ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : When I first met you...
"ครูให้เวลายี่สิบนาทีในการทำข้อสอบนะจ้ะ...เริ่มได้"
นักเรียนเกือบสามสิบคนผลิกกระดาษข้อสอบขึ้นพร้อมกับขีดเขียนบนกระดาษอย่างตั้งใจ ฉันเปิดข้อสอบไปเรื่อยๆเพื่อดูคำถามทั้งหมดก่อนจะเริ่มทำ ข้อสอบครั้งนี้ไม่ได้มีความสำคัญแต่อย่างใด เพราะมันเป็นเพียงข้อสอบเพื่อวัดระดับความรู้ของนักเรียนในห้องเท่านั้นเอง
ฉันไม่เคยทำข้อสอบในวันแรกที่เปิดเทอมแบบนี้มาก่อนในโรงเรียน IPS (International Preparatory School)ของฉันเลยนะ -_- ปกติวันแรกจะต้องมีการ แนะนำตัว แจกกุญแจล็อกเกอร์ เล่นเกม (หรอ?) ลฯ แต่วันนี้ฉันมาถึงยังไม่ทันได้ดูเลยว่าใครอยู่ห้องฉันบ้าง อาจารย์ก็ยื้นข้อสอบให้แล้วบอกให้นั่งเงียบๆ โหดจัง TT
ฉันนั่งทำข้อสอบอันแสนง่ายนี่มาห้านาทีแล้ว โอ๊ะ! อีกสี่ข้อก็เสร็จแล้ว ฮ้า ~~ ^-^
กึก.
โอ้ว...ใส้ดินสอหัก! ฉันไม่ได้เตรียมมาเติมด้วย แง T.,T ทำไงดีล่ะทีนี้ ดินสอก็มีอยู่แท้งเดียว ขอเพื่อนที่นั่งข้างๆก็ไม่ได้ เดี๋ยวอาจารย์จะหาว่าแอบถามคำตอบ เพื่อนรักของฉันก็นั่งอยู่ซะไกล ในขณะที่ฉันกำลังหันซ้ายหันขวา ก็มีมือของใครบางคนเอื้อมมาวางดินสอลานมิกกี้เม้าส์สีแดงไว้บนโต๊ะของฉัน ฉันหันไปทางขวาของฉันแล้วเจอกับผู้ชายที่ไม่คุ้นเคย เด็กใหม่แน่ๆเลยคนนี้ เขาเหลือบมองฉันอยู่เหมือนกันฉันเลยก้มหน้าแสดงความขอบคุณ
พอทำข้อสอบเสร็จฉันก็เดินไปวางกระดาษบนโต๊ะของอาจารย์ ตอนที่ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะฉันเดินสวนกับผู้ชายที่นั่งข้างๆฉัน สูงจังเลยนายนี่...ร้อยแปดสิบได้มั้ยเนี่ย หิหิ ฉันนึกในใจก่อนจะชะโงกหน้าไปมองชื่อบนสมุดของเขา
"ปีเตอร์"
แหมชื่อโกอินเตอร์มากเลยนะ ฉันค่อยๆหยิบสมุดของตัวเองขึ้นมาจดกฎต่างๆนาๆที่อาจารย์เขียนไว้บนกระดาน ฉันรู้สึกว่ามีคนสะกิดฉัน ฉันเลยหันไปแล้วเจอกับนายปีเตอร์
"มีอะไรหรอ? ^^"
ฉันพยายามยิ้มให้แฟรนลี่ที่สุด แต่เขากลับไม่ตอบฉัน นิ้วยาวๆของเขาชี้ไปที่ดินสอในมือฉัน อ้อ! นี่ฉันยังใช้ดินสอของนายอยู่หรอเนี่ย ฉันรีบยื้นดินสอคืนให้
"ขอบคุณนะที่ให้ยืม"
"...อืม"
เขาตอบนิ่งๆ แต่มันไม่มีความเย็นชาเลยสักนิด...เขาไม่สบสายตาฉันด้วย
"ฉันชื่อโมบายล์นะ ^^"
"..."
อีกแล้วหรอเนี่ย...เขาต้องอายแน่ๆเลย เลยไม่ค่อยกล้าพูด
"นายชื่ออะไรหรอ?"
คือจริงๆฉันก็รู้แหละ แต่ก็ถามไปเป็นมารายาทน่ะ -_-
"..."
เขาไม่ตอบอะไรแต่ชี้ไปที่สมุดเล่มเดียวกับที่ฉันแอบมอง
"ปีเตอร์หรอ?"
