คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เล่นสุ่มเบอร์
2
เล่นสุ่มเบอร์
ไมค์เดินหันหลังจากมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มไม่หุบ พร้อมมองไปที่กระดาษใบเล็กๆ ที่มีเบอร์ของแอนนี่อยู่ พร้อมพึมพำกับตัวเองว่า“สู้ตาย ไอ้ไมค์”ไมค์รีบเมมเบอร์ของแอนนี่ลงเครื่องตัวเองว่า“My Girl” แล้วเดินยิ้มไปเรื่อยจนเดินเลยรถที่จอดรออยู่
“ไมค์ จะไปไหนน่ะ รถอยู่ทางนี้” พี่กอล์ฟที่รออยู่ในรถ ตะโกนรียกไมค์ ไมค์สะดุ้งพร้อมหันกลับไปเดินขึ้นรถแบบยิ้มเขินๆ ระหว่างการเดินทางไปตึกแกรมมี่ กอล์ฟสังเกตเห็นไมค์นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่อย่างนั้น ตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว จึงถามขึ้นว่า
“ไมค์เป็นอะไรรึเปล่า หรือว่าไม่สบาย” กอล์ฟแกล้งเอามือไปอิงหน้าผากไมค์ ไมค์จึงตอบทั้งๆที่ยิ้มอยู่ว่า “ผมไปหาหมอมา หมอบอกว่าผมเป็นโรคหัวใจครับ” กอล์ฟตกใจมากจึงโวยวายขึ้นมา
“จริงหรอไมค์ แล้วเป็นโรคหัวใจชนิดไหนอ่ะ” กอล์ฟรีบถาม
“หัวใจขาดคนดูแลไง” กอล์ฟทำท่าจะอ้วกแล้วแกล้งบอกต่อว่า
“โห ร้ายแรงมากเลยนะเนี่ย สงสัยงานนี้พี่คงต้องร้องเพลงคนเดียว รับค่าตัวคนเดียว มีแฟนคลับคนเดียวซะแล้วสิ ว้า แย่จังนะ”
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลย คนเนี๊ยผมเอาจริงนะครับ ตรงเสป็คทุกอย่างเลย” ไมค์บรรยาย
“แล้วเคยคุยกันแล้วหรอ” กอล์ฟถาม
“แน่นอน” ไมค์ตอบอย่างภาคภูมิใจ
“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ” กอล์ฟถามต่อ
“เค้าว่าผมว่า ไอ้หน้าลิงอ่ะ” ไมค์ตอบแบบอายๆ
“+555 ไอ้หน้าลิงหรอ ก็เขาท่าดีนะ” กอล์ฟระเบิดเสียงหัวเราะออกมาชุดใหญ่
“ไม่ต้องมาขำเลย คอยดูก็แล้วกัน นี่ผมได้เบอร์มาแล้วด้วย” ไมค์อวด
“ก็โทรไปหาเค้าสิ” กอล์ฟบอก
“ไม่กล้าอ่ะ พี่กอล์ฟคุยให้มั่งดิ”
“ไม่เอาหรอก อยากจีบก็คุยเองดิ ถ้าให้พี่คุย งั้นพี่จีบเองนะ” กอล์ฟแกล้งไมค์อีกครั้ง
“งั้นไม่ต้องและ เอาไว้วันหลังก็ได้ ถึงแล้วไปๆๆลงไปได้แล้ว” ไมค์ไล่ให้กอล์ฟลงจากรถ
“สู้ๆนะ หน้าลิง+555” กอล์ฟล้อไมค์อีกครั้ง พร้อมกับวิ่งขึ้นตึกแกรมมี่ทันที
“โห พี่กอล์ฟจะหนีไปไหนมาให้จับเดี๋ยวนี้นะ ว่าเค้าหน้าลิงหรอ” ไมค์รีบวิ่งตามกอล์ฟเข้าไปในตึก
ไมค์และกอล์ฟได้เข้าห้องอัดเสียงเพื่ออัดเพลง Fight for you บรรยากาศขณะอัดเสียงเป็นยังไงไปดูกันเถอะค่ะ
“เธอคนเดียวทำฉันต้องเปลี่ยนเป็นคนที่ดีกว่านี๊” ไมค์ร้อง กอล์ฟหยุดร้องและหันมาหาไมค์
“จะนี๊ไปไหนเล่า ต้องนี้ เข้าใจป่าว” กอล์ฟบอก ไมค์พยักหน้าเข้าใจ
