ลำดับตอนที่ #10 : การแก้แค้นที่เกือบสำเร็จ

ตอนที่1

-                      - - ที่ห้องม.5/5 - - -

เฮ้อ !!!!!! เซ็งเป็นบ้าเลย เมื่อไหร่จะปิดเทมอฟ่ะ อาจารย์ก็สอนอะไรไม่รู้ ฟังแล้วไม่เข้าใจเลย (ก็แกไม่ไดฟังเลยนี่หน่า )    - -^ ออดดดดดดดดดดดดดดดด เย้ ๆๆๆๆๆๆ เสียงสวรรค์มาแว้ววว หิวข้าจัง

“อ่า...น.ร. ทำลงสมุดให้เสร็จนะ อาทิตย์หน้าส่ง” อ๊า จารย์สั่งไรอ่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย  

“เฮ้ย ! ซาจารย์สั่งไรว่ะ” ฉันหันไปถามซาซาที่นั่งเก็บของอยู่ข้าง ๆ

“หลับอีกตามเคย” นี่แกอยู่ข้างหน้าแท้ ๆ ยังอุตสาห์หันมากัดฉันอีกน๊ะ มานเป็นกำอะไรของฉานนนน T_T

“เออ..น่า...เรื่องของฉัน”

“จารย์ไห้เขียนบทที่ 5 เรื่องเพศอะไรอย่างงี้อ่ะ” ซาตอบ

“เออ ป่ะไปกินข้าวเหอะ”

“ชีวิตนี้มีแต่นอนกับกิน” ไอ้บ้ากัดได้ทุกวัน ไม่เบื่อไงห๊ะ อย่าให้ถึงทีฉันน๊ะ ฉันจะ........ดีดหูทีนึง (ก็มันน่ากัวอ่ะ)YoY

-                      - - ที่โรงอาหาร - - -

“เฮ้ย!!!!! ทางนี้โว๊ยยยยยยยย” อ๋า....เห็นแล้ว ๆ

“บลูอยู่ตรงนู้นอ่ะ ” เมื่อไปถึงก็กินได้เลย เพราะพวกฉันฝากซื้อไว้แล้ว อิอิ

“ไอ้ฝน ทำไมของแกมี 2 จานอ่ะ” ซาถาม

“ป่าว ของมันอ่ะข้าวขาหมู นี่ไง” โห เลยก็บอกว่าอ้วน แมร่งข้าวขาหมูเลย เฮ้อ แล้วเมื่อไหร่แกจะลดได้ล่ะ

“อ้าว !อีกจานของคัยอ่ะ” เก็ตถาม

“แล้วหน้าแกจะหงิกไปถึงไหนว่ะ เป็นไรล่ะเนี่ย” ฉันถาม

“เชอะ! ก็หมอนั่นอ่ะ บอกว่าฉันกินแต่ของมัน ๆ อ้วนจะแย่แล้ว หมอนั่นเลยซื้อสลัดไห้อ่ะ”

“แล้วใครอ่ะ หมอนั่นอ่ะ” ซาถามต่อ

“ก็ Xiah ไง “ ไอ้ฝนไม่ตอบไอ้เลยตอบแทน

“มันขักจะยังไง ๆ แล้วน๊าาาาา” ซาพูดและชี้หน้าแบบจับผิด

“อะไร ยังไง หยุดพูดเลยไอ้บ้าพูอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง” ฝนรีบแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก

“แล้วตกลงจะกินกี่จาน” บลูถาม ช่าย ๆ แต่ฉันจองข้าวขาหมูนะเฟ้ย แผล็บ ๆ

“เอ่อ.....จานเดียวก็พอ...เดี๋ยวอ้วน”

“กินสลัดหรือข้าวขาหมู” ฉันถามอย่างใจจดใจจ่อ จ้องแต่ข้าวขาหมู้ แผล็บ ๆ (เฮ้ย ยัยบ้าเสียภาพพจน์นางเอกหมด)

“เอ่อ....สลัดก็ได้”  เย้!!! ได้กินแว้ววววววว 555 เหอะ เหอะ อิอิ หุหุหุ (นี่เวอร์ไปล่ะ - - -คนแต่ง) (อ๊า ขอโทดค่า)

“ไอ้ซาบ้า แกไม่ต้องมองฉันแบบนี้เลย นี่แน่” ฝนพูดพร้อมดีดที่หน้าผาก

“โอ๊ย!ยัยบ้าเจ็นน๊ะ ก็มองคนน่าแดงไม่ได้หรอ 555”

