รัก เศร้าๆ (มาก)

เนื้อเรื่อง

รักเศร้าๆ

ย้อนกลับไปเมื่อสาวน้อยวัยใสอายุ 16 ปีกำลังเดินเล่นอยู่ที่ชายหาด\\\" นี่ เเก้ม มัวเดินทำอารัยอยู่น่ะเร็วๆเข้าเขารอกันอยู่นะ\\\" เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่มา หัวหินด้วยกันเรียกฉันขณะที่ฉันกำลังเหม่อได้ที่ ฉันพยักหน้ารับพร้อมทั้งเดิน ขึ้นเนินไปอย่างรวดเร็ว   ฉันมาหัวหินพร้อมกับเพื่อนๆเเละพี่ๆที่รู้จัก   คืออย่างว่าเเหละ  คนไม่มีอารัยทำก็เลยมาไม่มีอะไรหรอก \\\" นี่เเก้ม รีบๆเดินหน่อยได้มั้ย ทุกๆคนเขารอเเกอยู่นะเดี๋ยว เเก๊กก็รอที่ศาลาเเย่หรอก\\\"   ฉันรีบเดินขึ้นเนินอย่างรวดเร็ว พี่หวานก็ด่าฉันอยู่ได้มาเที่ยวจะชวนมาทำไมถ้าจะด่ากันอย่างเนี้ย  พวกเขาจะรีบไปรับพี่เเก็กบ้าบอคอเเตกอะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นรู้เรื่องเลยเเล้วทำไมอีตาพี่คนนั้นไม่มาพร้อมกับพวกเรานะ  ฉันวิ่งขึ้นมาถึงเนินจนสุดทุกๆคนต่างมองหน้าฉันเป็นตาเดียว เเล้วเดินกันเป็นคู่ปล่อยให้ฉันเดินคนเดียวรั้งท้าย  ฉันได้ยินพี่หวานซุบซิบกับพี่อีกคนว่า\\\' ฉันไม่น่าพาเอายัยเเก้มมาเลย ตัวถ่วงชัดๆ เดี๋ยวเเก็กก็รอตายเลยเนี่ย\\\'  ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าเเก็กอะไรเนี่ยเป็นใครพี่หวานถึงได้ลืมน้องที่คลานตามกันมาอย่างนี้  ฉันเดินไปเรื่อยๆพร้อมกับทุกคนจนถึงศาลาว่าการอำเภอหัวหินซึ่งเป็นที่ๆพวกเขาจะมารับ ผู้ชายคนที่ชื่อเเก็ก   \\\" พี่หวานคับ ทางนี้คับ ทางนี้\\\" ฉันเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า เเก็ก อะไรนั่นเด็กกว่าพี่หวาน งั้นก็อายุไล่เลี่ยกับฉันน่ะสิ  เขาตัวสูงใหญ่ ประมาณหุ่นนายเเบบได้ หน้าตาก็ตี๋ๆ ถือว่าหล่อเข้าขั้น ฉันทำนายไว้เลยนะว่าอีตานี่ จบ ม.6 เเล้วไม่ต้องต่อปริญญาหรอก ไปเป็นนายเเบบได้เลย \\\" พี่ขอโทษด้วยนะที่ต้องให้เเก็กรอนานก็เพราะมีตัวถ่วงทำให้พี่มาช้าน่ะสิ\\\" พี่หวานพยักเพยิดมาที่ฉัน  ตอนนั้นฉันอายเเทบมุดเเผ่นดินหนี เพราะทุกๆคนรวมทั้ง เเก็ก มองมาที่ฉัน \\\" พี่คับ ใครคับ \\\" เขาพูดกับพี่หวาน  \\\" ถามเขาเองสิจ๊ะ\\\"  เขาหันมาทางฉันเเละเอ่ยปากถาม \\\" ชื่ออะไรคับ\\\" ฉันยิ่งอายกว่าปกติ เขาถามฉันตรงๆอย่างนี้เลยหรือ \\\" ชื่อเเก้ม \\\" ฉันตอบเขาอย่างอายๆ \\\" ชื่อเพราะนะคับ\\\".............................................