“เอ้า เริ่มกันใหม่อีกครั้งแล้วกันนะ” โปรดิวเซอร์พูด
“เธอคนเดียวทำฉันต้องเปลี่ยนเป็นคนที่ดีกว่านี้ สู้ๆๆทำเรื่องดีๆ โอ โว้ โอ โอ โอ๋” กอล์ฟหยุดร้องอีกครั้ง พร้อมทำหน้าเซ็ง (เจอแบบนี้มันเซ็งเข้าใจมั้ย แต่ว่ากอล์ฟไม่ถึงกับโกรธ...คนเขียนค่ะ)
“จะไปโอ๋ใคร ใครร้องไห้กันเล่า มันต้อง โอ ต่างหาก” กอล์ฟบอกไมค์
“มีอะไรกันเหรอ” พี่โปรดิวเซอร์ถาม
“ขอเวลาซักครู่นะครับ” กอล์ฟบอกพี่โปรดิวเซอร์ แล้วหันไปพูดกับไมค์
“ไมค์ วันนี้เป็นอะไรเนี่ย ตั้งใจหน่อยซิ”
“ก็ไมค์กังวลเรื่องแอนนี่น่ะ โทษทีคร้าบ”
“เรื่องส่วนตัวเก็บไว้ก่อนสิ นี่เวลางานเข้าใจมั้ย ทำงานออกมาให้ดี เค้าจะได้ไม่ว่าแกว่าหน้าลิงไง” กอล์ฟพูดล้อเลียนไมค์
“โอเค ครั้งนี้ผมจะไม่ผิดอีกแล้วครับ” ไมค์รับปากกอล์ฟ พร้อมชูนิ้วชี้เป็นสัญญาณบอกว่าขออีกหนึ่งรอบ ครั้งนี้ไมค์ทำสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
เรามาดูฝั่งของแอนนี่นางเอกของเรากันบ้างดีกว่านะคะ แอนนี่ทำอาหารเย็นทานกับแนนนี่จนอิ่ม และแอนนี่ก็เกิดอาการเซ็งขึ้นมา เลยชวนแนนเล่นอะไรแผลงๆโดยการใช้มือถือของแอนนี่เล่นสุ่มเบอร์ไปอย่างมั่วๆเพื่อหาเพื่อนคุยแก้เซ็ง
“นี่แนน มาเล่นสุ่มเบอร์กันเถอะ” แอนนี่ชวน
“อืม เอาสิ แนนกำลังเซ็งๆอยู่พอดีเลย” แนนรับคำชวน
“งั้นพี่เริ่มก่อนนะ 085-xxxxxxx” แอนนี่กดตัวเลขไปมั่วๆ และฟังเสียงเพลงรอสายอย่างใจเต้น เสียงรอสายก็คือเพลง Fight for you ของกอล์ฟ-ไมค์นั่นเอง แอนทำหน้าไม่สบอารมณ์ที่มีคนเอาเพลงของสองลิงมาเป็นเสียงรอสาย แต่ก็ยังรอคนรับสายต่อไป
ไมค์ เมื่ออัดเพลงเสร็จกำลังนั่งรถเพื่อกลับบ้าน ขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของไมค์ก็ดังขึ้น ไมค์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอโชว์ว่า “My Girl” ไมค์กระวนกระวาย ไม่รู้จะทำยังไง กอล์ฟจึงแย่งโทรศัพท์ไปพูดแทน
“โมชิ โมชิ สวัสดีคร้าบ” กอล์ฟหยอดคำหวาน ไมค์รีบแย่งมือถือคืน
“เอามานี่นะ อยู่ห่างๆเลย” ไมค์สั่งพี่กอล์ฟ
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ” แอนนี่พูดสายอย่างเป็นมิตร
“สะ...สวัสดีครับ” ไมค์พูดเสียงติดขัด
“ค่ะพอดีฉันเล่นสุ่มเบอร์มาน่ะค่ะ กะจะหาเพื่อนคุยแก้เซ็ง ว่างคุยด้วยกันได้มั้ยคะ” ไมค์ยิ้มดีใจ ปิดลำโพงมือถือไว้แล้วหันมาพูดกับพี่กอล์ฟ
“เค้าสุ่มเบอร์มาเจอไมค์อ่ะ สงสัยต้องเป็นบุพเพแน่ๆเลยเนอะ” ไมค์ยิ้มอารมณ์ดี ก่อนหันมาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ได้เลยคร้าบ ไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว คือผมทำงานเสร็จแล้วน่ะครับ” ไมค์ตอบกลับ
