[2PM] OTAKU BOY ~

ลำดับตอนที่ #3 : OTAKU BOY - 02 -

- 02 –

 

 

 

ชานซองเดินล้วงกระเป๋าไปตามทางเดิน ท้องร้องโครกครากพลางเงยหน้ามองตึกสูงสีเทาดูหรูหราอันเป็นจุดหมาย ตัวอาคารนั้นอยู่มานานเป็นสิบปีแล้วแต่ยังคงสภาพเหมือนใหม่

ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงสามนาที หวังอยู่ในใจว่าไอ้คนใหญ่คนโตของอาคารนี้จะเลิกงานหรือยัง อาจจะยังก็ได้ เพราะไอ้คนนี้มันบ้างานเสียยิ่งกว่าอะไร

 

 

ไอ้คนใหญ่คนโตที่ชานซองนึกอยู่ในใจนี้คือเพื่อนสนิทเขาเอง อ๊ก แทคยอน

 

 

อ่า ใช่แล้ว บริษัทนี้เป็นของครอบครัวแทคยอนมันน่ะแหละ

 

รับช่วงสืบต่อกิจการของครอบครัว เป็นผู้บริหารทั้งที่อายุยังน้อย ทั้งเก่ง ฉลาด และรวยอภิมหารวย

ช่างแตกต่างกับไอ้คนว่างงานอย่างชานซองจริงๆ เหอๆ

 

ชานซองก้าวเข้าไป เดินบนพื้นที่ถูกขัดเงาแว้บจนแทบจะส่องหน้าได้ พนักงานต้อนรับในบริษัทโค้งให้เล็กน้อย ไม่หรอก เขาไม่ใช่คนสำคัญหรือดีเด่อะไร ก็แค่เป็นเพื่อนสนิทกับท่านผู้บริหารที่มาบริษัทนี้บ่อยจนยังกับเป็นพนักงานเสียเอง

 

คนร่างสูงเดินไปนั่งที่เก้าอี้รับแขกที่ถูกจัดไว้ รอคนสำคัญของบริษัทให้ลงมาอย่างอารมณ์ดี

 

รอได้แค่สิบนาที พนักงานในบริษัทก็เริ่มกระซิบกระซาบจนเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ วิ่งแตกตื่นเรียงเป็นหน้ากระดานอย่างเร่งรีบ แต่คนที่มานั่งรอตรงโซฟามองแบบไม่ได้ตกใจอะไรเพราะเคยชินแล้ว ตอนแรกที่มาที่นี่ชานซองก็เคยแตกตื่นวิ่งหน้าตั้งไปยืนเรียงแถวกับเขาเหมือนกันแหละ คิดว่าตำรวจมาหรืออะไร

 

จริงๆไม่ได้มีอะไรหรอก ท่านผู้บริหารกำลังจะเดินลงมาแล้วผ่านทางนี้น่ะ..

 

ไอ้อ๊กตาคุเอ้ย พนักงานของแกนี่มีระเบียบจริงๆ แค่แกจะกลับบ้านยังอุตส่าห์มายืนส่งอย่างพร้อมเพรียง

 

ประตูลิฟท์เปิด แทคยอนก้าวออกมาพร้อมกับคนใกล้ชิดที่เดินตามมาประมาณ 5 คน ใบหน้าหล่อเหลาดูเคร่งเครียดพลางพูดเบาๆกับคนข้างตัว สายตามองแฟ้มหนาที่อยู่ในมือ ส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็ล้วงกระเป๋าอย่างมีมาด

 

แหม่ นี่คิดว่าเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้.....

 

“เฮ้ย แทค!” ชานซองตะโกนแล้วโบกมือเรียก

 

คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารที่มองอยู่ ดวงตาจริงจังไร้ความบ้าคลั่งและขี้เล่นแบบที่เคยเป็นเสมอเวลาอยู่กับชานซอง แทคยอนปิดแฟ้มที่ถือแล้วยื่นให้พนักงาน เดินล้วงกระเป๋ามาทางคนร่างสูง พนักงานที่ยืนรออยู่โค้งให้อย่างสุภาพ ซึ่งคนที่ถูกทำความเคารพก็พยักหน้ารับน้อยๆพลางโบกมือเหมือนกับจะเป็นสัญญาณว่าให้ไปทำอะไรที่คั่งค้างต่อ

 

ชานซองหัวเราะคิก อุแหม่ะ ตบตาคนทั้งบริษัทโคตรแนบเนียน เท่สะบัด!

 

เห็นแล้วไม่อยากเชื่อว่าไอ้นี่มันเป็นคนเดียวกับคนที่ไปยืนเกาะรั้วโหวกเหวกโวยวายเมื่อเจอไอดอลเมื่อหลายวันก่อนจริงๆเรอะ?

 

“มาทำอะไรที่นี่” แทคยอนพูดเสียงขรึม “ฉันไม่ได้นัดนายมานี่”

 

“ฉันหิวอ้ะ” ชานซองพูดซื่อๆ ก็ไอ้หมอนี่มันบอกจะเลี้ยงข้าวทุกวันเป็นเวลาหนึ่งเดือนนี่นา

 

‘ผู้บริหาร’ ยิ้มน้อยๆที่มุมปากแล้วดึงแขนเพื่อนให้เดินตามออกไปทางรถสีขาวคันหรูที่อยู่ด้านนอก

 

 

เมื่อเข้าไปนั่ง รถก็เคลื่อนตัวออกไปโดยไม่ต้องบอกจุดหมาย เพราะทุกครั้งที่ถ้าหากชานซองมาด้วย แทคยอนจะสั่งให้คนขับรถขับไปที่ไปภัตตาคารหรูเพื่อพาไปกินข้าวอยู่แล้ว

 

คนร่างสูงที่อาศัยนั่งรถมาด้วยส่ายหัวด๊อกแด๊กอย่างตื่นเต้น วันนี้จะสั่งอะไรดี? วันนี้จะสั่งอะไรดี? เบื๊อเบื่ออาหารที่ห้อง มีแต่รามยอน รามยอน แล้วก็รามยอน กินจนผมจะบิดเป็นเกลียวตามเส้นรามยอนแล้ว!

 

“วันนี้พาไปที่ร้านแล้วนายก็กลับไปได้นะ” แทคยอนพูดกับคนขับรถ “ฉันจะกลับเอง”

 

คนร่างใหญ่พูดแล้วหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่อยู่ในรถขึ้นมาเปิด มีเสื้อผ้าบางส่วนแพลมออกมา

 

ชานซองรู้สึกหวั่นๆพิกล เพราะถ้าวันไหนแทคยอนกลับบ้านเองและมีกระเป๋าใบใหญ่แบบนี้.... และนั่นชุดอะไร....

