คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5 l น่าจีบ & น่าจูบ
น่าจีบ
ผ่านไปหลายวัน ซองยอลก็ยังคงได้แต่มองมยองซูอยู่จากหลังห้อง
เดี๋ยวนี้มยองซูมักจะหันมามองเขาเหมือนกัน
หลายครั้งที่เดินเข้าไปคุยด้วย .. รู้ได้เลยว่า ถ้าไม่จีบมยองซู เขาคงจะเซ็งไปตลอดชีวิตแน่ๆ
ซองยอลยังคงเท้าคางมองมยองซูจากหลังห้อง โฮวอนและเพื่อนคนอื่นๆกลับกันไปหมดแล้ว ทิ้งไว้แต่เขากับมยองซูและกองหนังสือขนาดใหญ่ที่มยองซูได้รับมอบหมายให้ไปส่งเองนั่นแหละ
“ซองยอล..”
เหมือนจะนั่งเพลินไปหน่อย รู้ตัวอีกทีอีกฝ่ายก็เรียกเขาพร้อมกับกวักมือให้เข้าไปหา ซองยอลที่สะลึมสะลือเหมือนคนใกล้จะหลับเต็มทีเลยได้แต่ลุกขึ้นไปหาที่โต๊ะยืนมองอีกฝ่ายจากข้างหน้าโต๊ะแล้วเลิกคิ้ว .. มยองซูมึนอะไรรึเปล่าน่ะ ?
“ซองยอลว่า .. เรื่องผีที่ห้องม.6นะจริงไหม?”
“กลัวเหรอ?”
เรื่องผีที่ว่าน่ะ มันมีอยู่ว่า มีคนเดินผ่านห้องม.6(ซึ่งเป็นห้องของพี่ซองกยู)ตอนเลิกเรียนแล้วได้ยินเสียงแปลกๆ เหมือนผู้ชายร้องไห้ แถมยังได้ยินเสียงสั่นดังกุกกักจนกลายเป็นเรื่องเล่าของโรงเรียนทั้งวัน
“ม..ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอก แต่ซองยอลอยู่ด้วยนี่”
“ฉันอยู่ด้วย?”
“อยู่สองคนดีกว่าอยู่คนเดียวแล้วกันน่า..”
คราวนี้มยองซูดูจะกลัวผีมากกว่ากลัวเขาซะอีก ซองยอลเลยเดินมานั่งลงตรงเก้าอี้ของเพื่อนสนิทมยองซู เท้าคางมองหน้าอีกคนที่ก้มหน้าเขียนหนังสือ อ่า .. มองใกล้ๆนี่รู้สึกดีกว่าเดิมหลายเท่าเลย
พอเจ้าตัวรู้ว่าถูกมองเลยวางปากกาลง เท้าคางแล้วจ้องหน้าเขากลับเฉย
ซองยอลยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่ามยองซูเริ่มเล่นกลับ ขยับหน้าเข้าไปใกล้มากขึ้นจนเห็นว่าแก้มขาวๆของมยองซูเริ่มขึ้นสีแดงฝาด ยิ่งน่ามอง ปากชมพูหยักที่กำลังขยับเบาๆ ดวงตากลมโตที่เหมือนจะเริ่มมองซ้ายขวาหลุกหลิกเหมือนเด็กขี้กลัวนั่น ..
ถ้าได้กลับบ้านไปสักคน จะนอนกกทั้งวันทั้งคืนเลย
“ทำไมถึงชอบมองหน้าฉันล่ะ ?”
“แล้วมองไม่ได้เหรอ?”
ว่าแล้วก็ขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกหน่อยให้อีกฝ่ายตกใจเล่น เป็นไปตามคาด มยองซูหดคอแล้วเริ่มถอยหน้าหนี
“ง..งั้นจะมองกลับบ้างนะ”
“เอาสิ”
เห็นอีกคนเก้ๆกังๆ มองซ้ายขวาไปมาแล้วห่อไหล่ อดจะเอ็นดูไม่ได้จริงๆ มยองซูเม้มปากตัวเองก่อนจะเหลือบตามามองซองยอลบ้าง ฉิบหาย .. ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยวะ ไอ้ตาเชื่อมๆ กับปากที่เหมือนจะเผยอออกมาน้อยๆนั่นน่ะ
ตึกตัก ตึกตัก
ไ ม่ ท น
ค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่าย มยองซูตาโตขึ้นน้อยๆ ทำท่าเหมือนจะขยับหนีออกไป แต่ใครจะสนล่ะ? ลมหายใจเริ่มผะแผ่วมากขึ้นจนซองยอลมึนไปหมด หัวใจเต้นแรงผิดปกติเมื่อรู้ว่าตัวเองเข้าใกล้ริมฝีปากนั่นมากขึ้น จนแตะลงแผ่วเบา
ทำไปแล้ว
ทำอะไรลงไปวะเนี่ย !!
