แด่เส้นทางรัก

หนี! คำเดียวที่ผมคิดออกในตอนนี้ 

   “พี่เลิกยุง่กับผมสักที่เหอะ!”

ผมตะโกนออกไปแบบนั้นพร้อมหันเดินออกมาจากคนตรงหน้า ทว่าอีกฝ่ายกลับคว้าแขนและดึงผมเข้าไปกอดแน่น

   “ไม่ กูจะยุ่ง” พี่มันพูดสั้นๆทำเอาผมไปไม่ถูกเลยทีเดียว

นี่มันหน้าคณะผมนะ!

ผมได้แต่คิดในใจใครจะกล้าพูดออกไปวะ พี่แม็กซ์แม่งน่ากลัวอ่ะ

     “พี่ปล่อยผมไปเถอะนะ ผมจะไปเรียน!”ผมอ้างไปแบบนั้น

     “กูรู้ แต่ขอเวลากูแปปนึง กูไม่อยากปล่อยมึงไปหาคนอื่น” พี่มันสวนมาแบบนี้

ให้ตายเหอะ เพิ่งเปิดเทอมได้ไม่กี่เดือนผมก็เจอกับอะไรแบบนี้เลยหรอวะ ไม่น่าไปขับรถชนเบนซ์พี่มันเลย

ประเด็นคือรถผมมันเป็นจักรยานไง!!

สวัสดีค่าา เรื่องนี้ไม่ค่อยมีดราม่าเท่าไหร่ เน้นฮีลใจ โมเม้นท์พ่อแง่แม่งอนมากกว่า

น้องมาตินของเราจะทำยังไงต่อไปน้าา 

ไปติดตามอ่านกันได้เลยค้า

ผิดพลาดประการณ์ใดสามารถแจ้งไรท์ได้นะค้า(คอมเมนต์ กันอย่างสุภาพรักษาน้ำใจไรท์ด้วยน้า)