ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Your Birthday ^-^
'Stay with me 너무 아름다운 Shine your leaves~ '
ริงโทนเพลง Flower Lady ของดงบังชินกิดังขึ้นมาจากกระเป๋ากระโปรงของฉัน ฉันวางหนังสือที่อ่านอยู่ลงข้างๆแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสายของ 'Mom'
"ฮาโหลแม่"
(แม่ได้ SMS หนูแล้ว วันนี้กลับเย็นหรอ?)
"พรุ่งนี้วันเกิดเพื่อนหนู เลยจะไปเดินซื้อของขวัญกับใบเตยค่ะ"
(อย่ากลับเย็นมากนะ)
"ค่า แค่นี้นะคะ"
(อืม)
ติ้ด.
วันนี้ฉันจะไปเดินแฟชั่นกับเพื่อนรักของฉัน ใบเตย เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อายุเพียง 5 ขวบเอง ^-^ ทั้งชีวิตฉันกับเตยก็อยู่โรงเรียนเนี่ยแหละ -_- ใบเตยเป็นสาวป๊อปของเกรดเลยทีเดียว เธอสวย หุ่นดี เรียนเก่ง กิฬาก็ดี เสียอยู่อย่างเดียวคือเธอเห็นผู้ชายทุกคนทุเรศ -_-"
แล้วเพื่อนคนไหนหรอที่เกิดพรุ่งนี้? ก็ปีเตอร์ไงล่ะ หิหิ ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันปีเตอร์ก็คอยช่วยเหลือฉันอยู่ตลอดเวลาเพราะเราเรียนด้วยกันเยอะมาก ถึงแม้ว่าเขาก็ยังอยู่ในโหมดพูดน้อย แต่เขารับฟังฉันเสมอ สักวันฉันต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมเขาไม่ชอบพูด
"แกอยากซื้ออะไรให้มันล่ะ"
"แกคิดว่าเขาจะชอบอะไรอ่ะ?"
"โมบายล์คะ แกรู้มั้ยว่าปีเตอร์ไม่พูดคุยกับใครนอกจากเธอ ฉันไม่รู้หรอกว่าผู้ชายชอบอะไร ซื้อหนังโป๊ไปให้มันซิ"
"บ้าหรอใบเตย!"
ฉันตบแขนเพื่อนรักเบาๆก่อนจะคิดว่าปีเตอร์จะชอบอะไร มันก็จริงที่เขาพูดกับฉันอยู่ไม่กี่คำ กว่าฉันจะรู้ได้ว่าเขาเกิดวันที่ 21 กันยายานนี่ฉันถามแทบตาย นายจะชอบอะไรน้าปีเตอร์...
หลังจากเดินแฟชั่นไอเลนด์กับยัยเตบอยู่ 2 ชั่วโมงฉันก็ได้ของขวัญมา เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับไปห่อของขวัญที่บ้านด้วย กวังว่านายคงจะชอบของขวัญของฉันนะ ^-^
21 กันยายาน
9:00 น.
อออออดดดดด!
ออดโรงเรียนปลุกให้ฉันตื่นจากฝันดี โอ้วกำลังฝันว่าไปออกเดตกับมิกกี้ยูชอน (ดงบังชินกิ) อยู่เลย ฮู่ว -O- ออดบ้าปลุกฉันทำไมกัน! ฉันผลิกข้อมือดูเวลาบนจอนาฬิกาข้อมือสีชมพูของฉัน เก้าโมง...เวลา break แล้วซินะ ฉันเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะเดินไปรอปีเตอร์ที่ล็อกเกอร์เหมือนทุกวัน แต่ระหว่างทางก็มีคนดึงข้อมือฉันอย่างรุนแรง ฉันหันไปเจอกับหน้าของผู้ชายที่ฉันรำคาญจะตายอยู่แล้ว
"มีไร"
"นี่ของเธอหรอโม"
เฮมพูดพร้อมกับโบกกล่องของขวัญสีฟ้าอ่อนที่มีโบสีชมพูพูกอยู่ข้างบน อ๊ะ! นี่มันของขวัญวันเกิดของปีเตอร์นิ! ฉันพยายามเอื้อมมือไปแย่งของขวัญที่ฉันตั้งใจห่อด้วยตัวเองคืน แต่เฮมชูมันขึ้นซะสูง ฉันเตี้ยน่ะ T^T
"นายไปเอามาจากไหน!"
"to: Peter, Happy 18th Birthday na! Hope you like my present from: Mobile"
เฮมอ่านข้อความที่ฉันเขียนบนการ์ดที่ติดอยู่ที่กล่อง
"เธอซื้อให้มันทำไม"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย"
"เธอเป็รผู้หญิงของฉัน"
"ขอโทษนะ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนาย และจะไม่มีวันเป็นด้วย!"
"ทำไม! คนอย่างฉันมันไม่ดีตรงไหน! คนอย่างไอ้ใบ้นั่นมันดีกว่าฉันตรงไหน!"
เฮมตะโกนจนนักเรียนที่เดินอยู่ตามทางเดินเริ่มหันมามอง
"อย่าเรียกเขาว่าไอ้ใบ้นะเฮม!"
