คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เทค 4
"แวมไพร์มาจากไหน" เสียงของอินุยาฉะเริ่มขึ้นกลางโต๊ะอาหารค่ำ ที่เจ้าหญิงคิเคียวตัดสินใจเลี้ยง KFC ไก่นุ่มพริกไทดำ เพราะอร่อย ราคาไม่แพง แถมไม่ต้องล้างจานอีกด้วย
"400 ปีก่อนมันอยู่ในบ้านหลังนี้" คิเคียวพูดพลางหั่นชิ้นไก่เข้าปาก
"อู่ไอ้อ้าไอ๊ อ้าอะอกอ้องเอ้าเอง"(อยู่ใกล้ข้าไว้ข้าจะปกป้องเจ้าเอง) อินุยาฉะส่งคำหวานมาพร้อมทำตาหวานเชื่อม แต่มันบด ทูน่าคอร์นสลัด ไก่ และ เฟรนฟรายคาอยู่เต็มปาก คะแนนความหวานตอนนี้เท่ากับติดลบ
คิเคียวมองดาร์ลิ่งของเธอแล้วส่ายหัว.... ไม่ว่าเมื่อไหร่เรื่องกินย่อมมาก่อนเสมอสำหรับอินุยาฉะ!!
"วันนี้ข้าประมาท แต่จะไม่มีอีกแล้ว....หยุดนะ!!!" เสียงเจ้าหล่อนว้ากใส่ เพราะอินุยาฉะเริ่มคว้าไก่ชิ้นสุดท้ายเข้าปากแล้ว
"เรื่องเด่ะ....กินช้าเองช่วยไม่ได้" อินุยาฉะกัดไก่กร้วม ๆ แถม 2 คำหมด ตอนนี้หันไปมองไก่ในจานชิปโปแล้ว
"เอ้าอนเอียวไออ้ออายอ่าว.....อ้าอ่ะไออ้วยเอ้ออะอ่าง"(เจ้าคนเดียวไปก็ตายเปล่า ข้าจะไปด้วยเมื่อสว่าง)
"แง้~~~~ไก่ข้า!! TOT" ชิปโปซึ่งเสียไก่ให้อินุยาฉะไปแล้วร้องโวยวาย ตอนนี้สายตาของอินุเพ่งไปที่จานของคิเคียวแล้ว
"อ้าไอ้ไอไออะอ้า"(ข้าไม่ไปใครจะกล้า) คิเคียวเร่งสปีดการกินขึ้นมาทันตาเห็น งานนี้ไม่มีใครยอมแพ้ใคร แต่ชิปโปยกธงขาวไปแล้ว
"อ้าออกไอ้เอ้าไออับอ้าไอ"(ข้าบอกให้เจ้าไปกับข้าไง) อินุยาฉะแซงโค้งขึ้นด้วยการหยิบทูน่าคอร์นซัดเข้าปากในคำเดียว
"อ่าอู้ดอ้าอ้า....อุ่ก"(อย่าพูดบ้า ๆ...อุ่ก) คิเคียวแพ้เสียวแล้วเพราะไก่ติดคอ เธอจึงคว้าเป๊ปซี่มาดื่ม
ตึง!!!
ซัดน้ำเข้าไปแป๊ปเดียว หญิงสาวก็ล้มตึง แถมกรนคร่อก ๆ อีกต่างหาก ชิปโปเดินเข้ามาจิ้ม ๆ ที่ลำตัวของหญิงสาว "สลบไปแล้ว จะเอาไงต่ออินุยาฉะ"
"ให้ยอมกันดี ๆ ไม่ชอบ ชอบให้เล่นบทซาดิสม์ เดี๋ยวข้าพาไปนอนเอง อิอิ ^_,^" สายตาของอินุยาฉะตอนนี้ดูไม่น่าไว้วางใจมากถึงมากที่สุด ชิปโปเห็นลางไม่ดีมาแต่ไกล ต้องรีบสะกัดดาวรุ่ง
"ถ้าเจ้าทำอะไรคิเคียว....ข้าจะฟ้องคา....."
เปรี้ยง!!!!
"แง้~~~~เจ้าถีบข้า!!!" ชิปโปร้องโวยวาย เพราะอินุยาฉะถีบแถมเหยียบซ้ำเดินตัวปลิวออกไปจากห้องอาหาร
ในห้องนอนของเจ้าหญิงคิเคียว อินุยาฉะอุ้มเจ้าหญิงนอนลงกับเตียง...แล้วเขาก็.......
เดินออกไปจากห้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ติ้กต่อก ๆๆๆๆ
นาฬิกาเชียร์+เจน(ของแถมไวไว)เดินอยู่ริมกำแพงบอกเวลา 03.30 น. หมาป่าหอนระงม คิเคียวตื่นขึ้นมาลูบ ๆ คลำ ๆ ตัวเองอยู่พักใหญ่
"เจ้าโง่อินุยาฉะ~~ให้ท่าขนาดนี้ยังไม่ยอมทำอะไรอีก~~~~บ้า!!!" เจ้าหญิงคิเคียวเดินกระทืบเท้าออกจากห้องด้วยความหงุดหงิด เธอดิ่งตรงไปห้องชายหนุ่มหมายจะทำอะไรสักอย่าง(ที่คาดหวังไว้แต่อินุยาฉะไม่ทำ)เสียเอง...แต่......