 

“นายมาก็ดีแล้วชานซอง จริงๆฉันก็ว่าพอเลิกงานจะไปรับที่บ้านอยู่พอดี” แทคยอนพูดยิ้มๆ แววตาจริงจังและเคร่งเครียดหายไป มีแววตาขี้เล่นและเป็นประกายเข้ามาแทนที่

"รับไปไหน.... ไปกินข้าวเรอะ"
"ไม่ใช่ ไปที่อื่น"

ชานซองเหงื่อตก...

คงไม่ใช่แบบที่เขาคิดนะ ไม่นะ ไม่...

 

“วันนี้มีอีเว้นท์พิเศษของคุณ-นูนอ นายไปดูกับฉันทีดิ”

 

โอ้วม่ายยยยยยยยย ใช่จริงๆด้วย! T[]T

 

 

 

 

 

สองชั่วโมงหลังจากซัดเนื้อย่างและอาหารชั้นเลิศเข้าไปเต็มคราบ ชานซองก็มายืนอยู่หน้า JYP theatre ซึ่งเป็นสถานที่จัดอีเว้นท์มินิคอนเสิร์ตของคุณ-นูนอ และอยู่ในชุดสีเหลืองเขียนว่า I LOVE NUNEO พร้อมกับป้ายไฟที่มีชื่อเดียวกับบนเสื้อ ยืนท่ามกลางสาวๆที่กรีดร้องอยู่หน้าฮอลล์ในสภาพอยากจะร้องไห้ 

 

เขาเปล่าอยากใส่นะ ไอ้บ้าอ๊กตาคุแทคยอนมันบังคับเขา ฮือออออ

ชานซองอยากตาย รู้งี้ยอมกินรามยอนอยู่บ้านก็ดี!

 

ส่วนไอ้คนจอมบงการ.. โน่น สลัดชุดสูทหรูราคาแพงมาสวมเสื้อสีเหลืองลายเดียวกับเขา สวมแว่นตาสีเหลือง ถือป้ายไฟชื่อนูนอยืนเท้าไม่อยู่กับที่ กระโดดดึ๋งๆอย่างตื่นเต้นอยู่โน่น...

 

เห็นแล้วอยากจะถ่ายรูปแบล็กเมล์จริงจริ๊ง ถ้าพนักงานมาเห็นผู้บริหารเป็นแบบนี้คงพร้อมใจกันลาออกทั้งบริษัท!

 

ได้แค่คิดแต่ก็ไม่ทำหรอก.. ถึงมันจะบ้าดาราจนทำให้เขาเดือดร้อนบ่อยๆจนเข้าขั้นน่าถีบ หรือแม้กระทั่งรำคาญจนอยากเลิกคบ ว่าก็ว่าเถอะ เขาคงไม่มีทางหาเพื่อนได้ดีเท่าแทคยอนอีกแล้ว

 

เพื่อนคนที่คอยเป็นห่วงชานซองที่ตกงาน คอยถามว่าขาดเหลืออะไรมั้ย ทำงานที่บริษัทเขามั้ย คอยจ่ายหนี้ที่เขาหาเงินมาจ่ายไม่ทัน คอยดูแลตอนเขาลำบากแบบนี้จะหาได้ที่ไหนอีก?

 

แทคยอนยังช่วยเขาทุกอย่าง กะอีแค่มางานแบบนี้เขาก็ทำด๊ายยยย ไม่ซีเรียสหรอก ความสุขของเพื่อนนี่นา!

 

ชานซองคิดอย่างซึ้งในน้ำใจแล้วหันไปทางคนใจดีคนนั้น
 

 

...เขาเห็นผู้ชายตัวใหญ่เท่าหมี

ร่างกายกำยำบึกบึนอยู่ในชุดสีเหลืองกล้วยเขียนว่า I LOVE NUNEO ใส่แว่นสีเหลืองขนาดใหญ่ที่มีคำว่านูนออยู่ที่กรอบแว่นด้านบน ที่หัวมีผ้าเชียร์เขียนว่านูนอพันอยู่ ถือป้ายไฟเขียนว่านูนอ ปากก็ขมุบขมิบร้องตามดนตรีที่เปิดคลอได้ทุกคำอย่างไม่ผิดเพี้ยน

 

ความคิดซึ้งใจเมื่อครู่มลายหายไปภายใน 0.3 วินาที…

ชานซองเห็นสภาพมันแล้วปวดตับ.... 

 

บางทีถ้าคิดจะแบล็กเมล์เพื่อนแบบนี้ก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยว่ะ.....
 

 

ได้เวลาคอนเสิร์ตจะเริ่ม แทคยอนพาชานซองเข้าไปในฮอลล์ที่จัดการแสดง เป็นสถานที่ที่เล็ก เล็กมากกกกกกก เวทีก็เล็ก ในฮอลล์จุคนได้ไม่ถึงพันคน …ก็มินิคอนเสิร์ตนี่เนอะ มินิทั้งสถานที่ทั้งเพลง

เห็นแทคมันแพล่มให้ฟังว่าศิลปินหน้าใหม่ของค่ายนี้ต้องมาจัดที่นี่ทุกคนแหละ เป็นฮอลล์ของค่ายไว้จัดงานคอนเสิร์ตหรือแฟนมีทติ้งก็เลยเล็ก จริงๆแล้วคุณนูนอของมันน่ะดังจะตายยยย

 

แล้วมีทติ้งนี่คืออะไรวะ
พูดๆมาเนี่ยชานซองไม่เข้าใจซักกะติ๊ด

 

แทคยอนบอกเขาว่าวันนี้คุณ-นูนอจะร้องทั้งหมด 6 เพลง

 

พอถามว่ารู้ได้ไง เพราะไม่มีเขียนไว้ในโปสเตอร์ซักหน่อย มันก็บอกว่าถามมาจากพี่จุนเคอีกทีนึง (พร้อมกับค่าตอบแทนที่ปากเปราะอีกสองแสนวอน) ซึ่งคนที่ถูกพูดถึงก็มางานนี้ด้วย แทคยอนมันจัดการจ่ายเงินค่าถ่ายรูปไปเรียบร้อยแล้ว คราวนี้สามแสนวอน เพราะมันเป็นมินิคอนเสิร์ต เป็นงานปิด เป็นอีเว้นท์ของค่าย เป็นอะไรที่เอ็กซ์คลูซีฟ มีสื่อไม่กี่กลุ่มที่ได้เข้ามา

 

 

ฟังราคาแล้วอยากจะเป็นลม

 ไอ้บ้านี่มันทุ่มทุกอย่างจริงๆ

แล้วไอ้จุนเคนี่ก็ขูดเลือดจริงๆเว้ย!