ตั้งเเต่วันนั้น ฉันเเละเขาเลยได้รู้จักกัน เราเดินเล่นตอนเย็นที่ชายหาดด้วยกันทุกวัน จน คืนวันสุดท้าย ของการอยู่หัวหิน เขาก็พาฉัน เดินออกมาตรงชายหาดเหมือนทุกวันเเต่เขาเงียบกว่าทุกคืน \\\" มีอะไรรึเปล่า เงียบจังนะเเก็ก \\\" ฉันพูดกับเขาตรงๆ \\\" คือว่า เเก้มเราชอบเเก้มอ่ะ เป็นเเฟนกับเราได้มั้ย\\\" ภาวะในตอนนั้น ฉันไม่เคยคิดเลยว่า คนหุ่นนายเเบบ หน้าหล่อตี๋อย่างเเก็กจะขอฉันเป็นเเฟน ฉันไม่กล้าสบตากับเขา ได้เเต่มองพื้นทราย ตรงเท้าฉันไม่รู้จะตอบเขาว่าอะไรดี จนในที่สุดฉันก็ตอบ \\\" ตกลง มันก็ไม่เสียหายอะไรนี่\\\" คำตอบของฉันอาจทำให้พี่หวานช็อคได้เลย  ตั้งแต่วันนั้นเราก็คบกัน เราโทรหากันทุกวัน 3 เวลาหลังอาหาร ไปเที่ยวไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปฟังเพลง จนเวลาผ่านไปจากวันพ้นเป็นเดือน จากเดือนพ้นเป็นปี จนในที่สุดฉันก็จบม.6    ฉันอยากจะสารภาพตรงนี้เลยว่าที่ฉันคบกับแก็กมาฉันไม่ได้รักเขาเลยและฉันก็ไม่รู้ว่าเขารักฉันรึเปล่าแต่ที่รู้ๆคือเขาเคยบอกว่าชอบฉันครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราคบกันมา ...........ตอนนี้ฉันเอนฯติดจุฬาฯแล้ว แก็กมาแสดงความยินดีกับฉัน ส่วนตัวแก็กเองนั้นเรียน ม.6 จบแล้วแต่เขายังไม่อยากจะต่อปริญญาเพราะว่าเขาได้ไปแคสติ้งกับทางค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ค่ายหนึ่งทางสังกัดได้รับเข้าเป็นนักร้องเซ็นสัญญา     เขาได้ออกอัลบั้มเป็นนักร้องที่โด่งดังคิวเต็มแน่นเอี๊ยด จนเรา 2 คนแทบไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกัน     จากที่โทรหากัน 3 เวลากลับกลายเป็นเพียงว่า 3 วันเราค่อยได้โทรหากันทีนึง     และจากที่เราได้ไปเที่ยวกันทุกๆเสาร์อาทิตย์กลับกลายเป็นเพียงว่าเดือนหนึ่งเราได้เจอกันครั้งเดียว ถ้าเขามีเวลามากหน่อยเราก็ได้เจอกัน2ครั้ง มันก็ใช่อยู่แล้วที่พวกเราต้องเป็นแบบนี้   แก็กก็มีงานของแก็ก ส่วนฉันก็ต้องเรียนจุฬาฯ แทบทุกวัน   ฉันรู้สึกว่าเมื่อไม่มีเขามันว้าเหว่ยังไงชอบกล  เมื่อก่อนเขาจะโทรมา กู๊ดไนท์ ทุกคืนแต่ตอนนี้แทบไม่ได้คุยกัน ตอนนี้เองที่ฉันรู้ว่าตัวเขามีค่าแค่ไหนฉันโทรหาเขาทุกวัน แต่ผลปรากฎว่าสายไม่ว่างทุกคืนทั้งโทรศัพท์บ้านและมือถือ มันก็ถูกแล้วเขาเป็นดารานักร้องนี่  ส่วนฉันเป็นใคร ?  