“หยุ๊ดดดด กินข้าวได้แล้ว” ทายดิคัยเอ่ย ไม่บอกก็รู้ว่าเป็น(นัง)เก็ต

“นี่ เมื่อคืนดูละครป่ะ พระเอกนางเอกจูบกันด้วยแหละ คิกคิก ฉันละอิจฉาเป็นบ้าเลย คนอะไรก็ไม่รู้หล่อชะมัด อ๊ายย อยากเป็นนางเอก ๆ ๆ” ไอ้บลูพูดพร้อมกับดิ้นเหมือนไส้เดือนเลื้อย -_-“

“พรวดดดด” ฉันสำลัก ยัยบ้ามาพูดเรื่องอะไรตอนนี้ว่ะ (อุตส่าห์)ลืมแล้วเชียว

“อ่ะ แกนี่ตะกละไม่เลิกเลย” เพราะแกนั่นแหละไอ้บ้า แล้วฉันก็รับทิชชู่จากมัน

“เออ....ที่ฉัน 2 คนไห้สืบประวัติ U-KnowกะMax อ่ะ ถึงไหนแล้ว” เก็ตถาม แหมทีเรื่องนี้พูดกับฉันดีเชียวน๊า แล้ฉันตอบว่าไงดีล่ะ ยังไม่ได้สืบอะไรเลย ขืนมันรู้ฉันตายแน่ ฮือฮือ ไอ้ 2 คนยิ่งมือหนักอยู่ด้วย ToT

“ก็.....ได้เยอะแล้วล่ะ” ฉันตอบแต่ไม่กล้าสบตา

“หรอ.....เล่าไห้ฟังหน่อยดิ” ซาซาบอก

“เอ่อ....ฉันว่าไห้มันเยอะ.....กว่านี้.....ไม่ดีหรอ เหอะเหอะ”ฉันพูดและเขี่ยลูกชิ้น ก็แหงล่ะ ใครจะกล้าสบตาเล่นจ้องซะ

“ก็ได้” ซาบอก ฮู่ รอดตัวไป

“เออ.....แล้วเมื่อคืนเป็นไงบ้าง.....มีเหตุการณ์ณืไรป่ะว่ะ”

“พรวดดดด” ไอ้บลูแกอีกแล้ววววว ฮือฮือ ไอ้บ้าฉันเกลียดแก๊ YoY

“อะไรว่ะพูดแค่นี้สำลักเลยหรอ” ก็แหงง่ะ มันเป็บจูบแรกของฉันเลยน๊ะเว๊ย เอ๊ะแต่ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนนิ เหอะเหอะ แต่ก็นะก็คนที่เป็นจูบแรกหล่อซะ เฮ้ย แกต้องเสียใจแพนเค้ก แกเป็นนางเอกน๊ะเว้ย

“หรือว่า......”

“อะไรไอ้ฝน กิน ๆ ไปเลย อร่อยมั้ยล่ะสลัดXiahอ่ะ” 555หยุดพูดไปเลย คิกคิก

“เอ่อ....พวกแกกินไปก่อนน๊ะ เดี๋นวฉันไปกินน้ำก่อน” อ้าวรีบไปไหนว่ะ พวกฉันเลยมองตามก็เห็น

“อ่อMicky” พวกฉันพูดพร้อมกัน

-                      - - ที่ห้องม.5/5 - - -

เฮ้อ ภาคบ่ายยังงี้ ลมเย็นยังงี้(อาจารย์สอนไม่รู้เรื่องยังงี้) หาววววว น่านอนชะมัด

“ติ๊ดดดด” คัยส่งข้อความมารบกวนเวลานอนฉันว่ะ

‘มาหาฉันที่ดาดฟ้าอาคาร 4 เดี๋ยวนี้ ฉันไห้เวลา 10 นาที ถ้ามาช้าคงรู้นะว่าโทดจะเป็นยังไง’นึกว่าจะกลัวรึไง โด่

“อาจารย์ค่ะ หนูปวดท้องขอไปเข้าห้องน้ำค่ะ”ฉันลุกพรวดจากเก้าอี้แล้วบอก ไม่ดิตะโกนบอกถึงจะถูก อาจารย์ยังไม่ทันอนุญาตฉันก็วิ่ง 120 กิโลเมตรต่อวินาที ย้ำต่อวินาที(อ่าน)ไม่ผิดหรอก 555 ฉันจะทำลายสถิตโลกแล้ว แต่อาคาร 4 มีตั้ง 4 ฉัน ตายแน่เลย T_T

“แฮ่ก แฮ้ก” โอ๊ยเหนื่อยชะมัด

“มาเร็วดีนิ ใช้เวลาแค่ 4 นาทีกับอีก 42 วินาที” นายโหดพูดพร้อมมองนาฬิกา

“ก้อแหงง่ะ ขืนมาช้าฉันไม่ต้องอยู่กับนายตลอดชีวิตรึไง” ฉันพูดประชดอ่ะ แต่อยู่ตลอดชีวิตก้อดีนะ ฮี่ฮี่

