คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การกลับมาของพี่สาวคนโต
3
การกลับมาของพี่สาวคนโต
อะไรของนายนั่นนะ นึกอยากจะวางก็วางไปซะดื้อๆ...แนนคิด
“เป็นไงบ้างจ๊ะ เจอใครหรอ สีหน้าเคร่งเครียดเชียว” พี่แอนถาม
“เจอนักร้องหลงตัวเองน่ะค่ะ ไอ้หน้าจรวดชิน G-jr ไงคะ” แนนบอก
“อ้าว เห็นเราชอบนักชอบหนา นายชินน่ะ แล้วทำไมไปว่าเค้าว่าหน้าจรวดล่ะจ๊ะ” พี่แอนถาม
“ก็นิสัยนายนั่นน่ะ มันห่วยแตกที่สุดในโลกเลยไงคะ” แนนบอกอย่างแค้นๆ
“อย่าคิดมากไปเลยน่า ถือซะว่าแค่สนุกๆแก้เซ็งก็แล้วกันนะ” พี่แอนปลอบ
“แนนว่าจะยิ่งเซ็งหนักกว่าเก่านะเนี่ย” แนนบ่น
“เอาล่ะจ้ะ ไปนอนกันดีกว่านะ นี่มันก็ดึกแล้วด้วย” พี่แอนพูดพลางดูนาฬิกา
“ค่ะ” แนนกำลังเดินไปนอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
‘You Never Say Goodbye ฮัน-ดู-งันมอง-ฮา-นี’ เสียงริงโทนของแอนนี่ เพิ่งโหลดมาใหม่ล่าสุด จากซีรี่ส์เกาหลี เรื่อง My Girl เลยนะเนี่ย
“สงสัยต้องเป็นไอ้หน้าจรวดแน่เลยอ่ะ” แนนบอก พลางกดรับสาย
“มีอะไรอีกฮะ ไอ้หน้าจรวด” แนนกรอกคำพูดลงไปด้วยน้ำเสียงรำคาญ
(ตายแล้ว ว่าใครหน้าจรวดกันยะ ยัยแนนใช่มั้ยเนี่ย มาว่าพี่หน้าจรวดได้ไง เด๋วปั๊ดเลย) พี่แพนพี่สาวคนโตโทรมาจากออสเตรเลีย
“กรี๊ดดดดดดด นั่นพี่แพนโทรมาหรอ คิดถึ๊ง คิดถึง” แนนกรี๊ดเมื่อรู้ว่าเป็นพี่สาวคนโตโทรมา
(อืม นี่พี่ขอคุยกะแอนหน่อยดิ) พี่แพนพูด
“ได้จ้า” แนนบอกพร้อมส่งมือถือให้แอนนี่ “พี่แพนจาคุยด้วยน่ะ” แอนรับโทรมา
“Hello พี่สาวสุดสวย มีอะไรหรอจ๊ะ” แอนนี่ทักทายอย่างร่าเริง
(พี่จะบอกว่า พรุ่งนี้พี่จะกลับเมืองไทยนะ ประมาณบ่ายโมงคงถึง) พี่แพนบอก
“จริงหรอ อืมได้ เดี๋ยวจะไปรับ” แอนตอบ
(อย่ามาช้าล่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ค่าโทรมันแพง) แพนบอก
“ก้อได้ ไม่สายหรอกน่า ยังขี้งกไม่เปลี่ยนเลยนะเจ๊” แอนรับคำ
เมื่อแอนวางสาย แนนก็ถามขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ว่าไงมั่งอ่ะ พี่แพนจะมาเมืองไทยหรอ”
“อืม บอกว่าถึงพรุ่งนี้ประมาณบ่ายโมงตามเวลาเมืองไทยอ่ะ จะไปรับด้วยกันปะ” แอนบอกพร้อมถามแนน
“แน่นอนดิ บ่ายโมงใช่ปะ อืมว่างๆไม่มีนัดกะใคร” แนนตอบอย่างดีใจ และลืมเรื่องที่ชินนัดไว้อย่างสนิท