"(- -)(_ _)"
"นายนี่ดูขี้อายจังเลยนะปีเตอร์ ^^"
"(._.)"
เขาไม่สบตาฉัน แล้วก็ไม่พูดอะไรด้วย...เขาเป็นอะไรของเขาน้า
พอคลาสเลิกฉันก็เดินไปที่ล็อกเกอร์ของฉันพร้อมกับหนังสือเล่มยักษ์ประมาณเจ็ดเล่มในอ้อมกอด หนักจาง T^T เอ...แล้วล็อกเกอร์ฉันมันเบอร์อะไรหว่า ไม่มีมือหยิบกุญแจซะด้วย ในขณะที่ฉันกำลังพยายามหยิบกุญแจในประเป๋าเสื้อก็มีมือคู่หนึ่งเอื้อมมาหยิบหนังสือทั้งเจ็ดเล่มของฉันไป เขาคนนั้นคือปีเตอร์
"นายถือได้หมดสิบสี่เล่มเลยหรอ! O_O"
"..."
"ฉันถือเองบ้างก็ได้นะ"
"..."
เขายักไหล่ก่อนจะเดินนำฉันไปที่ตู้ล็อกเกอร์ ฉันรีบดูหมายเล็กบนกุญแจแล้วหันไปบอกปีเตอร์
"510...ของนายเบอร์อะไรหรอ?"
"..."
เขาเงียบแล้วชี้นิ้วยาวๆไปที่ล็อกเกอร์ข้างบนล็อกเกอร์ของฉัน '507' ฉันรีบไขกุญแจเพราะกลัวว่าปีเตอร์จะหมดแรง จากนั้นเขาก็ยื้นหนังสือให้ฉันมาทีล่ะเล่ม พอครบ 7 เล่มเขาก็ไขกุญแจล็อกเกอร์ตัวเองบ้างก่อนจะจัดหนังสือใส่อย่างมีระเบียบ แต่อยู่ดีๆเขาก็ถูกใครบางคนกระชากออกไป
"แกคิดว่าแกเป็นใครหืม?!"
เสียงทุ้มที่คุ้นเคย (และกวนประสาท) ของเฮมดังมาจากด้านหลังของฉัน ผู้ชายคนนี้พยายามจีบฉันมาปีกว่าๆแล้ว แต่ด้วยความเลวของมัน (อ่ะนะ -_-) ทำให้ฉันปฏิเสธเขาไป แต่เขาก็ยังไม่เลิกตามตื้อฉันจนฉันรำคาญ ตอนนี้มือของเฮมกำขอเสื้อของปีเตอร์เอาไว้แน่น แต่ปีเตอร์ก็ไม่แสดงท่าทีจะสู้กลับแม้แต่น้อย
"ปล่อยเขานะเฮม!"
ฉันเดินไปแกะมือเฮมออกจากคอเสื้อของปีเตอร์ แต่เฮมกำมือแน่นจนฉันแกะไม่ออก สายตาของเขาไม่ได้สนใจฉันเลย (แปลกมาก) เขาจ้องไปที่ปีเตอร์อย่างกับจะจับต้มยำกินเย็นนี้ -_-
"แกกล้าดียังไงมาช่วยถือหนังสือให้โมบายล์ของฉัน!"
"..."
"ทำเป็นไม่พูด! แกกล้าหยิ่งใส่ฉันหรอ?!"
ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้เพื่อน (ลูกน้อง) ของเฮมก็ล็อกแขนปีเตอร์เอาไว้ ตัวเฮมเองกำลังเตรียมปล่อยหมัดใส่ปีเตอร์ แต่ปีเตอร์ก็ยังไม่ทำทีท่าจะหนี สู้ หรือ...พูด
"อย่านะเฮม ฉันขอร้องล่ะ"
เฮมมองหน้าฉันอย่างงงๆอยู่สักพัก ก่อนจะเดินมายืนข้างหน้าฉัน
"เธอขอร้องหรอ?"
"(แล้วเมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรล่ะ!) อืม..."
เฮมมองหน้าฉันสลับกับหน้าปีเตอร์ ในที่สุดเขาก็โบกมือให้ลูกน้องปล่อยปีเตอร์ ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก
"คราวนี้ฉันจะปล่อยแกไว้ แต่คราวหน้าแกตายแน่!"
เฮมเดินสบัดตูดลงบันไดไปโดยมีลูกน้องสองคนเดินตามหลังไป ฉันเดินไปช่วยปีเตอร์ลุกขึ้น
"นายเป็นอะไรรึเปล่า?"
"(- - )( - -)"
"พูดอะไรหน่อยซิปีเตอร์..."