ก็แค่คนๆหนึ่ง ที่เป็นแค่เวลาที่เขาเหงาก็โทรมาหา ชวนไปเที่ยวก็แค่นั้นที่เขาคบฉันมาอาจจะไม่ได้ชอบฉันจริงก็ได้อาจจะแค่เห็นฉันคบได้ก็เท่านั้น   ส่วนตัวฉันเองตอนแรกๆฉันก็คิดอย่างนั้นแต่พอเราเริ่มห่างกัน ฉันรู้สึกว่าตัวฉันเหงามาก เมื่อไม่มีเขา       ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันรู้สึกภายในตอนนี้อาจเป็นความรัก  ฉันคิดว่าตัวฉันกับเขาเราต้องเลิกกันในอีกไม่นาน แต่ปาฏิหารได้เกิดขึ้นกับฉันในวันที่ 12 ตุลาฯ ซึ่งมันคือวันเกิดฉัน     ฉันไม่เคยคิดเลยว่า แก็กจะจำวันเกิดคนอย่างฉันได้   เขามารอฉันที่มหา ลัย    ตั้งแต่ 2โมงเย็นถึง 5 โมงเย็น ฉันเดินออกมาจากคณะอย่าง งงๆเขารอฉันอยู่ตรงเก้าอี้ม้าหินหน้าคณะ เขาเดินเข้ามาหาฉันและบอกว่า \\\" แฮปเบิร์ดเดย์ครับ....แก็กรักแก้มนะ\\\" ฉันอึ้งมากๆ เมื่อเขาบอกฉันอย่างนี้ ฉันไม่คิดว่าเขาจะรักฉันจริงมันเหมือนกับว่าฉันตื่นขึ้นจากฝันร้าย กลับกลายเข้าสู่ความเป็นจริง เขาพาฉันไปในร้านอาหารแห่งหนึ่ง พอฉันเข้าไปเจอกลิ่นน้ำหอมที่ฉันชอบ กลิ่นโรสแมรี่ บรรยากาศในนั้นสลัวมากฉันเดินเข้าไปจนสุดร้านและเจอกับกลุ่มเพื่อนๆที่เรียนมาด้วยกัน ราวๆ 20 กว่าคน และมีเค้กก้อนโต สลักเป็นคำว่า \\\'แก้ม\\\'  ฉันอึ้งเป็นที่สุดราวกับว่าพวกเขาวางแผนเพื่อจะจัดงานนี้ให้กับฉัน \\\" สุขสันต์วันเกิดนะจ็ะแก้ม\\\" ทุกๆคนพูดกับฉันพวกเขาร้องเพลง แฮปเบิร์ดเดย์ให้กับฉันและหลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็กินเค้ก แกะของขวัญกัน ร้อง คาราโอเกะกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งเพื่อนๆทุกคนกลับกันไปหมดเเล้วทีนี้ก็เหลือฉันกับเเก็ก อยู่กันตามลำพังในร้านนั้น \\\" เเก้มมีความสุขไหม \\\" เขาถามฉันพร้อมกับยื่นมือมาจับมือฉัน \\\" สุขสิ สุขมากๆด้วย\\\" ฉันพูดกับเขา แล้วเขาก็หยิบกล่องเล็ก ๆสีม่วงขึ้นมาเขาเปิดมันออก ไม่น่าเชื่อ ข้างในนั้นมีแหวนวงเล็กๆสีเงิน 2 วง \\\" งั้นได้เวลาเเล้วสินะ\\\" เขาหยิบเเหวนวงเล็กให้ฉันวงหนึ่ง สลักชื่อ คำว่า  gag  แล้วเขาก็สวมเเหวนวงนั้นให้ฉัน เขาพูดขึ้นว่า \\\" เเก้มมีเจ้าของเเล้วนะ ผมหมั้นกับเเก้มเเล้ว ผมรักเเก้มคับ\\\" เเล้วเขาก็ใส่เเหวนอีกวงเข้ากับตัวเอง ซึ่งสลักชื่อว่า kam  วินาทีนั้นฉันไม่พูดอะไรอีกเเล้วนอกจากบอกเขาไปว่า \\\"เเก้มก็รักเเก็ก\\\"