ในคืนนั้นแนนได้โทรชวนหญิงให้ไปรับพี่แพนด้วยกัน
“โมชิ โมชิ หญิงหรอ อืมพรุ่งนี้พี่แพนพี่สาวคนโตของฉัน จะกลับมาจากออสเตรเลียแล้ว ไปรับด้วยกันปะ” แนนชวน
(จริงหรอ แน่นอนสิฉันไปอยู่แล้วพี่แอนนี่ไปด้วยใช่ปะ...อะไรเล่าไปไกลๆเลยปะ) หญิงรับคำชวนแนน พร้อมหันไปไล่ไมค์
(แอนไปด้วยหรอ ขอไปด้วยคนน้า นะคร้าบน้องหญิงสุดสวยของพี่)แนนได้ยินเสียงไมค์ลอดเข้ามาในสาย และหัวเราะในเสียงออดอ้อนของไมค์
(แนน พี่ไมค์อยากไปด้วยอ่ะ ไม่ให้ไปใช่ปะ) หญิงแกล้งตอบแทนแนน
“อืม พี่เค้าอยากไปก็ให้ไปดิ แต่กลัวว่าจะมาทะเลาะกับพี่แอนนี่อีกอ่ะ” แนนบอกหญิง
(แนนกลัวไมค์จะไปทะเลาะกับพี่สาวเค้าอีกอ่ะ...ไม่เลย ไม่จ้ะ ไม่ทะเลาะแน่นอน)ไมค์รีบรับปากว่าไม่ทะเลาะ
(อยากไปก็เชิญ อ้อ แล้วเรื่องแฟนคลับพี่อ่ะ เดี๋ยวก็ตามไปกรี๊ดถึงสนามบิน สร้างความรำคาญให้คนเค้าอีกอ่ะ น่าเบื่อจริงจริ๊ง มีพี่เป็นนักร้องขวัญใจสาวๆเนี่ย)หญิงบ่น
(เอาน่า พี่มีวิธี) ไมค์บอก
“อืม งั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ พรุ่งนี้เจอกันที่สุวรรณภูมิตอนบ่ายโมงนะ บายจ้ะ” แนนบอกกับหญิง
วันรุ่งขึ้น แนนตื่นแต่เช้ามาเลือกชุดเพื่อที่จะใส่ไปรับพี่สาวที่สนามบินในบ่ายนี้ ใช้เวลาเลือกอยู่นานก็ได้ชุดเสื้อสายเดี่ยวแบบระบายชายตรงหน้าอกผูกโบว์สีฟ้าน่ารัก กับกระโปรงเลยเข่าขึ้นมาสักหนึ่งคืบสีขาว รองเท้าสีฟ้าคู่สวยพร้อมมีโบว์ติดตรงหัวรองเท้า
“ได้ซักที เลือกอยู่ตั้งนาน ชุดนี้นะแจ๋วไปเลย พี่แพนต้องคาดไม่ถึงแน่ว่าน้องสาวของตัวเองน่ะสวยขนาดนี้” แนนพูดกับตัวเองอย่างมีความสุข พร้อมตะโกนเรียกแอน
“พี่แอนนี่ พี่เลือกชุดจะใส่ไปรับพี่แพนได้รึยังอ่ะ” แนนถาม
“ไม่เห็นต้องเลือกเลย ชุดไหนก็ใส่ไปเหอะน่า” แอนนี่บอกอย่างไม่ใส่ใจ
“ไม่ได้นะ วันนี้พี่ต้องสวย เด๋วแนนจัดการเอง รับรองไม่ผิดหวัง” แนนบอก
“จะทำอะไรฮะ จัดการอะไรของแนนอ่ะ” แอนนี่ถามอย่างงงๆ
“เดี๋ยวก็รู้” แนนบอก และจัดการหาชุดที่สวยๆเพื่อจะแปลงโฉมพี่สาวของตัวเอง แนนเลือกชุด เกาะอก แบบตรงชายเสื้อระบายเช่นกันกับของแนนสีฟ้า ตรงหน้าอกมีโบว์ขนาดใหญ่ประดับอยู่ พร้อมกระโปรงยีนส์แบบมินิสเกิร์ท รองเท้าส้นสูงสีฟ้าเช่นเดียวกับของแนน
เวลา 10.00 น.
