ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นายพ่อมด (หรอ)
หลังจากกลับมาได้แค่สี่วันโรงเรียนใหม่ของฉันก็เปิดเทอม ทำไมฉันรู้สึกว่าทุกอย่างมันพุ้งเข้าหาฉันด้วยความเร็วสูง สงสัยชีวิตฉันจะใช้ทรูไฮสปีดอินเตอร์เน็ต (แป็ก) เมื่อวานพ่อฉันพาฉันไปเอาตารางเรียนแล้วก็ซื้อชุดนักเรียนใหม่ด้วย ชุดนักเรียนโรงเรียนนี้น่ารักเหมือนกันนะ เสื้อโปโลสีขาวมีตัวอักษรเย็บอยู่ตรงกระเป๋าเสื้อเขียนว่า IST (International School of Thailand) กระโปรงสั้นลายสก็อตโทนสีน้ำเงินทำให้ดูน่ารักขึ้นมาหน่อย ฉันอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพราะฉันไม่อยากไปสายในวันเปิดเทอม หวังว่าจะมีเพื่อนดีๆสักคนนะ เฮ้อ...
ตุบ!
"ขอโทษครับ/ค่ะ"
ฉันเดินชนกับผู้ชายคนนึงเพราะมัวแต่ก้มดูตารางเรียนของฉัน ผมสีน้ำตาลเชสนัทของเขาถูกซอยสั้นๆ ตาสีดำสนิทของเขามองมาที่ฉันนิ่งๆอย่างไร้อารมหลังแว่นกลมๆที่ทำให้ลุกเซอร์ของเขากลายเป็นเนิร์ดทันที เราต่างขอโทษกันและกันก่อนเขาจะเดินต่อไปทางบันได ฉันเห็นไม้แปลกๆอันหนึ่งหล่นอยู่ที่เท้าของฉัน ฉันค่อยๆก้มลงไปหยิบไม้สีน้ำตาลเข้ม ไม้ในมือฉันยาวประมาณดินสอไม้ใหม่ๆแท่งนึง สงสัยต้องเป็นของนายคนนั้นแน่เลย... ฉันเดินตามทางที่เขาเดินไปเมื่อกี้แล้วพบกับร่างสูงของผู้ชายคนเดิมนั่งเปิดกระเป๋าหาของด้วยสีหน้าที่แตกตื่นมาก ฉันเดินเข้าไปหาเขาช้าๆแล้วยื่นไม้ในมือออกไปให้เขา
"นี่ใช่ของนายรึเปล่า..."
"ใช่! O_O ฉันกำลังหาอยู่เลย"
"นายคงจะทำหล่นตอนเดินชนฉันน่ะ ^^"
"ขอบคุณมากๆนะ"
"อื้ม ^^"
เขายัดไม้ประหลาดนั่นใส่กระเป๋านักเรียนก่อนจะลุกขึ้นแล้วก้มหน้าปัดเสื้อนักเรียนให้เรียบ เขากอดแว่นออกมอแล้วใช้ชายเสื้อเช็ดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ลมพดเข้ามาอย่างแรงจากด้านซ้ายทำให้ผมเซอร์ๆของผู้ชายข้างหน้าฉันเปิด เอ๊ะ! นี่ฉันตาฝาดหรือว่าฉันเห็นรูปสายฟ้าตรงหน้าผากเขาจริงๆเนี่ย สงสัยสมองฉันมันยังอินกับแฮรี่พอตเตอร์อยู่ -_-"
"เธอเป็นเด็กใหม่หรอ"
"อื้ม ^^"
"ฉันแฮรี่ แฮรี่พอตเตอร์"
ทำไมวันนี่เด็กชายผู้รอดชีวิตถึงได้หลอกหลอนฉันขนาดนี้ -O- บอกฉันทีว่าฉันได้ยินผิด
"ห๊ะ อะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน"
"ฉันชื่อแฮรี่ แฮรี่พอตเตอร์"
"นายล้อฉันเล่นใช่มั้ย -.,-"
"ไม่ได้ล้อเล่นนะ! ไม่เชื่อดู!"
เขาเอามือเปิดผมที่ปกหน้าผากออกแล้วยื้นหน้าเข้ามาให้ฉันดู โอเค...ไอ้รอยสายฟ้าที่ฉันเห็นเมื่อกี้มันมีอยู่จริง! โอ้วจอร์จมันเป็นไปไม่ได้!"
"นะ...นายมีรอยนั้นได้ยังไง O_O"
"เธอไม่รู้หรือไง ก็โวลเดอมอ-"
"พอๆ เรื่องนั่นฉันทราบแล้วล่ะ -_-"
"เชื่อฉันรึยัง"
"...ไม่"
"ฉันแฮรี่จริงๆนะ!"
"..."
"เธอไม่สงสัยหรอ ว่าไม้ที่ฉันทำหล่นคือไม้อะไร"
"อย่าบอกนะว่ามันเป็นไม้กายสินธิ์ของนาย"
"ใช่แล้ว ^_^"
"แล้วรอนกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่ไหนล่ะ" ฉันถามกวนๆ
"อยู่อังกฤษไง ^_^"
เจริญ.