 

แทคยอนบอกปกติแล้วงานอีเว้นท์เปิดตัวนักร้องใหม่ของค่ายนี้ จะมีแขกรับเชิญที่เป็นรุ่นพี่มาร่วมด้วย เหมือนช่วยสนับสนุนรุ่นน้อง ชานซองได้ยินแทคยอนบ่นว่าใครวะๆๆๆๆตลอดเวลา เพราะแม้แต่กระทั่งจุนเคก็ไม่รู้

 

แกไม่รู้ พี่จุนเคไม่รู้ แล้วคนอย่างชานซองที่ไม่รู้จักดาราแม้แต่คนเดียวจะไปรู้อะไรวะ

 

แล้วแกนี่รู้เรื่องไอดอลละเอียดเหลือเกินนนนน  หัวกะทิแล้วยังรวย แถมยังบ้าดาราอีก กูยอมเลย

 

ชานซองไม่แปลกใจที่เดินไปนั่งแถวหน้าเพราะรู้อยู่แล้วว่าอย่างไอ้แทคน่ะมันต้องระดับนี้ชัวร์ แต่แปลกใจกับจำนวนคนที่มาดูมากกว่า มินิคอนเสิร์ตครั้งนี้มีคนมาดูเต็มทุกที่นั่ง ยกเว้นแค่ 3 แถวแรกเท่านั้นที่โล่งแบบไม่มีใครนอกจากเขาทั้งคู่ อ้อ.. มีหญิงผมยาวคนนึงนั่งห่างจากพวกเขาไป 3 ที่นั่ง และถัดไปอีก 2 ที่ก็เป็นผู้ชายตี๋ๆหน้าตากวนๆอีกคนเดียวแค่นั้น

 

ถึงตรงนี้ชานซองรู้สึกดีใจพิลึกที่ไม่ได้เป็นชนกลุ่มน้อยของเพศชายที่มาเป็นแฟนคลับของวงนี้ อย่างน้อยก็มีเพิ่มมาอีกคนนึง

แต่เรื่องแถวที่ว่างนี่มัน....

 

“แทคๆ” ชานซองตะโกนถาม เพราะข้างในฮอลล์เสียงดังมาก “ทำไมที่มันโล่งจังอะ บัตรแพงเหรอวะ”

 

“หือ? ไม่นี่ ก็ราคาปกติ หกหมื่นวอนนิ เท่ากันหมดทุกที่”

 

“แล้วทำไมสามแถวหน้าไม่มีใครซื้อเลยวะ มีแค่เรากับไอ้สองคนนั้นเท่านั้นเอง”

 

“อ๋อ จริงๆมันต้องมีแค่เราสองคนนะ” แทคยอนพูดแล้วทำหน้ามุ่ย หันไปมองชายหญิงสองคนที่ถูกพูดถึง “แต่ฉันเหมาไม่ทัน ตอนจองบัตรไอ้สองคนนั้นมันเร็วกว่าฉันแค่ไม่กี่นาทีเอง”

 

.....ม เหมา?????

 

“..ขนาดฉันใช้เส้นป๊านะเนี่ย ยังไม่ทันเลย”

 

ชานซองอ้าปากค้าง สะกิดเพื่อนร่างใหญ่แล้วถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่อยากจะฟังให้ช็อคอีกครั้ง

 

“แก... เหมาอะไรนะ?”

 

แทคยอนกะพริบตาปริบๆ ตอบหน้าตายว่า “ก็เหมาบัตรคอนเสิร์ตไง”

 

“ม...เหมาไปเท่าไหร่นะ?”

 

“สามแถวแรก” คนร่างยักษ์พูดเรียบๆ “จะได้ไม่มีใครมาใกล้นูนอของฉันไง ฉันอยากเห็นชัดๆไม่อยากให้ใครมาเบียด เขาก็จะได้เห็นฉันชัดกว่าคนอื่นด้วย”

 

 

ไอ้ผู้บริหารสมองถั่ว!!! เอาเงินที่บ้านมาผลาญเนี่ยนะ?????????????

แกช่วยรวยแบบมีสมองให้ฉันเห็นนอกจากแค่ตอนเจรจาธุรกิจทีเถอะแทคยอน....

 

ชานซองเอามือกุมหัว รู้สึกมึนงงกับจำนวนตัวเลข ทั้งจำนวนที่นั่งที่ถูกเหมาและราคาบัตรรวมทั้งหมดที่มันกว้านซื้อไป ไอ้นี่มันโง่หรือบ้ากันแน่วะ? ....ไม่นะ มันไม่โง่ มันโคตรฉลาดเข้าขั้นหัวกะทิเลยด้วยซ้ำ แต่นี่มัน .. นี่มัน .. ว๊ากกกกกกกกกกกกก!

 

ทำไมมันฉลาดม๊ากมากในเรื่องโง่ๆแบบนี้วะ?

 

“เอ่อ แกลืมอะไรไปรึเปล่าแทค” คนร่างสูงรวบรวมกำลังพูดอีกครั้ง “แกเหมาบัตรไปซะขนาดนี้ เขาขายบัตรหมดก็จริง แต่แกคิดเปล่าว่าถ้านูนอของแกมองลงมาแล้วเห็นที่ว่างร้อยกว่าที่แบบนี้เค้าจะคิดยังไง?”

 

แทคยอนหันขวับ เบิกตากว้าง

 

“กำลังใจเขาไม่หดหายหมดเรอะ คิดสิว้อยไอ้งั่ง!” ชานซองเอาป้ายไฟฟาดไหล่คนร่างใหญ่ดังป้าบ

 

แต่คำพูดและแรงฟาดไม่ได้สะเทือนเข้าไปในหัวของคนโดนฟาดเท่าไหร่ เพราะขณะเดียวกันไฟในฮอลล์ก็ดับลงพร้อมกับเสียงกรี๊ดของแฟนคลับ เมื่อ VTR ขึ้น แทคยอนก็หันไปตะโกนร้อง ‘คุณนูนอ’ ผสมโรงไปกับคนที่มาดูด้วยใบหน้าตื่นเต้น แววตาเป็นประกายแบบเดิม ลืมเรื่องที่ชานซองพูดซะหมดไส้หมดพุง

 

คนที่ยืนข้างๆถึงกับปลง นั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้อย่างเพลียๆ เตรียมอดทนฟังเพลงที่ไม่ชอบและไม่รู้จักทั้งหกเพลง เอาเถอะ มันคงไม่ทรมานหูเท่าไหร่ล่ะมั้ง...