ที่บ้านของไมค์
“พี่กอล์ฟ วันนี้ผมจะไปเจอแอนนี่แล้วอ่ะ พี่กอล์ฟไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ แล้วทำไงจะไม่ให้แฟนคลับจำได้อ่ะ แล้วแต่งตัวยังไงให้ประทับใจเค้าอ่ะบอกหน่อยดิๆๆๆ” ไมค์ถามกอล์ฟเป็นชุด
“ใจเย็นน้องรัก การจะไม่ให้แฟนคลับจำได้ง่ายนิดเดียว” กอล์ฟบอก ไมค์ตั้งใจฟังมาก
“ทำไงล่ะ บอกมาเร็วๆสิ” ไมค์เร่งให้กอล์ฟบอกเร็วๆ
“ก็วิธีขั้นต้น ใส่หมวกปิดหน้าและแว่นตากันแดดแค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” กอล์ฟบอก
“อืม งั้นพี่กอล์ฟไปกับผมนะ” ไมค์ชวน
“ไม่เอาหรอก พี่กลัวแฟนคลับจำได้” กอล์ฟปฏิเสธ
“ใส่หมวกปิดหน้าและแว่นตากันแดดแค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” ไมค์ทวนคำกอล์ฟ
“แต่งตัวรอเลยนะพี่เดี๋ยวผมมาตาม” ไมค์บอกพร้อมเดินออกไปจากห้องกอล์ฟโดยไม่เปิดโอกาสให้กอล์ฟได้พูดอะไรเลย
วันนี้ไมค์ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว พับแขนเสื้อขึ้นมาเล็กน้อย และใส่นาฬิกาข้อมือไนกี้สีดำ ใส่สร้อยสองเส้น เส้นยาวเป็นรูปไม้กางเขน เส้นที่สั้นเป็นรูปมงกุฎ ใส่เสื้อแจ็คเก็ทสีดำ และใส่ตุ้มหูรูปไม้กางเขนที่หูข้างซ้าย ใส่กางเกงสีดำมีสายโซ่ห้อยสามเส้นไล่ระดับกัน เซ็ทผมให้ตั้งๆ พร้อมใส่หมวกใบใหญ่ปิดหน้า และสวมแว่นตาดำตามที่พี่กอล์ฟบอก (แล้วแกจะเซ็ทผมให้มันตั้งทำไม ทั้งที่แกก็จะใส่หมวกอ่ะ ติ๊งติองรึเปล่าไมค์เอ๊ย...คนเขียน)
(อ้าว ก็คนมันอยากหล่อนี่นา...ไมค์)เมื่อไมค์แต่งตัวเสร็จก็เดินไปตามกอล์ฟที่ห้อง ปรากฏว่าภาพที่ไมค์เห็นนั้นคือกอล์ฟใส่เสื้อเสื้อเชิ้ตสีขาวเหมือนกับเค้า และแต่งตัวทุกอย่างเหมือนหมดเลย ยกเว้นซะแต่ว่าไม่ได้ใส่หมวกปิดหน้าและแว่นตาดำเท่านั้นเอง ไมค์จึงแปลกใจและถามขึ้นว่า
“ทำไมพี่กอล์ฟต้องแต่งตัวเหมือนผมด้วยอ่ะ อย่างงี้มันเลียนแบบกันนี่หว่า” ไมค์แกล้งว่าพี่กอล์ฟ
“ก็เราคือคนๆเดียวกันไงจ๊ะที่รัก” กอล์ฟแกล้งบอกไมค์พร้อมเดินเข้าไปหาและหอมแก้มไมค์
“บ้า พี่กอล์ฟก็...เล่นอะไรไม่รู้อ่ะ” ไมค์แกล้งต่อยแขนกอล์ฟเบาๆแล้วทำท่าเขินอาย
(เฮ้ย แกสองคนทำอะไรกันอยู่อ่ะ อย่านะเฟ้ย ฉันคิดว่าคนอ่านคงรับไม่ได้อ่ะ หน้ายิ่งให้อยู่ด้วยนะน่ะ อันตรายเด๋วฟ้าผ่ากันพอดีอ่ะ...คนเขียนค่ะ)
“โอเคพอเลยพี่กอล์ฟ เลิกเล่น แล้วทำไมพี่ไม่ใส่หมวกกับแว่นกันแดดอ่ะ ไม่กลัวแฟนคลับจำได้หรอ” ไมค์ถาม
“ม่ายกลัวหรอก ถ้าใส่ก็หมดหล่อดิ ดูไมค์สิดูไม่ได้เลย+555 หน้าลิง” กอล์ฟล้อไมค์
“พี่กอล์ฟฟฟฟฟฟฟ” ไมค์ตะโกนพร้อมกระโดดกอดคอกอล์ฟอย่างแค้นๆที่โดนล้อ พร้อมปล่อยหมัดไปที่กอล์ฟอย่างไม่ยั้ง
“โอ๊ย เจ็บนะ โอเคไมค์นะน่ารักที่สุดในโลกเลย หน้าก็ไม่เหมือน ‘ลิง’ ซักนิดเดียว” กอล์ฟบอกพร้อมเน้นคำว่าลิงอย่างประชด
“ดีมาก ถ้าไมค์เป็นลิงพี่กอล์ฟก็เป็นพี่ลิงนั่นแหละ โถ่เอ๊ย งั้นเดี๋ยวไมค์ไปถอดหมวกแล้วก็เซ็ทผมใหม่ดีกว่า แล้วก็ถอดแว่นด้วย+555 จะได้หล่อกว่าพี่กอล์ฟ” ไมค์บอกกอล์ฟ พร้อมเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
เวลา 11.30 น.