แล้วมยองซูแม่งจะไม่โกรธเขาตายเลยหรอวะ
“ซ..ซองยอล”
มยองซูดูค้างไปแล้ว … ซองยอลรีบพ่นลมหายใจออกมาแล้วเอามือปิดหน้า แค่แตะเบาๆยังเขินชิบหาย เหลือบมองหน้ามยองซูที่เหมือนจะแดงแจ๋หนักยิ่งกว่าเดิม.. ไหนๆจะโกรธล่ะ ขออีกรอบ
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะจุ้บลงที่ปากแดงๆนั่นอีกครั้ง มยองซูอ้าปากค้างแล้วรีบเอาหลังมือมาปิดปากตัวเอง
“ก..แกล้งรึเปล่า”
“เปล่าเลย .. อยากทำจริงๆ”
ถ้าบอกว่าอยากมากกว่านี้จะโดนเกลียดไหม บอกเลยนะว่าไม่อยากหยุดแต่จุ๊บปากหรอกนะ
“ท..ทำไมถึงอยากทำล่ะ”
“แค่คิด..มองอย่างเดียวคงไม่พอแล้ว..”
“….จะทำอะไร”
ซองยอลมองหน้ามยองซูที่ยังแดงแบบนั้น จะทำอะไรงั้นหรอ ..
“อยากทำแบบนี้..”
แล้วก็ดีดลงที่หน้าผากมนเบาๆให้อีกคนหลับตาปี๋เล่น มยองซูลืมตาขึ้นมาข้างเดียวแล้วก็หลับลงเมื่อเห็นว่าซองยอลยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“นี่ก็อยาก”
บีบลงที่จมูกที่โด่งกว่าคนอื่นแรงๆจนมยองซูต้องตีเข้าที่มือซองยอลเบาๆ.. บอกตรงๆนะว่าอยากบีบมากกว่านี้อีก
“นี่ยิ่งอยากเข้าไปใหญ่”
ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากหยักนั่นแผ่วเบา เอาซะมยองซูผงะไปอีกรอบ หน้าตาเหวอหวาแบบนั้นนี่น่ารักจริงๆนะ ให้ตายเหอะ ที่บ้านให้กินข้าวกับอะไร ทำไมออกมาคนละสปีชีส์กับพี่กยูเลยวะ?
“อ..อย่าทำให้สับสนสิ”
น่ารัก น่ารักเกินไป .. ยิ่งเวลาที่มยองซูพูดความรู้สึกตัวเองออกมาตรงๆยิ่งน่ารัก
“ขอโทษ..”
ไม่ได้รู้สึกขอโทษอะไรหรอก แต่พอเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้างุดแบบนั้น ถ้าไม่พูดขอโทษออกไปเจ้าตัวคงได้ร้องไห้แน่ๆ
“ฮืออ .. ซองยอล”
“ฮ..เฮ้ย! เป็นไร”
ชัดเลย .. ทำท่าเหมือนจะร้องไห้จริงด้วย ยิ่งหน้านั่นแหยเกจนเหมือนเด็กแบบนั้นยิ่งทำให้ซองยอลตกใจ
“เพราะซองยอลชอบมองหน้าใกล้ๆ .. ฉันเลย..”
“เลย..”
“คิดว่าปากซองยอล..”
เม้มปากตัวเองจนแดงแบบนั้น .. โห ใจสั่น มือสั่น น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
“…”
“น่าจูบ”
แจ็คพอต
ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายพูดจบ ซองยอลรีบยื่นหน้าเข้าไปจูบลงที่ริมฝีปากนั่นอีกครั้ง ค่อยเป็นค่อยไปเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ประสีประสา จะให้มาดีปคิสเลยก็คงจะหัวใจวายตายแน่ๆเลยได้แต่ไล่จูบไปตามริมฝีปากนั่นเบาๆถึงจะเคยจูบมาอย่างช่ำชองแค่ไหน แต่ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นเหมือนครั้งนี้เลย
ไม่พอ แต่ต้องอดใจไว้
“ฉันก็เหมือนกัน..”
