ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไอ้โหดมาเอง5555+ (แหม้ชื่อตอนไม่ค่อยจะเข้ากะชื่อเรื่องเลยว่ะ)
มาแล้วตอนแรกเลย ไม่ค่อยจะมาอัพดันมาเปิดเรื่องใหม่ อย่าว่ากันก็อยากแต่งเรืองแบบนี้นานแล้วนีนา ไม่ว่ากันนะอ่านสองเรื่องนั้นแล้วก็อย่าลืมเรื่องนี้ด้วยแล้วกันนะ สำหรับใครที่ชอบอ่านแนวโหด สยอง ก็เข้ามาอ่านกันเลย อ๋อ อย่าลืมเม้นด้วยนะจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ และก็ต้องการจะอ่านแบบไหนก็เม้นกันเข้ามาได้ อย่างเช่น อยากให้กอล์ฟ เป็นอย่างนี้ ไมค์เป็นแบบนี้ หรืออยากให้เรื่องเป็นแบบไหนมีอะไรใหม่ๆ ก็บอกกันได้ เพราะเรื่องนี้เป็นการแต่งสด ออกมาจากความรู้สึก ในแต่ละวันของผู้แต่ง จึงจะทำยังไงก็ได้แต่สนุกแน่นอน ถ้าคิดไม่ออกก็อาจจะไม่มาอัพนะ แต่จะพยายามต่อไปเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ อย่าลืมเม้นและก็โหวดด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบ
......................................................................................................................................................
"ไมค์ อย่านะ ขอร้องละ อย่า" ร่างบางขอร้องร่างสูงหน้าหวานให้เลิกกระทำในสิงที่กำลังจะทำ
" นะไมค์ได้โปรด คืนให้ฉันนะ ขอร้องละ " ร่างบางยังคงร้องขอความเห็นใจกับรางสูงหน้าหวานที่กำลังยืนถือ สิ่งหนึงอยู่ เหมือนมันเป็นขวดแก้วใสที่ข้างในมันเม็ดทรายสีสวยตกแต่งเป็นคำว่า สุขสันต์วันเกิด ที่อยุ่ในมือของร่างสูงที่ยืนยิ้มให้กับท่าทางของรางบางอย่างสมเพช แต่ไม่เวทนานะ
" อยากได้มันมากใช่ไหม หึ ถ้าฉันไม่ให้ละ" ไมค์ยังคงไม่คืนของให้กับกอล์ฟ แต่กลับยกมันขึ้นสุงกว่าเดิมอีก และถ้ามันเกิดตกลงมาก็ไม่เหลืออะไรแน่ละ มันต้องแตกแน่ๆ ซึ่กอล์ฟ ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เพราะมันเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่เค้าเคยได้มันจากแม่ของเค้า และเค้าก็ไม่เคยได้มันอีกเลยเพราะทุกอย่างเริ่มเป็นของไมค์หมดทุกอย่างมานานแล้ว เค้าไม่มีค่าในสายตาของพ่อแม่ของเค้าอีกเลย ไม่วาจะทำยังไงเค้าก็ยังอยากที่จะรักษามันเอาไว้ให้ได้
" ไมค์ขอ ฮึก .. คืนให้ฉันเถอะนะ ขอร้องละ ฮึก ฮือ" ร่างบางเริ่มสะอื้น และก็รู้สึกกลัวอยางเต็มที่
แต่มันกลับทำให้อีกคนยิ้มอย่างมีความสุขกับท่าทางของร่างบาง
" ก็ได้ คืนให้ก็ได้" เมื่อได้ยินคำนั้นร่างบางถึงกับสะดุ้งมีเหรอที่เค้าจะไม่รู้ว่าคนๆนี้ไม่เคยยอมใครง่ายหรอก โดยเฉพาะเค้ายิ่งไม่มีสิทธิ์จะได้ความเห็นใจจากคนๆ นี้ แต่เค้าก็ยังหวังอยู่ว่าซักวันเค้าจะได้รับความเห็นใจความรักจากคนๆ นี้บ้าง คนที่เป็นน้องชายของเค้า แต่ไม่เคยเรียกเค้าว่าพี่ไม่เคยให้เค้าแทนตัวเองว่าพี่กับเค้า และก็ไม่เคยได้รอยยิ้มที่จริงใจจากคนๆนี้เลย
" อ่ะ อ๊ะ หลุดมือ" เพล้ง/// ขวดแก้วสีสวยที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นกระเบื้องสีใส แตกกระจายเสมือนหัวใจของร่างบางที่แตกละเอียดเช่นกัน ร่างบางมองสิ่งที่ตนรักและก็หวงแหนมันมากอย่างอาลัยอาวรและเช่นกันร่างสูงหน้าหวาน ก็ปรากฎรอยยิ้มของผู้ชนะ ออกมาอยางภูมิใจในผลงานของตัวเอง