ที่บ้านของแอนนี่และแนนนี่
แนนนี่จัดการใส่ชุดที่ตัวเองได้จัดเตรียมไว้ตั้งแต่เช้า และทำผมปล่อยยาวลงมาถึงกลางหลังหนีบตรงอย่างสวยงาม ทาแป้งพับบางๆ และปัดมาสคาร่าสีใสช่วยให้ขนตาที่ยาวนั้นดูงอนและโดดเด่นมากขึ้น ปัดแก้มสีชมพูอ่อน และลิปกลอสสีหวาน ดูน่ารักไปอีกแบบ ในส่วนของแอนนี่ก็ถูกแนนจับใส่ชุดที่แนน
เตรียมไว้แล้วทำผมปล่อยยาวลงมา และทำให้เป็นผมสควอนออก อย่างที่กำลังเป็นที่นิยมในหมู่ดาราตอนนี้พร้อมทาแป้งพับบางๆ ปัดมาสคาร่าสีดำเพื่อเพิ่มความเข้มของขนตาให้ดูตากลมโตขึ้น ทาตาไฮไลท์สีขาวเพื่อให้ดวงตาดูสว่างขึ้น ปัดแก้มสีชมพูอ่อน และทาลิปกลอสสีชมพูอ่อน ดูน่ารัก คิกขุปนเซ็กซี่นิดๆ ผสมผสานกันอย่างลงตัวเลยทีเดียว
“แนนเอาชุดอะไรให้พี่ใส่อ่ะ สวยดีแฮะ” แอนนี่บอกพร้อมมองตัวเองในกระจก
“แน่นอนสิ ก็พี่สาวแนนสวยอยู่แล้วนี่ งานนี้พี่ไม...อุ๊บส์ พี่แพนต้องจำไม่ได้แน่เลย” แนนรีบชะงักคำว่าไมค์ เพราะไม่อยากให้พี่แอนรู้ว่าพี่ไมค์ไปด้วย
“เมื่อกี้ แนนจะพูดว่าอะไรเหรอ” แอนนี่ถามแนน
“ปล่าวไม่มีอะไรหรอก”แนนรีบบอกพร้อมดูนาฬิกา
“รีบไปกันเถอะนะ จะเที่ยงแล้ว เดี๋ยวรถติดไปถึงช้าโดนพี่แพนบ่นแย่เลย” แนนรีบชวนแอนนี่ให้ออกไปจากบ้าน
“อืม โอเค” แอนนี่รับคำ
เวลา 12.00 น.
แอนนี่และแนนนี่ออกจากบ้านและกำลังเดินทางไปสุวรรณภูมิ(ขับรถสปอร์ตสีขาวไปนะคะ...พอดีลืมบอกไปตอนแรกว่าสองพี่น้องนี่ก็มีรถใช้ค่ะ เนื่องจากฐานะทางบ้านค่อนข้างดี)รถติดบ้างเล็กน้อยแนนจึงโทรหาหญิง
“ฮัล12 หญิงหรอ อยู่ไหนแล้วอ่ะ” แนนถามหญิง (ฮั่นแน่ งงกันใช่มั้ยคะว่าฮัล12มันคืออะไร...ก็คือฮัลโหลไงคะ 12=โหล)
(กำลังจะออกไปแล้วล่ะ...แหมแต่งตัวซะหล่อเชียวนะถอดหมวกแล้วดิ) หญิงบอก พร้อมกับเสียงที่กอล์ฟชมไมค์ลอดผ่านโทรศัพท์มา
“อ้าว พี่กอล์ฟก็มาด้วยหรอ” แนนถาม
(อืม ไมค์ชวนไปเป็นเพื่อนคอยให้คำแนะนำในการปฏิบัติตัวกับพี่แอนนั่นแหละ) หญิงบอก
“คิกๆๆ หรอ ตกลงพี่เค้าเอาจริงหรอ” แนนหัวเราะ พร้อมถาม
(ก็คงงั้นแหละ เธอจะหวงพี่สาวมั้ยเนี่ย) หญิงถาม
“หวงสิ แต่เว้นให้คนนึงละกัน ไฟเขียวจ้า” แนนบอก
“อะไรไฟเขียวกันหรอจ๊ะ” แอนนี่ถาม
“ป่าว ก็น่ะไฟเขียวแล้วไปสิคะ” แนนรีบแก้ตัว
“อืมๆ” แอนนี่บอกพร้อมออกรถ (แหม ช่างพอดิบพอดีจังนะ...คนเขียนค่ะ)
(ไมค์...แนนบอกว่าไฟเขียว ตามสบายนะพี่ สู้ๆ) หญิงบอกไมค์
(จริงหรอ ว้าว เจ๋งไปเลย ฝีมืออยู่แล้วไม่มีพลาด)เสียงไมค์ดีใจ พร้อมยืนยันว่าตัวเองต้องจีบแอนนี่ได้
(แหวะ ถ้ามั่นใจขนาดนั้น แล้วจะชวนพี่กอล์ฟมาเป็นเพื่อนทำไมฮะ อย่าเก่งแต่ปากละกัน) หญิงว่าไมค์