หลังจากวันนั้นแก็กก็ปลีกเวลามาหาฉันได้ตลอดฉันดีใจมากถึงเเม้เวลาไปไหนจะมีคนมองเรา เพราะว่าเขาเป็นนักร้อง ขวัญใจ เเต่ฉันไม่เคยเเคร์สายตาพวกนั้นที่มองมาทางเราเลย ช่วงนี้เป็นอีกช่วงหนึ่งที่เราหวานกันอีกครั้ง เเก็กเริ่มเข้าเรียนที่มหาลัยกรุงเทพเราก็ได้เจอกันบ้างตอนกลับบ้านตอนเย็น ทุกๆเย็นเราเริ่มกลับไปกินข้าวด้วยกัน  เดินเล่นด้วยกัน บางวันถ้าว่างหน่อยก็จะไปฟังเพลง หรือไม่ก็ดูหนัง  ฉันเรียนมาได้เป็นเวลา 3ปีเเล้ว ส่วนเเก็ก เขาเพิ่งจะจบปีเเรกเองส่วนฉันก็เริ่มจะขึ้นปี 4 เเล้วเขาบอกว่าพอฉันจบเเล้วหางานทำได้เเล้วเขาก็จะมาขอฉันเเต่งงานฉันอึ้งกับคำพูดของเขาที่สุดเเต่ทุกวินาทีที่ฉันอึ้งนั้น ฉันเเอบเเฝงความดีใจสุดขีดเอาไว้ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเราจะลงเอยกันเเบบไหน เมื่อก่อนฉันคิดว่า ความรักของเรา คงไปไม่ถึงไหนเเต่ไหงกลับกลายเป็นสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดเราอาจเป็นคู่ที่ถูกจับตามองเเต่ฉันไม่สนใจหรอกว่าใครจะมองฉันยังไงไม่เห็นเป็นไรเลยฉันก็เป็นอย่างนี้ของฉันตั้งนานเเล้วนี่ คิดหรือว่าควงเเขนกับนักร้องเเล้วฉันจะกลัวถูกมองเเล้ว ความจริงฉันก็กลัวนะเเต่จะทำไงได้ล่ะ แฟนก็เเฟนของฉันนี่จะกลัวอะไร  ?
\\\" นี่  ยัยเเก้ม หนังสือพิมพ์เขาลงรูปเธอด้วย \\\"  พี่หวานตะโกนบอกฉันตอน 7 โมงเช้า   หลังจากที่ฉันกำลังเเปรงฟันเพื่อเตรียมไปมหาลัย \\\" ลงหนังสือพิมพ์เหรอ ตลกน่ะพี่หวาน \\\" ฉันพูดก่อนที่พี่หวานจะเอาหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นฝาดหัวฉัน \\\" ไม่เชื่อเหรอ เเกลองดูเองเลย \\\" พี่หวานยื่นหนังสือพิมพ์ให้ฉันดูฉันอึ้งกับภาพที่เห็นในหนังสือพิมพ์หน้าบันเทิงครั้งนั้นมาก มันพาดหัวข่าวว่า \\\' เเก็กนักร้องดังยอมรับมีเเฟน น้องเเก้มคือคนที่ควง\\\'  \\\" เป็นไง เออเเล้วฉันอยากจะรู้ ว่าเเกไปกับเเก็ก ตั้งเเต่เมื่อไหร่? \\\" ฉันอึ้งไปสสักพักในหนังสือพิมพ์มีรูปฉันกับเเก็ก กำลังต่อเเถวยืนซื้ออาหารในร้านฟาสฟู้ดแห่งหนึ่ง \\\" คือเรา ไปเที่ยวกันน่ะ \\\" ฉันตอบพี่หวานไปอย่างฉุกคิด \\\" เที่ยวเหรอไปกัน 2 คนเนี่ยนะ\\\" พี่หวานตะโกนด่าฉันตอนที่ฉันกำลังจะไปเรียน ฉันรู้สึกเจ็บใจมากว่าทำไมพี่หวานต้องมาก้าวก่ายชีวิตฉันอย่างเนี้ย \\\" พี่หวานอยากรู้มากใช่ป่ะ ก็ได้เเก็กกับฉันเราเป็นเเฟนกัน เรารักกันมากตั้งเเต่ที่เเก้มยังไม่ได้เข้ามหาลัยซะอีก\\\"  พอฉันพูดจบฉันก็รีบเดินออกไปเรียกรถปล่อยให้พี่หวาน ยืนอึ้งระหว่างที่ฉันเดินออกมาฉันได้ยินเสียงพี่หวานตะโกนออกมาลั่นบ้านว่า \\\" อีนังบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา\\\" เธอตะโกนเสียงดังมากๆเลยทำให้ฉันตกใจมากทีเดียว เสียงของพี่หวานอาจทำให้เพื่อนบ้านหูหนวกไปได้เลย   จะให้ทำยังไงได้ก็เค้าเป็นเเฟนฉันนี่ ถึงจะทำร้ายจิตใจพี่หวานไปหน่อย เเต่ก็น่าจะรู้นี่ว่าเรารักกัน