“ก้อดีนะ”  หะ...หา นี่นายว่าไงน๊ะ ล้อเล่นใช้มั้ยเนี่ย  เขินน๊ะ

“นายว่าไรน๊ะ ไม่ได้ยินอ่ะ”

“ป๊าว ไม่มีไร” นายโหดยักไหล่

“แล้วนายเรียนฉันมาทำไมอ่ะ ถ้าไม่มีอะไรฉันจะไปแล้วนะ” ฉันพูดและหันหลังจะเดินกลับ

“ใครบอกว่าไม่มี” หือ พอฉันหันกลับไปก้อเห็นนายโหดยืนกอดอก ว้าวววว เท่จัง กรี๊ดดดด(เฮ้ย เป็นกุลสตรีหน่อย)

“เทออ่ะ มานี่ดิ” ฉันไม่ใช่หมานะ ทำไมต้องกระดิกนิ้วแบบนั้นด้วยล่ะ -_-“”

“เข้ามาใกล้ ๆ ดิ ฉันไม่กัดเทอหรอก” แหม รู้ตัวด้วย แต่ทำไมต้องใกล้ขนาดนี้ด้วย(ว่ะ)

“หลับตา” อึ่ย ทำไมต้องหลับด้วยอ่ะ

“ทำไม....”

“ฉันบอกให้หลับก้อหลับ ไม่ต้องถามน่า” นายโหดเริ่มอารมณ์เสีย โด่ หลับก้อด้ายยยย

(ที่จิงก้อกลัวนายโหดโมโหอ่ะ ดิ - - - คนเขียน) (รู้แล้วจะพูดทำไมล่ะ ยัยบ้า - - -ฉัน)

จะทำอะไรของนายหะ ตาบ้า จะแกล้งกันใช้มั้ย แต่เอ๊ะ ฉันรู้สึกว่ามีลมหายใจอุ่น ๆ เข้ามาใกล้  ใกล้ ใกล้ หรือว่า

“อุ๊ย” ว๊ายยยย นี่อย่าบอกนะ ว่าฉันโดนจูบ กรี๊ดดดด ดีใข ๆ 555 อุ๊ย ไม่ได้ ๆ เป็นนางเอกต้องเรียบร้อย ฉันเลยทำได้แค่ ยืนเฉย ๆ  555 นานทีจะโดนจูบจากคนหล่อ ๆ อิอิ แต่ครั้งนี้มัมทำไห้ฉันเคลิ้มมากเลยนะ  นายนี่จูบเก่งเป็นบ้าเลย ว๊าย ๆ ๆ คิดอะไรเนี่ย ท่องไว้นางเอก นางเอก นานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่า ฉานหายจายม่ายทัน(โว๊ย) ก้อเล่นจูบไม่ไห้ฟักหายใจเลยอ่ะ

“ออดดดดดดดดดดดดดด” ว๊าาาาาา มาดังอะไรตอนนี้(ว่ะ)

“เอ่อ....เทอรู้สึก...ไงบ้าง” นายโหดถามอย่างอาย ๆ เวลานายอายหูแดง น่ารักม้ากกก กรี๊ดดดด แล้วฉันจะตอบไงดีล่ะ นายจูบฉันทำไม แต่ที่หลุดออกจากปากเนี่ยดิ

“เอ่อ.....ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ” กรี๊ด ยัยเค้กบ้า เทอพูดแบบนี้ออกไปได้ไงเนี่ย

“เทอเคยจูบมากี่ครั้งแล้วเนี่ย” นายโหดถามพร้อมจ้องหน้าฉัน อ๊ายย อย่าจ้องน๊ะ ฉันหน้าแดงหมดแล้ว

“เอ่อ......คืนนั้น...ครั้งนึง แล้วนี่ก้อครั้งที่ 2”ฉันพูดและก้มหน้าเหมือนหาเหรียญ ก้อมันอายนิ อ้าว เฮ้ย ทำไมเงียบง่ะ ฉันเลยเงยหน้ามองก้อเห็นนายโหดอาย หูแดงด้วย ถ้าแฟนคลับนายมาเห็นคงกรี๊ดกันแน่ ๆ แหมก้อเวลานี่นายน่ารักกว่าทำหน้าโหดตั้งเยอะ

“เลิกเรียนแล้วรอฉันที่สนามบาสนะ”

“อือ”

-                      - - ที่ห้องม.5/5 - - -

“ยัยบ้า เป็นไรอ่ะ อยู่ ๆ ก้อลุกพรวดแล้ววิ่งออกไป ตกใจแทบแย่”