“เหรอคะ แล้วคุณทำงานอะไรหรอคะ” แอนนี่ถาม
“ทำงานเพื่อประชาชนน่ะครับ” ไมค์ตอบ
“ค่ะ คงเหนื่อยแย่เลยนะคะ” แอนนี่แสดงความเห็นใจ
“ใช่ครับ เหนื่อยมาก แต่ผมมีแรงบันดาลใจที่ดีน่ะครับ” ไมค์ตอบ
“เอ แรงบันดาลใจของคุณคืออะไรหรอคะ บอกแอนนี่ได้มั้ย” แอนนี่ถามต่อ
“ได้สิครับแรงบันดาลใจของผมคือผู้หญิงที่ผมแอบชอบคนหนึ่งครับ ผมยอมเหนื่อยก็เพื่อเค้า
คุณชื่อแอนนี่หรอครับ ชื่อเพราะจังนะ อยากเห็นตัวจริงซะแล้วสิต้องน่ารักแน่ๆเลย” ไมค์แกล้งบอก
“ก็ไม่ได้น่ารักอะไรนักหรอกค่ะ คุณก็พูดเกินไป แล้วคุณชื่ออะไรหรอคะ” แอนนี่ถาม ทำให้ไมค์ไม่รู้จะบอกว่าชื่ออะไร ถ้าบอกว่าชื่อไมค์กลัวว่าแอนนี่จะไม่คุยด้วยก็เลยบอกชื่อที่ใกล้เคียงกันไปว่า
“มะ...ไม้ครับ อืมใช่ผมชื่อไม้” ไมค์รีบตอบ
“ชื่อไม้หรอคะ อืม ชื่อคล้ายๆไมค์เลยนะคะ” แอนนี่พูด ไมค์ดีใจที่แอนนี่พูดถึงเค้า จึงแกล้งถามกลับไป
“หรอครับ ใช่ไมค์ พิรัช รึเปล่าครับ ที่เป็นนักร้องอ่ะ” ไมค์แกล้งถามต่อ
“อ๋อ ใช่ค่ะ ที่หน้าเหมือนลิงหน่อยอ่ะค่ะ แล้วคุณรู้จักด้วยหรอคะเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย ส่วนมากผู้ชายจะไม่ค่อยชอบกันหรอกนะคะ” แอนแสดงความคิดเห็น ไมค์จึงตอบกลับมาว่า
“ทำไมหรอครับ เป็นผู้ชายแล้วชอบกอล์ฟ-ไมค์ไม่ได้หรอครับ” ไมค์ถาม
“ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ นอกซะจากว่าคุณจะเป็นเกย์” แอนนี่แกล้งพูดออกไป
“ปล่าวครับ ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผมแค่ชอบท่าเต้นของเค้าเท่านั้นเอง เค้าสองคนเต้นออกจะเก่งนะครับ ผมนะชอบมากเลย ยิ่งไมค์นะ ผมยิ่งชอบเลยครับ” ไมค์ลืมตัว เผลอชมตัวเองซะเยอะ จนกอล์ฟต้องแกล้งกระแอมเพื่อขัดจังหวะการชมตัวเองของน้อง
“คุณคิดว่าเค้าเต้นเก่งหรอคะ อืม ฉันก็ว่าเก่งดีนะคะ แต่ฉันไม่ชอบนิสัยเค้าน่ะค่ะ” แอนนี่บอก
“ทำไมล่ะครับ นิสัยเค้าไม่ดียังไงหรอ” ไมค์รีบถาม
“ก็ไม่รู้สิคะ ฉันรู้สึกไม่ถูกชะตากับหมอนั่น มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ได้อ่ะค่ะ” แอนนี่บอก
“เห็นมั้ยครับ คุณยังบอกไม่ได้เลยว่าไม่ชอบเพราะอะไร คุณลองมองคนที่ภายในของเค้าดูสิครับ ไม่ใช่มองแค่ผิวเผิน บางที เค้าอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คุณคิดก็ได้” ไมค์พูดเสร็จก็หันมาหากอล์ฟ ทำหน้าเหมือนขอความคิดเห็น กอล์ฟชู้นิ้วโอเคให้กับไมค์
“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ ฉันจะลองกลับไปคิดดู งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ” แอนนี่บอกลา