“อ..เอ๋”
“ฉันอยากจูบมยองซู”
“…”
“ขออีกรอบนะ..”
“อ..อื้อ.”
น่าแปลกที่อีกฝ่ายอนุญาต ซองยอลเอื้อมมือไปกดท้ายทอยมยองซูให้เข้ามาใกล้มากขึ้น เหลือบมองอีกฝ่ายที่ยังคงมึนเมาอยู่ ดวงตานั่นมองกี่ครั้งก็รู้สึกหลงใหล กลืนน้ำลายตัวเองเฮือกใหญ่ก่อนจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากอีกฝ่ายอีกครั้ง แผ่วเบา ได้จูบแล้ว .. ได้จูบแล้ว
ค่อยๆขยับริมฝีปากแผ่วเบา ลิ้มรสริมฝีปากที่ตัวเองแอบมองมาแสนนานช้าๆ อีกฝ่ายคงจะตื่นเต้นพอกันถึงได้กำมือลงที่หน้าขาเขาซะแรง พอถอดริมฝีปากออกมาก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ มยองซูก้มหน้างุดแล้วเม้มปากตัวเองแน่น ซองยอลก็ไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่ายเหมือนกัน
แม่ง ผ่านผู้หญิงมาตั้งกี่คนว่ะ แต่มาเขินกับคนๆเดียวนี่นะ?
รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
พ่นลมหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเหลือบไปมองอีกฝ่าย มยองซูยังคงก้มหน้าอยู่เหมือนเดิม พอเหลือบขึ้นมาเจอสายตาเขาเท่านั้นแหละ .. รีบหันกลับไปทำการบ้านต่อทันที
เขานัดแก๊งค์กันตั้งหกโมงนี่ นั่งดูมยองซูทำการบ้านต่อก็ไม่แปลกเท่าไหร่มั้ง
มยองซูยังคงทำการบ้านต่อ สายตายังแอบมองซองยอลอยู่เรื่อยๆ เม้มปากนั่นอยู่ก่อนจะปิดสมุดลง
“ทำงานเสร็จแล้วใช่ไหม?”
“อ..อื้อ”
“เดี๋ยวช่วยถือนะ…”
“อ..อื้อ รบกวนด้วยนะ”
แล้วก็ยกกองสมุดนั้นขึ้นมา เหลือไว้อยู่ไม่กี่เล่มให้มยองซูถือ เดินนำออกไปยืนรออยู่นอกห้อง มยองซูเลยได้แต่เดินตามออกไป ก้มหน้างุดไม่มองเขาเลยสักนิดซองยอลเดินยิ้มพลางเลียริมฝีปากตัวเองไม่พูดอะไรน่ะดีแล้ว เพราะไม่งั้นมยองซูคงได้ลนลานแล้วระเบิดตัวตายแน่ๆ
ไม่น่าเชื่อว่าจะได้จูบริมฝีปากที่ตัวเองชอบมองเร็วแบบนี้.. โคตรโชคดี แถมมยองซูยังบอกว่าอยากจูบเองอีก
น่ารักแบบนี้ ต่อให้ต้องสู้กับพี่ชายแค่ไหนก็ไม่ท้อละวะ
แบบนี้แสดงว่าซองยอลมีสิทธิจีบติดรึเปล่านะ ?
น่าจูบ
หลายครั้งแล้วนะที่มยองซูจะชอบหันไปมองหน้าซองยอล
อ่า .. เข้าใจซองยอลแล้วล่ะว่าทำไมถึงชอบมองหน้าเขาจัง เพราะมยองซูก็เริ่มชอบมองหน้าซองยอลเหมือนกันไง
เวลายืนข้างกัน .. เพราะส่วนสูงที่ห่างกันนิดหน่อย เลยทำให้มยองซูมองเห็นแต่ริมฝีปากของซองยอลเท่านั้น
มันอวบอิ่มจังแหะ หยา.. คิดอะไรอยู่น่ะมยองซู TT_TT
มยองซูยังคงนั่งทำการบ้านอยู่ในห้อง อา.. ทำไมซองยอลยังไม่กลับบ้านอีกล่ะเนี่ย เหลือบไปมองทีไร ซองยอลยังคงมองที่เขาเหมือนเดิม … มัน .. แปลกๆแหะ
เรียกมานั่งด้วยกันจะแปลกรึเปล่านา ..