มองร่างบางที่กำลังนั่งมองในสิงที่เค้าได้ทำไปอย่างพอใจ
" อ๊ะ ขอโทษนะมันหลุดมือนะ ไม่ได้ตั้งใจ ฮะฮะ " ร่างสูงหน้าหวานหัวเราะชอบใจและเดินออกจากห้องไปอย่างมีความสุขทิ้งไว้แต่เพียงร่างบางที่นั่งช็อตอยู่กับที่ พลางน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลรินอาบแก้มขาวเนียว ไหลเลียลงมาผ่านจมูกโด่งสวย ลงมาถึงปางบางสีสวย และผ่านคางมนไหลลงสุ่ต้นคอขาวระหง โดยที่ไม่ได้มีการเช็ดหรือเอามันออกแต่อย่างได
ร่างบางกำลังจะเอามือไปจับที่สิ่งที่เค้ารักมากที่สุดในชีวิต แต่ก็ต้องสะดู้งเมื่อมีเสียงร้องห้ามเสียก่อน
" อย่านะคะ คุณหนู " ร่างบางผิวคล้ำที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่เลี้ยงเรียกง่ายๆก็คนรับใช้และนะ เรียกให้ดูดีก็ผู้ดูแลแหละกัน ตะโกนร้องห้ามผู้เป็นเจ้านายที่เธอรักนักรักหนาหวงแหนสุดชีวิต แต่ทุกครั้งที่คนๆ นั้นเดือนร้อนหรือโดนรังแกเค้ากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะถ้าเข้าไปขวางเค้าก็จะเป็นฝ่ายซวยเปล่าๆ
และจะยิ่งทำให้คุณหนูของเค้าต้องเจ็บหนักกว่าเดิมเค้าจึงได้แค่เงียบเท่านั้น
" พี่เขียว ฮื้อ ทำไงละ มัน มันมันแตกแล้ว ทุกอย่างหมดแล้ว ฮื้อ " ร่างบางยังคงร้องไห้นั่งมองและมือข้างหนึ้งก็พยายามที่จะเก็บสิ่งที่แตกออกจากกันให้มันกลับคืน แต่มันคงเปล่าประโยชน์ มือบางกวาดไปทั่วบริเวณ เค้าไม่ได้สนใจในคำพูดของพี่เลี้ยงเลย จนมือบางต้องเกิดแผล และมีเลือดไหลทั่วบริเวณไปหมด จนพี่เลี้ยงต้องวิ่งเข้ามาจับมือบางให้เอาออกจากเศบแก้วที่ตกอยู่บริเวณนั้น
เค้าสงสารเหลือเกินสงสารคุณหนูของเค้ารู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยแม้แต่น้อย
" คุณหนูคะ ไปทำแผลก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่เก็บให้นะคะ"
" ฮือ กอล์ฟ ไม่ไหวแล้ว ทำไมไมค์ต้องทำขนาดนี้ด้วยตอบมาสิฮะ ทำไม ฮึก" ร่างบางยังคงสะอิ้นไม่หาย และไม่เข้าใจว่าทำไมน้องชายของเค้าต้องทำกับเค้าขนาดนี้ด้วย
" กอล์ฟอยากได้มันคืน จะทำไงฮะ"
" เดี๋ยวเราค่อยไปซื้อกันไหม่นะคะ เอาแบบนี้เลยนะคะ นะ ไปทำแผลก่อนนะ "
" ได้ที่ไหนเล่า มันไม่เหมือนกันนะ กอล์ฟอยากได้อันนี้ ฮึก อยากได้คืน มันเป็นของที่แม่ให้กอล์ฟมานะฮะ แล้วมันก็มีชิ้นเดียวด้วย กอล์ฟอยากได้คืน ฮือ" ไม่ว่าจะทำยังไงร่างบางก็ยังไม่ยอมที่จะลุกจากที่ตรงนี้เลย ผู้ที่เป็นพี่เลี้ยงมองแล้วก็สงสารและก็เป็นห่วงด้วยเพราะเลือดมันเริ่มที่จะไหลเยอะขึ้นเรื่อยๆ
" คุณหนูคะ มันเหมือแต่หักครึ่งเองคะ เราเอาให้ให้พี่ปั๊บข้างบ้านดูให้นะคะ " ร่างบางเงยหน้าขึ้นไปหาพี่เลี้ยงผิวคล้ำ อย่างสงสัยในสิ่งที่พูด
" ได้เหรอฮะ พี่ปั๊บ ซ่อมได้จริงเหรอฮะ"
" ได้ซิคะ เค้าเป็นชางซ่อมนะ ต้องซ่อมได้ซิคะ ต้องซ่อมมันคืนให้คุณหนูได้แน่คะ"
" จริงนะฮะ ซ่อมได้จริงๆ ใช่ไหม"
"จริงคะ ไปทำแผลก่อนนะคะ แล้วค่อยไปหาคุณปั๊นนะคะ" คราวนี้ร่างบางยอมฟังง่ายๆ ก่อนที่จะลุกก็ยังคงมองเศษแก้วที่แตกอยู่ดี แต่ก็ยอมตามไปโดยง่าย
......................................................................................................
