คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : You only love 1
แจจุง ~~~ "
ผมหันหลังกลับไปมองต้นเสียงแล้วต้องรีบหันหน้ากลับทันทีทันใด ทำไมต้องเป็นไอ้หมอนี่ด้วยนะ
"แจจุง ฉันเรียกทำไมไม่หยุดละ"
"มีอะไร"ผมตอบกลับด้วยเสียงเย็นๆ
แต่แทนที่หมอนั่นจะหน้าเสียกลับยิ้มแช่งโชว์เขี้ยวเล็กตรงมุมปากนั่นอีกตะหาก
คนอะไร หน้าด้านจริงๆ
"แค่เอาไอ้นี่มาให้น่ะ" ผู้ชายหน้าหนาตรงหน้าผมพูดพร้อมกับยื่นพวงกุญแจตุ๊กตาหมีอออกมา
"ไม่เอา ฉันไม่รับ" แหม ผมเนี่ยก้อยังคงรักษาระดับความเย็นชาไว้ได้ดีจิงๆ
"เอาน่า อะฉันห้อยให้"เร็วพอๆกับคำพูด พวงกุญแจก้อติดกับกระเป๋าผมเรียบร้อย
พร้อมๆกันที่เจ้าตัววิ่งหายไปในฝูงชน
"เฮ้ย เดี๋ยว โถ่เว้ย ไอ้บ้า"ผมสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
ให้ตายสิ หมอนี่ตื้อชะมัด สลัดยังไงก้อไม่หลุด
ผมเดินไปที่ห้องอย่างอารมณ์ไม่ดี
"เป็นอะไรไปแจจุง" จุนซู เพื่อนที่แสนน่ารักของผมถามขึ้นเมื่อผมเดินไปถึงโต๊ะเรียน
"จะอะไรอีกหละ ก็ไอ้บ้า จุงยุนโฮ นั่นไง บ้าที่สุด"
"55 นี่นายยังไม่ใจอ่อนอีกเหรอ"
"ฉันว่านายต้องถามว่า นายนั่นยังไม่เลิกตื้อฉันอีกเหรอ ตะหากหละ"
"เหอๆ อ๊ะ พวงกุญแจน่ารักจัง ซื้อใหม่เหรอ" จุนซูจับมันเล่น
' your only love my life Kim Jaeojoong'
"เฮ้ มีเสียงด้วย 555 ดูเหมือนตานี่จะรักนายจิงๆ 55"
"หยุดล้อสักที ปัดโถ่ จะยังไงฉันก็ไม่สนหมอนั่นหรอกนะ"
"อ่านะ แล้วนายจะไม่แกะเจ้าตุ๊กตานี่ออกเหรอ"
" ไม่อะ มันก็น่ารักดี แต่เดี๋ยว ไม่รวมเสียงที่ไอ้บ้านั่นอัดไว้นะ"
เหอๆ เริ่มมีใจให้ยุนโฮแล้วละสิ แจจุง อิอิ - - จุนซูคิด
พักเที่ยง ทางเชื่อมตึกวิทย์
"รุ่นพี่ยุนโฮค่ะ คือว่า หนูชอบพี่อะค่ะ"
ภาพตรงหน้าผมคือ ลี นารี ดาว ม.ปลายปี1 ผมยาวประบ่าสีน้ำตาล ผิวขาวหน้าตาน่ารักกำลังยืนมองหน้าผมและเปล่งคำพูดที่ผมคิดไว้แล้วว่าต้องพูดแบบนี้
พวกผู้หญิงนี่คิดคำอื่นไม่เป็นแล้วรึไงนะ
มีแต่
'รุ่นพี่ยุนโฮค่ะ หนูชอบพี่ค่ะ' เฮ้อ
"รับนี่ไว้ด้วยนะค่ะ"
เด็กนั่นยื่นกล่องของขวัญกล่องนึงมาให้ ห่อสวยดีนะ
ผมรับมันมาพลิกซ้ายพลิกขวาพอเป็นพิธีและ
ตุ๊บ!
ปล่อยทิ้งลงพื้น
เด็กผู้หญิงตาโต และมองหน้าผมด้วยตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำใสๆ
โทษทีฉันไม่แพ้น้ำตาผู้หญิง
"ร..รุ่น ..พ..พี่ ท..ทำ..ม."
"ทำไมน่ะเหรอ เพราะฉันไม่ชอบเธอไง"
"ทำไมรุ่นพี่ถึงเย็นชาขนาดนี้ ฉันชอบรุ่นพี่มากๆนะ รุ่นพี่มีหัวใจบ้างมั้ย"
"ไม่มีหรอก หัวใจฉันน่ะ" เพราะหัวใจผมมันอยู่ที่คนอื่นแล้วนะสิ
แล้วผมก้อเดินออกมา
โดยไม่รู้ว่าเหตุกาณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของใครบางคน...
คิม แจจุง
อะไรกัน เย็นขนาดนั้นได้ยังไง
คนที่ตอบปฏิเสธดาวม.ปลายปี 1
กับคนที่ให้พวงกุญแจเราเมื่อเช้า ใช่คนเดียวกันจิงเหรอ
ทั้งๆที่ต่อเราออกจะกวนประสาทขนาดนั้น
ทำไม
เฮ้ๆๆๆ อย่าพึ่งเข้าใจผิดว่าผมมาแอบดูเจ้าหน้าด้านนี่หรอกนะฮะ
ผมแค่มาเอาสมุดที่ลืมไว้ที่ไม้หินอ่อนนี่ตะหาก
อย่าพึ่งคิดมากสิ
แต่ผมก้อยังไม่หายสงสัยอยู่ดีแหละ อย่างนี้ต้องถาม
"เฮ้ จุงยุนโฮ" ไม่ได้ยิน
"จุงยุนโฮ" ไร้สัญญาณตอบรับ
"ยุนโฮ ~~~~"ได้ผลเจ้านั่นหยุดเดินแล้วหันมายิ้มให้ผมแล้ววิ่งมาหา
"นึกว่าจะไม่ยอมเรียกว่ายุนโฮเฉยๆซะแล้ว"
ความคิดเห็น