ก็นั่งคนเดียวมันน่าเบื่อออก
“ซองยอล..”
มยองซูหันหลังไปมองซองยอลที่นั่งเท้าคางอยู่ กวักมือเรียกอีกฝ่ายให้เข้ามาหา ซึ่งซองยอลก็เดินตามมาอย่างว่าง่ายจนมยองซูแปลกใจ หยา .. มายืนกันต่อหน้าแบบนี้ มยองซูเลยต้องเงยหน้าขึ้นมองสินะ
เอ .. เรียกมาเอาตรงๆนะไม่รู้จะพูดอะไรเลยแหะ
งั้นเอาประเด็นนี้แล้วกันนะ!
“ซองยอลว่า .. เรื่องผีที่ห้องม.6นะจริงไหม?”
“กลัวหรอ?”
เรื่องผีน่ะ มยองซูได้ยินเขาเล่าๆกันมา ว่าห้องเรียนของพี่ซองกยูมีผีอยู่ มีนักเรียนม.ต้นเดินไปแล้วได้ยินเสียงผู้ชายร้องไห้อยู่ในห้อง แถมยังได้ยินเสียงตะกุกตะกักอีก พอเล่าให้อูฮยอนฟัง .. อูฮยอนกลับหน้าแดงขึ้นมาเฉยเลยอะ …
แถมยังบอกว่ามันไม่มีอะไรหรอก คิดไปเองมากกว่า
แต่แบบนั้นก็ยังน่ากลัวอยู่ดีนะ
“ม..ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอก แต่ซองยอลอยู่ด้วยนี่”
“ฉันอยู่ด้วย?”
“อยู่สองคนดีกว่าอยู่คนเดียวแล้วกันน่า..”
มยองซูก้มหน้าเขียนหนังสือต่อ ซองยอลไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั้น แถมยังเดินมานั่งตรงเก้าอี้ของอูฮยอนอีก เหลือบไปมองซองยอลที่นั่งเท้าคางจ้องหน้าเขาอยู่ .. ปาก .. ปากของซองยอลกำลังยิ้มล่ะ
ทำตัวไม่ถูกเลยแหะ จะมองกลับดีไหม ..
ในเมื่อซองยอลชอบมองเขานี่ .. งั้นมยองซูจะชอบมองซองยอลกลับแล้วนะ ว่าแล้วก็วางปากกาตัวเองลงแล้วหันไปจ้องกับอีกคนตรงๆ .. เขาแอบเห็นซองยอลยิ้มมุมปากด้วยล่ะ สงสัยจะชอบเล่นเกมส์จ้องตาสินะ
กำลังเล่นเกมส์จ้องหน้ากันอยู่หรือเปล่า .. ทำไมถึงรู้สึกวูบวาบแปลกๆล่ะ
จนสุดท้าย มยองซูนี่แหละแพ้เอง T^T
“ทำไมถึงชอบมองหน้าเราล่ะ ?”
“แล้วมองไม่ได้หรอ?”
ม..ไม่ใช่ว่าไม่ได้หรอก มยองซูเริ่มหลบตาแล้วหดคอหนีเมื่อซองยอลยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก ฮือ .. ทำไมต้องมองใกล้ๆกันด้วยล่ะ
“ง..งั้นจะมองกลับบ้างนะ”
“เอาสิ”
มยองซูเริ่มทำท่าหลุกหลิก .. จะมองยังไงดีล่ะ เม้มปากตัวเองแน่นก่อนจะค่อยๆเหลือบมองอีกฝ่าย .. จะว่าไปตาซองยอลนี่ใสกิ๊งเลยแหะ .. มันดูแวววาวแปลกๆเลย มยองซูเผยริมฝีปากออกมาพลางเบิกตากว้าง เขาเพิ่งจะเคยสังเกตตาซองยอลใกล้ๆนี่แหละ
ริมฝีปากของซองยอลดูอวบอิ่มจังแหะ ไม่เหมือนของมยองซูเลย .. ฮือ .. ให้ตายเถอะ มยองซูกำลังคิดไม่ซื่อกับริมฝีปากของซองยอล
ตาโตอยู่ได้สักพักก็รู้สึกว่าตาใสๆของซองยอลมันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนมยองซูต้องกลั้นหายใจ เหลือบลงไปมองริมฝีปากอีกคนที่เข้ามาใกล้แล้วแตะลงที่ริมฝีปากตัวเองเร็วๆ .. อั้ยหยา .. เมื่อกี้
จุ๊บ..ใช่ไหม
“ซ..ซองยอล”
มยองซูรู้สึกตัวเองค้างเติ่งไป เห็นซองยอลพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะยกมือเสยผมตัวเอง แล้วทำอะไรต่อไม่รู้(เพราะสติตัวเองหายแล้ว) ซองยอลเงยหน้าขึ้นมามองมยองซูอีกครั้งก่อนจะ
จุ๊บ!
