกันแล้ว เชิญพบกับนักร้องคู่ดูโอคู่ใหม่ของวงการเพลงเกาหลี ‘คุณ-นูนอ’ ค่า”

ชานซองหันกลับไปที่เดิม ไหนๆก็ไหนๆ ขอดูหน้าซักหน่อย (จริงๆแล้วเบียดกลับไปไม่ได้ แน่นเกิน) ได้แผ่นซีดีมาไม่เคยจะดู อยู่ในถุงยังไงก็อยู่อย่างนั้นมาเป็นเดือนๆแล้ว อยากจะเห็นหน้าเหมือนกันว่าไอดอลคู่นี้มันมีดียังไงถึงทำให้ไอ้แทคยอนที่ตามแต่ไอดอลสาวๆหันมาตามไอดอลผู้ชายอย่างคู่นี้ได้!

นักร้องสองคนออกมาพร้อมกับเสียงกรี๊ดของแฟนคลับที่ดังถล่มทลายกว่าเดิมจนหูอื้อ รำคาญซะอยากจะหันไปตบให้รอบทิศ

หนวกหูเว้ย! 

คนแรกตัวสูง ผิวขาว หน้าตาสวยหวานเหมือนกับผู้หญิง ตากลมโต ปากแดง ...อา นี่มันสโนว์ไวท์ภาคผู้ชายเหรอ? ดูเหมือนเป็นคนที่สาวๆในงานกรี๊ดมากที่สุดแล้วนะเนี่ย คนหน้าหวานคนนั้นถือไมค์แบบเขินๆ แล้วแนะนำตัวว่าชื่อ ‘นิชคุณ’ ก่อนจะขยิบตาให้

..กรี๊ดกันให้คอแตกไปเลย เอาเถอะ เอาเถอะ

คนที่สองตัวเล็กกว่า ผิวขาว หน้าตาน่าเอ็นดูแต่ไม่น่ารักเท่านิชคุณ ตาเล็กหยี เวลายิ้มก็ดูเหมือนดวงตาคู่นั้นจะยิ้มไปด้วย เขาถือไมค์เก้ๆกังๆกว่าเพื่อน ‘เอ่อ เอ่อ.. ผม อิจนูนอ แต่ชื่อจริงคืออี จุนโฮนะครับ!’ แล้วยิ้มแห้งๆ 

โคตรจะแตกต่าง เซอร์วิสแฟนๆแบบนิชคุณไม่เป็นเลย

ชานซองหัวเราะพรืดออกมา ‘เจ้านี่ตลกดีแฮะ’
คนร่างสูงหันไปมองเพื่อน แทคยอนตอนนี้หน้ามันเคลิ้มมาก สายตาหวานหยดปนสยองจนรู้สึกอายแทน

ที่นายมองตาเยิ้มอยู่นั่นมันผู้ชายนะเฮ้ย!?

ชานซองลองเดาว่าเพื่อนเขามันปลื้มคนไหนเป็นพิเศษ ปกติแล้วมันจะชอบผู้หญิงน่ารักมากๆ แต่สเปคผู้ชายนี่ไม่รู้แฮะ(ถึงมีก็น่าขนลุก..)

แต่ว่านะ นิชคุณน่าจะเข้าวินมาเป็นคนแรก หน้าตาแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้น ถึงจะดูว่าตัวเองคิดวิปริตแต่ชานซองคิดว่านิชคุณสวยจริงๆนะ.. ดูมีเสน่ห์กว่าไอ้อิจนูนอเป๋อเหลอคนนี้เป็นไหนๆ ใครเค้าช่างจับนายสองคนมาดูโอกันได้ ดับจริงๆเลยนูนอ

นิชคุณเป็นคำตอบสุดท้าย! เหมือนผู้หญิงที่สุดแล้ว


“แทค” ชานซองตะโกนแข่งกับเสียงสาวๆรอบข้าง
 

แทคยอนทำสีหน้ารำคาญทั้งที่ยังไม่หันมา เขาคงไม่อยากโดนรบกวนขณะที่กำลังดึ่มด่ำกับภาพไอดอลตัวจริงเสียงจริง แต่ชานซองไม่สนหรอก เขาอยากยืนยันคำตอบนี่
 

“แทค!” เรียกแล้วก็ตบหัวไป 1 ที
“อะไร๊!?” คนร่างใหญ่หันมาทำเสียงดุๆ สีหน้าหงุดหงิดเต็มประดา
“แกชอบคนไหนวะ”

สีหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อครู่ดูผ่อนคลายลง รอยยิ้มแป้นแล้นระบายไปทั่วใบหน้า (รอยยิ้มนี้ชานซองเคยขอว่าให้มันหยุดทำ เพราะหน้ามันจะเหี่ยวเร็ว แต่ไม่เคยฟัง..)

หันไปบนเวทีแล้วถอนหายใจเบาๆ

"คนนั้นไง คนทางซ้ายน่ะ”

ชานซองหันขวับ
ห๊ะ คนทางซ้าย?

แทคยอนยิ้มเหมือนโลกนี้ช่างเป็นสีชมพู รอยยิ้มหวานเลี่ยนช่างน่าขนลุกเมื่อมองไปที่ผู้ชายคนนั้น..


"อี จุนโฮ ..น่ารักมั้ยล่ะ โคตรโดน”
“ฉันชอบว่ะชานซอง อยากได้”





ห๊ะ ?????!





- to be continued -