“ช่าย จะไปไหนก้อไม่บอก” พอฉันเข้าห้องยัยพวกนี้ก้อรัวถามเป็นชุด

“ก้อบอกแล้วไงว่าไปห้องน้ำ” ฉันพูดและเดินไปนั่งที่โต๊ะ

“เชอะ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย อาจารย์สอยอยู่ก้อโดเรียน”

“เชอร์รี่ เทอนี่สอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านเก่งจังนะ” ฉันพูดและทำหน้าชื่นชม ในความสอดรู้สอดเห็น หรือเรียกง่าย ๆ ว่า ‘เสือก’

“อ๊ะ แน่นอนอยู่แล้วย่ะ เรื่องนี้ฉันถะ อ๊ายยย นี่แกว่าฉันเสือกหรอ” อ๊ายยย แสบหูชะมัดนอกจากเสือกแล้วยังความรู้สึกช้าอีก ยัยบ้า (แหมต่อน้าHero เป็นนางเอก ลับหลังกับเป็นนางร้ายซะงี้น- -คนแต่ง) (ก้อเทอแต่งฉันมาไม่ใข่หรอย่ะ ยัยประสาท- -ฉัน) (เออ จิงด้วย โทดที - -คนเขียน)

“แต่ฉันไม่ได้ยินยัยเค้กว่าเทอเสือกเลยนะ” ดีมาก ไอ้ซาเพื่อนรัก ถ้ายัยเชอร์รี่ไม่ชอบ Max แกคงไม่ช่วยฉันใช่มั้ย _-_

“ช่าย ... นี่เพื่อน ๆ ได้ยินนังเชอร์รี่ว่าเสือกมั้ย”

“ไม่ได้ยินนนนน” ดีมากแล้วฉันจะซื้อลูกอมแจกคนละเม็ดน๊ะ (ก้องบน้อยอ่ะ นี่ฉันป่าวงกน๊ะ ไม่จิ้งไม่จิง)

“ครีม....พวกมันเรียกฉันว่ามันอ่ะ ฉันไม่ย้อมมมม” เชอะ ทำเป็นฟ้อง

“ทำไมจะเรียกไม่ได้ ก้อ แก เรียกพวกฉันก่อนอ่ะ” ยัยเก็ตซึ่งเงียบมานานเอ่อยปากพูด

“พวกเทอรวมหัวกันด่าพวกฉันหรออออ” โอ๊ย แกงค์พวกแกมีแต่คนเสียงแหลมหรอไงว่ะ

“ก้อมันเรื่องอะไรที่พวกฉันจะต้องเชืท่อฟังพวกเทอล่ะ”

“ทำเป็นมาสั่งพวกเรา”

“พวกเราก้อมีหัวน๊ะ”

“อย่ามาทำตัวเป็นผู้นำที่ท่าดีทีเหลวหน่อยเลย”

“ช่าย สวยแต่ไม่ฉลาดแถวนิสัยก้อไม่ดีอีก พวกเราไม่ยอมรับหรอก” เสียงเพื่อนในห้องที่พูดออกมา 555 สะใจชะมัด อึ้งหรอ เงียบเลย555

“ไง อึ้งจนพูดไม่ออกเลยหรอ หึหึหึ” ฉันถามอย่างผู้ชนะ

“เทออยากหน้าแดงหรอไง ห๊ะ” ยัยคิมพูดและยกมือขึ้นเตรียมจะตบ อ๊า หน้าแดงก้อสวยอ่ะดิ แต่ฉันไม่กลัวหรอกเพราะ

“ยัยทอมไม่จิง ขืนเทอตบหน้าใส ๆ ที่มียางมากกว่าน้าของพวกเทอ พวกฉันไม่ไว้แน่” เสียงพวกผู้ชาย อ๊า วันนี้พวกนายหล่อมากเลย(แต่น้อยกว่านายโหด) เป็นไงล่ะไม่มีคัยกลัวพวกแกแล้ว 555 ตบดิเอามือลงทำไม555

“น.ร. มีอะไรกัน” อ๊าย จารย์สุนีย์ซึ่งขึ้นชื่อว่าโหด ดุ เฮียบ ที่สำคัญอยู่ห้องปกครองเข้ามา (พวกดงบัง ที่ไม่กลัวอาจารย์ยังต้องหลบให้เจ๊สุนีย์เร้ย) พวกฉันเลยวื่งหนีกันเข้าไปนั่งที่เอาตัวรอด

“วันนี้อาจารย์ขวัญใจไม่มานะ” เย้ !!