(ไม่ได้เก่งแต่ปากก็แล้วกัน คอยดูเถอะ น้องแอนนี่สุดสวยจะต้องชอบพี่แน่ๆ) ไมค์บอกอย่างมั่นใจ
“เอาล่ะ เอาล่ะ งั้นเดี๋ยวเราไปถึงสนามบินแล้วจะโทรไปอีกทีนะ บายจ้ะ” แนนบอกหญิง
(อืม โอเค งั้นแค่นี้นะจ๊ะ) หญิงบอก พร้อมกดวางสาย
เมื่อแนนวางสายจากหญิงปุ๊บ เสียงโทรศัพท์ของแนนก็ดังขึ้นต่อแบบทันทีทันใด แนนนึกว่าเป็นหญิงก็เลยไม่ได้ดูเบอร์ กดรับและพูดทันที
“ว่าไงจ๊ะ หญิง มีอะไรอีกหรอ” แนนพูด
(นี่เธอ มันจะถึงเวลานัดแล้วนะ ทำไมถึงยังไม่รีบออกมาอีกฮะ อยากเจอดีรึไง) ชินพูดเสียงดัง
“ขอโทษค่ะ คุณเป็นใครกันคะ สงสัยคงโทรผิดแล้วล่ะค่ะ ฉันไม่ได้ไปนัดอะไรกับคุณนี่คะ” แนน
บอกอย่างสุภาพ
(นี่ยัยปลาทอง ความจำสั้นรึไงฮะ เมื่อคืนที่เธอคุยกับฉันและฉันก็นัดเธอมาเจอไง จำไม่ได้รึไง เธอต้องมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเธอเจอดีแน่) ชินตะคอกแนนอย่างโมโหเพราะมารอเจอนานแล้ว
“อ๋อ ไอ้หน้าจรวดนั่นเอง นายนัดฉันก็จริงแล้วใครรับนัดนาย
(รู้สิ เธอชื่อแนนนี่ มีพี่สาวสองคนชื่อแอนนี่กับแพน อยู่แถวสยาม เรียน ร.ร RIS และหน้าตาเธอก็คือคนที่เธอส่งรูปมาให้ฉันดูเมื่อคืนนี้ไง) ชินตอบอย่างมั่นใจ เพราะเขาได้ค้นหาประวัติของแนนทั้งคืน
“นี่นายสนใจฉันรึไงฮะ ถึงได้รู้ประวัติฉันไปซะหมด” แนนถามอย่างหวั่นๆ
(อืมใช่ เพราะงั้น เธอต้องมาที่นี่ ตอนนี้ ฉันให้เวลาเธออีก 2นาทีเท่านั้น) ชินตอบประโยคแรกเบาๆและบังคับให้แนนมาหาเค้า
“จะบ้ารึไง ฉันไปไม่ได้หรอก อ้อ แล้วฉันก็ไม่ใช่เทวดานะที่จะไปถึงได้ใน 2นาทีน่ะ” แนนค้าน
แต่เธอคือนางฟ้า...ชินคิด
(ทำไม แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน บ้านเธอก็อยู่แถวนี้ไม่ใช่หรอ) ชินถามอย่างสงสัย
“ก็ฉันไม่ได้อยู่บ้านอ่ะดิ” แนนบอก
(แล้วเธออยู่ไหน บอกมาเดี๋ยวนี้ฉันจะไปจัดการกับเธอที่ผิดนัดฉัน) ชินแกล้งโมโหเพื่อปกปิดอาการเขิน
“ทำไมต้องบอกด้วยฮะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายซักหน่อย” แนนกวนตอบแบบไม่ใส่ใจ
(ทำไมจะไม่ได้เป็นล่ะ ก็เป็นว่าที่แฟนฉันไง) ชินตอบ
“ไอ้บ้า ฝันไปเถอะ” แนนตอบอย่างเขินๆ
(ทำไม เธอจะได้เรียกฉันว่าที่รักได้ไง ไม่ดีหรอ) ชินกวนกลับ
“ชิ ใครอยากเรียกกันยะ ขนลุกจะตาย” แนนบอก
(แหม ทีเมื่อคืนยังเรียกอยู่เลยอ่ะ) ชินแกล้งบอก
“นั่นมันเป็นอดีตไปแล้วย่ะ แล้วตอนนี้ฉันก็มีความสุขเพราะกำลังจะไปรับคนที่ฉันรักที่สนามบิน นายคงไม่สำคัญพอที่จะให้ฉันทิ้งคนที่ฉันรักไปหานายหรอกนะ” แนนบอกเป็นชุด