TT^TT แย่แล้ว ชัดเลย ซองยอลจุ๊บเขาจริงๆด้วย มยองซูกระพริบตาปริบๆแล้วเม้มปาก ทำไงดี จุ๊บ .. จุ๊บแล้ว ซองยอลแกล้งเขาใช่ไหม มยองซูรีบเอาหลังมือมาปิดปากตัวเอง … ต..ตกใจ
“ก..แกล้งรึเปล่า”
“เปล่าเลย .. อยากทำจริงๆ”
TT[]TT อยากทำจริงๆด้วยงั้นหรอ ? อยากที่ว่าหมายถึงจุ๊บใช่รึเปล่า มยองซูอ้าปากค้าง แต่ในใจนี่แทบจะทะลุออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว หยา … จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ .. สองครั้งเลย !
“ท..ทำไมถึงอยากทำล่ะ”
“แค่คิด..มองอย่างเดียวคงไม่พอแล้ว..”
TT_TT หมายถึงอะไร มองอะไรไม่เห็นจะเข้าใจเลย ก่อนจะตัดสินใจถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
“….จะทำอะไร”
“อยากทำแบบนี้..”
หยา คราวนี้ซองยอลยิ้มใหญ่เลย จะแกล้งเขาใช่ไหม…พอเห็นว่าซองยอลเอื้อมมือขึ้นมา
มยองซูก็หลับตาปี๋ ซองยอลดีดลงที่หน้าผากเขาเบาๆ จนมยองซูต้องลืมตาขึ้นมามองข้างนึง แต่ก็รีบปิดลงไปเมื่อเห็นว่าหน้าซองยอลอยู่ใกล้ .. มากมาก TT^TT
“นี่ก็อยาก”
คราวนี้เจ็บตรงปลายจมูก มยองซูเบ้หน้าก่อนจะตีเข้าที่ข้อมืออีกคนเบาๆ
“นี่ยิ่งอยากเข้าไปใหญ่”
คราวนี้ซองยอลจุ๊บลงที่ปากเขาอีกรอบ มยองซูเบิกตากว้าง TT^TT จะทำยังไงดี ทั้งงง ทั้งมึน ทั้งเขิน ทั้งตกใจ สับสนไปหมดเลย
“อ..อย่าทำให้สับสนสิ”
“ขอโทษ..”
มยองซูก้มหน้างุด .. แสดงว่าซองยอลคงคิดเหมือนเขาใช่ไหม ? TT^TT ทำไมล่ะ ทำไมมยองซูถึงรู้สึกอะไรแปลกๆกับริมฝีปากของซองยอล
“ฮืออ .. ซองยอล”
“ฮ..เฮ้ย! เป็นไร”
พึมพำกับตัวเองเล็กน้อย เขาจะบอกดีไหมอะ .. แต่ว่าตอนนี้สับสนมากเลย TT^TT อึดอัดด้วย แถมยังงงที่จู่ๆซองยอลมาจุ๊บปาก แต่ว่า .. มันรู้สึกดีจริงๆนะ
“เพราะซองยอลชอบมองหน้าใกล้ๆ .. ฉันเลย..”
“เลย..”
“คิดว่าปากซองยอล..”
มยองซูเม้มปากตัวเองแน่น อยากจุ๊บอีกจัง … T^T
“…”
“น่าจูบ”
ยังไม่ทันจะพูดจบซองยอลก็ชิ่งจุ๊บลงที่ปากเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ต่างกัน .. ริมฝีปากของซองยอลแช่ค้างไว้แถมขยับไปมาช้าๆ จนมยองซูไม่รู้จะทำยังไงนอกจากนั่งตัวแข็งทื่อแล้วหลับตาปี๋
“ฉันก็เหมือนกัน..”
“อ..เอ๋”
“ฉันอยากจูบมยองซู”
“…”
TT^TT ทำตัวไม่ถูกเลยคราวนี้ ยิ่งได้เห็นหน้าซองยอลใกล้ๆยิ่งรู้สึกอยากจะออกไปวิ่งรอบสนาม ทำไมถึงได้ตื่นเต้นแบบนี้นะ
“ขออีกรอบนะ..”