 

อินโทรเพลงแรกดังขึ้นทั้งที่ไฟยังดับ เป็นเสียงเปียโนเพราะๆดังขึ้นพักหนึ่งก่อนที่จะเงียบไป 2-3 วินาที จากนั้นเสียงร้อง ‘With or without you’ ก็ดังขึ้นพร้อมกับเอฟเฟคพลุก็ถูกจุด รวมถึงไฟในฮอลล์ก็สว่างวาบขึ้นมา นักร้องคู่ดูโอยืนอยู่กลางเวที คนดูส่งเสียงกรี๊ดสนั่นจนชานซองต้องเอามืออุดหู

 

นิชคุณและจุนโฮแต่งตัวในชุดเรียบง่าย ทั้งคู่ใส่กางเกงขายาวสีขาว เสื้อกล้ามและรองเท้าบู้ตสีดำเหมือนกัน ยกเว้นเสื้อนอกที่เป็นหนังและเข็มขัดเป็นสีประจำตัวของแต่ละคน (นิชคุณสีแดง จุนโฮสีเหลือง ...แทคยอนบอกเขาน่ะ)

 

แทคยอนตะโกนบอกชื่อเพลงให้ชานซองรู้ว่าเพลงนี้ชื่อ With or without you

เออๆ ใครถามแกน่ะ ดูๆไปเถอะ
 

ซาวด์ดนตรีเพราะดี เหมือนเพลงแนวตะวันตก นักร้องทั้งคู่ก็ทั้งร้องและเต้นได้อย่างไม่มีที่ติ จะแตกต่างก็แค่คนใส่เสื้อสีเหลืองมีการแสดงออกที่เป็นมืออาชีพน้อยกว่าคนเสื้อสีแดง แต่ว่ารอยยิ้มนั้นน่ารักกว่ามาก...

 

เขาเห็นนิชคุณขมวดคิ้วมุ่นเล็กน้อย มองที่นั่งว่างอย่างงงๆแต่ก็ยังคงรักษาใบหน้าไว้ได้ แต่เจ้าของรอยยิ้มน่ารักที่ชานซองแอบประทับใจมีแววตาตื่นๆขณะที่กลอกตาเลิ่กลั่กมองลงมาข้างล่าง 

 

ชานซองอยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ

ที่มันโล่งน่ะเพราะเพื่อนฉันมันบ้าเหมาซื้อหมด ต่อยมันเลย มันบ้า 

 

ขึ้นเพลงที่สอง แทคยอนหันมาบอกอีกว่า ‘ เพลง To her ’ และนิชคุณก็เป็นคนร้องแร็พตอนเพลงเริ่ม 

 

ดูก็รู้ว่านิชคุณมีความเป็นมืออาชีพในการเอนเตอร์เทนมากกว่าคู่หูตัวเอง และได้รับความนิยมมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด ก็แร็พแค่ไม่กี่ประโยคในเพลงที่สองคนยังกรี๊ดกันจะเป็นจะตาย เสียงกรี๊ดดังจนชานซองอดสงสัยไม่ได้ว่าผู้หญิงนี่มีเลเวลในการกรี๊ดกี่ลำดับ? เหมือนจะดังได้เรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด

 

โดยเฉพาะยัยผู้หญิงแถวหน้าที่ยืนห่างไปไม่กี่ที่นั่ง เจ้าหล่อนกรี๊ดได้สติแตกแหกกระเจิงมาก (จนถึงตอนนี้เขาเพิ่งเข้าใจว่านางเป็นแฟนคลับนิชคุณ) ชานซองเห็นแล้วถึงกับคิดว่าแทคยอนและผู้หญิงคนนี้น่าจะแต่งงานกันนะ จะได้ช่วยซัพพอร์ตไอ้ไอดอลสองคนนี้แบบเต็มที่ สามีภรรยาแฟนคลับคุณ-นูนอตัวจริง

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด นิชคุณณณณณ กรี๊ดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!”

 

 

นางสติแตกมากจนชานซองต้องสะกิดให้เพื่อนหันไปดู

 

แทคยอนทำปากจิ๊จ๊ะที่ถูกชานซองรบกวนการดูคอนเสิร์ต แต่พอหันไปก็ถึงกับอึ้ง ผู้หญิงอะไร? หน้าตาก็สะสวย ผมยาวตาโต แต่กรี๊ดจนคอจะแหกแบบไร้สติ จะกรี๊ดให้ไส้ติ่งแตกเลยม้ายยยยย?

 

เห็นนิชคุณที่มองลงมาทางผู้หญิงคนนี้ตามเสียงกรี๊ดแล้วยิ่งหงุดหงิดเป็นทวีคูณ เรียกร้องความสนใจเหรอแม่นี่ แรงนะ แรง....

 

เรื่องอะไรจะยอม!

 

“อิจจจจจจจจจ นูนออออออออออออออออออออออออ!"

 

เสียงดังราวกับสิงโตคำราม ไม่สิอาจจะถึงขั้นดังกว่าเสียงฟ้าผ่าด้วยซ้ำ ดังขนาดที่ดนตรีในคอนเสิร์ตว่าดังแล้ว แต่เสียงของแทคยอนก็ยังคงดังพอที่ทำเอาจุนโฮที่เดินมาริมเวทีใกล้ๆพวกเขาถึงกับหันขวับ ใบหน้าเป๋อเหลอแตกตื่น มองคนเรียกอย่างงงๆ ก่อนจะหันไปร้องเพลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินดุ่มๆไปที่เวทีอีกฝั่ง หนีการโดนรบกวนสมาธิให้ไกลที่สุด

 

แน่นอนว่าไอ้ตัวปัญหาไม่รู้สึกอะไร ขอแค่ให้นูนอหันมาก็พอใจแล้ว

 

นิชคุณที่คุมสติได้ดีตลอดเวลาจ้องเขม็งลงมาทางหน้าเวทีทั้งที่ปากยังขยับ สีหน้ายังคงถูกปั้นไว้อย่างดี เพียงแต่ดวงตาคู่กลมโตเท่านั้นที่แข็งกระด้าง คนสี่คนที่อยู่แถวหน้าสุดเด่นเป็นสง่าจนมองเห็นได้ชัดเพราะรอบข้างไม่มีใคร เด่นมากโดยเฉพาะไอ้โอตาคุยักษ์คนนั้น.... 

 

...มันมาอีกแล้ว และเอาอีกแล้ว

 

ผู้หญิงผมยาวที่เป็นแฟนคลับนิชคุณหันมาส่งสายตาจิก เบะปากใส่คนทั้งคู่อย่างหมั่นไส้ แต่เจ้าหล่อนคงรู้ตัวว่าถึงให้ตะโกนต่อไปก็คงสู้เสียงไอ้อ๊กตาคุไม่ได้จึงหยิบป้ายไฟขึ้นมาชูขึ้นสูงเหนือหัว ข่มแทคยอนทางอ้อมโดยไร้เสียง

 

ชานซองอ้าปากค้างเมื่อเห็นป้ายไฟที่ทั้งใหญ่และสว่างราวกับแสงนีออน สว่างโร่แบบไม่เกรงใจคนอื่นกันเลยทีเดียว

 

บนป้ายนั้นเขียนว่า ‘VICTORIA LOVE NICHKHUN’

แทคยอนย่นจมูก แร๊งงงงงงงงงงงงง ผู้หญิงอะไรหน้าไม่อาย!!!!!!