พอหนังสือพิมพ์ลงข่าวเรื่องของเรามากขึ้น   เเก็กก็เริ่มพาฉันไปออกงานบันเทิงตามที่ต่างๆเรามักจะควงกันไปตลอดงานดารานางเเบบชื่อดังต่างๆ ก็พากันมองฉันเป็นตาเดียว  เพราะเเก็กเคยเล่าให้ฉันฟังว่าพวกดารานางเเบบบางคนพยายามที่จะมาจีบเเก็กเเต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะว่า เเก็กไล่ตะเพิดไปเลยล่ะ อย่าคิดนะว่าเเก็กด่าไม่เป็น ฉันว่าด่าเก่งกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก   เเละเวลาเค้าไปทัวร์คอนเสิร์ตตามสถานที่ต่างๆ เขาก็มักจะพาฉันไปที่นั่นตลอดเขามักจะพูดกับฉันเสมอว่า\\\' อย่าไปกังวลเวลาคนมอง เราเป็นอย่างนี้ของเราใครจะทำไม\\\'  ฉันรู้สึกปลื้มใจกับคำที่ได้มาที่สุด เเละมีความสุขที่สุดเมื่อได้อยู่กับเค้า ฉันคิดเสมอว่าคนนี้เเหละที่ฉันจะต้องอยู่ร่วมใช้ชีวิตด้วยกันจนถึงบั้นปลายชีวิต  
\\\" ยินดีด้วยนะ เเก้ม \\\" เเก็กพูดกับฉันท่าทางปลื้มใจที่สุดเพราะวันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน  เพื่อนๆของฉันมาเเสดงความยินดีกันมากมายเพราะฉันได้รับปริญญาคนเเรกเลยเเถมยังได้เกียรตินิยมซะอีก ดีใจสุดๆเลย เเก็กบอกกับฉันว่าถ้าเค้าจบเเล้วเค้าจะเเห่ขันหมากมาขอเลยล่ะ ฉันอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง  
\\\" เเก้มลูกรักยินดีด้วยนะลูก \\\" เเม่วิ่งเข้ามาจูบเเก้มฉันอย่างเเรง ฉันอึ้งสุดขีดเพราะเเม่ขึ้นเครื่องจากนิวซีเเลนด์เพื่อมางานรับปริญญาของฉันโดยเฉพาะ  ฉันเเนะนำเเก็กให้รู้จักกับเเม่ของฉัน ทั้ง 2 คนเข้ากันได้ดีมากจนฉันทึ่ง ฉันว่าความฝันที่เราจะเเต่งงานกันคงไม่ไกลล่ะ  พอพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอเสร็จฉันจึงบอกเเก็กว่า \\\" เเก้มกลับก่อนนะ เดี๋ยวถึงบ้านจะโทรไป \\\"  ฉันจึงกลับบ้านระหว่างทางเเม่พูดถึงเเต่เเก็ก  ฉันว่าเเก็กคงชนะใจเเม่ได้เเน่ \\\" นี่เเก้มเเม่ว่าเเก็กน่ารักดีนะเเม่เคยเห็นเเต่ในทีวี ไม่นึกว่าตัวจริงจะน่ารักอย่างนี้ ลูกเขยเเม่ต้องอย่างนี้เเหละ\\\"  เเม่พูดอย่างนี้ฉันจึงใจชื้นขึ้นหน่อย \\\" นี่เเก้ม เเม่เตรียมตั๋วเครื่องบินไว้ให้เเล้วนะ \\\"  เเม่พูดอย่างหน้าตาเฉยโดยที่ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะไปไหน \\\" ตั๋วเครื่องบินเหรอคะ เราจะไปไหนกันเหรอ \\\" ฉันถามเเม่อย่างงงๆ \\\" ไม่ใช่เรา เเต่เป็นลูกต่างหากที่ต้องไปเรียนต่อที่นิวซีเเลนด์\\\" เเม่บอกฉันขณะที่ฉันกำลังดูดน้ำ เเละสำลักออกมา \\\" จริงเหรอเเม่ เเก้มดีใจมากเลยค่ะ\\\" ฉันโผเข้าไปกอดเเม่อย่างดีใจสุดขีดฉันฝันไว้ตั้งนานเเล้วที่จะไปเรียนต่อ ที่นั่น  ถึงฉันจะได้เจอเเก็กตอนปิดเทอมก็เถอะเเต่เรื่อเรียนต้องมาก่อนสิ พอฉันรู้ว่าจะต้องไปเรียนต่อ ฉันรีบโทรไปหาเเก็กทันที\\\" เเก็ก เราจะไปเรียนต่อนะ\\\" ฉันบอกเเก็ก  เเก็กดูจะอึ้งไปสัก 5 วินาที เเละก็พูดขึ้นว่า \\\" ดีใจด้วยนะเเก้ม \\\" เเก็กพูดด้วยน้ำเสียงที่ฉันฟังเเล้วรู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลย\\\" เเต่เราก็ได้เจอเเก็ก เเค่ปิดเทอมเท่านั้นน่ะสิ เราคงคิดถึงเเก็กแย่เลย\\\"  ฉันพูดกับเเก็กด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างอะไรจากเขาเลย\\\" โถ่อย่ากลัวไปเลยเเก้ม  อินเตอร์เน็ตมีไว้ทำไมเล่าโทรศัพท์ก็ด้วย ถ้าเกิดเเก้มคิถึงเราก็โทรมาหาก็หมดเรื่อง เเละอีกอย่างเเก้มก็ไปเเค่ 2 ปีเองนี่\\\" เเก็กพูดทำให้ฉันสบายใจขึ้นมากทีเดียว\\\" เเก็กไม่น้อยใจ  เราก็หมดห่วงเเล้ว  อีกไม่กี่วันเราก็ต้องไปเเล้วเพราะเเม่เตรียมตั๋วไว้นานมากเเล้วอ่ะ\\\" พอฉันคุยกับเเก็กเสร็จฉันก็รีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้เรา 2 คนจะรวบรวมเวลาที่เหลืออยู่ไม่กี่วันมีความสุขกันให้มากที่สุด
เรามีความสุขกันมากใน 2 วันที่เหลือ ไปดูหนัง ไปกินข้าว ไปเที่ยวทุกที่ที่เราอยากไปกันมากที่สุดทั้ง 2 วันเรากลับบ้านกันดึกมาก  แต่เเม่ก็ไม่ว่าฉัน เพราะเเม่เข้าใจเวลาที่เราจะจากคนรักมันเป็นยังไง  ฉันอยู่กับเขาอย่างมีความสุขที่สุดจนกระทั่ง ฉันต้องไปเรียนนิวซีเเลนด์  เช้าวันนั้น เขามาส่งฉันที่สนามบิน ฉันจำสีหน้าของเขาวันนั้นได้ชัดเจนที่สุด  เขาดูสดชื่นมากเเต่เเฝงความทรมานไว้ในเเววตาที่ดูสดชื่นของเขา  \\\" โชคดีนะเเก้ม\\\" พูดจบเขาก็บรรจงจูบฉันที่หน้าผากอย่างทะนุถนอม  ความรู้สึกของฉันในเวลานั้นมันอยากร้องไห้ที่สุด ใจหนึ่งก็อยากจะไปเรียนต่อไปดูโลกกว้างไปเจอสิ่งใหม่ๆ ได้เรียนรู้อะไรๆมากขึ้น    เเต่อีกใจหนึ่งเวลาที่ได้เห็นหน้าเเก็กเววตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าเราต้องจากกันไปตลอดกาล เเต่ความจริงเเค่ไม่กี่ปี ทำให้ใจฉันอ่อนระทวยได้ง่ายๆ   \\\"ถ้าฉันถึงเเล้วฉันจะโทรหานะเเก็ก \\\" พอพูดจบฉันก็เข้าไปกอดเขาเเละเดินขึ้น เเอร์พอร์ตไป
เกือบปีเเล้วที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันโทรหาเเก็กทุกวันถึงมันจะเปลืองสักหน่อย  เเต่ฉันก็ยอมได้
ช่วงเเรกๆ เเก็ก กับฉันยังไม่ค่อยชิน เเต่เดี๋ยวนี้ก็เริ่มชินเเล้ว   บางวันเราโทรหากันเกือบ  4 ชม.