"...ขะ...ขอบคุณ"
"อื้ม ^-^"
นักเรียนเกือบสามสิบคนผลิกกระดาษข้อสอบขึ้นพร้อมกับขีดเขียนบนกระดาษอย่างตั้งใจ ฉันเปิดข้อสอบไปเรื่อยๆเพื่อดูคำถามทั้งหมดก่อนจะเริ่มทำ ข้อสอบครั้งนี้ไม่ได้มีความสำคัญแต่อย่างใด เพราะมันเป็นเพียงข้อสอบเพื่อวัดระดับความรู้ของนักเรียนในห้องเท่านั้นเอง
ฉันไม่เคยทำข้อสอบในวันแรกที่เปิดเทอมแบบนี้มาก่อนในโรงเรียน IPS (International Preparatory School)ของฉันเลยนะ -_- ปกติวันแรกจะต้องมีการ แนะนำตัว แจกกุญแจล็อกเกอร์ เล่นเกม (หรอ?) ลฯ แต่วันนี้ฉันมาถึงยังไม่ทันได้ดูเลยว่าใครอยู่ห้องฉันบ้าง อาจารย์ก็ยื้นข้อสอบให้แล้วบอกให้นั่งเงียบๆ โหดจัง TT
ฉันนั่งทำข้อสอบอันแสนง่ายนี่มาห้านาทีแล้ว โอ๊ะ! อีกสี่ข้อก็เสร็จแล้ว ฮ้า ~~ ^-^
กึก.
โอ้ว...ใส้ดินสอหัก! ฉันไม่ได้เตรียมมาเติมด้วย แง T.,T ทำไงดีล่ะทีนี้ ดินสอก็มีอยู่แท้งเดียว ขอเพื่อนที่นั่งข้างๆก็ไม่ได้ เดี๋ยวอาจารย์จะหาว่าแอบถามคำตอบ เพื่อนรักของฉันก็นั่งอยู่ซะไกล ในขณะที่ฉันกำลังหันซ้ายหันขวา ก็มีมือของใครบางคนเอื้อมมาวางดินสอลานมิกกี้เม้าส์สีแดงไว้บนโต๊ะของฉัน ฉันหันไปทางขวาของฉันแล้วเจอกับผู้ชายที่ไม่คุ้นเคย เด็กใหม่แน่ๆเลยคนนี้ เขาเหลือบมองฉันอยู่เหมือนกันฉันเลยก้มหน้าแสดงความขอบคุณ
พอทำข้อสอบเสร็จฉันก็เดินไปวางกระดาษบนโต๊ะของอาจารย์ ตอนที่ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะฉันเดินสวนกับผู้ชายที่นั่งข้างๆฉัน สูงจังเลยนายนี่...ร้อยแปดสิบได้มั้ยเนี่ย หิหิ ฉันนึกในใจก่อนจะชะโงกหน้าไปมองชื่อบนสมุดของเขา
"ปีเตอร์"
แหมชื่อโกอินเตอร์มากเลยนะ ฉันค่อยๆหยิบสมุดของตัวเองขึ้นมาจดกฎต่างๆนาๆที่อาจารย์เขียนไว้บนกระดาน ฉันรู้สึกว่ามีคนสะกิดฉัน ฉันเลยหันไปแล้วเจอกับนายปีเตอร์
"มีอะไรหรอ? ^^"
ฉันพยายามยิ้มให้แฟรนลี่ที่สุด แต่เขากลับไม่ตอบฉัน นิ้วยาวๆของเขาชี้ไปที่ดินสอในมือฉัน อ้อ! นี่ฉันยังใช้ดินสอของนายอยู่หรอเนี่ย ฉันรีบยื้นดินสอคืนให้
"ขอบคุณนะที่ให้ยืม"
"...อืม"
เขาตอบนิ่งๆ แต่มันไม่มีความเย็นชาเลยสักนิด...เขาไม่สบสายตาฉันด้วย
"ฉันชื่อโมบายล์นะ ^^"
"..."
อีกแล้วหรอเนี่ย...เขาต้องอายแน่ๆเลย เลยไม่ค่อยกล้าพูด
"นายชื่ออะไรหรอ?"
คือจริงๆฉันก็รู้แหละ แต่ก็ถามไปเป็นมารายาทน่ะ -_-
"..."
เขาไม่ตอบอะไรแต่ชี้ไปที่สมุดเล่มเดียวกับที่ฉันแอบมอง
"ปีเตอร์หรอ?"
"(- -)(_ _)"
"นายนี่ดูขี้อายจังเลยนะปีเตอร์ ^^"
"(._.)"