 

แต่คนทั้งคู่ไม่มีป้ายแบบนั้นเพราะแทคยอนทำมาแค่คำว่า NUNEO สู้ด้วยป้ายไม่ได้ก็สู้ด้วยเสียงอีกครั้ง ไม่ยอมง่ายๆหรอก!

 

 

“แทคยอนรักอิจนูนอออออออออออออออออ!!!!!” 

 

คนถูกบอกรักที่กำลังร้องเพลงแล้วเดินมาทางนี้ถึงกับหันกลับไปทางเดิมอย่างจงใจ ไม่เดินมาทางฝั่งที่ชานซองและแทคยอนยืนอยู่ง่ายๆ ปล่อยให้นิชคุณยังคงยืนอยู่ฝั่งเดียวกับพวกเขา ดวงตากลมโตมองจิกมาที่แทคยอนเป็นระยะๆ

 

เพื่อนของคนที่ตะโกนเมื่อครู่อย่างชานซองถึงกับทรุดลงไปนั่งยองๆอยู่กับพื้น เอาป้ายไฟปิดหน้าด้วยความอาย ถึงคนดูในนี้จะไม่ได้ยินและไม่รู้เรื่องอะไรกับเหตุการณ์ตรงแถวหน้านี้ แต่ชานซองก็ยังอายอยู่ดี แทคยอนมันจะบ้าดารา จะทำอะไรเขาไม่ว่า แต่มาบอกรักผู้ชายอย่างนี้ เขาอายแทน!

 

คอยดูนะแทค ฉันจะฟ้องหม่าม้าแก ให้หม่าม้าทิ้งคอลเลคชั่นโฟโต้บุคไอดอลสาวในชุดว่ายน้ำสองร้อยเล่มให้หมดเลย

 

ชานซองเงยหน้าขึ้นมาทั้งที่ยังคงนั่งอยู่อย่างเดิม แทคยอนยังคงยืนมอง เต้น และร้องตามไอดอลทั้งคู่แบบไม่ผิดเพี้ยน ส่วนผู้หญิงที่ชื่อวิคตอเรียลดป้ายไฟลงเพราะสต๊าฟเดินมาว่าที่ถือป้ายสูงเกิน เจ้าหล่อนทำหน้ามู่ทู่อย่างไม่พอใจแต่ก็ยังคงมองนิชคุณตาไม่กะพริบ

 

แต่ไอ้ผู้ชายตี๋ๆหน้าตากวนๆคนที่นั่งถัดไปนั่นสิ นั่งนิ่งเหมือนไม่ได้มาฟังคอนเสิร์ต ทำหน้าเหม็นเบื่อไร้อารมณ์ร่วมยังกะมานั่งฟังเลกเชอร์จากอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ยังไงยังงั้น แล้วแกจะเสียเงินเข้ามาทำไมวะ?

 

เพลงที่สาม แทคยอนหันมาบอกพร้อมกับทำท่าเต้นตามไปด้วย ว่าชื่อเพลง Dance2night 

 

ถึงเพลงจะเปลี่ยนแต่ไอ้ผู้ชายแถวหน้าคนนั้นยังคงนั่งนิ่ง เอิ่ม…..

 

 

แต่ก็ขอบคุณสวรรค์ที่แทคยอนมันเลิกบ้าคลั่งแข่งกับยัยวิคตอเรียแล้วหันมาดูคอนเสิร์ตแบบมีสติ จุนโฮก็เริ่มวิ่งไปทั่วเวทีอย่างอารมณ์ดีจนชานซองค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วยิ้มน้อยๆ คนร่างเล็กที่วิ่งมาทางเวทีฝั่งนี้โบกมือมาทางแทคยอนที่โบกมือตอบอย่างกระตือรือร้น ชานซองยกมือแล้วชะงักค้างไว้เท่านั้น ไม่ได้โบกตอบหรืออะไร

 

พอคิดไว้ว่าควรจะโบกมือตอบสิ คนบนเวทีก็วิ่งไปอีกฝั่งสลับกับนิชคุณไปซะแล้ว คนยกมือค้างรู้สึกหงุดหงิดตัวเองเล็กๆ..

 

 

เพลงที่สามจบ นักร้องทั้งคู่หยุดพูดคุยและทักทายแฟนคลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใบหน้าขาวเนียนของทั้งคู่มีเหงื่อผุดเต็มใบหน้า แต่รอยยิ้มกลับเปล่งประกายอย่างมีความสุข

 

ระหว่างที่นิชคุณกำลังพูด จุนโฮก็หยุดพักหายใจแล้วยิ้มไปทางคนดูทุกคน และหยุดยิ้มให้กับคนที่ถือป้ายชื่อตัวเองนานกว่านิดหน่อยอย่างมีมารยาท ชานซองได้ยินเสียงแทคยอนพ่นลมหายใจดังพรืดเมื่อไอดอลบนเวทีกวาดตามามองเขา เมื่อดวงตาคู่เล็กมองผ่านคนร่างใหญ่มาก็สบกับดวงตาคมที่ยืนข้างๆ เจ้าของดวงตาคมก็รู้สึกถึงหัวใจตัวเองที่เต้นแรงขึ้นอย่างหาสาเหตุไม่ได้

 

จุนโฮเอียงคอมองป้าย 'NUNEO' ที่ชานซองถือ พร้อมกับยิ้มกว้างแล้วพยักหน้าให้เล็กน้อย ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นต่อทั้งที่ยังอมยิ้มแก้มแทบปริ

 

นักร้องทั้งคู่แนะนำสองเพลงต่อไปว่าจะเป็นเพลงช้า เป็นโซโล่ของนิชคุณและจุนโฮที่มีดนตรีเบาๆ 

 

เมื่อ MC จบ อินโทรเพลง Only you เพลงโซโล่ของนิชคุณก็ดังขึ้น คนร้องเดินออกมายืนทางด้านหน้า ส่วนคู่หูร่างเล็กก็เดินไปตรงกลางเวทีและนั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้ คอยร้องประสานเสียงให้กับเพื่อนตัวเองในบางท่อน

 

 

‘It’s only you my baby, It’s only you…’

 

 

เสียงของคนหน้าสวยร้องเบาๆ ถึงเสียงจะไม่หวาน แต่ด้วยการแสดงออกทางสีหน้าและรอยยิ้มที่มีตลอดการร้องทำให้คนดูนั้นกรีดร้องในช่วงที่เป็นดนตรีเปล่าประปรายตลอดเวลา

 

 

ใบหน้าแบบนี้ สายตาแบบนี้ทำไมคนดูจะไม่เคลิ้มน้อ พ่อเทพบุตรเอ้ย พ่อเทวดาช่างปั้น

 

ชานซองหันไปมองแทคยอนแล้วหัวเราะคิก ก็ไอ้หมอนี่มันมองนิชคุณตาไม่กะพริบเลยนิ!
 