“แหมพูดอย่างกับจะไปรับแฟนอย่างนั้นแหละน่ะ” แอนนี่พูด “ชู่ชู่ชู่ อย่าดังไปสิพี่แอนนี่ แนนกำลังแกล้งนายนั่นอยู่” แนนบอกแอนนี่
(นี่เธอมีแฟนแล้วหรอ) ชินน้ำเสียงสลดลงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ยอมแพ้ปั้นเสียงแข็งต่อไป
(เธอจะไม่มีวันได้มีความสุขกับแฟนเธอ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ ฉันจะไปกวนเธอทุกที่ เธออยู่ที่สนามบินใช่มั้ย เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลยคอยดูสิ) ว่าแล้วชินก็รีบขับรถไปยังสนามบินสุวรรณภูมิทันที
ดีครับผมชิน G-jr ครับ เมื่อคืนผมได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอบอกว่าสุ่มเบอร์มาเจอผม แล้วก็คุยกับผม แต่ผมก็พูดกวนประสาทเธอไปเยอะเหมือนกันครับ ไม่รู้อะไรทำให้ผมทำอย่างนั้น ทั้งที่จริงๆแล้วผมก็เป็นคนที่มีอัธยาศัยดีนะครับ จะกวนก็นิดๆตามนิสัยผู้ชายทั่วไป แต่กับเธอคนนี้ไม่รู้ทำไมผมต้องทำแบบนี้กับเธอ และผมก็มีความรู้สึกแปลกๆ คือเวลาคุยกับเธอผมรู้สึกอยากแกล้งเธอ เพราะเธอไม่เหมือนกับคนอื่นๆ และมีอะไรที่น่าสนใจครับ เวลาผมคุยกับเธอแล้วรู้สึกว่าผมมีความสุข หรือว่าจะเป็นความรักกันนะ ผมก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน แต่ผมกำลังจะทำในสิ่งที่ใจอยากจะทำคือการไปสนามบินซึ่งก็คือที่ที่เธอคนนั้นจะไปเช่นกันครับ ยังไงก็ช่วยเชียร์ให้ผมทำให้สำเร็จด้วยนะครับ
พอได้แล้ว...กลับมาที่แนนนี่ของเรากันมั่งดีกว่า
“ใครอยากให้นายมากันล่ะ ถ้าอยากมาก็มาเหอะ หึหึ หาให้ตายก็หาไม่เจอหรอก” แนนนั่งพึมพำกับตัวเอง
“เป็นอะไรน่ะแนน นั่งบ่นอยู่ได้” แอนนี่ถาม
“ก็นายหน้าจรวดมันจะตามแนนมาที่สนามบินอ่ะ เชอะ หาให้ตายก็หาไม่เจอหรอก ที่สนามบินน่ะคนตั้งเยอะ” แนนบอก
“สงสัยน้องสาวพี่จะขายออกก็งานนี้แหละมั้ง” แอนนี่ล้อ
“พี่แอน อย่าเล่นมุขนี้นะ ไม่ตลกเลย” แนนว่า
“จ้า น้องสาวสุดสวยขวัญใจนายชิน” แอนยังไม่วายจะล้อส่งท้าย
“พี่แอนนนนน” แนนโวยวาย พร้อมตีแขนแอนนี่
“โอ๊ย ทำอะไรอ่ะ มันเจ็บนะเฟ้ย ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่นะ” แอนนี่บอก
“ทำไม จะทำอะไรหรอจ๊ะพี่สาว ก็ลองดิ ถึงแล้วแหละ ลงจากรถแล้วมาเลยไม่กลัวหรอก โถ่เอ๊ย อยากล้อเค้าก่อนเองช่วยไม่ได้” แนนท้า
“ถือว่าเจ๊าก็แล้วกัน ไม่อยากจะเล่นตรงนี้อายเค้า” แอนบอก
“ก็ดี ถึงแล้วเหลือเวลาอีก 20 นาที โทรหาหญิงดีกว่า” แนนพูด
“หญิง จะถึงรึยังอ่ะ” แนนถาม
(อืม ถึงทางเข้าแล้วล่ะ) หญิงบอก