"แล้วเธอชื่ออะไรหรอ"
"จินนี่"
"O[]O จินนี่วีสลี่! ทำไมหัวเธอดำล่ะ เธอย้อมสีผมหรอ ผมแดงก็สวยแล้วนะ"
"ฉันไม่ใช่จินนี่วีสลี่! >O<"
"เธอคือจินนี่จริงๆด้วย... *O*"
Talk: เรื่องนี่ปญอ.ได้ใจ 5555555+
ยังคิดไม่ออกว่าจะแต่งไรต่อ
กลับไปแต่งโมบายล์ก่อนดีกว่า ฮ้า~~~
ตุบ!
"ขอโทษครับ/ค่ะ"
ฉันเดินชนกับผู้ชายคนนึงเพราะมัวแต่ก้มดูตารางเรียนของฉัน ผมสีน้ำตาลเชสนัทของเขาถูกซอยสั้นๆ ตาสีดำสนิทของเขามองมาที่ฉันนิ่งๆอย่างไร้อารมหลังแว่นกลมๆที่ทำให้ลุกเซอร์ของเขากลายเป็นเนิร์ดทันที เราต่างขอโทษกันและกันก่อนเขาจะเดินต่อไปทางบันได ฉันเห็นไม้แปลกๆอันหนึ่งหล่นอยู่ที่เท้าของฉัน ฉันค่อยๆก้มลงไปหยิบไม้สีน้ำตาลเข้ม ไม้ในมือฉันยาวประมาณดินสอไม้ใหม่ๆแท่งนึง สงสัยต้องเป็นของนายคนนั้นแน่เลย... ฉันเดินตามทางที่เขาเดินไปเมื่อกี้แล้วพบกับร่างสูงของผู้ชายคนเดิมนั่งเปิดกระเป๋าหาของด้วยสีหน้าที่แตกตื่นมาก ฉันเดินเข้าไปหาเขาช้าๆแล้วยื่นไม้ในมือออกไปให้เขา
"นี่ใช่ของนายรึเปล่า..."
"ใช่! O_O ฉันกำลังหาอยู่เลย"
"นายคงจะทำหล่นตอนเดินชนฉันน่ะ ^^"
"ขอบคุณมากๆนะ"
"อื้ม ^^"
เขายัดไม้ประหลาดนั่นใส่กระเป๋านักเรียนก่อนจะลุกขึ้นแล้วก้มหน้าปัดเสื้อนักเรียนให้เรียบ เขากอดแว่นออกมอแล้วใช้ชายเสื้อเช็ดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ลมพดเข้ามาอย่างแรงจากด้านซ้ายทำให้ผมเซอร์ๆของผู้ชายข้างหน้าฉันเปิด เอ๊ะ! นี่ฉันตาฝาดหรือว่าฉันเห็นรูปสายฟ้าตรงหน้าผากเขาจริงๆเนี่ย สงสัยสมองฉันมันยังอินกับแฮรี่พอตเตอร์อยู่ -_-"
"เธอเป็นเด็กใหม่หรอ"
"อื้ม ^^"
"ฉันแฮรี่ แฮรี่พอตเตอร์"
ทำไมวันนี่เด็กชายผู้รอดชีวิตถึงได้หลอกหลอนฉันขนาดนี้ -O- บอกฉันทีว่าฉันได้ยินผิด
"ห๊ะ อะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน"
"ฉันชื่อแฮรี่ แฮรี่พอตเตอร์"
"นายล้อฉันเล่นใช่มั้ย -.,-"
"ไม่ได้ล้อเล่นนะ! ไม่เชื่อดู!"
เขาเอามือเปิดผมที่ปกหน้าผากออกแล้วยื้นหน้าเข้ามาให้ฉันดู โอเค...ไอ้รอยสายฟ้าที่ฉันเห็นเมื่อกี้มันมีอยู่จริง! โอ้วจอร์จมันเป็นไปไม่ได้!"
"นะ...นายมีรอยนั้นได้ยังไง O_O"
"เธอไม่รู้หรือไง ก็โวลเดอมอ-"
"พอๆ เรื่องนั่นฉันทราบแล้วล่ะ -_-"
"เชื่อฉันรึยัง"
"...ไม่"
"ฉันแฮรี่จริงๆนะ!"
"..."
"เธอไม่สงสัยหรอ ว่าไม้ที่ฉันทำหล่นคือไม้อะไร"
"อย่าบอกนะว่ามันเป็นไม้กายสินธิ์ของนาย"
"ใช่แล้ว ^_^"
"แล้วรอนกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่ไหนล่ะ" ฉันถามกวนๆ
"อยู่อังกฤษไง ^_^"
เจริญ.
"แล้วเธอชื่ออะไรหรอ"
"จินนี่"
"O[]O จินนี่วีสลี่! ทำไมหัวเธอดำล่ะ เธอย้อมสีผมหรอ ผมแดงก็สวยแล้วนะ"
"ฉันไม่ใช่จินนี่วีสลี่! >O<"
"เธอคือจินนี่จริงๆด้วย... *O*"
Talk: เรื่องนี่ปญอ.ได้ใจ 5555555+
ยังคิดไม่ออกว่าจะแต่งไรต่อ
กลับไปแต่งโมบายล์ก่อนดีกว่า ฮ้า~~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น