"นี่เธอปกป้องมันหรอ?! มันดีกว่าฉันตรงไหน!"
เฮมพูดพร้อมกับขว้างของขวัญที่ฉันซื้อให้ปีเตอร์ไปที่พื้น
"ทุกอย่าง!"
ฉันผลักเฮมด้วยแรงทั้งหมดที่มีก่อนจะหยิบกล่องของขวัญขึ้นมาอย่างถนุถนอม ก่อนจะวิ่งลงบันไดไป
ฉันนั่งพิงต้นไม้ต้นใหญ่ในสนามฟุตบอลของโรงเรียนแล้วจ้องมองกล่องสี่เหลี่ยมในมืออย่างเหม่อลอย...ฉันจะแกะมันแล้วพยายามซ่อมมันดี...หรือว่าฉันควรจะไปหาซื้อของขวัญชิ้นใหม่ให้ปีเตอร์...
ขณะที่ฉันกำลังเหม่อลอยไปเรื่อย ร่างสูงที่คุ้นเคยก็ค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งข้างๆฉัน เขามองฉันอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆเอ้อมมือมาหยิบกล่องของขวัญในมือฉัน
"...เธอ"
ฉันหันไปมองปีเตอร์ก่อนจะดึงกล่องของขวัญออกจากมือเขา
"..."
"มันเจ๊งแล้วล่ะ...ฉันขอโทษนะ"
"...ไม่ต้อง"
"หืม?"
"...มันผิด"
"ฉันรู้ว่าเฮมเป็นคนทำมันพัง...แต่ฉันขอโทษเพราะไม่ได้ให้อะไรนายเลยต่างหาก"
"..."
"Happy Birthday นะปีเตอร์..."
"...แค่นี้"
แล้วเขาก็ทำมือเป็นภาษาใบ้ว่าโอเค ฉันยิ้มให้เขาบางๆ
"ฉันจะทำอะไรให้นายจริงๆนะ"
ปีเตอร์โบกมือไปมาเพื่อจะบอกฉันมาไม่ต้อง
"ไม่ได้ ยังไงฉันก็จะทำ...เพราะนายเป็นเพื่อนฉัน ^^"
"^-^"
แปลกจังที่เขาพูดไม่กี่คำแต่กลับทำให้ฉันอารมดีขึ้นมาได้ เขาทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดถึงแม้ว่าเขาจะพูดเพียงสองสามคำ ฉันเขาใจความรู้สึกนี้แล้วล่ะ 'ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ สักคำให้ลึกซึ้ง...'
ริงโทนเพลง Flower Lady ของดงบังชินกิดังขึ้นมาจากกระเป๋ากระโปรงของฉัน ฉันวางหนังสือที่อ่านอยู่ลงข้างๆแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสายของ 'Mom'
"ฮาโหลแม่"
(แม่ได้ SMS หนูแล้ว วันนี้กลับเย็นหรอ?)
"พรุ่งนี้วันเกิดเพื่อนหนู เลยจะไปเดินซื้อของขวัญกับใบเตยค่ะ"
(อย่ากลับเย็นมากนะ)
"ค่า แค่นี้นะคะ"
(อืม)
ติ้ด.
วันนี้ฉันจะไปเดินแฟชั่นกับเพื่อนรักของฉัน ใบเตย เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อายุเพียง 5 ขวบเอง ^-^ ทั้งชีวิตฉันกับเตยก็อยู่โรงเรียนเนี่ยแหละ -_- ใบเตยเป็นสาวป๊อปของเกรดเลยทีเดียว เธอสวย หุ่นดี เรียนเก่ง กิฬาก็ดี เสียอยู่อย่างเดียวคือเธอเห็นผู้ชายทุกคนทุเรศ -_-"
แล้วเพื่อนคนไหนหรอที่เกิดพรุ่งนี้? ก็ปีเตอร์ไงล่ะ หิหิ ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันปีเตอร์ก็คอยช่วยเหลือฉันอยู่ตลอดเวลาเพราะเราเรียนด้วยกันเยอะมาก ถึงแม้ว่าเขาก็ยังอยู่ในโหมดพูดน้อย แต่เขารับฟังฉันเสมอ สักวันฉันต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมเขาไม่ชอบพูด
"แกอยากซื้ออะไรให้มันล่ะ"
"แกคิดว่าเขาจะชอบอะไรอ่ะ?"
"โมบายล์คะ แกรู้มั้ยว่าปีเตอร์ไม่พูดคุยกับใครนอกจากเธอ ฉันไม่รู้หรอกว่าผู้ชายชอบอะไร ซื้อหนังโป๊ไปให้มันซิ"
"บ้าหรอใบเตย!"
ฉันตบแขนเพื่อนรักเบาๆก่อนจะคิดว่าปีเตอร์จะชอบอะไร มันก็จริงที่เขาพูดกับฉันอยู่ไม่กี่คำ กว่าฉันจะรู้ได้ว่าเขาเกิดวันที่ 21 กันยายานนี่ฉันถามแทบตาย นายจะชอบอะไรน้าปีเตอร์...