“เรารออยู่ตรงที่จอดรถอ่ะนะ อืมงั้นแค่นี้นะจ๊ะ” แนนบอก
ไม่นานนักรถของหญิง ซึ่งมีกอล์ฟและไมค์มาด้วยแล่นเข้ามาจอดข้างๆรถของแอนนี่และแนนนี่
“เฮ้อ ถึงซักทิ...” ไมค์โผล่หัวออกมาจากรถ ก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นแอนนี่
“นางฟ้า” ไมค์อุทานออกมา พร้อมทำหน้าตะลึงเมื่อเห็นแอนนี่
“โอ้ Sexy Girl” กอล์ฟที่โผล่ออกจากรถตามไมค์มาอุทานเมื่อเห็นแอนนี่
“ของผมนะ พี่ห้ามยุ่ง” ไมค์กระซิบข้างหูกอล์ฟ
“ว้า รู้งี้จีบเองตั้งแต่แรกก็ดีอ่ะ” กอล์ฟบ่นอย่างเสียดาย
“ว้าว วันนี้พี่แอนนี่แต่งตัวสวยจังเลยนะคะ” หญิงที่ลงจากรถคนสุดท้าย ชมแอนนี่
“นี่ ยืนอยู่สองคนนะคะ” แนนพูดออกมา
“แนนก็น่ารักเหมือนกันจ้า” ทั้งสามคนพูดพร้อมกัน
“ขอบคุณค่ะ เราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ” แนนบอกพร้อมเดินนำหน้าไป
“ไปกันเถอะทุกคน” แอนนี่บอก
“คร้าบ/ค่ะ” ทั้งสามรับคำพร้อมกันพร้อมเดินตามแอนนี่ไป
(แหม ทำอะไรก็เหมือนกันไปหมดเลยนะสามคนนี้เนี่ย...คนเขียนค่ะ)
(ก็คนเค้าเป็นพี่น้องกันนี่น่าใช่ปะ...กอล์ฟ) (ช่าย...ไมค์-หญิง)
ทั้งหมดเดินเข้าไปข้างในห้องรองรับผู้โดยสาร ที่มีคนมากมายเดินขวักไขว่กันไปมาทั้งคนไทยและต่างชาติ
“แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าพี่แพนอยู่ส่วนไหนของสนามบินอ่ะ คนตั้งเยอะตั้งแยะ” แนนถามแอนนี่
“เดี๋ยวถึงแล้วเค้าคงโทรหาเราเองแหละ เราก็นั่งรอแถวนี้ละกัน” แอนหันไปบอกทุกคน
ที่ม้านั่งมีหญิง แนน กอล์ฟ ไมค์และแอนนี่นั่งเรียงกันตามลำดับ ไมค์จึงถือโอกาสนั่งเบียดแอนนี่
“วันนี้แอนนี่แต่งตัวสวยจังนะครับ” ไมค์กระซิบข้างหูแอนนี่
“อย่าเล่นอย่างงี้ดิ มันเลี่ยน นายหน้าลิง” แอนนี่บอก
ไมค์หันหน้าไปอีกทางพร้อมพึมพำกับตัวเองว่า “ไมค์สู้ๆ” พร้อมปั้นหน้าน้อยใจหันมาพูดต่อ
“โห ผมอุตส่าห์เรียกชื่อคุณดีๆแล้วน้า เรียกผมว่าไมค์ไม่ได้หรอครับ” ไมค์พูดพร้อมทำหน้างอนๆ
“นี่ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ถ้าเด็กทำนะน่ารักแต่นายทำอ่ะเหมือน...” แอนลากเสียงยาว
“เหมือนลิงอีกอ่ะดิ” ไมค์ตอบอย่างรู้ทัน
“อืม รู้ตัวก็ดีแล้ว” แอนนี่บอก
“คำก็ลิง สองคำก็ลิง คอยดูนะลิงตัวเนี๊ย เอ้ย คนเนี๊ย…” ไมค์ลากเสียงยาวพร้อมพูดประโยคหลังที่ข้างหูแอนนี่ “จะทำให้แอนนี่รักให้ได้เลย”
“ไม่มีทางซะหรอกนายหน้าลิง เชอะ” แอนนี่แกล้งพูดเพื่อปกปิดความเขิน
“อะแฮ่ม สองคนนั้นน่ะ จู๋จี๋กันอยู่ได้ ไม่เกรงใจคนแถวนี้เลยนะ” กอล์ฟแกล้งพูดขัดจังหวะขึ้น
“ทำไมล่ะ อิจฉารึไง” ไมค์หันมาแกล้งถาม