“แต่อาจารย์เค้าฝากงานไว้ไห้ทำ”

“โห่ วัยรุ้นเซ็ง” เสียงของนายจิ๊บสุดหล่อประจำห้องร้อง (ตอนที่มาไหม่ฉันก้อหลงนายนี่เหมือนกันนะเนี่ย แต่ด้วยเหตุการณ์ที่หมอนี่โยนจิ้งจกใส่ฉันไนห้อง จนฉันตกใจทำอุปกรณ์ต่าง ๆ แตก และหมอนี่ก้อหนีเอาตัวรอด ปล่อยให้ฉันโดนด่าอยู่คนเดียวเต็ม ๆ แถมอาจารย์ก้อยังไม่เชื่ออีก ว่าเป็นเพราะนาย)

“มีปัญหาอะไรมั้ยจ๊ะ” เจ๊สุนีย์พูพร้อมกอดอก

“ไม่มีคับ” นายจิ๊บตอบเสียงอ่อย คัยจะกล้าหือล่ะ อาจารย์สั่งงานเสร็จก้อไปสอนห้องอื่นต่อ โอ้ย เซ็งเฟ้ยยย

ออกไปเดินเล่นดีก่า อิอิ

“เค้ก จะไปไหนอ่ะ”เก็ตที่กำลังทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม

“เบื่ออ่ะ ฉันไปเดินเล่นก่อนนะ ฮี่ฮี่”

“แกนี่จิงจิ๊งเลย แล้วงานจะไม่ทำหรอ” แล้วเก็ตก้อก้มหน้าเขียนต่อเหมือนจะรู้คำตอบว่า ‘ฉันขี้เกียจ’

“ก้อเดินเล่นหัวสมองจะได้ปรอดโปร่งจะได้หาวิธีสืบประวัติไห้อีกอ่ะ แต่ไม่ไปก้อได้ ทำงานดีกว่าเนอะ”ฉันพูดและท่าจะเดินไปนั่ง

“ฉันทำไห้เอง”ว่าแล้วไอ้เก็ต แกก้อต้องทำงานไห้ฉัน555มีความสุขเว้ย งานก้อไม่ต้องทำ ฉลาดเจง ๆ ฉัน

แล้วจะไปอยู่ไหนดีล่ะ เฮ้ย นั่นมัน Maxนี่หว่าขึ้นไปทำอะไรบนดาดฟ้าอ่ะ ตามไปดีกว่า แล้วมานั่งคิดอะไรเนี่ย เดินเข้าไปเลยดีมั้ย ไม่ดีกว่าทำเป็นไม่รู้ว่าเค้าอยู่ดีกว่า อิอิ แผนสูงนักนะ555

“อ้าว นายก้ออยู่หรอ” นี่ฉันแสดงเก่งมั้ย ฮี่ฮี่55อิอิ (เฮ้อ ช่างหัวเราะได้อุบาดมาก)

“พอดีเซ็ง ๆ อ่ะเลยขึ้นมาดูวิว ว้าวววสวยจังนะ” ฉันยังคงแสดงต่อไป เหอะเหอะ

“อืม ฉันก้อว่ายังงั้นแหละ” Max พูดและยิ้มให้ท้องฟ้า อ้ายยย น่ารัก อุ๊ย จิงดิอาคาร4กับอาคาร6 อยู่ไกล้กัน

แล้วฉันก้อคิดเรื่องเมื่อกลางวัน

“เค้ก เป็นไรอ่ะ น่าแดง แดดร้อนหรอ” หะ...หน้าจะมาแดงอะไรตอนนี้(ว่ะ)เนี่ย

“ก้อ.....นิดหน่อยอ่ะ” แล้วMaxก้อยื่นสมุดไห้ อ๊ะไห้ทำไมอ่ะจะใช้ฉันเขียนกลางบ้านหรอ ฉันยิ่งโง่ ๆ อยู่ด้วย

“อ่ะ ใช้กันแดด”

“อ๋อ....อืม ขอบใจ” กรี๊ดดดด สมุดMax หอมจัง

“เอ่อ.....นายมาที่นี่บ่อยหรอ”

“อืม เวลาที่ฉันเซ็งจะมานั่งที่นีคนเดียว”

“ว๊า.....งั้นฉันก้อมากวนอ่ะดิ”

“ไม่หรอก” ว้ายนี่นายยิ้มให้ฉัน โอ๊ย!!น่ารักเป็นบ้าเลย จะเป็นลม(เฮ้อ อย่าเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย เค้าก้อยิ้มให้ทุกคคนแหละย่ะ—คนเขียน) (รู้แล้วน่า ชอบกัดฉันเหมือนนังเก็ตเรื่อยเลย—ฉัน)

“ฉันไม่ได้เป็นเจ้าของโรงเรียนนี้นิ เทอจะอยู่ที่ไหนมันก้อเป็นสิทธิ์ของเทอ”นายกับนายโหดไม่เห็นเหมือนกันเลย

“จิงสิ เทอไปอยู่กับHeroเป็นไงบ้าง”

“ฮึ่ม นายโหดก้อเอาแต่แกล้งฉัน”