เขาไม่สบตาฉัน แล้วก็ไม่พูดอะไรด้วย...เขาเป็นอะไรของเขาน้า
พอคลาสเลิกฉันก็เดินไปที่ล็อกเกอร์ของฉันพร้อมกับหนังสือเล่มยักษ์ประมาณเจ็ดเล่มในอ้อมกอด หนักจาง T^T เอ...แล้วล็อกเกอร์ฉันมันเบอร์อะไรหว่า ไม่มีมือหยิบกุญแจซะด้วย ในขณะที่ฉันกำลังพยายามหยิบกุญแจในประเป๋าเสื้อก็มีมือคู่หนึ่งเอื้อมมาหยิบหนังสือทั้งเจ็ดเล่มของฉันไป เขาคนนั้นคือปีเตอร์
"นายถือได้หมดสิบสี่เล่มเลยหรอ! O_O"
"..."
"ฉันถือเองบ้างก็ได้นะ"
"..."
เขายักไหล่ก่อนจะเดินนำฉันไปที่ตู้ล็อกเกอร์ ฉันรีบดูหมายเล็กบนกุญแจแล้วหันไปบอกปีเตอร์
"510...ของนายเบอร์อะไรหรอ?"
"..."
เขาเงียบแล้วชี้นิ้วยาวๆไปที่ล็อกเกอร์ข้างบนล็อกเกอร์ของฉัน '507' ฉันรีบไขกุญแจเพราะกลัวว่าปีเตอร์จะหมดแรง จากนั้นเขาก็ยื้นหนังสือให้ฉันมาทีล่ะเล่ม พอครบ 7 เล่มเขาก็ไขกุญแจล็อกเกอร์ตัวเองบ้างก่อนจะจัดหนังสือใส่อย่างมีระเบียบ แต่อยู่ดีๆเขาก็ถูกใครบางคนกระชากออกไป
"แกคิดว่าแกเป็นใครหืม?!"
เสียงทุ้มที่คุ้นเคย (และกวนประสาท) ของเฮมดังมาจากด้านหลังของฉัน ผู้ชายคนนี้พยายามจีบฉันมาปีกว่าๆแล้ว แต่ด้วยความเลวของมัน (อ่ะนะ -_-) ทำให้ฉันปฏิเสธเขาไป แต่เขาก็ยังไม่เลิกตามตื้อฉันจนฉันรำคาญ ตอนนี้มือของเฮมกำขอเสื้อของปีเตอร์เอาไว้แน่น แต่ปีเตอร์ก็ไม่แสดงท่าทีจะสู้กลับแม้แต่น้อย
"ปล่อยเขานะเฮม!"
ฉันเดินไปแกะมือเฮมออกจากคอเสื้อของปีเตอร์ แต่เฮมกำมือแน่นจนฉันแกะไม่ออก สายตาของเขาไม่ได้สนใจฉันเลย (แปลกมาก) เขาจ้องไปที่ปีเตอร์อย่างกับจะจับต้มยำกินเย็นนี้ -_-
"แกกล้าดียังไงมาช่วยถือหนังสือให้โมบายล์ของฉัน!"
"..."
"ทำเป็นไม่พูด! แกกล้าหยิ่งใส่ฉันหรอ?!"
ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้เพื่อน (ลูกน้อง) ของเฮมก็ล็อกแขนปีเตอร์เอาไว้ ตัวเฮมเองกำลังเตรียมปล่อยหมัดใส่ปีเตอร์ แต่ปีเตอร์ก็ยังไม่ทำทีท่าจะหนี สู้ หรือ...พูด
"อย่านะเฮม ฉันขอร้องล่ะ"
เฮมมองหน้าฉันอย่างงงๆอยู่สักพัก ก่อนจะเดินมายืนข้างหน้าฉัน
"เธอขอร้องหรอ?"
"(แล้วเมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรล่ะ!) อืม..."
เฮมมองหน้าฉันสลับกับหน้าปีเตอร์ ในที่สุดเขาก็โบกมือให้ลูกน้องปล่อยปีเตอร์ ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก
"คราวนี้ฉันจะปล่อยแกไว้ แต่คราวหน้าแกตายแน่!"
เฮมเดินสบัดตูดลงบันไดไปโดยมีลูกน้องสองคนเดินตามหลังไป ฉันเดินไปช่วยปีเตอร์ลุกขึ้น
"นายเป็นอะไรรึเปล่า?"
"(- - )( - -)"
"พูดอะไรหน่อยซิปีเตอร์..."
"...ขะ...ขอบคุณ"
"อื้ม ^-^"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น