“ป่าวหรอก แค่จะบอกว่า จะไปห้องน้ำแป๊ปนึงเด๋วมา ไม่ไหวแว้ว” กอล์ฟพูดพร้อมรีบวิ่งออกไป
ขณะที่กอล์ฟกำลังจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรีบร้อนนั้น กอล์ฟได้วิ่งไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างแรงจนเธอล้มลง
“อ๊าย นี่นาย จะรีบวิ่งไปไหนนักหนาฮะ มองไม่เห็นคนรึไงยะ” เธอโวยวาย
“ขอโทษครับ ผมจะรีบไปห้องน้ำน่ะครับ” กอล์ฟขอโทษพร้อมรีบประคองผู้หญิงคนนั้นให้ลุกขึ้น
และกำลังจะวิ่งออกไป
“นี่นายยังไปไหนไม่ได้นะ มาวิ่งชนฉันแล้วจะหนีไปดื้อๆหรอ” เธอโวยวาย
“อะไรอีกล่ะคร้าบ คุณผู้หญิงผมก็ขอโทษแล้วไง” กอล์ฟบอกอย่างกระวนกระวาย
“จ่ายค่าเสียหายมาเดี๋ยวนี้ ทั้งค่าเสียเวลา ค่าเจ็บตัว และก็ค่า...” ผู้หญิงคนนั้นร่ายซะยาว
“โอเค เดี๋ยวคุณค่อยโทรมาเคลียกับผมทีหลังแล้วกันนะ อ่ะนี่นามบัตรผม แต่ตอนนี้ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนละกัน” กอล์ฟบอกพร้อมรีบวิ่งออกไปทันที
เมื่อกอล์ฟวิ่งจากไปแพนจึงโทรตามแอนนี่ให้มาหา
“ฮัลโหล ยัยแอนอยู่ตรงไหนกันเนี่ย” แพนบอกอย่างอารมณ์เสีย
“อยู่ตรงม้านั่งน่ะพี่ ถึงแล้วหรอ” แอนบอก
“ก็ใช่น่ะสิยะ รีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันอยู่ตรงหน้าห้องน้ำน่ะ” แพนบอก
“โอเคจ้าเจ๊ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” แอนนี่รับคำ พร้อมหันมาบอกทุกคน
“ไปกันเถอะทุกคน พี่แพนอยู่หน้าห้องน้ำน่ะ ต้องรีบไป ดูท่าเจ๊อารมณ์ไม่ค่อยดีด้วยแหละ” แอนพูด
“แล้วพี่แพนเค้าเป็นอะไรหรอ” แนนถาม
“ไม่รู้ดิ” แอนบอกพร้อมออกเดินไปที่หน้าห้องน้ำ
สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน ฉันชื่อแพนค่ะมีน้องสาวสองคนชื่อแอนนี่กับแนนนี่ วันนี้ฉันเพิ่งกลับมาเมืองไทยวันแรกค่ะ เนื่องจากไปอยู่ออสเตรเลียกับพ่อและแม่มานาน พ่อกับแม่ก็บอกให้ฉันกลับมาดูแลน้องที่เมืองไทยค่ะ มาวันแรกก็ได้เรื่องเลย ดันมีอีตาบ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาวิ่งชนฉันค่ะ ฉันยังไม่ได้เรียกค่าเสียหายเลย หมอนั่นก็วิ่งหนีไปซะแล้ว แต่หมอนั่นก็ทิ้งนามบัตรไว้ให้นะคะ ขอฉันดูหน่อยละกัน กอล์ฟ พิชญะ นิธิไพศาลกุล เป็นนักร้องสังกัด บริษัท GMM GRAMMY ดูนามสกุลน่าจะรวยนะคะ อย่างนี้ต้องเรียกเยอะๆหน่อย เดี๋ยวก่อน เค้าบอกว่าเป็นนักร้องหรอ หน้าเหลี่ยมอย่างนายนั่นอ่ะนะ ไม่หน้าเชื่อว่าจะเป็นนักร้องได้เลย แต่เอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้น้องสาวฉันมาโน่นแล้วค่ะ
ความคิดเห็น