ฉันอยู่ที่นี่ตอนนี้ก็เริ่มเรียนรู้สิ่งเเปลกๆใหม่ๆ   มีเพื่อนใหม่ๆ  มีสิ่งรอบตัวใหม่ๆที่ฉันไม่เคยรู้จัก ได้พูด ภาษาอังกฤษ ได้เรียนรู้อะไรๆที่ดีๆ เเต่ฉันก็ยังไม่ลืมสิ่งที่เมืองไทย ทั้งพ่อเเม่ พี่หวานเเละเพื่อนๆทุกคน รวมทั้งเเก็กด้วย  ทุกๆคนดีต่อฉันที่สุด    
\\\" hello  who can you speak?  \\\"         \\\" เเก้มเหรอลูก นี่เเม่นะ โทรมาจากกรุงเทพ ....\\\" เเม่โทรมาหาฉันท่าทางตื่นเต้นผิดปกติ \\\" เเม่มีอะไรรึเปล่าค่ะ\\\" ฉันถาม \\\" นี่เเก้ม เเม่โทรมา 3 วันเเล้วนะโทรศัพท์ลูกเป็นอะไรรึเปล่าโทรไม่ติดเลย ลูกรู้มั้ยเมื่อ 3 วันที่เเล้ว เเก็ก เอ่อ. คือ... เเก็กหัวใจวายกะทันหัน\\\" ฉันทำโทรศัพท์ตกทันทีที่เเม่พูดภาวะของฉันในตอนนั้นเหมือนสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุด  น้ำตาฉันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ฉันร้องไห้ดังที่สุดเท่าที่เคยร้องเเละรีบไปที่สนามบินทันที ตอนนั้นฉันไม่สนเรื่องเรียนอีกเเล้ว ฉันไม่สนว่าใครจะขวางทางฉันอยู่ฉันขับรถอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ตรงดิ่งไปที่สนามบินทันที      ระหว่างทางที่ฉันอยู่บนเครื่องบินฉันร้องไห้ออกมามากที่สุดเท่าที่จะร้องได้เพื่อที่เวลากลับไปถึงที่ประเทศไทยเเล้วฉันจะได้ไม่ร้องให้ใครเห็น
\\\" ผมเสียใจจริงๆ ทางรพ.ทำดีที่สุดเเล้ว\\\" นายเเพทย์ท่านหนึ่งที่เป็นผู้รักษา เเก็ก พูดขึ้นขณะที่นักข่าวมาทำข่าวของเขา    ฉันวิ่งขึ้นตึกไปหาเเก็กทันทีเพราะลิฟท์ที่มีอยู่หลายตัวเเน่นเอี๊ยดไปด้วยเเฟนๆเเละนักข่าวที่มาทำข่าวของเเก็ก \\\" เเก้ม มานี่เร็วลูก เเก็กอยู่ในนี้\\\" เเม่พูดเเละนำทางฉันไปหาเเก็กอย่างเร็วที่สุด  เเม่พาฉันมาหยุดที่ห้องI.C.U  พอฉันมาถึงหน้าห้องฉันเห็นร่างที่ฉันคุ้นตานอนอยู่บนเตียงสีขาวนั้นลำพัง  ฉันเเทบอยากเข้าไปกอดเขาเเละบอกเขาว่าฉันคิดถึงเขาเเค่ไหน รักเขามากเเค่ไหน เเต่ฉันทำได้เพียงยืนมองเขาหน้าห้องกระจกอยู่อย่างนั้น
เวลาผ่านไป ราวๆ ครึ่งวัน  คนที่มาเยี่ยมเเก็กค่อยๆหายไปทีละคน ทีละคน  จนตอนนี้การจราจรภายในรพ. ค่อนข้างสะดวกขึ้น พยาบาลท่านหนึ่งเดินมาหาฉันเละกระซิบกับฉันเบาๆ\\\" คุณค่ะ  ชื่อเเก้มใช่ไหมค่ะ\\\" พยาบาลถามฉัน