ชานซองไม่รู้หรอกว่าทำไมเพื่อนร่างใหญ่ถึงไม่มองหานูนอของมัน เขารู้เพียงแค่ว่าหลังกรอบแว่นสีเหลือง ดวงตาของแทคยอนเป็นประกายแบบที่เคยมีให้อิจนูนอของมันคนเดียว แต่ตอนนี้มันกลับใช้ดวงตาแบบนั้นมองนิชคุณ คลี่รอยยิ้มบางๆบนใบหน้า...

 

นิชคุณกำลังร้องเพลงแล้วมองกวาดไปทางทุกคนในฮอลล์ เมื่อไล่สายตามาทางแทคยอน เห็นรอยยิ้มและแววตานั้นที่แปลกไปจากปกติก็ถึงกับเอียงคอ กลีบปากสีแดงอมยิ้มน้อยๆ ส่งยิ้มกลับไปอยู่ครู่ใหญ่

 

 

‘Only you …. yeah …..’

 

คนหน้าสวยร้องเพลงจบ เสียงกรี๊ดดังถล่มทลาย นิชคุณที่อยู่บนเวทีมองลงมาทางแทคยอนอีกครั้ง แล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินไปทางจุนโฮที่เตรียมลุกขึ้นมาร้องเพลงต่อไป

 

ชานซองเอาป้ายไฟตีป้าบๆเข้าที่ต้นแขนหนาๆของแทคยอนแล้วแซว

 

“เฮ่ยๆ เมื่อกี้น่ะเห็นนะเว้ย” 

แแทคยอนทำหน้าตกใจ “อ...อะไร?”

 

“เมื่อกี้นิชคุณยิ้มให้ด้วย แนะแหน~ ไหนบอกชอบแต่นูนอ” คนแซวยิ้มแป้น เอนตัวโยกไปมาบนส้นเท้าเบาๆ “แกก็เคลิ้มไปเหมือนกันนะน่ะ น่ารักอะเด้”

 

"ก็เมื่อกี้มันมีนูนอของฉันอยู่บนเวทีมะ มีแต่นิชคุณก็เลยต้องดูนิชคุณสิวะ"

 

แทคยอนพูดได้เท่านั้น พอดีกับที่จุนโฮออกมาร้องเพลง I can’t ต่อ เขาก็กลับมาเป็นคนเดิม สีหน้าและแววตาที่อ่อนโยนตอนมองนิชคุณเมื่อครู่กลายมาเป็นใบหน้าที่บ้าคลั่งอีกครั้ง

 

ชานซองทำหน้ามุ่ย

 

อะไรของมันวะ? เห็นสบตากันอยู่นานสองนาน สรุปเมื่อกี้มันเคลิ้มตามเพลงเฉยๆเรอะ?

 

โด่ ไม่หนุกเลย เฮอะ...

 

 

ชานซองยักไหล่อย่างเบื่อๆแล้วหันไปมองจุนโฮที่เริ่มร้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรหรอกนะ แค่อยากรู้ว่าจะร้องโซโล่เป็นยังไงเท่านั้นแหละ

 

เสียงของจุนโฮหวาน ทุ้ม และนุ่ม สะกดคนดูได้อย่างจริงจังโดยที่ไม่มีใครร้องกรี๊ดแทรกเข้ามาให้เสียอารมณ์ของเพลง

 

คนร้องไม่ได้เอนเตอร์เทนหรือมีรอยยิ้มแพรวพราวอย่างเพื่อนตัวเองก็จริง ..แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ 

 

ตอนแรกคิดว่าต้องมาทนฟังเพลงที่ไม่ชอบไม่เคยได้ยินตั้งหกเพลงคงทรมานหูน่าดู

แต่ตอนนี้ชานซองกลับคิดว่าบางทีแค่หกเพลงมันอาจจะไม่พอก็ได้.. 

 

ให้ฟังอีกยี่สิบเพลงก็ยังไหว...

 

 

 

 

 

นูนอของเขาร้องเพลงจบแล้ว

 

 เสียงกรีดร้องกระหึ่มกว่าเดิม รวมถึงเสียงของเขา เสียงของแทคยอนที่ตะโกน ‘นูนอ’ ไปกับเค้าด้วย คนที่เพิ่งร้องเพลงจบยิ้มแป้นแล้วโบกมือให้คนดูอย่างน่ารัก

 

โอย น่ารัก น่ารัก น่ารัก แทคยอนมีความสุข โฮวววววววว

 

เขารู้สึกเสียใจที่ตอนนี้คุณ-นูนอกำลังร้องเพลงสุดท้าย มันใกล้จะจบแล้วอะ เพลงสุดท้ายเป็นเพลงโปรดของเขา แทคยอนร้องเพลงตามอย่างไม่ผิดเพี้ยน

 

 

‘I love you..’

 

“เลิฟยู!!!” แทคยอนตะโกนพร้อมๆกับเสียงคนทั้งฮอลล์ที่ร้องแบบเดียวกัน

 

‘I want you...’

 

“ว้อนท์ยู!!!”

 

‘I need you…’

 

“นี้ดยู!!!”

 

‘cause I choose you…’

 

“ชูสนูนอ!!!!!!”

 

 

คำสุดท้ายไม่มีในเพลง แต่แทคยอนอยากร้องแบบนั้น อยากให้รู้ว่าเขาเลือกนูนอคนเดียว ใครจะว่าเสร่อก็ช่าง แล้วจะทำไมอะ ทำไม?

 

เจ้าของชื่อที่ถูกแทคยอนตะโกน choose หันมามองแทคยอนในเสี้ยววินาทีแล้วยิ้มให้ ทำเอาคนเรียกเมื่อกี้ถึงกับตาโต

 

ได้ยินแน่ๆ ได้ยินแน่ๆ

ที่เขาร้องเมื่อกี้นูนอได้ยินแน่ๆ

ยิ้มแบบนั้นยอมให้เขา ‘choose’ แน่ๆ!!