“ห๊ะ นี่เทอเรียกHeroว่านายโหดงั้นหรอ5555” นี่ฉันพึ่งเห็นนายหัวเราะครั้งแรกนะเนี่ย น่ารักจัง

“ก้อช่ายอ่ะดิ ฉันว่าคำนี้เหมาะสมกับนายโหดมากที่สุด”

“555 เทอนี่ตลกชะมัด งั้นฉันไปก่อนนะ คาบต่อไปมีเรียนอ่ะ”

“อือ”

เอ๊ะ แสงอะไร(ว่ะ) ตั้งแต่รู้จักพวกดง บัง มันเหมือนมีแสงอะไรแว๊ป ๆ ตลอดเวลาเลย

-                      - -ที่สนามบาส- - -

มาช้าจิง ๆ เลย เฮ้อ(ที่ก้อออกมารอก่อนจะหมดคาบสุดท้ายตั้งนานแล้วล่ะ อิอิ) เมื่อกลางวันยัยบลูเล่าไห้ฟังว่า ลูกชุบ (หมาอ่ะ) โดนรถชน ตายแล้วมันร้องไห้ไหญ่เลย ฉันก้อสงสานเหมือนเล่นกับมันตั้งแต่ตัวเล็กแหนะ น่ารักมาก ๆ เลย ขนปุยสีขาวอ้วน ๆ เฮ้อ เส้าแทนมันเลย

“แฮ่ก ๆ เทอ....รอนาน....มั้ย แฮ่ก” ทำไมต้องชนมันด้วยน๊ะ ไม่เห็นหรอ มันแค่วิ่งตัดหน้ารถเอง หน้าจะหลบไห้มันหน่อย เฮ้อ!!

“นี่!!!หูหนวกหรอไงยัยเตี้ย” หะ....หา คัยเรียกฉันยัยเตี้ย อ๋อนายโหด

“เทอโกรธฉันหรอ ก้ออาจารย์ปล่อยช้าอ่ะ นี่ฉันวิ่งมาเร็วสุด ๆ แล้วน้า”นายโหดเสียงอ่อยลง คิกคิก ฉันยังไม่ทันอ้าปากพูดเลบ 555 นายคิดว่าฉันโกรธหรอ เหอะ เหอะ ได้แล้วแก้แค้นแล้ว เย้!!!

“ปล่อยไห้คนอื่นรอนานแบบนี้ มันใช้ได้ที่ไหน”ฉันกอดอกทำท่าโกรธแล้วหันหน้าไปทางอื่น 555อึ้งเลย

“เอ่อ.....ขอโทดนะ ที่มาช้าอ่ะ”นายโหดพูดเสียงเบา OoOเฮ้ย!!!!!นี่นายพูดขอโทดเป็นด้วยหรอ 555

“ตุ๊บ”

“โอ๊ย!! บ้าเอ๊ย”

“เอ่อ....ผมขอโทดคร๊าบบบ” ซวยเป็นบ้าเลย ก้อเด็กม.ต้นดันวิ่งมาชน ทำไมนายต้องไปจ้องน้องเค้าแบบนั้นด้วยล่ะ สงสัยคงจะกลัวนายมากเลยรีบวิ่งไปเลย

“555ซุ้มซ่ามจังเลย อยู่ดี ๆ ก้อเดินไห้เด็กม.ต้นมาชน555” บ้าคัยจะโง่ไห้มาชนล่ะย่ะ เด็กนั่นต่างหากที่ผิด วิ่งมาชนฉันเอง  ฉันเลย(แกล้ง)โกรธนายโหดสุด ๆ

“โธ่เอ๊ย! ขอโทดก้อได้”นายโหดพูดและลงมานั่งข้าง ๆ ฉัน

“มา ฉันช่วย”

“ไม่ต้องอ่ะ ฉันเดินเองได้” เหอะ เหอะพอดีฉันนึกอะไรออกนะ ตอนที่ฉันจะลุกขึ้นฉัน(แกล้ง)ล้มลงอีกรอบนายโหดจะได้รับฉันไว้ไง 55เป็นไงแผนนางเอก ก๊ากกกก (เอ่อ...แต่ที่หัวเราะนี่มันนางเอกแล้วหรอ-_-)

“โอ๊ย!!”