\\\" ค่ะ\\\" ฉันตอบเขาทันที \\\" งั้นเชิญทางนี้ค่ะ\\\"  พยาบาลนำทางฉันมาในห้องฉุกเฉิน เเละให้ฉันใส่เสื้อคลุมเข้าไปในห้องกระจกที่มีเเก็กนอนอยู่ \\\" อาการของคุณเเก็ก ค่อนข้างรุนเเรงเเละอยู่ในขั้นโคม่าทางเราทำได้เพียงเฝ้าดูอาการของเขาเเละให้เขาได้นอนรอคอยการเสียชีวิตที่จะมาถึงในเร็วๆนี้\\\"  ทันทีที่ฉันได้ยินพยาบาลท่านนั้นพูดฉันลงไปนั่งขุกเข่าอยู่กับพื้นทันที พยาบาลท่านนั้นค่อยๆพยุงฉันขึ้นมาเเละพูดต่อ \\\" ตลอด 3 วัน ที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่คนไข้จะไม่ละเมอถึงคนที่ชื่อเเก้มนั่นก็คือคุณ\\\" ฉันวิ่งเข้าไปกอดเเก็กทันทีที่พยาบาลท่านนั้นพูดจบ ฉันร้องไห้บนอกเขาอย่างไม่อายพยาบาลคนนั้น ร้องไห้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันไม่อายใครๆอีกเเล้ว ไม่สนว่าพวกคนที่ยืนดูอยู่ข้างนอกมองฉันยังไง  ฉันขอเเค่ตอนนี้ฉันได้อยู่กับเเก็กมากที่สุด  ถึงตอนนี้เราอาจจะไม่ได้พูดคุยอะไรกันเเต่ตอนนี้เขายังหายใจอยู่เราก็เหมือนได้คุยกันถึงเเม้ว่าเขาจะนอนอยู่บนเตียงไม่รับรู้อะไรก็ตาม..................
งานศพของเขามีคนมากหน้าหลายตาทั้งเเฟนคลับ ทั้งคนในวงการฉันคิดเสมอว่างานศพเเก็กงานนี้ฉันจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นอีก พวกเขาต้องไม่เห็นน้ำตาของฉัน เเละรู้เสมอว่าเราเป็นคนที่เเก็กรักมากเเละเราก็รักเขามากเช่นกัน...
“ เเก้มๆเสร็จรึยังรีบไปหน่อยสิเดี๋ยวเค้าก็ว่าเอาหรอก\\\" พี่หวานตะโกนเรียกฉันจากหน้าบ้าน  
เเก็กจากพวกเราไปหลายปีเเล้ว ฉันเรียนที่นิวซีเเลนด์จบเเล้ว  ตอนนี้ฉันก็ได้เป็นนักเเสดงฝึกหัดคนหนึ่งที่ต้องไปกองถ่ายทุกวันทำตามที่เเก็กต้องการให้ได้ คือเล่นหนังเพราะเขาบอกกับฉันทุกวันว่าอยากเล่นหนัง ฉันต้องพยายามให้ได้ฉันรู้ว่าความรักของเราอาจไม่ได้ดีกว่าความรักของใคร  ทุกวันนี้ถึงเเม้ว่าฉันจะไม่ได้มีเเก็กเเต่ฉันก็จะไม่มีใครนอกจากเขา  ตัวตนของเเก็กอยู่ในเเหวนที่เขาให้ไว้กับฉัน     ฉันอยากจะบอกเเก็กถึงเเม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับฉันเเล้วเเต่ว่าความรักของเราจะฝังรากลึกต่อไปในใจฉัน                                                                                                   เเก็กคือความรักครั้งเเรกเเละครั้งสุดท้าย................ของฉัน.....