ว่าไงตอนแรก นะ คงสงสัยว่าพี่เลี้ยงคนนี้เป็นใครใช่ไหมละ บอกให้ก็ได้ เจเน็ตเขียวไง 55+
......................................................................................................................................................
"ไมค์ อย่านะ ขอร้องละ อย่า" ร่างบางขอร้องร่างสูงหน้าหวานให้เลิกกระทำในสิงที่กำลังจะทำ
" นะไมค์ได้โปรด คืนให้ฉันนะ ขอร้องละ " ร่างบางยังคงร้องขอความเห็นใจกับรางสูงหน้าหวานที่กำลังยืนถือ สิ่งหนึงอยู่ เหมือนมันเป็นขวดแก้วใสที่ข้างในมันเม็ดทรายสีสวยตกแต่งเป็นคำว่า สุขสันต์วันเกิด ที่อยุ่ในมือของร่างสูงที่ยืนยิ้มให้กับท่าทางของรางบางอย่างสมเพช แต่ไม่เวทนานะ
" อยากได้มันมากใช่ไหม หึ ถ้าฉันไม่ให้ละ" ไมค์ยังคงไม่คืนของให้กับกอล์ฟ แต่กลับยกมันขึ้นสุงกว่าเดิมอีก และถ้ามันเกิดตกลงมาก็ไม่เหลืออะไรแน่ละ มันต้องแตกแน่ๆ ซึ่กอล์ฟ ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เพราะมันเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่เค้าเคยได้มันจากแม่ของเค้า และเค้าก็ไม่เคยได้มันอีกเลยเพราะทุกอย่างเริ่มเป็นของไมค์หมดทุกอย่างมานานแล้ว เค้าไม่มีค่าในสายตาของพ่อแม่ของเค้าอีกเลย ไม่วาจะทำยังไงเค้าก็ยังอยากที่จะรักษามันเอาไว้ให้ได้
" ไมค์ขอ ฮึก .. คืนให้ฉันเถอะนะ ขอร้องละ ฮึก ฮือ" ร่างบางเริ่มสะอื้น และก็รู้สึกกลัวอยางเต็มที่
แต่มันกลับทำให้อีกคนยิ้มอย่างมีความสุขกับท่าทางของร่างบาง
" ก็ได้ คืนให้ก็ได้" เมื่อได้ยินคำนั้นร่างบางถึงกับสะดุ้งมีเหรอที่เค้าจะไม่รู้ว่าคนๆนี้ไม่เคยยอมใครง่ายหรอก โดยเฉพาะเค้ายิ่งไม่มีสิทธิ์จะได้ความเห็นใจจากคนๆ นี้ แต่เค้าก็ยังหวังอยู่ว่าซักวันเค้าจะได้รับความเห็นใจความรักจากคนๆ นี้บ้าง คนที่เป็นน้องชายของเค้า แต่ไม่เคยเรียกเค้าว่าพี่ไม่เคยให้เค้าแทนตัวเองว่าพี่กับเค้า และก็ไม่เคยได้รอยยิ้มที่จริงใจจากคนๆนี้เลย
" อ่ะ อ๊ะ หลุดมือ" เพล้ง/// ขวดแก้วสีสวยที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นกระเบื้องสีใส แตกกระจายเสมือนหัวใจของร่างบางที่แตกละเอียดเช่นกัน ร่างบางมองสิ่งที่ตนรักและก็หวงแหนมันมากอย่างอาลัยอาวรและเช่นกันร่างสูงหน้าหวาน ก็ปรากฎรอยยิ้มของผู้ชนะ ออกมาอยางภูมิใจในผลงานของตัวเอง
มองร่างบางที่กำลังนั่งมองในสิงที่เค้าได้ทำไปอย่างพอใจ
" อ๊ะ ขอโทษนะมันหลุดมือนะ ไม่ได้ตั้งใจ ฮะฮะ " ร่างสูงหน้าหวานหัวเราะชอบใจและเดินออกจากห้องไปอย่างมีความสุขทิ้งไว้แต่เพียงร่างบางที่นั่งช็อตอยู่กับที่ พลางน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลรินอาบแก้มขาวเนียว ไหลเลียลงมาผ่านจมูกโด่งสวย ลงมาถึงปางบางสีสวย และผ่านคางมนไหลลงสุ่ต้นคอขาวระหง โดยที่ไม่ได้มีการเช็ดหรือเอามันออกแต่อย่างได