ปัง!!!!
คิเคียวสะดุ้ง มองนาฬิกาที่บอกเวลาอยู่ข้างผนัง
ตี 3 เวลา....ผะ ผะ ผะ ปี๋หลอกกกก~~~นี่หว่า~~~ TTOTT
คิเคียวเดินกลืนน้ำลายไปทางต้นเสียงปัง ปัง ที่ยังหลอกหลอนเหมือนสแครี่ มูฟวี่ โชคดีว่านี่คือแวน เฮลซิ่ง ไม่งั้น เธอต้องเป็นเหยื่อรายแรกแน่
คิเคียวที่น่าสงสาร....เธอลืมไปแล้วว่าอยู่ในฟิคใคร อิอิอิอิ
"กรี้ดดดดดด++++++~~~~~!!!!!!!"
เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วปราสาท อินุยาฉะถลามาทางต้นเสียงที่ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อ เสียงหน้าต่างยังปิดปัง ปัง หลอนอยู่ ดูน่ากลัวพิลึก
"เป็นอะไรคิเคียว" อินุยาฉะถลาเข้ามามองหญิงสาว ที่ตาค้างมองไปทางหน้าต่าง เงาอะไรบางอย่างวูบไหวอยู่ข้างนอก อินุยาฉะจึงต้องตบเรียกสติหญิงสาว แต่เธอไหวตัวทันสวนหมัดกลับมาซะก่อน
"ตุ๊กแกผี!!!!" คิเคียวบอกเสียงสั่น
"บร้า!!! ในหนังมันต้องเป็นหมาป่าสิ ไม่ใช่ตุ๊กแก!!!" อินุยาฉะยืนลูบแก้มเถียงฉอด ๆ
"แต่โคงะเป็นหมาป่านะ อย่าลืมสิ!! หมาป่าถูกหมาป่ากัดจะเป็นอะไรเล่า!!!" คิเคียวยังยืนยันในสิ่งที่ตนเห็น
"ก็เป็นแผลไง ถามโง่ ๆ " อินุยาฉะตอบหน้าเชิด ๆ
"ก็เห็นอยู่โต้ง ๆ ว่าเป็นตุ๊กแก ไม่เชื่อก็ไปดูเด้~~~~!!!!"
++++++++
++++
++
ด้วยความหวาดกลัวต่อชะตากรรมในภายหน้า อินุยาฉะจึงจำใจเดินหาโคงะในร่างตุ๊กแก
"เฮ้ย!!! ไอ้หมาขี้เรื้อน แกอยู่ในวะ!!" สิ้นเสียงตะโกน อินุยาฉะก็หลบวูบเมื่อลูกไฟลูกหนึ่งยิงมาที่ตัวเอง เขาหันขวับไปทางต้นเพลิง ตาวาวด้วยความโกรธแล้วตะคอกใส่
"แก....ทำอะไรวะโทโตไซ!!!"
"แค่ล้อเล่น!!" ตาเฒ่ายิ้มเผล่อย่างน่าถีบ อินุยาฉะอยากเตะซักป้าปแต่พอเห็นอะไรบางอย่างข้างหลังเขาก็รีบหลบวูบ
มนุษย์หมาป่าที่กระโดดฟึ่บเข้ามากะสังหารมารหัวใจ แต่คนซวยดันเป็นตาเฒ่าที่ยืนหันหลังให้ โทโตไซกระเด็นลงหลุมที่ตัวเองขุดไว้ทันที
"สมน้ำหน้า!!!5555++++" อินุยาฉะหัวเราะอย่างสะใจ แล้วถอนหายใจโล่งอกเมื่อประจันหน้ามนุษย์หมาป่า
(ดีจัง ไม่ใช่ตุ๊กแก
"ลาก่อน ไอ้หมาขี้เรื้อน" รีวอลเว่อร์ในมือยกขึ้นสูง ข้างในบรรจุกระสุนเงินเต็มแมกเตรียมเจาะร่างเจ้าชายโคงะให้พรุน แต่....
"อย่า~~~~~!!!!"
คิเคียวกระโดดเข้ามาปัดปืนออกไป "เค้าเป็นพี่ชายข้านะ!!"
"ก็เห็นบอกว่ากลัวตุ๊กแก เอ้ย นั่นมันไม่ใช่พี่เจ้าแล้วต่างหาก" อินุยาฉะกลับลำทันควันเมื่อเห็นประกายตาอาฆาตที่ส่งมา
"แต่เค้าเป็นพี่ชายคนเดียวของข้า!!" เมื่อคิเคียวยังยืนกรานเล่นตามบท อินุยาฉะจึงได้แต่ถอนใจ หันไปมองเห็นโคงะขยิบตาให้.... แล้วมนุษย์หมาป่าก็กระโจนหายไปในความมืด
มันคงกลับไปหาแวมไพร์!!!
"คำสาปแวร์วูฟถอนได้ก่อนพระจันทร์แรก พี่ข้ายังช่วยได้" คิเคียวบอก
"งั้น เราไปบุกถ้ำแวมไพร์กัน" อินุยาฉะคว้าข้อมือคิเคียวเดินฉับ ๆ มุ่งไปทางปราสาทร้างท้ายหมู่บ้านทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดขีด
ความคิดเห็น