 

แทคยอนรู้สึกมีความสุขจนอยากจะตายให้ได้ TwT

 

จบเพลง I love you ไฟบนเวทีก็ดับลงแบบเงียบๆ มีเพียงแสงจากป้ายไฟและแท่งไฟสีส้มซึ่งเป็นสีประจำของวง 

 

อันที่จริงทุกครั้งที่โปรโมท นิชคุณและนูนอจะบอกตลอดว่าถึงแต่ละคนจะมีสีประจำตัวคือแดงและเหลือง แต่เมื่อคนทั้งคู่ที่มีนิสัยและลักษณะที่ต่างกันมารวมกันนั้นได้มีความเข้ากันอย่างลงตัว สีของพวกเขาจึงเป็นสีส้ม 

 

แต่จริงๆแล้วเป็นแค่แผนการตลาด แทคยอนรู้ดี จะขายของเยอะๆล่ะซี๊ จะทำของออกมาขายทั้งสามสีล่ะซี๊

 

 

 

ชานซองหันซ้ายหันขวา จะดึงแทคยอนออกจากที่นี่เพราะคิดว่าน่าจะจบแล้ว

"ยังไม่จบ" แทคยอนตอบสั้นๆ

"แกรู้ได้งะ"

"นักร้องที่เป็นเกสยังไม่ออกมาเลย"

"ข่าวลือมั้งมึงงงง กลับเห๊อะ หิวข้าว"

 

ก่อนที่แทคยอนจะตอบอะไรออกไป ไฟบนเวทีก็สว่างอีกครั้ง เสียงดนตรีมุ้งมิ้งที่ไม่ใช่เพลงของคุณ×นูนอก็ดังขึ้น

 

 

‘นี่มันเพลง Magical Girl !’

 

แทคยอนเบิกตาโตด้วยความตื่นเต้น จำได้แม่นแม้อินโทรจะเริ่มแค่ 0.1 วินาทีเท่านั้น ก็เขาเคยบ้าเกิร์ลกรุ๊ปเจ้าของเพลงนี้มาก่อน ก่อนที่จะตัดสินใจเลิกตามทุกวงแล้วมาตามคุณ-นูนอวงเดียว เขาเต้นเพลงนี้ได้ทุกสเต็ป ร้องได้ไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียว

 

แล้วคุณ-นูนอเอาเพลงเกิร์ลกรุ๊ปมาร้องตอนอังกอร์เนี่ยนะ โฮกกกกกกกกกกกก

 

แล้วชุดที่ใส่นี่โฮกยิ่งกว่าโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก! เห็นแล้วอยากจะตายสามร้อยล้านตลบ

 

 

คุณ-นูนออยู่ในชุดกระโปรงบานสีส้ม ผูกโบว์ใหญ่อยู่ที่บนหัวเหมือนกับนักร้องต้นฉบับ โมเอ้ โมเอ้ โมววววว…เอ้ที่สุด!!!!!!!!

 

 

เขาได้ยินชานซองพ่นลมออกปากดังพรืด

 

พรืดแรกคือเห็นคู่ดูโอออกมาทั้งชุดกระโปรงและโบว์ใหญ่

พรืดที่สองคือเมื่อหันมามองแทคยอน คนร่างใหญ่ตื่นเต้นกับภาพที่ได้เห็นจนเลือดกำเดาพุ่งทั้งสองข้าง

 

 

บรรลัยแล้ววววว

ไอ้แทคดูคอนเสิร์ตผู้ชายแล้วเลือดกำเดาไหล!!!!

 

ชานซองร้องว้ากๆๆๆๆๆๆๆๆ กระชากผ้าโพกหัวของแทคยอนออกมาอุดจมูกให้ แต่เขาไม่สนใจ เลือดกำเดาเรื่องเล็ก นูนอใส่กระโปรงสิเรื่องใหญ่!

 

แทคยอนดึงผ้ามาจากมือชานซองแล้วถลาไปติดเวทีอย่างบ้าคลั่งจนเพื่อนข้างตัวต้องดึงกลับมา

 

“ไอ้แทคคคคค มึงอย่าบ้า มึงอย่าาาาาาาาา!” ชานซองรั้งเสื้อด้านหลังของแทคยอนไว้ 

 

“เช็ดเลือดก่อน ไอ้แทคคคคคคค อย่าว้อย!”

 

 

คนถูกรั้งหงุดหงิดจนอยากจะหันไปต่อยไอ้คนที่ดึง มันช่างขัดขวางความสุขแทคยอนจริงๆ เขาอยากขึ้นไปบนเวที เขาอยากเห็นนูนอให้ชัดๆ เขาอยาก.. เขาอยาก...

 

นูนอใส่กระโปรง นูนอใส่กระโปรง เต้นก็น่ารัก แอ๊บแบ๊วก็น่ารัก ว๊ากกกกกกกกกกกกก

 

ไม่เสียเที่ยวที่เกิดมา แทคยอนอยากนอนตายคาหน้าเวที อยากตายยยยยย นูนอน่ารักจนไอ้แทคยอมตายว้อย!

 

นิชคุณเต้นอยู่ด้านหน้าจุนโฮ เห็นแทคยอนที่ยืนมองมาด้วยสายตาเป็นประกายจึงยิ้มแล้วขยิบตาให้ 

 

แต่คนร่างใหญ่กลับโวยเสียงดัง

 

 “นิชคุณแม่งบังนูนอ หลบปายยยยยย”

 

คนหน้าสวยกระทืบเท้าอย่างโมโห พยายามปั้นสีหน้าแอ๊บแบ๊วให้เข้ากับเพลงแต่ในใจร้อนรุ่ม ทั้งโมโหทั้งหน้าเสีย แต่งตัวน่ารักขนาดนี้ก็แล้ว ใบหน้าของเขาก็ออกจะน่ารักและเข้ากับชุดนี้กว่าจุนโฮซะอีก ทำไมแกไม่สนใจวะ?

 

เกิดมาไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนี้นะไอ้บ้า มีแต่คนอยากเห็นนิชคุณในสภาพนี้จะตายเหอะ!

 

 

แทคยอนทำหน้าทำตาคลั่งจนเห็นได้ชัด เขาอยากเห็นนูนอ อยากเห็นนูนอ อยากเห็นนูนอ! แต่นิชคุณก็บังนูนอแล้วส่งสายตาวิ้งๆหวานๆให้เขาอยู่ได้ตั้งสิบกว่ารอบ ไม่สนเว้ย! 

 

ถึงตอนร้องเพลง Only you เขาจะมองนิชคุณ เพราะน่ารักก็จริงอยู่ แต่ตอนนั้นเขาแค่เคลิ้ม ไม่ๆๆๆ เขารู้สึกเหมือนนอกใจนูนอ นูนอครับแทคยอนขอโทษ ตอนนี้เขาจะมองแค่นูนอคนเดียว จะพยายามไม่มองคนอื่นแล้ว

 

 ..เพราะฉะนั้นนิชคุณอย่ามาทำตาแบบนั้นนะ ออกป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย

 

ชานซองดึงแทคยอนด้วยความโมโหในความคลั่งของเพื่อน 

ให้ไปลากช้างตกมันยังมีหวังกว่าลากไอ้แทคที่กำลังคลั่งดารา

 

ชานซองอยากกลับบ้าน!!!!!!