ร่างบางกำลังจะเอามือไปจับที่สิ่งที่เค้ารักมากที่สุดในชีวิต แต่ก็ต้องสะดู้งเมื่อมีเสียงร้องห้ามเสียก่อน
" อย่านะคะ คุณหนู " ร่างบางผิวคล้ำที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่เลี้ยงเรียกง่ายๆก็คนรับใช้และนะ เรียกให้ดูดีก็ผู้ดูแลแหละกัน ตะโกนร้องห้ามผู้เป็นเจ้านายที่เธอรักนักรักหนาหวงแหนสุดชีวิต แต่ทุกครั้งที่คนๆ นั้นเดือนร้อนหรือโดนรังแกเค้ากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะถ้าเข้าไปขวางเค้าก็จะเป็นฝ่ายซวยเปล่าๆ
และจะยิ่งทำให้คุณหนูของเค้าต้องเจ็บหนักกว่าเดิมเค้าจึงได้แค่เงียบเท่านั้น
" พี่เขียว ฮื้อ ทำไงละ มัน มันมันแตกแล้ว ทุกอย่างหมดแล้ว ฮื้อ " ร่างบางยังคงร้องไห้นั่งมองและมือข้างหนึ้งก็พยายามที่จะเก็บสิ่งที่แตกออกจากกันให้มันกลับคืน แต่มันคงเปล่าประโยชน์ มือบางกวาดไปทั่วบริเวณ เค้าไม่ได้สนใจในคำพูดของพี่เลี้ยงเลย จนมือบางต้องเกิดแผล และมีเลือดไหลทั่วบริเวณไปหมด จนพี่เลี้ยงต้องวิ่งเข้ามาจับมือบางให้เอาออกจากเศบแก้วที่ตกอยู่บริเวณนั้น
เค้าสงสารเหลือเกินสงสารคุณหนูของเค้ารู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยแม้แต่น้อย
" คุณหนูคะ ไปทำแผลก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่เก็บให้นะคะ"
" ฮือ กอล์ฟ ไม่ไหวแล้ว ทำไมไมค์ต้องทำขนาดนี้ด้วยตอบมาสิฮะ ทำไม ฮึก" ร่างบางยังคงสะอิ้นไม่หาย และไม่เข้าใจว่าทำไมน้องชายของเค้าต้องทำกับเค้าขนาดนี้ด้วย
" กอล์ฟอยากได้มันคืน จะทำไงฮะ"
" เดี๋ยวเราค่อยไปซื้อกันไหม่นะคะ เอาแบบนี้เลยนะคะ นะ ไปทำแผลก่อนนะ "
" ได้ที่ไหนเล่า มันไม่เหมือนกันนะ กอล์ฟอยากได้อันนี้ ฮึก อยากได้คืน มันเป็นของที่แม่ให้กอล์ฟมานะฮะ แล้วมันก็มีชิ้นเดียวด้วย กอล์ฟอยากได้คืน ฮือ" ไม่ว่าจะทำยังไงร่างบางก็ยังไม่ยอมที่จะลุกจากที่ตรงนี้เลย ผู้ที่เป็นพี่เลี้ยงมองแล้วก็สงสารและก็เป็นห่วงด้วยเพราะเลือดมันเริ่มที่จะไหลเยอะขึ้นเรื่อยๆ
" คุณหนูคะ มันเหมือแต่หักครึ่งเองคะ เราเอาให้ให้พี่ปั๊บข้างบ้านดูให้นะคะ " ร่างบางเงยหน้าขึ้นไปหาพี่เลี้ยงผิวคล้ำ อย่างสงสัยในสิ่งที่พูด
" ได้เหรอฮะ พี่ปั๊บ ซ่อมได้จริงเหรอฮะ"
" ได้ซิคะ เค้าเป็นชางซ่อมนะ ต้องซ่อมได้ซิคะ ต้องซ่อมมันคืนให้คุณหนูได้แน่คะ"
" จริงนะฮะ ซ่อมได้จริงๆ ใช่ไหม"
"จริงคะ ไปทำแผลก่อนนะคะ แล้วค่อยไปหาคุณปั๊นนะคะ" คราวนี้ร่างบางยอมฟังง่ายๆ ก่อนที่จะลุกก็ยังคงมองเศษแก้วที่แตกอยู่ดี แต่ก็ยอมตามไปโดยง่าย
......................................................................................................
ว่าไงตอนแรก นะ คงสงสัยว่าพี่เลี้ยงคนนี้เป็นใครใช่ไหมละ บอกให้ก็ได้ เจเน็ตเขียวไง 55+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น