“ดื้อจิงนะเทอเนี่ย มาขึ้นหลังฉัน” อ๊ากกก เป็นไงล่ะ นายนี่รับฉันไว้จิงด้วย ฮูเร่ฮูเร่ 555(ออกนอกหน้ามากไปแล้วย่ะ- -คนเขียน)

อ๊ายย เป็นจุดเด่นมากเลยอ่ะ อิอิ แต่ก้อดีฉันชอบ ยัยพวกนี้ต้องอิจฉาฉันแน่ ๆ เลยคิกคิก

“เทอยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอ”

“ยัง” อิอิ

“อ้าว แล้วจะไห้ฉันทำยังไงล่ะ”นายโหดพูดพร้อมหยุดเดิน (อยู่หน้าโรงเรียนคนเยอะชิบ-_-)เฮ้ย อายน๊ะเว้ย

“หยุดเดินทำไมล่ะ เอาเป็นวึ่งห้องนายแล้วจะบอก เร็วดิ” ฉันเร่ง

“เฮ้อ !!OK” นายโหดเดินอย่างเชื่องช้า อ๊ากกก นี่นายจะแกล้งฉันช่ายมั้ยยยยยYoY

-                      - -ที่คอนโด- - -

“จะไห้ทำไง ว่ามา”นายโหดวางฉันลงโซฟา แต่ฉันว่าโยนถึงจะถูกน๊ะ T_T

“อืม.....ข้อ 1 เลี้ยงข้าวเย็น”

“ok”

“ข้อ 2 ฉันถามอะไรต้องตอบ”

“ตกลง”

“นายสัญญาแล้วน๊าาาา”

“เออ”T_Tพูดเพราะ ๆ ดิ ตาบ้า

“แต่ฉันเป็นคนเลือกร้านะ”

“ก้อได้” แล้วนายโหดห้อพาฉันไปกินร้านเดิม เฮ้อ นึกแล้ว

“อ่ะ....กินไร สั่งเลยฉันเลี้ยงเอง”นายโหดพูดพร้องตบที่อกตัวเอง ก้อแหงแหละ

“ป้าค่ะ วุ้นเส้นน้ำตกเนื้อเปื่อยลูกชิ้นพิเศษ 2ค่ะ”

“OoO”น่านายโหด

“^o^”น่าป้าคนขาย

“นี่เทอไม่ต้องสั่งเผื่อฉันหรอกน่า”นายโหดพูดพร้องกินน้ำ

“ใครบอก ฉันกินคนเดียวต่างหาก”

“พรวดดด” ^o^คิกคิก

“เอ่อ....ป้าคับ ผมเอาเส้นเล็กลูกชิ้นคับ”เมื่อกินเสร็จฉันเลยจะสืบประวัติU-knowกะMaxซะเหนื่อย

“ฉันถามอะไรหน่อยดิ”

“ว่ามา”

“นายต้องตอบจิง ๆ น๊ะ”ฉันย้ำเพื่อความแน่ใจ

“เอออออ”อีกล่ะม่ายเพราะเลย นายโหดตอบอย่างรำคาญ ฉันเลยเอาสมุด ปากกามาจด

“นี่เทอจะถามอะไรอ่ะ”นายโหดถามอย่างสงสัย

“เหอะน่าU-knowก่อนละกัน เค้าเกิดวันที่เท่าไร เดือนอะไร ”

“วันที่.....6กุมภา”

“Maxล่ะ”

“วันที่ 18 กุมภา”จากนั้นฉันก้อถามไปเรื่อยๆ

“เทอจะถามไปทำไมอ่ะ”นายโหดพูดขณะที่ฉันนั่งเขียนประวัติอยู่

“อ๋อ...เอาไปไห้เพื่อนอ่ะ”

“งั้นเพื่อนเทอคงชอบเพื่อนฉันล่ะซิ”ฉันมัวแต่เขียนเลยไม่ได้สังเกตุสีหน้านายโหด

“อืม ชอบมากเลยล่ะ แต่อย่าบอกคนอื่นน๊ะ ไม่งั้นฉันตายแน่”

“555 ฉันนึกแล้ว” เอือก!!OoOนึกแล้ว นาย......

“นายหลอกถามฉันหรอ”รู้แล้วยังจะถามอีก ยัยแพนเค้กเอ๊ย คราวนี้ได้ตายสมใจเทอแน่YOT

“ฉันจะไปบอกไอ้Maxกะไอ้U-know”ฮือฮือ ไอ้บ้า

“นายมันเลว ชั่วที่สุดเลยบ้าบ้าบ้า”

“จะเป็นไรมั้ยน้าาาา ถ้าฉันบอกเพื่อนเทอ”

“ฉันขอโทด”ฮือฮือ ทำไมฉันต้องยอมไห้นายทุกครั้งด้วยน๊ะ ถ้าไม่ติดว่านายเป็นผู้ชายฉันคงโบกไปแล้ว(ก้อแหมนายโหดมันแรงยังกะควายแน่ะ แต๊ะก้านคอฉันคงสลบไปชาติเลยล่ะ ฮือฮือ)

“นายอย่าบอกเลยน้าาาา”ฉันทำเสียงอ้อนและทำหน้าสงสานสุดชีวิต

“ได้ แต่เทอต้องปิดปากฉัน”