“สวัสดีครับ แล้วโทรมาใหม่ได้อีกนะครับ” ไมค์พูดทิ้งท้าย พร้อมปล่อยเสียงเฮออกมา แล้วบอกพี่กอล์ฟว่า
“พี่กอล์ฟ เค้าบอกว่าจะกลับไปคิดดูแหละ แสดงว่าเค้าก็ไม่ได้รังเกลียดไมค์ใช่ปะ” ไมค์ขอความคิดเห็น
“คงงั้นมั้ง” กอล์ฟตอบแบบขอไปที
เมื่อแอนนี่วางสายแล้วแนนรีบถามเป็นการใหญ่
“พี่แอนนี่โทรไปเจอใครหรอ ชื่อไรอ่ะ นิสัยดีปะ”
“เค้าชื่อไม้ ก็นิสัยดีนะ เค้าชอบไอ้สองลิงนั่นด้วย แล้วก็บอกพี่ว่าไอ้ลิงนั่นมันไม่ได้นิสัยไม่ดีอย่างที่พี่คิด อย่างกับเป็นตัวนายไมค์เองอย่างนั้นแหละ” แอนนี่ตอบ
“จริงเหรอ แนนว่าบางทีอาจจะเป็นพี่ไมค์จริงๆก็ได้น้า”แนนให้ความคิดเห็น
“พี่ว่าไม่ใช่หรอก ถ้าเป็นไอ้หน้าลิงนั่นจะต้องพูดสุนัขไม่รับประทานกับพี่ไปแล้วล่ะ” แอนนี่พูดถึงไมค์อย่างเคียดแค้น
(ก็ถ้าเป็นพี่ไมค์จริงๆก็ไม่เห็นจาแปลก ที่เค้าจาพูดดีกะพี่แอนนี่ ก็เค้าชอบพี่นี่หว่า พี่นี่ไม่รู้เรื่องเล้ย...แนนคิด)
“อ่ะ ต่อไปตาแนนแล้วแหละ ดูซิว่าจาสุ่มไปเจอคราย” พี่แอนพูดพรางยื่นโทรศัพท์ให้แนน
แนนกดเบอร์มั่วๆลงไป 08x-xxxxxxx และรอฟังเสียงรอสายอย่างใจจดใจจ่อ ‘อยากบอกว่าเสียใจ ที่ทำให้เธอเสียใจ อยากบอกว่าเสียใจ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจ’
(มีอะไร) เสียงปลายสายพูดมา
“สะ...สวัสดีค่ะ” แนนพูดเสียงติดขัด
(มีอะไรก็รีบพูดมาเดะ จะคุยกะคราย) ชายหนุ่มทักอย่างไม่เป็นมิตร
“ฉัน...เอ่อ...ฉันขอสายชินค่ะ” แนนบอก
(อืมมีไร พูดอยู่) ชายหนุ่มพูด
‘ฉันหมายถึงพี่ชิน G-jr ต่างหากเล่า ดันมาชื่อชินเหมือนกันอีกแน่ะ’ แนนคิด
“เอ่อคือ ฉันเล่นสุ่มเบอร์มาน่ะค่ะ กะจะหาเพื่อนคุย” แนนบอกอย่างระวัง
(เล่นสุ่มเบอร์งั้นหรอ งั้นคงเป็นบุพเพสินะที่ติดเบอร์ฉันน่ะ ไร้สาระสิ้นดี) นายปากเสียนั่นพูด
ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ มีสิทธิอะไรมาว่าฉันหา ไอ้หน้าเต้าหู้ยี้เอ๊ย...แนนคิดในใจ
(แล้วแกเคยเห็นหน้าเค้าแล้วรึไงยะ ถึงไปว่าเค้าน่ะ...คนเขียน)
“นี่นาย มันจะมากไปแล้วนะ ฉันโทรมาดีๆทำไมนายต้องโวยวายใส่ฉันด้วยหา ไอ้หน้าปลาทู”
แนนว่าออกไป เพราะทนไม่ไหวแล้ว
(เธอรู้ได้ไงว่าฉันหน้าปลาทู ฉันหน้าตาดีกว่าไอ้ตุ๊ดหน้าหวานที่ชื่อไมค์อีก ชิ)
“หาอะไรนะ นี่นายกล้าว่าพี่ไมค์ของฉันว่าตุ๊ดหน้าหวานหรอ แล้วนายน่าตาดีนักรึไง โถ่เอ๊ย นายมันก็คงจะเป็นพวกหลงตัวเองอันดับต้นๆของเมืองไทยเลยล่ะซิท่า” แนนว่าออกไปด้วยความโมโห
(ทำไม ใครว่าฉันหลงตัวเอง ก็ฉันหน้าตาดีจริงๆนี่ ทำไมฉันจะต้องหลงตัวเองด้วย) ชินบอก
