ชีวิตสลัม

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดหมอย

//ชีวิตสลัม

ตอนที่1 กำเนิดหมอย

หญิงคนหนึ่งได้เกิดมาท่ามกลางสังคมที่วุ่นวายและ ในเมืองที่เต็มไปด้วยมลพิษต่างๆทั้งทางสภาพอากาศ กลิ่น และเสียง เข้าเกิดมาในตรอกเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งคนแถวนั้นจะเรียกมันว่า สลัม

เด็กคนในนั้นชื่อว่าหมอย ชื่อนี้พ่อแม่ตั้งให้เนื่องจากว่า ตอนเด็กได้เกิดมานั้นมีขนคล้ายเส้นผมแต่ไม่ยาวมากนักตกอยู่บริเวณพื้นบ้านเต็มไปหมดขนนั้นมีลักษณะหยิกเล็กน้อยถึงมากปะปนกันไป พ่อของเด็กจึงหันไปสบตาแม่แล้วพูดขึ้นมาว่า “หมอย” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เด็กคนนี้ก็ได้ชื่อนี้ติดตัวมาตลอด

ครั้นหมอยอายุได้3ขวบนิดหน่อย แม่ก็พาไปไว้ที่วัดให้อาศัยข้าวก้นบาทกินเนื่องด้วยว่าครอบครัวนั้นมีฐานะยากจน บ้านก็ตั้งอยู่ในตรอกสลัมแคบๆสกปรก ทำมาหากินก็ลำบาก ต้องออกไปรับจ้างต่างถิ่น ขนของบ้าง ล้างจานบ้าง รับจ้างมันทั่วไปแล้วแต่ใครจะจ้าง ให้เท่าไหร่ก็เอา

กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ปาไปสองทุ่ม จึงไม่มีเวลาดูลูก จึงจำเป็นต้องเอาไปปล่อยไว้ที่วัดให้พระดูแล เพราะก็พอรู้ๆจักกับพระในวัดบ้าง เหตุเพราะในสมัยก่อนก็เคยเป็นญาติๆในวงศ์สาเดียวกันบ้านก็ตั้งอยู่ในสลัมเดียวกันติดๆกัน

แต่ก่อนตอนเด็กเกิดมาใหม่ๆก็ให้พ่อมันเลี้ยง ก็เพราะว่าพ่อนั้นไม่ใช่คนทำมาหากินวันๆก็เสวนาอยู่กับวงเหล้า คอยไถเหล้าตามวงต่างๆกินไปเรื่อยๆ ระวังทำกิจกรรมประจำวันดังกล่าวนั้น ก็พาลูกกระเต้งไปตามที่ต่างๆด้วย แต่ก็อยู่ภายในบริเวณสลัมนี่แหละ ซึ่งสลัมแห่งนี้ก็กินบริเวณกว้างราว100ไร่เห็นจะได้ บริเวณสลัมจะมีคลองเล็กๆไหลผ่านซึ่งก็เหม็น เพราะอุดตันด้วยขยะและผักตบชวาอยู่มากมาย จะได้สดชื่นหน่อยก็ตอนหน้าฝนน้ำมา พาเอาขยะมูลฟอยต่างๆลอยตามน้ำไป

แต่ก็ไม่นานนักเมื่อผ่านหน้าฝนไป เศษขยะก็จะสะสมขึ้นมาใหม่ตามลักษณะนิสัยของคนในระแวกนี้ที่เป็นนักโยนลงคลองตัวจริง

พอหมอยได้3ขวบ พ่อของหมอยก็ทะเลาะกับแม่อย่างหนักถึงขั้นต้องเลิกลากัน แม่จึงจำเป็นต้องนำหมอยไปให้พระที่วัดช่วยเลี้ยง แต่หมอยเป็นเด็กผู้หญิงครั้นจะให้พระเลี้ยงจริงๆก็ไม่ค่อยจะสะดวกนัก พระก็จึงไปยกให้แม่ชีอีกต่อนึง พอถึงสองทุ่มแม่ของหมอยก็มารับกลับบ้าน เป็นอย่างนี้อยุ่ทุกวัน จนกระทั่งหมอยอายุได้5ขวบพอจะรู้ประสาบ้างก็เริ่มหัดอ่านหัดเขียนโดยมีแม่ชีที่วัดเป็นผู้สอนให้ แม่ชีก็เริ่มผูกพันธ์กับเด็กคนนี้ ถึงขนาดจะขอรับมาเป็นลูกบุญธรรม แต่แม่เด็กก็ยังสองจิตสองใจเพราะกลัวว่าคนอื่นจะมาพรากลูกไปจากตน ตั้งแต่นั้นมาแม่ของเด็กก็ไม่ได้พาไปที่วัดอีกเลย ก็คงจะกลัวว่าพอเด็กอยู่ที่นั่นไปนานๆก็คงจะรักและพูกพันธ์กับฝ่ายนู้นมากกว่าแม่ก็ตัวเอง สงสัยเพิ่งจะคิดได้

--------------------------------------------------------------------------------------------------------