“อ..อื้อ.”
ไปตอบตกลงได้ไงไม่รู้ รู้ตัวอีกทีหน้าซองยอลก็เข้ามาใกล้จนมยองซูต้องกลั้นหายใจหลับตาปี๋ พอริมฝีปากแตะกันอีกครั้งมยองซูรู้สึกตัวเองเบาหวิว มือของซองยอลที่ไม่รู้มาจากไหนกดเข้าที่ท้ายทอยมยองซูจนริมฝีปากแนบชิดกว่าเดิม แล้วปล่อยมือสะเปะสะปะไปบีบเข้าที่ต้นขาซองยอล
ปล่อยให้อีกคนไล่จูบริมฝีปากตัวเองอยู่นาน มันนุ่มกว่าที่เขาคิดไว้เยอะเลย .. ยิ่งพออีกฝ่ายผละออกมามยองซูเลยได้แต่พ่นลมหายใจออกมาแรงๆแล้วก้มหน้างุด ซองยอลก็ดูจะเงียบไปเหมือนกัน
ต..ตกใจจัง จะทำยังไงดีล่ะ
มยองซูก้มหน้าชิดกับแผ่นอก ทำไงดี .. ซองยอลคงจะจูบกับคนอื่นมาเยอะสินะถึงได้เก่งแบบนี้ มยองซูพอรู้อยู่หรอกว่าแก๊งค์พี่ซองกยูค่อนข้างจะเจ้าชู้
ต..แต่ซองยอลจะเจ้าชู้รึเปล่านะ
คิดอะไรน่ะมยองซู TT^TT
รู้ว่าตัวเองกำลังคิดพิลึกมากๆเลยเงยหน้ามามองอีกฝ่าย เห็นซองยอลกำลังมองอยู่มยองซูเลยได้แต่สะดุ้งแล้วหันกลับไปทำการบ้าน รีบทำให้เสร็จรีบกลับบ้านดีกว่า ฟุ้งซ่านที่สุดเลย
มยองซูทำการบ้านด้วยสติที่ไม่ค่อยครบเท่าไหร่ เหลือบมองซองยอลทีไรก็เขินตลอด ทำไมคราวนี้มองหน้าเขาต้องยิ้มด้วยล่ะ แบบนี้ .. แกล้งเขารึเปล่านะ แต่จูบเมื่อกี้
มยองซูชอบมากเลยนะ..
ฟุ้งซ่านอีกแล้วมยองซู TT^TT
พอทำงานเสร็จก็ปิดสมุดลง เม้มปากตัวเองเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจหันไปเจอซองยอลที่นั่งเท้าคางอยู่ข้างๆ
“ทำงานเสร็จแล้วใช่ไหม?”
“อ..อื้อ”
“เดี๋ยวช่วยถือนะ…”
“อ..อื้อ รบกวนด้วยนะ”
เพราะรู้ว่าปฏิเสธยังไงก็ไม่ทัน ซองยอลเดินนำไปถือกองสมุดนั่นขึ้นมา เหลือไว้ให้เขาไม่กี่เล่มเองอะ .. ถือเยอะขนาดนั้นไม่หนักหรอซองยอล ? แล้วก็ถือสมุดที่เหลือเดินตามซองยอลออกไปข้างหน้าห้องก่อนจะเดินควบคู่ไปด้วยกัน .. ไม่กล้ามองหน้าเลยอะ .. จุ๊บ .. จุ๊บ ..จุ๊บ
@_@ จุ๊บ . .ถ้าไม่ได้จุ๊บกับแฟนจะแปลกไหมหนอ
พี่ซองกยูมีจุ๊บแรกตั้งแต่อายุ 14-15นี่ แถมไม่ใช่กับแฟนด้วย เพราะงั้นมยองซูจุ๊บกับซองยอลคงไม่แปลกเท่าไหร่หรอกมั้ง
แต่ริมฝีปากซองยอลมันดูอวบอิ่มจริงๆนะ .. ได้จุ๊บสมใจแล้วด้วย
“มยองซู..”
“ห..หื้อ”
“ยังอยากจูบฉันอยู่ไหม”
“ห..หยา!”
(นักเขียน: กลับมาอ่านอีกทีมยองซูนี่....แรวงเหมือนกัน)
ความคิดเห็น