 

 

 

เสียงแฟนคลับยังคงกรี๊ดกันไม่หยุดไม่หย่อน ไอดอลทั้งสองคนยิ้มอย่างน่าเอ็นดู เต้นเพลงของเกิร์ลกรุ๊ปแบบไม่ขวยเขิน ยิ่งทำให้ทั้งคู่ยิ่งดูน่ารักจนยากจะถอนสายตา แทคยอนยังคงแกว่งแขนบ้าคลั่งจะตะกายขึ้นบนเวทีให้ได้โดยมีชานซองทั้งดึงทั้งสบถด่าลั่นที่ต้องมาคอยรั้งคนที่ตัวใหญ่และหนักยังกะควายแบบนี้

 

เมื่อเพลงจบ คุณ-นูนอยืนคู่กันตรงกลางเวที ขยิบตาและยิ้มกว้างอย่างน่ารักจนแทคยอน(รวมถึงชานซอง)แทบละลาย แต่การแสดงยังไม่จบง่ายๆ ทั้งคู่ยังคงเซอร์ไพรส์แฟนคลับด้วยเพลงของไอดอลหญิงอีกเพลง ทำเอาแทคยอนถึงกับคลั่งกว่าเดิม คลั่งทั้งเพลงทั้งคนร้องบนเวทีที่เริ่มเต้นเมื่ออินโทรเพลงขึ้น

 

‘มาร์ชแมลโล่!’

 

คุณ-นูนอเลือกเพลง Marshmallow มาเต้น!!!! เพลงนี้มันน่ารักแบ่วแบ๊วที่สวดดดดดดดดด

 

อูราชาบู แทคยอนอยากนอนตาย TvT น่ารักเกินไปแล้วนูนอของผ๊มมมมมม

 

แต่ไม่ใช่แค่เพลง ไม่ใช่แค่คุณ-นูนอที่ใส่ชุดน่ารักที่ทำให้เสียงกรี๊ดถล่มทลายอีกรอบจนฮอลล์จะแตกให้ได้

 

ตอนที่เพลงเริ่มไปได้เล็กน้อย แขกรับเชิญพิเศษที่แทคยอนเกือบลืมไปแล้วว่าจะมีก็ปรากฏตัวขึ้น คนๆนั้นใส่เสื้อสีขาว กางเกง รองเท้าและเสื้อหนังสีดำวิ่งออกมาจากทางด้านหลังพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นต้อนรับแบบถล่มทลาย ผู้ชายคนนั้นขึ้นมาเต้นอยู่ตรงกลางระหว่างคู่ดูโอที่อยู่ในชุดกระโปรง ดูเผินๆเหมือนกับนักร้องชายมาร้องกับนักร้องหญิงยังไงยังงั้น

 

โดยเฉพาะที่นิชคุณและจุนโฮที่เต้นน่ารักๆ ส่วนผู้ชายคนนั้นที่เต้นด้วยเหมือนกำลังงอนง้ออยู่แบบนั้น..

 

โฮกกกกกกกกกกกกกก แทคยอนอยากจะบ้า นูนอจะน่ารักไปไหนนนนนนนนนน?

 

อิจฉาไอ้ไอดอลคนนั้น ฮือออออ อิจฉา เขาอยากไปยืนร้อง ไปแตะไหล่ ไปโดนนูนอมองงอนๆแบบนั้นบ้าง!!!!!

 

ให้เขาไปเป็นมาร์ชแมลโล่บอยได้มั้ย ทำไมบนเวทีไม่มีล่ะ?? เขาอยากเป็นมาร์ชแมลโล่บอย เอาเขาไปใส่ชุดเป็นมาร์ชแมลโล่บอยเถอะ!!! TvT

 

 

“ใครวะแทค” ชานซองตะโกนใส่หูคนร่างใหญ่เพราะตอนนี้เสียงกรี๊ดดังมากจนตะโกนธรรมดาก็ไม่ได้ยิน

 

 

สายตาเหลือบไปทางไอ้ตี๋ที่นิ่งมาตลอดการแสดง แต่พอไอดอลผู้ชายที่เป็นแขกรับเชิญพิเศษออกมา ไอ้หมอนั่นก็ยืนตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่ง ชานซองเพิ่งเข้าใจว่าไอ้นี่คงซื้อตั๋วมาดูไอดอลคนนี้สินะ? มีอาการแบบเดียวกับแทคยอนผสมกับยัยวิคตอเรียเป๊ะๆ คือทุ่มไม่อั้นเพื่อไอดอลตัวเอง ลงทุนมาดูมินิคอนเสิร์ตของศิลปินที่ไม่ได้สนใจเพียงเพื่อรอดูแขกรับเชิญ! หนำซ้ำยังคล้ายๆกับยัยวิคตอเรียตรงที่มีป้ายบอกรัก แต่ไอ้นี่ใส่ที่คาดผมที่มีตัวหนังสือลอยแบบมีไฟในตัวเป็นสีฟ้าๆด้วย 

 

 

ตัวหนังสือบนที่คาดผมเขียนว่า ' JAY LOVE WY '

 

ใครวะ WY? วี้ ?????

 

“เฮ้ยแทค” ชานซองเขย่าร่างแทคยอนแล้วตะโกนอีกครั้ง “ไอ้หมอนี่คือใครวะ?!!!!!”

 

แทคยอนละสายตามาจากไอดอลทั้งสามคนแล้วหันมาตะโกนใส่หูคนร่างสูง พยายามแข่งกับเสียงแฟนคลับทั้งฮอลล์ที่กรีดร้องจนแทบไม่ได้ยินเสียงเพลงบนเวที ขนาดเสียงเขาที่ว่าดังในตอนที่ตะโกนเมื่อช่วงแรกๆ แต่ในตอนนี้ตะโกนขนาดนั้นก็ยังไม่ได้ยิน ต้องกรอกหูเท่านั้น

 

 

“จาง อูยอง!!!! นักร้องค่ายเดียวกับคุณ-นูนอที่เดบิวเมื่อปีที่แล้ว ดังมากกกกก ไม่รู้จักได้ไงวะ?!”



- to be continued -



Ps. เพลงที่คุณนูนอร้อง
1. With or without u - 2AM 
2. To her - 2AM
3. Dance2night - 2PM
4. Only you - 2PM 
5. I can't - 2PM 
6. I love you - 2AM
7. Magical girl - Orange Caramel
8. Marshmallow - IU