หลังจากเดินแฟชั่นไอเลนด์กับยัยเตบอยู่ 2 ชั่วโมงฉันก็ได้ของขวัญมา เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับไปห่อของขวัญที่บ้านด้วย กวังว่านายคงจะชอบของขวัญของฉันนะ ^-^
21 กันยายาน
9:00 น.
อออออดดดดด!
ออดโรงเรียนปลุกให้ฉันตื่นจากฝันดี โอ้วกำลังฝันว่าไปออกเดตกับมิกกี้ยูชอน (ดงบังชินกิ) อยู่เลย ฮู่ว -O- ออดบ้าปลุกฉันทำไมกัน! ฉันผลิกข้อมือดูเวลาบนจอนาฬิกาข้อมือสีชมพูของฉัน เก้าโมง...เวลา break แล้วซินะ ฉันเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะเดินไปรอปีเตอร์ที่ล็อกเกอร์เหมือนทุกวัน แต่ระหว่างทางก็มีคนดึงข้อมือฉันอย่างรุนแรง ฉันหันไปเจอกับหน้าของผู้ชายที่ฉันรำคาญจะตายอยู่แล้ว
"มีไร"
"นี่ของเธอหรอโม"
เฮมพูดพร้อมกับโบกกล่องของขวัญสีฟ้าอ่อนที่มีโบสีชมพูพูกอยู่ข้างบน อ๊ะ! นี่มันของขวัญวันเกิดของปีเตอร์นิ! ฉันพยายามเอื้อมมือไปแย่งของขวัญที่ฉันตั้งใจห่อด้วยตัวเองคืน แต่เฮมชูมันขึ้นซะสูง ฉันเตี้ยน่ะ T^T
"นายไปเอามาจากไหน!"
"to: Peter, Happy 18th Birthday na! Hope you like my present from: Mobile"
เฮมอ่านข้อความที่ฉันเขียนบนการ์ดที่ติดอยู่ที่กล่อง
"เธอซื้อให้มันทำไม"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย"
"เธอเป็รผู้หญิงของฉัน"
"ขอโทษนะ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนาย และจะไม่มีวันเป็นด้วย!"
"ทำไม! คนอย่างฉันมันไม่ดีตรงไหน! คนอย่างไอ้ใบ้นั่นมันดีกว่าฉันตรงไหน!"
เฮมตะโกนจนนักเรียนที่เดินอยู่ตามทางเดินเริ่มหันมามอง
"อย่าเรียกเขาว่าไอ้ใบ้นะเฮม!"
"นี่เธอปกป้องมันหรอ?! มันดีกว่าฉันตรงไหน!"
เฮมพูดพร้อมกับขว้างของขวัญที่ฉันซื้อให้ปีเตอร์ไปที่พื้น
"ทุกอย่าง!"
ฉันผลักเฮมด้วยแรงทั้งหมดที่มีก่อนจะหยิบกล่องของขวัญขึ้นมาอย่างถนุถนอม ก่อนจะวิ่งลงบันไดไป
ฉันนั่งพิงต้นไม้ต้นใหญ่ในสนามฟุตบอลของโรงเรียนแล้วจ้องมองกล่องสี่เหลี่ยมในมืออย่างเหม่อลอย...ฉันจะแกะมันแล้วพยายามซ่อมมันดี...หรือว่าฉันควรจะไปหาซื้อของขวัญชิ้นใหม่ให้ปีเตอร์...
ขณะที่ฉันกำลังเหม่อลอยไปเรื่อย ร่างสูงที่คุ้นเคยก็ค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งข้างๆฉัน เขามองฉันอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆเอ้อมมือมาหยิบกล่องของขวัญในมือฉัน
"...เธอ"
ฉันหันไปมองปีเตอร์ก่อนจะดึงกล่องของขวัญออกจากมือเขา
"..."
"มันเจ๊งแล้วล่ะ...ฉันขอโทษนะ"
"...ไม่ต้อง"
"หืม?"
"...มันผิด"
"ฉันรู้ว่าเฮมเป็นคนทำมันพัง...แต่ฉันขอโทษเพราะไม่ได้ให้อะไรนายเลยต่างหาก"
"..."
"Happy Birthday นะปีเตอร์..."
"...แค่นี้"
แล้วเขาก็ทำมือเป็นภาษาใบ้ว่าโอเค ฉันยิ้มให้เขาบางๆ
"ฉันจะทำอะไรให้นายจริงๆนะ"
ปีเตอร์โบกมือไปมาเพื่อจะบอกฉันมาไม่ต้อง
"ไม่ได้ ยังไงฉันก็จะทำ...เพราะนายเป็นเพื่อนฉัน ^^"
"^-^"
แปลกจังที่เขาพูดไม่กี่คำแต่กลับทำให้ฉันอารมดีขึ้นมาได้ เขาทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดถึงแม้ว่าเขาจะพูดเพียงสองสามคำ ฉันเขาใจความรู้สึกนี้แล้วล่ะ 'ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ สักคำให้ลึกซึ้ง...'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น