“ได้ ได้ ฉันเลี้ยงข้าวเองนายอยากกินอะไรก้อสั่งได้เลยนะ”

“คัยบอกไห้เทอทำอย่างงั้น”หา...แล้วไห้ทำไงล่ะ

“เทอต้องจูบเพื่อปิดปากฉัน”เวรล่ะ

“เอ่อ”

“ถ้าเทอไม่ปิดปากฉันก้อตามใจนะ ฉันก้อไม่ได้ว่าอะไร”แหงง่ะนายไม่ว่า แต่ยัย2คนฆ่า ฮือฮือ กำ

“ก้อได”ว่าแล้วนายโหดก้อยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ นี่ อย่าบอกนะว่า

“นี่....ฉะ...ฉันไม่จูบนายที่นีนะ ไว้ถึงห้องก่อนไม่ได้หรอไง”

“งั้นก้อได”นายโดเลยหดหน้าออกไป

“ป้าคร๊าบบบ เก็บตังคับ”ฮึ่ม เก็บตังเลยน้าาาา

-                      - -ที่คอนโด- - -

ฉันนั่งที่โซฟา และนายโหดก้อนั่งข้าง ๆ ฉัน

“ฉันออกไปรอที่ระเบียงนะ ถ้าพร้อมเมื่อไรก้อ.....”นายโหดพูดและหยักคิ้ว ทำใจต่างหากล่ะ ตาบ้า ฮึ่ย น่ากัวชะมัดเลย นายนั่นก้อทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น อ๊ากกกก อยากตายเว้ยยยย ไม่ได้ ๆ ฉันต้องอยู่เพื่อแก้แค้น สู้สู้ สู้ตาย(คำนี้เหมือนอะไรหว่า)

“อ้าว พร้อมแล้วหรอ มาไกล้ ๆ ดิ”ตึกตักตึกตัก โหสูงเป็นบ้าเลนหัวฉันแค่ระดับปากหมอนั่นเองอ่ะ

“ก้อหลับตาดิ ฉะ...ฉันก้อ....อายเป็นนะ”ฉันพูดโดยไม่มองหน้า ก้ออายนิ

“หึ”แล้วนายโหดก้อหลับตา เอาล่ะ 1 2 3 ฉันเลยเขย่งจูบเค้า ก้อแม่ไม่ไห้ความสูงเลยนิ T_T ฉันกะว่าแค่เอาปากชนแล้วรีบถอยออก แต่หมอนั่นกลับดึงฉันเข้าไปจูบอีก แต่ครั้งนี้รู้สึกไม่เหมือนครั้งแรกเลยอ่ะ อ๊ายยยนายโหดแกะกระดุมเสื้อฉันด้วยอ่ะ ฉันเลยผลักหมอนั่นออกพร้องเอามือปิดเสื้อไว้

“เอ่อ.....เทอไปนอนได้แล้ว”

“อะ....อืม”ฉันเลยเดินเข้าห้องไปนอนบนเตียง อ๊าเตียงหมอนี่นุ่มจัง แต่รู้สึกนอนไม่หลับแฮะ แล้วหมอนั่นทำไมไม่มานอนล่ะ แอบไปดูดีกว่า ฉันเลยเปิดประตูออกไป ก้อเจอนายโหดอยู่หน้าประตู ดูเหมือนว่าเค้าจะทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันแฮะ

“เอ่อ.....คืนนี้ นายไม่นอนในห้องหรอ”ฉันเอ่อปากถามก่อน

“เอ่อ....ไม่อ่ะ”

“อ้าว ทำไมอ่ะ”ฉันถามต่อด้วยความสงสัย แล้วหมอนั่นก้อจ้องตาฉันพร้องกับเดิมเข้ามา

“เทอแน่ใจหรอ ที่จะไห้ฉันนอนในห้องอ่ะ”ฉันเลยเดินถอยหลัง

“เอ่อ.....ก้อนี่มันห้องนายนิ”อ๊ายยย หลังฉันติดตู้เสื้อผ้าแล้ว แล้วหมอนั่นก้อเอามือ2 ข้างมายันไว้แล้วก้มหน้ามาพูดใกล้ ๆ ว่า

“ถ้าฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ล่ะ”แล้วนายโหดก้อยิ้มให้นิด ๆ ทำไมอ่ะ นอนดิ้นหรอ

“มะ...หมายความ....ว่าไง”

“เทอนี่โง่จิงด้วย”ห๋าาาาา

“ก้อชายหญิงอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ”ห๋าาาาาาาา

“อี้ ออกไปเลย”ฉันพูแล้วเอาหมอนปาใส่แล้วรีบวิ่งไปปิดประตู เฮ้อฉันต้องเหนื่อยอีกนานมั้ยเนี่ย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++