“ชิ หน้าด้านสุดๆ ชมตัวเองเข้าไปได้ ถ้ามั่นใจว่าหน้าตาดีจริงก็ส่งรูปมาให้ดูสิ หึ รึว่าไม่กล้า หน้าตาไม่ดีอย่างที่พูดไว้ล่ะซิ” แนนท้าและยั่วโมโห
(ก็ได้ฉันจะส่งไปให้ดู เธอจะได้รู้ว่าฉันไม่ได้หลงตัวเอง เอาเมลล์มาแล้วไปเปิดดูเอาเองละกัน จะได้รู้ซะมั่งว่าครายเป็นคราย) ชินพูด
“ก็ได้เมลล์ฉันนะ nan._2549@hot...เอาไปเลย แล้วอย่าลืมส่งรูปหน้าตาทุเรศๆของนายมานะ ฉันจะได้เอาไว้เยาะเย้ยนายได้” แนนบอก
(ได้ ถ้าเธอเห็นรูปฉันแล้วอย่าตะลึงแล้วกันนะ ไม่งั้น ฉันจะหัวเราะให้สะใจไปเลย) ชินบอก
“ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่นอนย่ะ” แนนยืนยัน
(ฉันส่งไปแล้วเธอออน Msn รึยังล่ะ) ชินถาม
“เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวรอแปปนึงนะยะ ให้ฉันได้ดูหน้านายให้เต็มตาหน่อย” แนนบอก
(...) ชินเงียบรอฟังคำตอบจากแนนอย่างสบายอารมณ์ เพราะคิดว่าเธอกำลังอึ้งกับหน้าตาของเขาอยู่ ในที่สุดแนนก็ตอบกลับมา
“นี่ นายไม่ต้องมาเล่นตลกเลย นายเอารูปพี่ชิน G-jr สุดที่รักของฉันมาทำไม อย่าขี้ตู่ดิ”แนน
บอก
(ฉันไปเป็นสุดที่รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอนั่นแหละที่ขี้ตู่ ชิ) ชินตอบอย่างรำคาญ
“นี่นายหมายความว่าไง อย่าบอกนะว่านายคือ...ชิน G-j” แนนยังพูดไม่ทันจบชินก็พูดเติมประโยคให้ชัดขึ้น
(G-jr ไงล่ะ ก็ฉันไงล่ะชิน ชัดมั้ย อ้อ แล้วก็จำไว้นะว่าฉันไม่ใช่สุดที่รักเธอ) ชินกำชับ
“ก็ได้ ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรก ว่าหน้าจรวดอย่างนายนิสัยห่วยแตกแบบนี่นะ ฉันคงไม่หลงไปชอบนายตั้งแต่ทีแรกแล้วล่ะ” แนนต่อว่าชินอย่างโมโหสุดขีด
(งั้นก็แสดงว่าเธอเคยชอบฉันล่ะสิ แต่หน้าอย่างเธอคงไม่คู่ควรกับฉันหรอกมั้ง) ชินดูถูก
“นายรู้ได้ไงว่าฉันไม่คู่ควร ไม่ใช่ฉันไม่คู่ควรหรอก แต่หน้าจรวดอย่างนายมันไม่คู่ควรกับฉันต่างหากล่ะ เชอะ” แนนพูดเสียงดัง
(งั้นก็ลองส่งรูปเธอมาดูหน่อยดิ ว่าจะขี้เหร่ขนาดไหน) ชินยั่วแนน
“ก็ได้ คอยดูแล้วกัน” แนนรับคำ แนนได้ส่งรูปตัวเองไปให้ชินดู ทำให้ชินเงียบไปพักนึง พร้อมคำตอบที่กลับมา
(นี่ เธอไปเอารูปนางฟ้าที่ไหนมาให้ฉันดูฮะ ฉันว่าไม่ใช่เธอแน่นอน รับรองได้) ชินไม่เชื่อกับรูปที่เห็น
“ก็รูปฉันไง ชัวร์ 100% ย่ะ เห็นมั้ยฉันบอกแล้ว หน้าจรวดอย่างนายน่ะไม่คู่ควรกับฉันหรอก”
(ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ ถ้าอยากให้ฉันเชื่อ พรุ่งนี้มาเจอกันที่ร้าน Cookie-milk ตอนบ่ายโมง มาให้ตรงเวลาด้วยล่ะ) ชินนัดแล้วก็วางสายไป
“นี่เดี๋ยว...”
(ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด) ไม่ทันซะแล้ว
ความคิดเห็น